menu

Blur - The Great Escape (1995)

mijn stem
3,68 (341)
341 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Food

  1. Stereotypes (3:10)
  2. Country House (3:57)
  3. Best Days (4:49)
  4. Charmless Man (3:34)
  5. Fade Away (4:19)
  6. Top Man (4:00)
  7. The Universal (3:58)
  8. Mr. Robinsons' Quango (4:02)
  9. He Thought of Cars (4:15)
  10. It Could Be You (3:14)
  11. Ernold Same (2:07)
  12. Globe Alone (2:23)
  13. Dan Abnormal (3:24)
  14. Entertain Me (4:19)
  15. Yuko and Hiro / Ernold Same [Reprise] (5:24)
  16. To the End (La Comedie) * (6:40)

    met Françoise Hardy

  17. Ultranol * (2:46)
  18. No Monsters in Me * (3:41)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 56:55 (1:10:02)
zoeken in:
avatar van royals
4,5
Inderdaad een perfecte pop plaat met rockrandjes en grappige cynische teksten. Hier staan naar mijn mening toch wel hun meest goede nummers op. Charmless man en He thoughts of cars zijn mijn favoriet. Hun gelijknamige plaat draai ik ook erg vaak omdat die niet minder poppy maar wel meer experimenteel en rauw was. Als je hun best of draait realiseer je je eigenlijk hoeveel goede liedjes ze wel niet hebben gemaakt. En voor mij verloor Oasis de strijd op het laatst ook waar Blur beter en uitdagender bezig bleef.

avatar van Nanne-1995
5,0
Het alleerbeste album van blur vind ik dit er staat geen onzin op als bij parklife en het is wat afwisselender dan modern life.

ik geef een 5,0 en mijn favoriete nummers zijn entertain me, he tough of cars en t.o.p man.

avatar van starsailor
4,0
Nanne-1995 schreef:
Het alleerbeste album van blur vind ik dit er staat geen onzin op als bij parklife en het is wat afwisselender dan modern life.

ik geef een 5,0 en mijn favoriete nummers zijn entertain me, he tough of cars en t.o.p man.


Beschouw mijzelf als een echte Blur fan, maar dit album bevat mij juist te veel onzin. Voor mij het minste Blur album maar misschien ontgaat de 'ironie' mij. Nummers als Ernold Same, Country House en Yoko and Hiro.....jakkes!

avatar van MyLittlePony
4,5
super album, helaas staat er een rotte plek tussen namelijk Ernold Same.. verder zijn de meeste nummers top en een paar acceptabel.
mijn favourieten zijn Entertain me, Globe alone en Charmless man.

avatar van lennon
4,5
Voor mij de allersterkste Blur plaat!

Van begin tot eind heeeeeeerlijk om te luisteren!

Wat ik wel jammer vind is dat een nummer als Tame het album niet heeft gehaald, en als "b-kant" heeft moeten verschijnen!

avatar van suffeteun
4,5
Ik ga mee met lennon.Luistert heerlijk weg.Tracks 6 en 7 vind ik schitterend.

avatar van stef212
Klinkt prima, over de ganse lijn.

avatar van WesleyX16
3,5
Ik vind de tekst van Ernald Same helemaal geweldig!

avatar van Slowgaze
5,0
In de serie "Maarten graaft zich autobiografisch om de albums in zijn top 10 te bespreken", Blurs beste album: "The Great Escape", een conceptalbum over eenzaamheid. Een parade aan belachelijke figuren, die niet functioneren in de maatschappij, passeert de revu en daar zit hem de clou: Damon had wel een liedje aan de 14-jarige Maarten op kunnen dragen.

Nee, de figuren die de bijtende popliedjes bevolken zijn geen contactgestoorde pubers, maar zakenmannen die zichzelf de man vinden, een getrouwd stel dat langs elkaar opleeft in het schrijnende "Fade Away" ("they stumbled into their lives/in a vague way became man and wife", de man die maar blijft consumeren om er bij te horen en natuurlijk Ernold Same die vrede lijkt te hebben met zijn vastgeroeste dagroutine. Het fijne is wel dat de aangesneden onderwerpen wel behandeld worden met cynische humor en de muziek nog geregeld perfecte popliedjes biedt, zodat het tranendal nog dragelijk wordt.

