Ray LaMontagne and the Pariah Dogs - God Willin' & the Creek Don't Rise (2010)

Hier is trouwens ook nog Repo Man live.

En jij geeft maar net een voldoende aan het album van deze fraaie stukjes muziek?

Je hebt het wel fraai in beeld gebracht met prima geluid: grazie!

Was er gisteren ook bij, zat qua geluid niet op meest optimale plek, zat helemaal rechts voor..
Ik zat hier eigenlijk al bijna 5 jaar op te wachten om hem eens live te horen, mijn verwachtingen waren dus in de loop der jaren enorm opgelopen..
Of hij daarin heeft voldaan..? grotendeels wel, ik weet niet wat ik miste bij dit concert, waren het de rare stiltes tussen de nummers of het totaal geen enkel contact tussen de muzikanten, of de korte toegift? Ik weet het niet, iets was er wat het voor mij een niet 100% geslaagd optreden was.. Ik ben denk ik voor 95 % voldaan..

Dat is meer dan genoeg om terug te denken aan een erg mooi optreden..
Ik had ook graag wat ouder werk gehoord trouwens, ik dan ook verwacht dat die toch wel een 3 nummers solo zou doen.., het bleef bij 1 maar die was dan ook wel erg mooi.

Dat gevoel van 95% voldaan dat herkennen wij hier ook. Maar inderdaad, bij Ray LaMontagne is dat nog steeds erg goed. Maar toch: bij ons waren de torenhoge verwachtingen ook daadwerkelijk gebaseerd op een eerder optreden.

Het optreden in de Elisabethzaal in Antwerpen gisteren vond ik zéér sterk. Die heerlijk hese stem komt beter tot zijn recht, en lijkt live nog nét wat meer gevoel te bevatten. Ik vind dat interactie met publiek overschat word. Als de muziek goed is zal het mij gestolen worden dat een artiest veel met het publiek bezig is. Zolang de kwaliteit van de nummers de albumversies evenaart (& liefst overstijgt) hoor je mij niet klagen. Ik vond het gisteren prima: hij stelde zijn band voor; lichtte sommige nummers kort toe; bracht (na zeer lang applaus weliswaar =) twee bisnummers, en enkele keren kon er een glimlach af. Van het gebrek aan contact met zijn muzikanten heb ik in ieder geval niets gemerkt. Jammer voor je Deek. Ouder werk had ik ook liever wat meer gehoord, maar hij bracht er toch enkele ('Let It Be Me', 'Trouble', 'Hold You In My Arms', 'You Can Bring Me Flowers'). Niet te vergeten die leuke nummers met de Secret Sisters, zoals dat heerlijke countrynummer 'Mama Tried', blijf daar maar eens stil bij zitten! (Eigenlijk zou hij met zijn Pariah Dogs meer van zulke country pur sang moeten maken, vind ik)

Akkoord over 'Repo Man' trouwens. Voor mij tevens één van de mindere nummers van dit album, maar oh wee, live klonk dit zo ontzettend sterk: heerlijk die lange intro, en indrukwekkende gitaar- & drumsolo's naar het einde toe. Andere favorieten van dit album die hij bracht: 'New York City's Killing Me' (!), 'Old Before Your Time' en 'Like Rock & Roll And Radio'.
Wat een artiest, wat een stem!

Deze CD is mij iets teveel country, ik hou meer van de ingetogen folk Ray.

Het was niet direct echt als kritiek bedoeld, het viel me alleen maar op, ik heb ook liever dit dan dat een artiest alleen maar aan het ouwehoeren is. En we weten inmiddels wel dat R Lamontagne daar niet de persoon naar is.., wat hem uiteindelijk alleen nog maar bijzonderder maakt.

Wat ik eigenlijk ook bedoel met het contact onderling, die was er bijna niet, maar hij stelde ze wel heel oprecht voor als zijn vrienden.

Wat het belangrijkste was, was dat het een heel erg goed optreden was, en daar ging ik voor..

Het concert was wederom fantastisch!!! Weer in een Ray mood

Gisteren weer eens gedraaid, en bevalt me steeds beter. New York City's Killing Me is echt een wereldsong!

Dit album staat momenteel op cd wow voor 5,99. Geen geld dus.

Zag ik vanmorgen ook.
Denk dat ik hem dit weekend bestel. Heb ook nog een kortingsbon van een euro!

De melodie van This Love Is Over doet me denken aan Jesus, Etc. van Wilco. Luister maar eens achter elkaar.

Heerlijk voor het slapen gaan dit album. Ben ik trouwens de enige die bij het begin van Are We Really Through moet denken aan McArthur Park??

Gisteren weer eens een paar keer gedraaid (heb 'em nu ook eindelijk 'echt' op CD) en na een rijpingsperiode van een paar maanden is me dat zeer goed bevallen. Na het vlotte tempo van de eerste vier nummers neemt LaMontagne wat gas terug en dat komt op precies het goede moment. Deze had best in mijn lijst van 2010 gekund!

Hoe kan ik in Godsnaam 2 favoriete nummers kiezen tussen deze..
Het is allemaal zo gruwelijk goed!

Toch wel een beetje een anticlimax van Ray. Ben helemaal weg van zijn eerdere solo albums. Dat niveau hoor ik niet terug op deze God Willin etc. Opener Repo Man is lekker stevig en Up tempo. De rest is te gezapig om echt indruk te malen.

Gewoon een erg fijn niets-aan-de-handalbumpje.

Als echt luisteralbum komt het vooralsnog wel te kort, maar wie weet komt dat bij (nog) meer luisterbeurten. Vooral erg fijn op de achtergrond als je 't mij vraagt.

Prachtig album vol fraaie songs. Lamontagne, aan wiens stem ik nogal moest wennen, wordt hier begeleid en gesteund door een aantal excellente musici. Eric Heywood op gitaar en steel gitaar is een wonder, en Jay Bellerose excelleert op drums (ik let altijd op het geluid van de drums, als dat niet naar mijn zin is heb ik een probleem).Mooie volgorde van up tempo songs en langzame stukken. Waarschijnlijk voor mij een van zijn beste albums - in ieder geval een blijvertje.

Jaaaa, ook weer erg fraai, deze 'samenwerking' met de Pariah Dogs. Heerlijke in roots gedrenkte liedjes, die nog een stukje opgetild worden door de uitermate sterke zang van LaMontagne. Goede artiest hoor.

Het valt me nu pas op dat de titel uit de bescheiden hit van Joe South afkomstig is: Don't it make you wanna go home.

Goin' down to the Greyhound station
Gonna buy me a one-way fare
Good Lord's willin' and the creeks don't rise
By tomorrow I'm gonna be right there

Het is maar een observatie. Goed album overigens.

Heerlijk die banjo op Old Before Your Time!