U2 - Pop (1997)

Nee juist niet, prachtige plaat. Met Achtung baby, Zooropa en The Unforgettable fire het beste van U2.

Persoonlijk vond ik de trip die U2 in de jaren negentig maakten iets zeer bijzonders. Ze kondigden het in het nieuwjaarsconcert op 31/12/1989 al aan: Rock 'n Roll gets back in it's box.

En de mix tussen dance en rock is voor U2 zeer goeg geslaagd. Van voor tot achter geweldig met als hoogtepunten:

If you wear that velvet dress, Please en Wake up dead man (een mooier gebed dan dit ken ik niet, honderd keer zo direct en aangrijpend als 40)

nouja de meningen over u2 albums zullen altijd verdeeld zijn
maar ik ben het absoluut met je eens dat de experimentele jaren 90 u2 de meest bijzondere is
achtung baby is mijn favoriet en vergeleken met die plaat valt pop best tegen, dat bedoelde ik te zeggen
maar ze verdienen zeker complimenten dat ze zo dapper zijn om te experimenteren, ik vindt het geweldig als u2
dance en industrial invloeden in hun arena rock mengen en dat heeft echt een paar top nummers opgeleverd, zoals discotheque en lemon van zooropa en bijna alles van achtung baby, maar ik kan deze plaat niet zo waarderen en dat komt eigenlijk door de in mijn ogen tenenkrommende teksten op sommige mindere nummers(vooral the playboy mansion)
maarja de meningen blijven verdeeld
als ik mocht kiezen zou ik willen dat u2 elke plaat zou opnemen met brian eno daniel lanois en flood, want die team heeft voor mij het beste u2 werk afgeleverd

je top tien vind ik trouwens geweldig ben post, dat is ook mijn fav sp plaat

en die live-show in de jaren 90 was echt spectaculair(ik heb het zelf alleen jammer genoeg niet meegemaakt)
zeker een van de beste live shows ooit
daar verdienen ze ook een aplaus mee

Dit moet zowat het grootste buitenbeentje zijn van U2;
Hier hou je van of baal je van, denk dat er geen middenweg is... of nauwelijks !
Vind dit niet bepaald hun sterkste plaat uit de nineties, maar wel gedurfd. Mofo is zo'n beetje techno meets rock, zéér geslaagd en gelaagd nummer vind ik dat.
Discothèque rockt als een rockband in een discotheek; Bee Gees meet Led Zeppelin of zoiets ! If God will send his Angels en Staring at the Sun zijn toch sterke ballads ??
Vind ik wel.
Please sterkste song van deze plaat ? Vind dat.
Pop is niet het beste van U2; zoveel is zeker, maar het is ook geen rotplaat of zo. Laat ons zeggen dat de band naar nieuwe invalswegen zocht en die later ook vond met All that you can't leave behind. Gerust 3.5 ster !

Persoonlijk vond ik ATYCLB echt een terugkeer naar de platen voor Achtung Baby. Daar heb ik eigenlijk weinig nieuws bij ontdekt, wat bij PoP zeker nog wel was.

Please is geweldig maar ook Staring, Wake up dead man vind ik zeer sterk.

Heb t plaatje maar ns opgezet, en ik kom tot dezelfde conclusie. Eerder koos ik voor 3*, maar vanwege de paar geweldige nummers, en de durf, geef ik m wel een halve punt hoger. Ik ben t helemaal met je eens, maar je vergeet het nummer Gone te noemen, wat een geweldig nummer vind ik dat zeg! Na Please de beste op Pop!

zwak album van u2 met als hoogtepunt if god will send his angels

misschien wel het beste album van U2 met Please als beste nummer. De videoclip bij Last Night on Earth is hun beste videoclip ooit. Discotheque, If god will Send His Angels, Staring at the Sun zijn ook goed. Miami is ook wel cool.

Dit is voor mij nog steeds een van de beste platen die U2 ooit heeft gemaak. Mofo is zo apart, energiek en emotioneel. Vooral op het einde....soothe me brother, show me mother...show me mother....Bono schreeuwt het uit. En dat nummer heeft ook misschien wel de meest originele bas riff die Adam ooit verzonnen heeft!

De laatste drie nummers zijn zeker geweldig. De versie van Please die op de video te zien is vind ik toch wel wat beter dan de originele versie, maar die is ook goed te pruimen. Geweldige tekst!