Veertien jaar, dan draag ik dit nummer al zo'n vijf jaar met me mee. Ik herinner me van de laatste luisterbeurt eigenlijk vooral dat "Yuko and Hiro" zo hard aankwam (ook sinds ik zelf alcohol drink), terwijl ik eigenlijk nooit zo na had gedacht over dat de karakters op dit album vaak niet eens doorhadden dat ze modderfiguren waren, dat ze belachelijke imitaties van mensen waren. De man zonder charisma, die blijft maar tegen je doorzeiken in de kroeg en hij krijgt maar niet door dat je ogen dichtvallen. De mensen in "Stereotypes", ongeveer hetzelfde verhaal. Over "Globe Alone" hoef ik niet meer verder uit te wijden, maar consumeert u maar vooral door.

De man op het platteland, Prozac slikkend, Balzac lezend, heeft het wel door. "He doesn't drink, smoke, laugh". "The Universal" pakt de Zeitgeist ook nog eens hard aan; de de-personalisering heeft al vóór het internet vele slachtoffers opgeleverd. Het allermooiste en het meest brandende, stekende nummer is "He Thought of Cars", waar Maarten van 14 toch nog even de hoek om komt kijken: De hoofdpersoon denkt aan auto's, aan vliegtuigen, aan boten, maar hij heeft niemand om met hem mee te reizen en hij weet het.

avatar van starbright boy
3,0
Mooi stukje. Ook omdat het precies ook raakt aan waarom ik dit juist een mindere Blur-plaat ben gaan vinden. Het is een poging om de Brise/Westerse maatschappij waar te nemen. Heel veel omschrijvingen van personen, heel veel typetjes, maar ergens bekruipt me het gevoel dat alles vanuit een ivoren toren wordt beschreven, dat de leden van Blur zelf op dat moment ook typetjes waren geworden maar dat alleen in anderen zagen. Blur stat hier op de absolute top van haar Britse populariteit, maar deze plaat mist iets waar ze op de twee albums erna ook heel rap naar terugkeerden. Introspectie, gevoel. Dit album is het feest, een enorm zelfvertrouwen, de wijsheid in pacht hebben. Blur en vooral 13 zijn the morning after, de kater, de confrontatie met jezelf en je eigen tekortkomingen. Gebroken idealen en de landing uit de ivoren toren.

avatar van deric raven
3,5
Dit album te vaak ervaren als de plaat waarbij Oasis hun de das om deed.
Wordt tijd om hem in ere te herstellen.

avatar van Slowgaze
5,0
Hmm... Oasis, wat is dat? Kun je dat eten of zo?
Starbright Boy, ik snap wat je bedoelt, het heeft natuurlijk wel iets van een beschuldigend vingertje, maar zo schrijven over eenzaamheid moet wel voortkomen uit eenzaamheid. Het is net zoiets als de Mijn Geheim lezen, die lees je ook om te lezen hoe triest anderen hun leventje eigenlijk is, of waar ze enorme problemen van maken, om vervolgens met een glimlach te stellen dat het zo erg nog niet is met jou.

4,0
Ik beluister dit album voor het eerst sinds lange tijd weer eens, en ik kan me helemaal vinden in het verhaal van starbright boy. Eigenlijk zou dit helemaal mijn album moeten zijn, aangezien ik gek ben op beschrijvingen van de Britse maatschappij en typisch Britse typetjes. Nummers als "Charmless Man" en "The Universal" vind ik erg goed. Toch mis ik iets bij dit album van Blur. Net als op "Parklife" is de muziek erg vrolijk, maar in tegenstelling tot "Parklife" raken de liedjes op dit album, op een enkele uitzondering na, mij niet. Er wordt over het algemeen te weinig gemeend gevoel in de liedjes gelegd.

