menu

Dead Can Dance - Within the Realm of a Dying Sun (1987)

mijn stem
4,06 (378)
378 stemmen

Australiƫ
Pop / Neoklassiek
Label: 4AD

  1. Anywhere Out of the World (5:08)
  2. Windfall (3:30)
  3. In the Wake of Adversity (4:14)
  4. Xavier (6:16)
  5. Dawn of the Iconoclast (2:06)
  6. Cantara (5:58)
  7. Summoning of the Muse (4:55)
  8. Persephone (The Gathering of Flowers) (6:36)
totale tijdsduur: 38:43
zoeken in:
avatar van Madjack71
De 3de van Dead Can Dance is er eentje die soms wat de neiging heeft niet echt op gang te willen komen. Vooral bij kant A bekruipt mij dat gevoel. Het ligt misschien ook wel wat aan het wat overmatig gebruik van de synth, die niet echt een sacrale sfeer weet neer te zetten en het allemaal wat aan de softere kant houd. Ik mis de wat meer stevigere aanzet; blazers, strijkers en bas. Nu klinkt het bij vlagen mij iets te glad. Kant B heeft daar wat minder last van. Vooral de aanzet bij Dawn of the Iconoclast geeft goede hoop. Gerrard zet de heilige mis in met haar evangelie. Het kan zijn dat over een betere set, sommige lagen beter naar voren zullen komen. Nu lijk ik te luisteren in een ietwat sluimerende toestand en blijf ik hangen in de REM zonder naar de diepe 'slaap' toe te komen.

avatar van dazzler
5,0
Er worden op het album minder synths gebruikt dan je zou denken, Madjack71.
In de opmerking over de wat "gladdere" productie kan ik je volgens, als je het album
inderdaad naast zijn voorganger plaatst, die harder, dreigender en donkerder klinkt.
Maar compositorisch vind ik Within the Realm of a Dying Sun sterker.

Een vergelijking die ik eerder maakte in mijn recensies:

Het debuut: de catacomben van de ziel
Spleen and Ideal: een gothisch kerkhof ... klaagpsalmen
Within the Realm of a Dying Sun: een kathedraal ... het sacrale licht dat binnenvalt
The Serpent's Egg: een Gregoriaans klooster ... vocale contemplatie

Ach, het zijn maar handvaten om aan te geven dat DCD
doorheen de muzikale grenzen van tijd en ruimte weet te reizen.
Elk album van DCD legt nieuwe accenten, vraagt een aparte luisterhouding.

Het lijkt wel een reis terug in de tijd naar de spelonken van de ziel.
En daarin bewandelen ze een gelijkaardig pad als hun inspirator: Joy Division.
Ian Curtis zette in op de teksten, waarin hij als ziener de vervreemding portretteerde.

Concentreer je even op de tekst van een song als Wilderness.

I travelled far and wide through many different times
What did you see there? I saw the tears as they cried
They had tears in their eyes, tears in their eyes ...


Perfect toepasbaar op de muzikale reis die DCD in haar oeuvre maakt.
Uiteindelijk zou blijken dat Curtis zijn eigen dans met de dood voorbereidde.

Dead Can Dance beleeft die reis meer nog dan in de teksten, muzikaal,
aangezien Perry en Gerrard over voldoende muzikale bagage beschikken.

Aion: de middeleeuwen ... dood gewaande muziek wordt tot leven gewekt
Into the Labyrinth: een doolhof van muzikale culturen en invloeden
Toward the Within: oosterse elementen kruiden de muziek
Spiritchaser: Afrikaanse ritmes maken communicatie met de doden mogelijk

Anastasis: de wedergeboorte van Dead Can Dance

Ik blijf Into the Labyrinth het beste instapalbum vinden. Anastasis komt dicht in de buurt.
Het mooiste blijft voor mijn Within the Realm of a Dying Sun. De minste is Spiritchaser.
De twee eerste platen hebben wel nog de connectie met het postpunk tijdperk,
waaruit deze band geboren is. Op die manier ook instapwaardige platen,
al zal daarna het contrast met de opvolgers misschien te groot blijken.

