menu

The Beatles - The Beatles (1968)

Alternatieve titel: The White Album

mijn stem
4,30 (1719)
1719 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Apple

  1. Back in the U.S.S.R. (2:42)
  2. Dear Prudence (3:55)
  3. Glass Onion (2:18)
  4. Ob-La-Di, Ob-La-Da (3:09)
  5. Wild Honey Pie (0:53)
  6. The Continuing Story of Bungalow Bill (3:14)
  7. While My Guitar Gently Weeps (4:45)

    met Eric Clapton

  8. Happiness Is a Warm Gun (2:43)
  9. Martha My Dear (2:28)
  10. I'm So Tired (2:03)
  11. Blackbird (2:18)
  12. Piggies (2:04)
  13. Rocky Raccoon (3:33)
  14. Don't Pass Me By (3:50)
  15. Why Don't We Do It in the Road? (1:41)
  16. I Will (1:45)
  17. Julia (2:53)
  18. Birthday (2:42)
  19. Yer Blues (3:56)
  20. Mother Nature's Son (2:46)
  21. Everybody's Got Something to Hide Except Me and My Monkey (2:23)
  22. Sexy Sadie (3:10)
  23. Helter Skelter (4:29)
  24. Long, Long, Long (3:04)
  25. Revolution 1 (4:13)
  26. Honey Pie (2:40)
  27. Savoy Truffle (2:53)
  28. Cry Baby Cry (2:59)
  29. Revolution 9 (8:10)
  30. Good Night (3:09)
totale tijdsduur: 1:32:48
zoeken in:
avatar van John Self
4,5
Martin heeft er geen hifi album van willen maken omdat het daarmee te veel van het origineel zou afwijken. Het origineel was een aardig opgepoetste demo. Geen opera als Sgt. Pepper met (te) veel toeters en bellen. De Beatles wilden dit ook zo, geen gedoe in de studio.
Toch zijn de verschillen evident. Niet zo opvallend als bij Sgt. Pepper dat echt een heel ander album werd door de Martin behandeling. Wat deze uitgave interessant maakt zijn de Esher demo's. Waarvan we er al een paar kenden maar nooit zo keurig op een rijtje en met beter geluid.

Voor mij heeft deze heruitgave niet de impact die Sgt 50th anniversary had. Daar ging echt een andere wereld open.

avatar van John Self
4,5
De toegevoegde waarde van dit album zou wel eens helemaal niet met de muziek maar met de Beatles zelf te maken kunnen hebben. Met name met de verwijten dat Ono John van de Beatles en dus van ons afgepakt zou hebben. Tamelijk kinderlijke verwijten die allemaal uit de onderbuik kwamen en nooit zijn bevestigd. Dit album en vooral de tapes maken duidelijk dat Ono nooit de heks was die fans van haar maakten. Eerder andersom, ze gaf balans in Lennons leven. Dat fans haar veroordeelden is omdat ze iemand de schuld wilden geven van het teloor gaan van de band.

avatar van pmac
5,0
[quote] Met name met de verwijten dat Ono John van de Beatles en dus van ons afgepakt zou hebben. Tamelijk kinderlijke verwijten die allemaal uit de onderbuik kwamen en nooit zijn bevestigd.


Het was echt geen lachen gieren brullen met Mw Ono als ik het uit de biografieën goed begrijp. Ze heeft toch wel bij gedragen aan de spanningen binnen de groep en zoals Harrison vertelde; “the White album is where the rot set in”. Natuurlijk was het Lennons beslissing zelf die het einde van de Beatles betekende maar haar aanwezigheid heeft zeer waarschijnlijk een katalyserende rol gespeeld. De zakelijke beslommeringen, de overheersende rol van McCartney en de frustraties van Harrison zijn in wezen ook facetten die je in die zin mag benoemen. Het laatste boek van Mark Lewhison zal belangrijk zijn voor de geschiedschrijving. Ik vraag me wel eens af of het aankondigen van Lennon in september 1969 dat hij “een scheiding” wilde wel zo definitief had geweest als McCartney het in april 70 niet wereldkundig had gemaakt. Maar dat is een andere topic.