Nummers als "Charmless Man", "Country House" en "The Universal" zijn mijns inziens absoluut 5 sterren-nummers, maar voor het gehele album kan ik slechts een beoordeling van 3,5 ster geven.

avatar van Lexcoaster
4,0
Heel erg lekker Blur album, met het vrolijke Stereotypes en het prachtige The Universal als uitschieters.

avatar van bikkel2
4,0
Blur op zijn best . Sterke eigenzinnige britpop plaat . Misschien verloren ze het qua populariteit ietsjes van concurent Oasis , Blur heeft wel altijd veel meer het experiment gezocht in hun songs .
Minder echte rock , maar wel kleine meesterwerkjes doorgespekt met droge cynische humor .
Wellicht in het geheel wat minder origineel dan een album als Parklife , maar nog altijd origineel en avontuurlijk .
Beetje Beatles , maar zeker een eigen sound . Een fijne band waar de laatste echte creativiteit op dit album nog rijkelijk aanwezig is .

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
Perfecte popplaat, geen enkel zwak nummer (en dat heb ik maar zelden met albums) en met een bijzonder ontroerende afsluiter. (Wat lees ik nu op Wikipedia: Albarn himself stated in 2007, "I've made two bad records. The first record, which is awful, and The Great Escape, which was messy". Begrijp ik niets van: niks messy, juist allemaal zeer gefocuste nummers en kleurrijke arrangementen.)

avatar van ArthurDZ
4,0
Damon Albarn heeft ooit eens gezegd dat hij slechts twee slechte Blur-albums heeft gemaakt. Het debuut, dat volgens hem gewoon slecht is, en deze The Great Escape, die hij rommelig vind.

Nu moet ik hem wel half gelijk geven. Muzikaal gaat het hier soms alle kanten uit, en dat komt de plaat niet altijd ten goede. Ook staan er hier een aantal duidelijke vullers op. Maar tekstueel is dit een pareltje op hetzelfde niveau als Parklife. Alle figuren die de revue passeren in de nummers willen of zouden moeten ontsnappen uit hun saaie kleinburgerlijke leven. Zoals de hoofdfiguur in He Thought Of Cars, die wel wil ontsnappen maar niet weet hoe. En de figuren in Stereotypes, die uit hun kleinburgerlijk leventje willen ontsnappen door zo af en toe iets geks te doen. De figuur in Charmless Man, waarvan iedereen dolgraag zou willen ontsnappen. En Ernald Sane, is dat niet gewoon Damon Albarn, verward na het plotselinge succes van Parklife, zich afvragend hoe zijn leven zou zijn zonder Blur? Ernald Sane is een anagram van Damon Albarn...

Hoewel het de voorganger nergens overtreft, is dit een fijne plaat geworden die het einde betekende van Blur's Britpopdagen. Het volgende album was eerder Low-Fi. Samen met het uitbrengen van Oasis's klinisch klinkende Be Here Now en de (r)evolutie die Radiohead met OK Computer ontketende, was dit het einde van Britpop.

avatar van Arrie
ArthurDZ schreef:
Ernald Sane is een anagram van Damon Albarn...



Het is trouwens 'Same'.

Volgens Wikipedia is de naam dan weer gebaseerd op Arnold Layne. Misschien heeft ie wat dingen door elkaar gegooid (want het heeft wel een beetje weg van een anagram van z'n naam) en kwam dit eruit.

Edit: ah, je bent in de war met Dan Abnormal. Dat is een anagram van Damon Albarn.

avatar van ArthurDZ
4,0
Haha, oepsie. Ik bedoelde uiteraard Dan Abnormal. Dat ik dat nooit heb opgemerkt

En dan maak ik nog een typfout ook. Note to self: lange berichten overlezen

avatar van IllumSphere
3,0
Nadat ik een blunder heb gemaakt bij een bericht die ik plaatste over Elephant van The White Stripes, heb ik besloten om me toch wat te verdiepen in de britpop scene. Degene die me confronteerde met mijn blunder, raadde mij Oasis en Blur aan. Daarom heb ik wat gezocht op het internet en heb ik een degelijke stream gevonden op het internet. Ik ben nu vandaag even alle verzamelde streams aan het beluisteren en paar uur geleden was dit album aan de beurt.

