menu

Sonic Youth - Daydream Nation (1988)

mijn stem
4,11 (789)
789 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: SST

  1. Teen Age Riot (6:57)
  2. Silver Rocket (3:47)
  3. The Sprawl (7:42)
  4. 'cross the Breeze (7:00)
  5. Eric's Trip (3:48)
  6. Total Trash (7:33)
  7. Hey Joni (4:23)
  8. Providence (2:41)
  9. Candle (4:58)
  10. Rain King (4:39)
  11. Kissability (3:08)
  12. Trilogy: a) The Wonder, b) Hyperstation, z) Eliminator Jr. (14:02)
  13. Eric's Trip [Home Demo] * (2:27)
  14. The Sprawl [Live] * (8:27)
  15. 'cross the Breeze [Live] * (5:54)
  16. Hey Joni [Live] * (3:38)
  17. Silver Rocket [Live] * (4:19)
  18. Kissability [Live] * (2:19)
  19. Eric's Trip [Live] * (3:05)
  20. Candle [Live] * (5:04)
  21. The Wonder [Live] * (4:02)
  22. Hyperstation [Live] * (6:14)
  23. Eliminator Jr. [Live] * (2:29)
  24. Providence [Live] * (1:47)
  25. Teen Age Riot [Live] * (4:37)
  26. Rain King [Live] * (4:06)
  27. Totally Trashed [Live] * (1:57)
  28. Total Trash [Live] * (5:18)
  29. Within You Without You * (4:58)
  30. Touch Me I'm Sick * (2:33)
  31. Computer Age * (5:12)
  32. Electricity * (2:46)
toon 20 bonustracks
totale tijdsduur: 1:10:38 (2:31:50)
zoeken in:
avatar van itchy
5,0
Het is me nog altijd een raadsel wat er met Sonic Youth is gebeurd tussen de release van 'Sister' en 'Daydream Nation'. 'Sister' stond nog vol met korte nummers die, hoe inventief ze ook werden uitgevoerd, nog redelijk eenvoudig waren. Op 'Daydream Nation' staan echter epische nummers, mini-symfoniën bijna. Alsof ze zelf pas na het underground-succes van 'Sister' beseften dat ze met het concept van afwijkende gitaarstemmingen, drie zangers en een werelddrummer een enorm potentieel in huis hadden, en voor het eerst met dat uitgangspunt in het achterhoofd nummers zijn gaan schrijven.

Is 'Daydream Nation' een conceptplaat? Er lijkt een bepaalde eenheid te zijn, door het artwork, de songtitels en de overheersende sfeer. Toch is aan de teksten bijna geen touw vast te knopen ("I'm The Cocker On The Rock") zingt Thurston Moore ergens). Ik hou het op een conceptplaat die nergens over gaat.

Het unieke van 'Daydream Nation' zit hem in het instrumentale aspect. De plaat is ongelofelijk energiek, en wordt opgezweept door het drumspel van Steve Shelley, van wie je duidelijk kan horen dat hij een hardcore-achtergrond heeft. Tegelijk weet hij heel mooi functioneel en in dienst van de muziek te drummen, maar met behoud van de hardcore-energie. Deze energie wordt alleen maar versterkt door het gitaarduo Moore/Ranaldo. Elk nummer kenmerkt zich door de mooiste lijntjes, riffjes en melodietjes, maar net zo goed door botte grotestadsnoise. Hele mooie spanningsbogen worden opgebouwd en lang vastgehouden. Soms volgt er een finale, en soms niet. Dat alles zorgt ervoor dat deze plaat geen moment verveelt, ondanks haar lange speelduur. Hierna volgt nog een beschrijving van mijn persoonlijke hoogtepunten:

De plaat wordt ingeluid door het intro van 'Teenage Riot'. De toon wordt gezet met het befaamde "Sweet Desire, We Will Fall" gefluister van Kim Gordon. Dan barst de boel los met deze absolute indie-klassieker. Een melodieus, opzwepend en opruiend nummer.

'The Sprawl' en 'Cross The Breeze', beiden gezongen door Kim, vind ik samen het hoogtepun van 'Daydream Nation'. In deze twee nummers wordt compositorisch vernuft (de nummers schieten werkelijk alle kanten op maar het klinkt nergens gezocht) gekoppeld aan agressie, dynamiek en subtiliteit.

'Eric's Trip' is Lee's beschrijving van een LSD-trip en de paranoia spat er vanaf, zowel tekstueel als muzikaal.

De plaat lijkt in tweeën te worden gedeels door het nummer 'Providence'. Het nummer is meer een intermezzo, en bestaat uit een piano, geruis en een boodschap die Mike Watt (bassist van o.a. Minutemen en Firehose, tegenwoordig Stooges) op Thurston's antwoordapparaat heeft ingeproken.