avatar van John Self
4,5
PMac, ik weet niet wat Harrison met die opmerking bedoelde. Dat ze bij de opnamen aanwezig was is duidelijk. Maar dat het zo'n halfslachtig album werd zat toch echt bij de jongens zelf. Ik zie die opmerking eerder in dat licht. Na de tour de force van Sgt. Pepper had de band het wel gehad. Alles wat daarna volgde was minder. MMT was nog een lichtpuntje omdat het misschien wel de meest gedenkwaardige Beatles nummers had. Maar die waren bijna allemaal van eerdere datum.
Sgt. Peppers verdienste was dat de productionele overkill verbloemde dat de kracht van de nummers en het talent van het songschrijven al aan het versnipperen was. Het was meer een stap verder in de richting die met Rubber Soul en Revolver was ingezet. The White Album is zoals Martin zegt nooit meer dan een verzameling liedjes. Hetzelfde geldt voor MMT en helemaal voor Abbey Road. Kant twee van dat album is een potpourri van halve ideetjes. Blijkbaar was er toen helemaal geen animo meer om het beter te doen. Dat hele proces begon tijdens de opnamen van the White Album. Dat de band zo'n plezier had in het maken ervan, zou ook wel eens kunnen komen omdat de druk van het presenteren er af was. Misschien dat Harrison dat bedoelde.

avatar van chevy93
3,0
John Self schreef:
The White Album is zoals Martin zegt nooit meer dan een verzameling liedjes. Hetzelfde geldt voor MMT en helemaal voor Abbey Road. Kant twee van dat album is een potpourri van halve ideetjes.
En toch voelt het tweede deel van Abbey Road als het meest coherente deel van hun hele oeuvre.

Dat gezegd hebbende is de nieuwe mix wel erg fijn. Met name de instrumenten op de achtergrond lijken beter naar voren te komen dan in eerdere mixen/rematers.

avatar van pmac
5,0
John Self schreef:
PMac, Misschien dat Harrison dat bedoelde.


Hij bedoelde dat vanaf dat moment de sfeer slechter werd.
Met name de eerste opnames verliepen kennelijk in een slechte sfeer. Ringo liep boos weg, voelde zich miskend, Geoff Emmerick liep weg vanwege de sfeer enz. Afijn ondanks alles maakte ze een fantastisch dubbelalbum en daarna zouden Abbey road en het ondergewaarde Let it be nog volgen.

avatar van pmac
5,0
Tot nu toe Hey jude, dear prudence, Helter Skelter, long long long en While my guitar beluisterd van de extra cds uit de deluxe box. Het lijkt me echt voor degene die alles wil hebben. Er zit nog geen opname bij die een must is. Bij Dear Prudence met alleen twee gitaren is een zelfs overbodige uitgave. Moet de rest nog beluisteren. Iemand anders al iets van de drie extra cd’s beluisterd?

avatar van John Self
4,5
Pmac, nee nog niet alles gehoord. Ik heb nu ook de hoge resolutie versies gehoord en die zijn een stuk transparanter dan de streams van Spotify. Ik ga er de komende dagen eens lekker voor zitten.

Over de sfeer. Was het ook niet dat de rek er uit was. Misschien niet eens zo zeer wat de muziek betreft maar de onderlinge band. Het was voor hen allemaal een vorm van growing up in public. De eerste jaren waren intens. Ze speelden soms wel 8 uur op een dag en vele dagen per week. Daarna kwam de roem en de gekte van optredens in bomvolle stadions. Daarna kwam het artistieke hoogtepunt met een paar ijzersterke albums. Er is geen band die zoveel topplaten in zo'n korte tijd maakten. Wat doet zoiets met een stel jonge mensen?

avatar van John Self
4,5
chevy93 schreef:
En toch voelt het tweede deel van Abbey Road als het meest coherente deel van hun hele oeuvre..


Ja dat is waar maar komt dat niet mede door de productie en de dwingende hand van Martin?

avatar van pmac
5,0
John Self schreef:
(quote)


Ja dat is waar maar komt dat niet mede door de productie en de dwingende hand van Martin?


Geen dwingende hand hoor. In interviews tijdens de opnames waren zowel Lennon als McCartney enthousiast om de nummers aan elkaar te plakken. Uiteindelijk was het McCartney die daarin de leidende rol nam met vooral een uitstekende samenwerking met George Martin. George Martins hand is nooit dwingend geweest buiten de keuze van een studiodrummer bij Love me do. Daar kan Ringo nog steeds boos om worden?.

avatar van west
5,0
pmac schreef:
Iemand anders al iets van de drie extra cd’s beluisterd?