Om eerlijk te zijn vind ik dit eigenlijk niet echt hoogstaande muziek. Het is allesbehalve slecht, maar om nu te beweren dat dit het beste is wat al ooit heb gehoord gaat er nu ook wat over. De grootste reden is de stem. Ik kan er niet meteen een term op plakken, dus laten we houden op dat de stem niet echt warm klinkt. Dit komt eigenlijk niet door het accent. Ik mag dan wel zijn opgegroeid met het Amerikaanse accent, ik vind het Britste accent ook wel iets hebben. Ook hebben andere bands die ook uit Groot-Brittanië komen een warmere stem dan deze meneer. Ook mist deze stem enige charme, waardoor ik het wat jammer vind. Het is dan ook vreemd dat Song 2 warmer klinkt, maar misschien ligt dat aan het feit dat Song 2 twee jaar later is uitgekomen en dat deze meneer waarschijnlijk wat beter zijn stem kan gebruiken.

Voor de rest is dit een prima album, dus ik zie niet in waarom ik niet verder zou zoeken in dit subgenre.

avatar van Arrie
IlumSphere, ik heb het idee dat je allerlei albums een keertje beluisterd, en er meteen een hele mening over probeert te vormen. Misschien moet je in dat geval albums eens wat beter leren kennen.

Wat bedoel je trouwens met het feit dat het geen hoogstaande muziek is? Vind je het technisch niet goed genoeg ofzo? Ik vind het een beetje vage opmerking. Oke, dat de stem je niet ligt, dat kan. Maar dan nog: niet hoogstaand? Misschien moet je de teksten er in dit geval ook eens bijhouden.

avatar van LucM
4,5
Overigens vind ik de stem en het accent van Damon Albarn erg goed passen bij deze muziek. Hij komt misschien een beetje afstandelijk over maar dat past ook bij de droge en cynische (Britse) humor. Uiteindelijk vind ik deze muziek erg charmant klinken mede door die stem en de humoristische toon.
Song 2 vind ik overigens één van de mindere Blur-songs, niet slecht (het is als grap bedoeld) maar wat te simpel.

avatar van BoyOnHeavenHill
4,5
IllumSphere schreef:
Het is dan ook vreemd dat Song 2 warmer klinkt, maar misschien ligt dat aan het feit dat Song 2 twee jaar later is uitgekomen en dat deze meneer waarschijnlijk wat beter zijn stem kan gebruiken.

Ik hoor zelf eigenlijk niet dat Song 2 warmer klinkt, want ik denk dat Damon Albarn hier zijn stem al uitstekend kon gebruiken (het was ook al Blurs vierde album). Ik denk eerder dat je het misschien niet zo hebt op zijn onderkoeld-sardonische stem, en dat is je goed recht, maar ik sluit me toch vooral aan bij Arrie door je aan te raden om vooral niet na één keer luisteren al over deze of welke andere muziek dan ook te oordelen. Zelf durf ik nooit een oordeel te vellen na een album minder dan vijf keer serieus te hebben beluisterd; ik denk dat de meeste mensen dat een belachelijk hoog aantal vinden, maar één keer luisteren lijkt me het andere uiterste.