avatar van Madjack71
@dazzler: Bij de credits staan idd. veel andere instrumenten vermeld; Violin/Viola/Cello/Trumpet/Trombone/Tuba/Oboe en Timpani & Military Snare. Dat klinkt veelbelovend maar m.i. overheersen toch de all other instruments die door Perry en Gerrard worden bespeeld. Ik kan mij overigens goed vinden in je beschrijving van het Sacrale licht dat binnenvalt. Dit album is ook een prima soundtrack voor de Assassins Creed games.

avatar van likeahurricane
4,0
Live in Amsterdam

Cantara

avatar van Castle
4,0
geweldige versie van Cantara

avatar van Broem
4,0
Prachtalbum van DCD. Met veel plezier vandaag weer eens naar geluisterd. Heerlijk mysterieus. Viel me nu pas op dat de vocalen tussen Perry en Gerrard gesplitst zijn. Eerste deel Perry en daarna Gerrard solo. Nooit eerder opgevallen cq op gelet. Ook het zingen van Perry heeft door de jaren een behoorlijke ontwikkeling doorgemaakt. Zijn stem klinkt op dit album een stuk lichter als op de latere albums. Baard in de keel

avatar van Mjuman
Broem schreef:
Zijn stem klinkt op dit album een stuk lichter als op de latere albums. Baard in de keel


Grapjurk - zeg je dat ook van Lisa? Het is een bekend verschijnsel dat stemmen in de loop der tijd 'teruglopen' - van sopraan bijv naar mezzosopraan, Callas, Von Otter (al is de laatste meer mezzo-) - en ook de stem van Lisa heeft daar last van. Het gekke is juist dat ik de stem van Brendan 'rijper' vind gaan klinken en 'zijn nummers' ook veelal de betere. In mijn beleving heeft die mooizingerij op veel soundtracks Lisa geen goed gedaan. Om het - heel kort door de bocht - eens helder te stellen: haar laatste 2-3 platen zijn een goed voorbeeld hoe zeer fraai geproduceerde (audiofiele) albums uitermate 'boring' muziek kunnen bevatten - van het soort veredeld muzikaal behang, of soundtrack voor een biechtsessie bij de 'shrink'.

Dit is daarentegen DCD HC!

avatar van Broem
4,0
Bij de stem van Lisa valt me dat minder op. Natuurlijk zijn we vele jaren verder maar de stem van Perry op dit album klinkt een stuk ieler als op de latere albums. Ik ben het met je eens dat de jaren zijn stem aardig hebben ontwikkelt. Veel timbre en een stuk lager (weet niet of ie veel whiskey drinkt en sigaren rookt) Als je met HC 'Hors categorie' bedoelt kan ik me daarin vinden. Hoewel ik de mix van stijlen op Into the Labyrinth en Spiritchaser aantrekkelijker vind.

avatar van IntoMusic
4,5
Inmiddels dit derde album gepasseerd, maar niet voorgoed. Inderdaad (zie commentaren bij hun debut), zitten de DCD-albums in de 80's duidelijk in een lift. Terwijl hun debut vrij gedateerd overkomt, is hun derde album van goddelijke aard. Hoe dichter je het einde van het album nadert, hoe hemelser het wordt met als absoluut hoogtepunt Persephone . De hoes past danook perfect bij de muziek die je krijgt voorgeschoteld.
Ik was alleen bekend met een aantal nummers van DCD uit deze eeuw, maar dit smaakt naar meer. Even bijkomen voordat ik verder ga .

avatar van Edwynn
4,0
Het gedweep van Paradise Lost met Dead Can Dance zorgde al voor enige interesse mijnerzijds, maar sinds ze zichzelf de planken op laten begeleiden door Persephone is het hek helemaal van de dam. Mij mag je ondertussen elk moment wel lastig vallen om me te laten meesleuren door vooral Within The Realms of A Dying Sun. De kleine streepjes zon doorheen een grijze sluier. Wat een zeggingskracht en wat een overweldigende golf van muzikale inkleuring. De woorden die me te binnen schieten zijn zo absurd dat ik er maar mee stop. Prachtplaat.