Hierna wordt de sfeer donkerder, wat culmineert op het onheilspellende 'Rain King', wat een beetje het broertje is van 'Eric's Trip'.

Daydream Nation wordt afgesloten door 'Trilogy', een soort songsuite in drie delen. Ik zie het als een soort samenvatting van wat deze plaat is, omdat alle elementen nog een keer terugkomen en flink door de mixer worden gehaald. Met 'Trilogy: Eliminator Jr.' sluit 'Daydream Nation' op niet bepaald subtiele wijze af.

Als introductie tot Sonic Youth zou ik 'Daydream Nation' niet willen aanbevelen (eerder 'Sister' of 'Goo'), maar ik vind het echter wel de beste plaat van de band.
5*

avatar van korenbloem
4,5
Je kent dit soort platen wel... een plaat die mooi is, nee zelfs prachtig maar door de vele keuze aan muziek geen plaat die je regelmatig op zet.

Toch is dit één van die platen die er om vraagt klinisch beluisterd te worden. Dit zal waarschijnlijk komen door de geniale combinatie van punk, high-art avant garde, garage rock en de experimentele gitaren.
Maar alsof dat nog niet genoeg is....heerst er een rebelse sound en Fuck the world sfeer door dit album, wat misschien nog meer van invloed is dan. In iedergeval doet de combinatie mij zeker goed.

Dit is wat ik wilde horen als tiener, dit is de muziek die je te hard aan zet, als je ouders je voor straf naar je slaapkamer sturen.

Ik ben al enige tijd uit de fase: van je af keren tegen alles en iedereen, Ik moet mijzelf nu (jong) Volwassen noemen.

Maar Nu even niet,

Yeaaaaaaah Fuck it all

avatar van deric raven
4,5
Daydream Nation; ofwel de opkomst en ondergang van Generation NIX en de Grunge periode. Hiermee werden de jaren 90 ingeluid. De jaren van decadentie en destructief gedrag.

Wat Joy Division en Sex Pistols eind jaren 70 waren voor veel volgelingen uit Groot Brittannië, is Sonic Youth voor de gitaarbandjes die begin jaren 90 in Amerika ontstaan. Een periode van veel doemdenkers en een No Future houding; met een groot verschil, dat men in de jaren 70 naar oplossingen zocht. In de jaren 90 werd een uitvlucht gezocht in drank en drugs.

Pixies, Smashing Pumpkins, Nirvana, en zo nog vele andere hoor ik in Daydream Nation terug. En dan na gaande dat dit album ook alweer 20 jaar oud is.

Degejaagde gitaarmuren, de wanhopige zang van Kim Gordon, de meesterlijke opening Teen Age Riot, welke een grote verandering aankondigt.

Dit is ook de soundtrack van het ontstaan van de rassenrellen in Los Angeles, begin jaren 90. Daydream Nation is de broeierige zomer; de exploderende spanning.

Eigenlijk is dit een soort van Back To The Future album; een album wat eigenlijk pas 10 jaar later gemaakt had kunnen worden, en wat terug kijkt op de rumoerige jaren 90. Dit had gewoon niet in 1988 gemaakt kunnen worden.

Dat er verder geweldige nummers op staan, en dat rust en noise perfect in elkaar overlopen, is eigenlijk allemaal bijzaak, het gaat over de aankondiging van een nieuw decennium.

avatar van Gajarigon
3,5
Daydream Nation is toch niet helemaal mijn ding. Lang uitgesponnen noiserock, vrij intens en zeker sfeervol, maar het klinkt me soms allemaal wat te lawaaierig in de oren. Neem nu Silver Rocket, gewoon een standaard punknummer dat halfweg helemaal verzand in een orgie van distortion. Bij My Bloody Valentine (die een veel warmer, aangenaam geluid hebben) kon ik dat al niet hebben, laat staan bij dit veel ruwere gitaarwerk van Sonic Youth. Er staan gelukkige ook enkele ferme uitschieters op (Teenage Riot, Candle, Cross the Breeze), en de humor in de teksten kan ik ook wel smaken. Maar helemaal opgaan in de hype die dit album krijgt kan ik toch niet.

avatar van Reijersen
N.a.v dit topic beluisterde ik dit album.

Ergens heb ik de naam gehoord, maar op muzikaal vlak zei het mij niet direct iets.
Dit is er weer één onder de noemer die ik toch al vaker ben tegen gekomen in deze top250. Ook richting de laatste 100 zijn dit soort rockalbums dus weer te vinden. Klinkt voor mij allemaal wat soortgelijk zo onderhand. Wat mij echter nog extra “stoort” aan dit album is de zang. Kan zeer weinig met de stem van de zanger/zangeres.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:05 uur

geplaatst: vandaag om 12:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.