Door de huidige discussie bij dit album ben ik 'm maar weer eens gaan luisteren. En eerlijk gezegd is 'ie helemaal zo slecht niet. Oké het is één groot onsamenhangend geheel en er zit geen lijn in. Maar is geen lijn ook niet een lijn?
De nummers waar ik echt niks mee kan zijn eigenlijk alleen Big bad Bill en Happy trails. De rest is goed luisterbaar met Secrets, Hang 'em high en Little guitars zelfs als behoorlijke Van Halen kneiters! The full bug (gaaf die harmonica!), Pretty woman en Where have all the good times gone zijn misschien niet bijzonder maar irriteren ook niet. En de diverse (gitaar) intro's zijn natuurlijk klasse. Wil ik tot slot nog even een lans breken voor Dancing in the street. Heerlijke groove gooien ze in dat nummer vind ik. Zo relaxed en tegelijk swingt het als een tiet! Waarom dan 'maar' 2½ *? Tsja, vergeleken met voorgaande en hierna komende albums is dit wel de minste vind ik. Het zijn wel erg veel covers en intro's en zoals al eerder aangegeven komt het allemaal niet erg samenhangend over. Het is niet echt een album op de één of andere manier.