The Last Shadow Puppets - The Age of the Understatement (2008)

Helemaal mee eens, heb hier ook veel meer mee dat met de AM.
Verder wordt het na 5 jaar weer eens tijd voor een nieuw album. Iets om naar uit te kijken.

Ook verlaagd. Afgezien van My Mistakes Were Made For You hoor ik echt geen nummers die blijven hangen.

Nieuwe album nu ook officieel aangekondigd. Spring 2016

Nieuwe track: The Last Shadow Puppets - Bad Habits (Official Video) - YouTube

Geen slecht nummer, maar een beetje te veel Miles Kane met viooltjes.

Ik vind het een geweldig nummer, laat dat album maar komen!

Drie keer niks en mijlenver onder het niveau van deze plaat. De titel van het nummer komt wel 100x voorbij. Dat kan beter.

Prachtig ambachtelijk album dit. Met strijkers is het altijd moeilijk om niet obligaat te klinken (onze Volendamse scene heeft daar b.v. een patent op) en om echt iets aan de compositie toe te voegen. Ultieme voorbeelden daarvan zijn Nick Drake (Five leaves left) en Jacques Brel ((7) Ces gens la), maar ook Echo and the Bunnymen (Ocean rain) en deze schijf zijn voorbeelden van hoe het wel moet. Deze plaat heeft eenzelfde "sturm und drang" als the Arctic monkeys, maar klinkt iets 'smoother' en is daarom ook meer aan mij besteed (of misschien moet ik mij daar ook meer in verdiepen). In ieder geval klinkt het album, qua (onafgebroken) kwaliteit van de composities, arrangementen en onderwerpkeuze (de (onmogelijke) liefde en al haar wederwaardigheden) tegelijk nostalgisch en tijdloos. Ik kan me voorstellen hoe een (als afgebeelde, Jane Birkin-achtige) muze de muzikant(en) tegelijk tot diepe wanhoop en grote artisitieke prestaties leidde(n).

Idd erg goeie plaat dit, twijfel nog tussen 4 en 4.5. Titelnummer is hors categorie.

Buiten de eerste twee nummers die geweldig zijn, niet echt iets wat ik nog vaak ga opzetten... Geef mij maar de Monkeys.

Wat wil je, vrind, het album is inmiddels al weer 8 jaar oud en heeft zijn houdbaarheid alhier écht wel bewezen; de opvolger vind ik beduidend minder.

Van de Poolapen draai ik alleen nog 1 t/m 3, met gepaste tussenpozen - dat dan weer wel

Enkele dagen geleden heb ik het nummer Gas Dance ontdekt, een B side van standing next to me. Heerlijk nummer, zou zelfs een vd betere zijn op deze plaat

Waar ik destijds de opvolger van deze schijf (EYCTE) beter vond - want een typisch groeiplaatje - keer ik toch terug op mijn schreden. De eerste worp is toch de beste. Hoewel het warme geluid van de opvolger mij wel wat meer kan bekoren. The Age of the Understatement bevat simpelweg een aantal klassiekers. Het vlotte maar o zo aanstekelijke Standing Next to Me, The Chamber, My Mistakes Were Made For You, Meeting Place en The Time Has Come Again zijn kleine meesterwerkjes die zich al vrij snel in je hoofd nestelen. Scott Walker loopt als een rode draad door dit album. Jaren 60 barok pop/rock met een vleug kitsch maar o zo smakelijk voorgeschoteld. Is dan alles goed, neen, er staan wat songs op die op zijn best een voldoende scoren maar niet de vergelijking aan kunnen met de hierboven beschreven songs. Aangezien ik de Arctic Monkeys weinig om het lijf vindt hebben en Miles Kane in zijn eentje een lichtgewicht is blijken ze als duo het beste in elkaar naar boven te brengen. Nu maar wachten op de derde worp die als het goed is nog in het vat zit.