Veel mensen zeggen dat If you wear that velvet dress het meest sexy nummer is dat U2 ooit gemaakt heeft. Wat is dan sexy in dit geval? Die hoofdrol van de basgitaar? Dan ben ik het er zonder meer mee eens!

U2 was hier energiek, ze waren experimenteel, ze waren progressief zoals ze nog nooit geweest waren. In een interview dat ik op youtube gevonden heb zegt Bono ongeveer het volgende: ''Actually we're not on earth at the moment. We are in space. Perhaps it's a wrong thing, but hell...I like it here!''

En zo is het maar net! U2 is nu slap, saai, voorspelbaar. Wie geeft die jongens eens een harde schop onder hun kont zodat ze weer ''in space'' belanden? Dat zal vast leiden tot betere albums dan HTDAAB.

4,5 sterren voor POP

Eens en oneens: voor mij beste U2 albums: Achtung Baby, Pop, Zooropa en The Unforgettable Fire.

Maar wat ze nu doen past. Ze zijn terug bij waar ze vandaan komen en (alles wat ze niet kunnen laten) en dan vind ik HTDAAB alweer een heel stuk sterker dan ATYCLB. HTDAAB rockt van begin tot eind (zeker het eind ) met echte uitschieters City of Blinding Lights,Origin of the Species en Yahweh. ATYCLB sterft langzaam na Walk On met hier en daar een opleving When I look at the world en Grace.

Laten ze in godsnaam geen karikatuur worden.....

Ik ben nooit een groot U2-fan geweest. Als muziekliefhebber met een liefde voor goede melodieen moet ik ze wel respecteren, maar het geluid is me altijd wat te sensatiebelust geweest en de thematiek te politiek correkt. Wat ik wel goede platen vind zijn Boy, vanwege de energie en The Unforgettable Fire vanwege het sferische geluid. October en Rattle&Hum zijn ook erg smakelijk en spannend, elk op hun eigen manier natuurlijk. Maar populaire platen als War, The Joshua Tree, Achtung Baby en ATYCLB raken me (vreemd genoeg?) gewoon niet echt, ondanks dat er natuurlijk fantastische nummers op staan. (...Atomic Bomb is trouwens de enige die ik in z'n geheel echt zwak vind, al is zelfs daar wel een mooi nummers op te vinden. Om precies te zijn: de laatste 2 nummers van die plaat vind ik volgens mij erg mooi) Deze week Zooropa en Pop herontdekt op koptelefoon. Was een tijd lang erg enthousiast over beide platen, maar had ze heel lang niet meer gehoord. Zooropa viel wat tegen, al is het openingsnummer fantastisch. Maar Pop bracht me aan het huilen (vooral tijdens de nummers The Playboy Mansion en Wake Up Dead Man). Wat een fantastisch album! Ik vind Bono hier als tekstschrijver ook op z'n best, terwijl ik het normaal maar een slap dichtertje vind die zich teveel bekommert om leed in de wereld en te weinig gekte kent. Maar op dit album lijkt hij wel van z'n geloof te vallen, deze plaat lijkt te zijn gemaakt in complete verwarring en vertwijfeling. En deze emoties bezorgen nu eenmaal vaker muziek die mij raakt dan zelfverzekerdheid en zingen voor vrede. Jammer dat ze met de twee platen hierna het avontuur uit het oog zijn verloren en op de politiek correcte stadionrocksound zijn overgestapt. Om van samenwerkingen met Green Day en Mary J. Blidge (hoe oppurtinistisch en zelfverloochenend kan je zijn?) nog maar te zwijgen. Het zijn nu gewoon commerciele buidelratten. En dat is jammer, want Pop laat zien dat ze artistiek zeer interessant kunnen zijn. Bovendien word ik niet elke dag door schoonheid aan het huilen gebracht!

Mooi geschreven Kaaasgaaf De punten die jij noemt vind ik inderdaad ook de punten waarom Pop boven al het andere uitsteekt, vooral het lef op dit album spreekt me zo aan..

Helaas is dze CD dan ook weer niet zo denderend dat het me aan het huilen krijgt, maar ik verhoog deze toch maar weer van 3,5 naar 4 sterren, en dat maakt het mijn favoriete U2-album

dit is ook niet veel soeps , ik vind hier wel 1 van mijn favo U2 nummers op , nl If god will send his angels.
3 stars ( voor God and his angels ) .