avatar van CorvisChristi
5,0
CorvisChristi (crew)
Als dit album geschapen zou zijn door de goden, dan zou ik het direct geloven. Want wat is dit een allemachtig intens, bloedmooi, melancholisch, somber en schitterend album. Woorden schieten gewoon tekort.
Dit is hét meesterwerk van Dead Can Dance. Laat daar geen twijfel over bestaan. De plaat bestaat louter uit juweeltjes die geen mens onberoerd zal laten.
Alleen al om twee nummers is dit album verplichte aanschaf, namelijk vanwege het pronkstuk "Summoning of the Muse", direct op de voet gevolgd door de werkelijk adembenemende afsluiter "Persephone (The Gathering of Flowers)". Het zijn deze twee nummers die de al geniale plaat naar het hoogste niveau brengen.
Maar er staat meer fraais op. De indrukwekkende opener knalt er al meteen zó goed in, dat de adem mij benomen wordt. In het midden van de plaat valt natuurlijk "Cantara" enorm op.

Muzikaal is het niet alleen overweldigend, maar laten we de zang op de plaat ook niet vergeten. Zowel Lisa Gerrard als Brendan Perry zijn geweldig. Lisa's zang werkt sterk op de emoties, terwijl die van Brendan op de één of andere manier door merg en been gaat. Hij heeft een geweldige, volle stem; echter zit er ook een duister randje aan, wat in dit geval natuurlijk perfect past bij de muziek.

Voor wie DCD niet kent, laat de bandnaam je niet afschrikken. Luguber en zwartgallig is de muziek namelijk allerminst. Iets wat men wellicht zou kunnen denken. Donker, somber en melancholiek is het wel. Maar is het ook gewoonweg schitterend!!

Deze derde langspeler van DCD krijgt van mij de volle mep: een 5!!!

IBN BATTOETA
Wat een oriëntalistische en faux-exotische meuk dit. Plezierloos troubadourgedoe, maar dan óók nog slecht geschreven. En dat gewicht dat ze op iedere noot douwen, kom op zeg, neem het toch allemaal niet zo serieus. Deze muziek is het equivalent van de pretentieuze artistieke huisgenoot die zijn kutkop niet kan houden: vermijden!

Wat ben je toch lief als je boos bent IBN BATTOETA

Je krijgt een kusje

Gaat het nu beter?

avatar van deric raven
4,0
In deze tijd was muziek ook niet bedoeld om plezierig te zijn, alles was zwart en zwaarmoedig.

Maar even een andere vraag: Wie is die heilige die zich als spook op de albumhoes heeft verstopt, of moet dat beeld iets anders voorstellen?

IBN BATTOETA
In 1987 was alles zwart en zwaarmoedig? In Nairobi wellicht ja.

avatar van deric raven
4,0
Prima reactie van IBN BATTOETA.
Ik heb iets soortgelijks geschreven bij Neutral Milk Hotel - In the Aeroplane over the Sea, dat is een album, welke ik totaal niet begrijp.
Dead Can Dance hou je van, of je vind het helemaal niks.
Ik vind bijvoorbeeld Gerrard de mindere zanger, maar Perry weer geweldig.

IBN BATTOETA
Dat album van Neutral Milk Hotel vind ik dan ook weer kut. Er is geen probleem met zwartgalligheid, als het maar krankzinnig is (metal) of plezierig en rebels (punk). Dit is toch echt té pretentieus naar mijn mening.

avatar van deric raven
4,0
Ik kan mij dat wel voorstellen, vaak wordt Lisa Gerrard neer gezet als een engel die boven haar voetstuk zweeft, en ik heb ook wel de indruk dat ze zichzelf ook zo wel ziet; Brendan Perry komt een stuk aardser over.
Ondanks dat ben ik wel een liefhebber van de muziek, maar vind vooral het eerste album en mini album geweldig; ook meer toegankelijk trouwens.

avatar van dazzler
5,0
IBN BATTOETA schreef:
Dat album van Neutral Milk Hotel vind ik dan ook weer kut. Er is geen probleem met zwartgalligheid, als het maar krankzinnig is (metal) of plezierig en rebels (punk). Dit is toch echt té pretentieus naar mijn mening.

Zwartgallig kan dus, als het niet gemeend (maar gestoord of om te lachen) is?