En o ja, eerst noem je dit "niet echt hoogstaande muziek", dan blijkt dat aan de stem te liggen, en dan sluit je toch weer af met "Voor de rest is dit een prima album". Ik kan die twee kwalificaties toch niet goed met elkaar rijmen.
 

avatar van DjFrankie
3,5
DjFrankie (moderator)
Niet overal even geweldig maar charmless man en fade away zijn briljantjes

avatar van orbit
3,5
BoyOnHeavenHill schreef:

Ik hoor zelf eigenlijk niet dat Song 2 warmer klinkt, want ik denk dat Damon Albarn hier zijn stem al uitstekend kon gebruiken (het was ook al Blurs vierde album). Ik denk eerder dat je het misschien niet zo hebt op zijn onderkoeld-sardonische stem, en dat is je goed recht, maar ik sluit me toch vooral aan bij Arrie door je aan te raden om vooral niet na één keer luisteren al over deze of welke andere muziek dan ook te oordelen. Zelf durf ik nooit een oordeel te vellen na een album minder dan vijf keer serieus te hebben beluisterd; ik denk dat de meeste mensen dat een belachelijk hoog aantal vinden, maar één keer luisteren lijkt me het andere uiterste.

 


Belachelijk hoog zeker niet, ik zit daar ook wel aan, The Great Escape heb ik echter nooit vinden kunnen tippen aan Parklife, wat onmiskenbaar hun hoogtepunt is qua onderkoelde stem en ditto teksten en muziek. Song 2 is een prima klassieker van de band, maar van een album wat verder magertjes is.

avatar van deric raven
3,5
The Great Escape gaat verder waar Parklife ophield.
De verhaaltjes doen mij denken aan artiesten als The Kinks, Ian Dury en Madness, ook zij kunnen ironie met ernst vermengen, waardoor het aandoenlijk aan doet.
Alleen had Blur een groot bakstenen flatgebouw in hun straatje welke hun bewust belemmerde.
Oasis.
Damon Albarn gaf in Country House nog een vette knipoog naar deze band, zo van, relax jongens, het is de moeite niet om ruzie te maken.
De humorloze Gallagher broertjes werden hier alleen maar kwader van.
Coke maakt blijkbaar een flinke dosis prethersencellen kapot.
De strijd tussen deze bands heb ik dan ook nooit begrepen.
Muzikaal liggen ze een heel groot stuk uit elkaar, Blur heeft meer de aansluiting bij eerder genoemde bands.
The Great Escape is voor mij een afsluiting van een drieluik samen met Modern Life Is Rubbish en Parklife.
De opvolger heet misschien daarom wel gewoon Blur, als nieuwe start, zo zie ik Song 2 ook wel een beetje, beschouw de vorige albums als Song 1.

avatar van herman
4,0
Destijds mijn eerste Blur-album, door Country House werd ik fan van de groep. De eerdere hits kwamen nog niet zo aan. Maar nu ik alle albums chronologisch beluister, wordt me toch wel duidelijk dat dit een wat mindere plaat van ze is. Parklife bevalt de betere nummers, hier staan toch wel wat flauwe nummers op. Kan wel een beetje horen dat ze toe zijn aan avontuur.

avatar van sjoerd148
3,5
Het dieptepunt van de Blur-Oasis vete is toch wel in hetzelfde weekend een single releasen.
Country House won het van Roll With It.
Waar The Great Escape nog net niet flopte werd Oasis' What's The Story (Morning Glory) een gigantisch succes.
Blur's (geweldige) koerswijziging is bekend en Oasis liet het daarna volkomen afweten tot aan Dig Out Your Soul.

avatar van pdonidvie
3,0
sjoerd148 schreef:
Het dieptepunt van de Blur-Oasis vete is toch wel in hetzelfde weekend een single releasen.


Waarom is dat een dieptepunt? Het zorgt voor leuke anekdotes en was commercieel gezien een heel slimme zet. Spijtig dat Oasis geen beter nummer heeft gekozen.

Op het eerste gehoor afgaand, lijkt 'The Great Escape' mij een beter geheel vormen dan 'Parklife', waar ze wat té hard probeerde. Maar 't moet allemaal nog wat groeien.

avatar van sjoerd148
3,5
Dieptepunt omdat de vete benadrukt wordt met een soort van competitie.
M.i. is dit geen wedstrijd.
Volgens mij was Oasis ook meer bezig met Blur dan andersom.
De leuke anekdotes kan ik me even niet herinneren.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:31 uur

geplaatst: vandaag om 19:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.