Een van de beste platen die U2 ooit afleverde, hoe dan ook de meest creatieve! Deze plaat heeft durf, originaliteit en energie. Het lijkt of ze bij het maken van deze plaat compleet vergeten wie of wat ze zijn als band. Ze begonnen aan een album dat los stond van al het voorgaande, qua muziek, imago en songteksten.
Pop laat zien hoe divers deze band is en waartoe ze in staat zijn.
Klasse plaat!

ik ben met achtung en met pop begonnen met grote weerzin en zelfs afkeer: wat een lelijk, vreemd geluid allemaal. tot ik bleef luisteren. ik herken wat mensen ook hier op mume zeggen: dat ze de meest melodische nummers als velvet dress, please, etc. wel mooi vinden maar de rest niet. blijven luisteren leverde mij ook veel respect op voor gone (zalig live in bostondvd), discothèque, do you feel loved, playboy mansion..

Naar aanleiding van de nieuwe DVD PopMart Live in Mexico City heb ik dit album maar weer eens gedraaid na lange tijd. Toch moet ik ook concluderen dat dit misschien het minste album van U2 is. Maar echt een baggerplaat vind ik het niet. Want er staan zeker goede songs op. Ik noem:

If God Will Send His Angels (zeker één van mijn favoriete U2 songs)
Staring At The Sun
If Your Wear That Velvet Dress
Please
Wake Up Dead Man

Natuurlijk staan er ook zwakke nummers op, zoals Discothèque (al vind ik die Village People in de clip wel humoristisch) en Mofo. Het minste U2 album, maar ik kan het geen slecht album noemen. Al vind ik wel dat de nummers van Pop live beter klinken.

Mijn stem was eerst een 3.0. Nu gestegen naar 3,5

U2 heeft ongetwijfeld wat mindere albums uitgebracht . Eén ding weet ik wel: ik kan geen album van U2 bedenken die ik het predikaat "baggerplaat" zou willen geven. Dus ook "Pop (1997)" niet .

Dat predikaat geef ik dit album dus ook niet. Ik zeg duidelijk dat het geen slecht album is.

Ik zal in het vervolg mijn leesbril opzetten als ik de berichten bekijk .

In de breedte wellicht weer iets beter dan Zooropa maar geen nummer van het niveau Numb.....ik blijf dus achter en koester het verleden (maar RESPECT voor die gasten!).

Past in het verlengde van Achtung Baby en Zooropa. Geen slechte U2 plaat overigens. Beste nummers zijn 4,5,6,7 en 11.

De meningen over Pop zijn inderdaad erg verdeeld onder de liefhebbers. Een hele tijd geleden behoorde ik tot die U2 fans die Pop maar een matig album vonden, maar dat is inmiddels al flink veranderd. Want Pop bevat toch een paar hele mooie nummers, met zelfs enkele pareltjes die zijn uitgegroeid tot mijn favoriete nummers ooit.

Te beginnen bij Gone, al een hele tijd één van mijn favoriete nummers. De New Mix versie die op het Best Of album staat is overigens nog beter dan het origineel. Verder zijn Discotheque, Mofo en Do You Feel Loved ook hele bijzondere nummers met een interessante klank. De laatste twee nummers, en dan met name Please, zijn overigens ontzettend sterk. Erg ontroerend nummer, dat Please, heb sinds U2's Tomorrow niet zo'n schitterende song meer gehoord.

Een tijd geleden ben ik overigens verliefd geworden op een nieuw nummer van Pop; Last Night on Earth. Heerlijke tekst, prachtig uitgevoerd en staat zeker hoog in mijn lijst met favoriete songs van U2. Net als dat dit album hoog in mijn persoonlijke album top is komen te staan.

Eerst even 4 dikke sterren, met grote kans op verhoging in de toekomst.

Discotheque is het beste nummer voor mij. Wat een opbouw, wat een drive. Heerlijk snerpende gitaar halverwege (is het wel een gitaar?) èn een aardige uitloop (valt niet altijd mee om een einde te breien aan een nummer).

Sterk ondergewaardeerd album.
Op muziekaal-experimenteel gebied died het ook meer dan het werk dat ze hierna opnamen.