Dit DCD album heeft weinig met zwartgalligheid te maken.
Er zit wel een zekere bombast in de arrangementen, maar er waait genoeg frisse wind
doorheen de composities en er valt voldoende licht door de brandramen van de kathedraal.

Het enige waar ik me op dit album aan stoor, is die gothic hoes.

avatar van orbit
4,5
Ik vind dit niet zo zwartgallig, het is gewoon hemels mooie muziek en kan daarmee gevoelens oproepen ja. Bij mij euforie eigenlijk vooral en kippenvel.
En zwartgalligheid mag van mij in allerlei smaken en maten, no problemo. Beter dan gespeelde luchtigheid of opdringerige vrolijkheid

Misterfool
Zwartgallig is ook niet gelijk het woord dat als eerste in mij opkomt om dit album te beschrijven.(alhoewel: de lyrics van Anywhere Out of the World ). Mythologisch, mystiek, melancholisch en magnifiek vind ik woorden die goed bij dit album passen. Op Persophone klinkt Gerrard haast als een Griekse wraakgodin die zelfstandig de levenslijntjes van een groep stervelingen doorknipt. Die laatste minuut van dat nummer: intimiderender kan een mens haast niet zingen.

avatar van Mjuman
IBN BATTOETA schreef:
Wat een oriëntalistische en faux-exotische meuk dit. Plezierloos troubadourgedoe, maar dan óók nog slecht geschreven. En dat gewicht dat ze op iedere noot douwen, kom op zeg, neem het toch allemaal niet zo serieus. Deze muziek is het equivalent van de pretentieuze artistieke huisgenoot die zijn kutkop niet kan houden: vermijden!


Wees dan consequent en vermijd het dan ook om dit album een cijfer te geven. Dingen die NMD zijn becijfer ik ook nooit - heb nix met metal, MOR, AOR en aardig wat prog. Waarom zou ik het dan gaan becijferen? En iets een cijfer geven alleen omdat je het hele album hebt beluisterd, getuigt van een brave burgerlijke gehoorzaamheid - van het type ik heb 'em af juf, krijg ik nu m'n stempel?

Misschien eerst eens een wat breder muziek-cv opbouwen, voordat je dit op zo'n pejoratieve manier wegzet. Niet iedereen houdt van metaal of boze mannen die praatzingen op bieten

Misterfool
Mjuman schreef:
.. Waarom zou ik het dan gaan becijferen? ?[/i]

Pff, dit argument altijd weer. Over brave burgerlijke gehoorzaamheid gesproken. Ik vind het juist erg sterk dat mensen stemmen als ze totaal niets kunnen met een album. Zo krijg je een representatief gemiddelde en hoor je niet alleen de stem van de liefhebbers. Maar ja, er zijn altijd users die moeilijk gaan doen over een lage stem. IBN BATTOETA weet in ieder geval zijn mening erg prikkelend te verwoorden; wat zeker geen nadeel hoeft te zijn. Een welkome afwisseling zelfs tussen alle lofzangen op deze site. Hij moet het enkel niet gaan overdrijven.

avatar van dazzler
5,0
Misterfool schreef:
Ik vind het juist erg sterk dat mensen stemmen als ze totaal niets kunnen met een album.

Als een album mij totaal niet bevalt, dan leg ik het even aan de kant, want 285 mede-users hebben kennelijk iets gehoord, wat ik (nog) niet gehoord heb. Ik heb dan liever niet de pretentie om zo'n band of album in een paar prikkelende volzinnen neer te sabelen en hen op de koop zelf een gebrek aan pretentieloosheid te verwijten.

IBN BATTOETA zegt gelukkig wel waarom hij het niet goed vindt. Maar beweren dat deze muziek slecht geschreven is, lijkt me een stap verder te gaan dan vaststellen dat je deze muziek niet moet. Misschien is IBN zelf muzikant en kan hij ons aantonen waarom deze composities zo slecht geschreven zijn.

Misterfool
dazzler schreef:
(quote)

Als een album mij totaal niet bevalt, dan leg ik het even aan de kant, want 285 mede-users hebben kennelijk iets gehoord, wat ik (nog) niet gehoord heb. Ik heb dan liever niet de pretentie om zo'n band of album in een paar prikkelende volzinnen neer te sabelen

En dat is mijn inziens erg jammer. Want wat let je om te stemmen. Je kan jouw stem altijd nog veranderen als je het in de toekomst wel waardeert. Neer sabelen is niet per se nodig en jij lijkt me iemand die ook goed kan beschrijven waarom je iets niet mooi vind(al heb ik ook veel waardering voor een goed geschreven polemiek. Ik ben niet voor niets fan van W.F. Hermans). Het zou hier toch verdomd monotoon worden als iedereen lovend is over bepaalde albums. Ik heb dan veel liever een negatieve mening zo nu en dan.

avatar van deric raven
4,0
Ik heb het al eerder aangegeven, over een 0,5 wordt moeilijk gedaan, maar over een 5,0 niet.
Je hebt hier nu eenmaal de mogelijk om een 0,5 uit te delen.
Ik heb dat in het verleden ook wel eens gedaan, maar kreeg dat een belerend p.m. van de een of andere crewlid, dat dit niet de bedoeling was.
Doe dan niet moeilijk over het stemmen, en schaf het gewoon af.
Dead Can Dance is een duidelijk voorbeeld van een liefde of haat band, toch knap dat deze hoe dan ook gemiddeld boven de 4,00 scoort.

avatar van Mjuman
Als we hier op deze site, users gaan ontmoedigen om niet te stemmen op albums die ze niet goed vinden, dan wordt hun stem niet in het gemiddelde meegenomen.


So what - alsof dat wat uitmaakt. Het woord gemiddelde zegt het al. Ik kan zonder probleem een hele trits met albums gaan tacklen en die negatief waarderen - moet ik ze sowieso wel eerst weer beluisteren en dat kost veel tijd, terwijl het genre me veelal niks doet. So what's the use?

Bovendien kan muziek die NMD is, gewoon goed gemaakt en geproduceerd zijn - en dan geef je toch geen 0,5 -2 * - wat voor zin heeft dat en hoe gefundeerd is dat? Narcisme schijnt hier in toenemende mate the right frame of mind te zijn, maar mijn eigen waarderingen interesseren me amper: een cijfer is een momentopname, contextgebonden en moet niet verabsoluteerd worden.

Dit vind ik niet geheel terecht aangezien dan algemene teneur op MuMe wellicht negatiever is dan men zou vermoeden op basis van het stemgemiddelde. Ergo; die users worden niet gerepresenteerd in het stemgemiddelde. Van dwaalpraat is geen sprake.


Again, geheel vanuit jouw eigen ideosyncratische context: mag een mens dat zelf uitmaken of ie een cijfer toe wil kennen? Ik probeer je duidelijk te maken dat het voor een groot deel een gratuit gebeuren is.

Misterfool
Mjuman; Deric Raven verwoordt hier erg goed waar ik ook op doel .Het gaat mij er niet om of mensen voor zichzelf bepalen wanneer ze op iets willen stemmen, uiteraard mogen ze dat. Al vind ik het wel jammer als users niet stemmen terwijl ze wel een goed begrip van een album hebben, om de voorgenoemde redenen. Dat is echter maar een klein punt. Het gaat me er met name om dat er moeilijk wordt gedaan over lage waarderingen bij een album. Muziek is een bijzonder subjectieve kunstvorm. Goed gemaakte muziek kan men soms compleet koud laten en ja dan is een 0.5* zeer voorstelbaar.

avatar van dazzler
5,0
Anderzijds kan je een fan niet verwijten dat hij zijn geliefde plaat verdedigt.
Dus ook over fans die vraagtekens plaatsten bij 0.5 stemmen, moet niet moeilijk gedaan worden.

Eens benieuwd of die vraagtekens ook beantwoord gaan worden.

Waarom is dit album niet alleen pretentieus, maar ook nog eens slecht geschreven?
En hoe geloofwaardig is zwartgalligheid als ze enkel krankzinnig of plezierig mag zijn?

avatar van deric raven
4,0
deric raven schreef:
Maar even een andere vraag: Wie is die heilige die zich als spook op de albumhoes heeft verstopt, of moet dat beeld iets anders voorstellen?

Gast
geplaatst: vandaag om 07:18 uur

geplaatst: vandaag om 07:18 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.