Vermoeiende plaat met twee erg goede nummer: Discotheque en Staring at the sun en twee redelijk goede nummer: Wake up dead man en do you feel loved. Verder een zeurplaat om bij in slaap te vallen.

Als vrachtwagenchauffeur die toch regelmatig grote afstanden mag afleggen, heb ik de kans, gezien het dorre en vaak oninteressante radiolandschap, om vaak ceedees te (her)beluisteren;
Gisteren herbeluisterde ik het nineties gedeelte van het U2 repertoire, hun zogenaamde meer experimentele periode, en dit album kwam er toch sterker uit dan ik vroeger had ingeschat;
Ik ga bijgevolge mijn waardering, mijn kwotatie verhogen, want 3.5 vind ik toch te zwak;
De drie eerste nummers, Discothèque (die funky gitarriff!), Do You Feel Loved en Mofo zijn inderdaad héél sterk, hebben een apart klankentapijt meegekregen, maar tevens ook sterke melodieën, iets waar U2 altijd sterk in geweest is, dat is hier dus niet anders;
Het zachte If God Will Send his Angels is een welgekomen contrast na deze drie openers die je bij de ballen grijpen, alsook het hemels mooie Staring at the Sun.
Dan komen Last Night On Earth en Gone, misschien de 2 beste songs die U2 in dit decennium maakten (maar dan mag ik zeker Who's Gonna Ride Your Wild Horses van Achtung baby niet vergeten!).
Miami, daar heb ik het altijd wat moeilijk mee gehad, het heeft wel iets, maar zeker geen sterke memorabele melodie, ik vind het toch nog steeds het minpuntje op dit album.
The Playboy Mansion is ingetogen, maar prachtig, zo ook het ontzettend zachte If You Wear that Velvet Dress.
Please is dan weer van een bovenaardse schoonheid en de uitsmijter Wake Up Dead Man past in het rijtje MLK-40-Love Is Blindness, ingetogen mooi.

Neen, Pop werd verguisd, dit wàs U2 niet meer, tja, sommigen zouden willen dat bepaalde bands altijd dezelfde plaat blijven maken.
Gelukkig is U2 Status Quo niet, bedenk ik dan.

Ik blijf U2 sinds The Beatles, Jimi Hendrix en Led Zeppelin als één van de vernieuwendste groepen beschouwen, een band die me al ontzettend veel luisterplezier heeft bezorgd, zo zeker ook met dit flink onderschat album.

En ben ik een fan ? Ik zou het begot geloven, nog geen kleintje ook!


****1/2

net als EvansHewson ga ik deze ook terug opwaarderen. Ik had 2,5 sterren, heb er nu 3,5 van gemaakt, want dit album verdiende echt een betere quotatie.

Het probleem van dit album is dat eens je het beluistert het echt goed is (als je zogezegd 'in' de plaat zit), maar als je dan vergelijkt met andere U2 platen en hits, dan lijkt er altijd wel wat beters te vinden zijn dan de Pop-tracks. Waardoor deze Pop dan zwakker lijkt te zijn dan in werkelijkheid.

Mijn favorieten: if god will send his angels, last day on earth en het onverwoestbare staring at the sun.

En een kleine bemerking: Miami... zet dit op Amnesiac en de helft van de muziekliefhebbers gaat dit plots een baanbrekend muziekstukje vinden Een soort broertje van push/pulk revolving doors. En dit was heel wat jaren vroeger ook nog.

Ik vind deze toch beter dan een Zooropa, hoor. Staring At The Sun, Gone en Last Night On Earth zijn bv. hele leuke nummertjes.
Toch is dit niet veel vergeleken met het vroege werk.

Voor mij zijn er 3 U2's.

Eentje tot Achtung Baby.
Eentje met Achtung, Zooropa en Pop.
Eentje met de laatste twee albums.

Wat mij betreft is de 2e het sterkst, daarna de 1e en daarna de 3e.

Maar alles van U2 sdcoort bij mij minstens een voldoende.

U2 was zelf ook geschrokken van het matige applaus. Paar briljante nummers, maar merendeels is het geforceerd overgeproduceerd.
Jammer want meeste nummers hadden met andere producer denk wel kunnen vlammen, kijk maar eens naar U2 live als ze eens wat van dit albu spelen