Ja, ik heb alles al beluisterd. En ik vind een behoorlijk deel toch minstens de moeite waard tot echt bijzonder, waarbij ik CD 4 & 5 het beste vind. Het materiaal past eigenlijk (dus) op 2 cd's, daarom heb ik er zelf een soort van best of van gemaakt in albumvolgorde met daarna Hey Jude, Not Guilty & Lady Madonna (zonder Wild Honey Pie, The Continuing Story Of Bungalow Bill, Happiness Is A Warm Gun, Martha My Dear, Why Don't We Do It In The Road? & Good Night). Eigenlijk heb je dan net zo'n cd als bij de Deluxe 2CD editie van Sgt. Pepper's zat. De reden dat ze dat nu niet weer hebben gedaan zal wel marketingtechnisch zijn.

Favorieten van mij zijn: Back In The USSR (Take 5 Instrumental Backing Track), Blackbird (Take 28), Piggies (Take 12 Instrumental Backing Track), Rocky Raccoon (Take 8 ), A Beginning (Take 4)/Don't Pass Me By (Take 7), Julia (Two Rehearsals), Birthday (Take 2 Instrumental Backing Track), Yer Blues (Take 5 With Guide Vocal), beide Helter Skelter takes, Cry Baby Cry (Unnumbered Rehearsal), Revolution (Take 14 Instrumental Backing Track), Hey Jude (Take 1!) & Not Guilty (Take 102!). En enkele opmerkingen tussendoor als: 'What's happening Mr. Martin?' 'Is anybody listening?' & 'Keep that one; mark it fab!'.

avatar van bawimeko
5,0
pmac schreef:
Tot nu toe Hey jude, dear prudence, Helter Skelter, long long long en While my guitar beluisterd van de extra cds uit de deluxe box. Het lijkt me echt voor degene die alles wil hebben. Er zit nog geen opname bij die een must is. Bij Dear Prudence met alleen twee gitaren is een zelfs overbodige uitgave. Moet de rest nog beluisteren. Iemand anders al iets van de drie extra cd’s beluisterd?


Bij de Anthology-serie bleken The Beatles al een band die geen complete albums had 'laten liggen' in de studio's (zoals The Beach Boys en Bob Dylan); de nummers die niet op de albums of op single kwamen waren vaak niet enorm de moeite waard. Het stonede geneuzel van "What's The New Mary Jane" onderstreept dit alleen maar. Uitzondering zijn de nummers van Harrison die op stoom kwam en zijn twee bazen begon te overvleugelen...
En toch...ik vind het geweldig om alternatieve ideetjes te horen; de langzame blues-versie van Cry Baby Cry, een kale versie van Martha My Dear, McCartney gaat even lekker los op "(You're So Square) Baby I Don't Care". Het klinkt allemaal als een band die zich (ondanks de geruchten) tamelijk goed vermaakt in de studio. Het is allemaal minder door-gearrangeerd en meer spontaan...

avatar van west
5,0
bawimeko schreef:
(quote)

Het klinkt allemaal als een band die zich (ondanks de geruchten) tamelijk goed vermaakt in de studio. Het is allemaal minder door-gearrangeerd en meer spontaan...

Vooral dat laatste hoor je regelmatig terug. Sommige takes op deze sessions vind ik interessanter/leuker dan de albumtracks. Bijvoorbeeld Rocky Raccoon (veel spontaner) & Piggies (instrumentaal ijzersterk). Ook voor Hey Jude, notabene take 1, vind ik dat opgaan.


avatar van PUbu
5,0
Gewoon een stuk geschiedenis die je afspeelt. De singletjes of de ep’tjes die je toendertijd had en op je koffergrammofoon afspeelde, die rook naar de olie want je was er zuinig op. Echter er kwam ook troep in en ging steeds sterker ruiken......met in je hand de hoes waarin 2 stenen mannen tegenover elkaar stonden met hun handen vasthoudend. En daartussen in stonden dan beatles met hun lange haar tot over de oren. Een schande! Lol
Nu verplaats je naar de studio, de proefopnamens en hoe uiteindelijk de songs tot stand kwamen.
Uiteraard heb je al veel van kunnen zien en horen, maar het blijft leuk. Ik kan het echter maar een paar keer aanhoren, maar het blijft uniek.
Het is algemeen bekend dat ze min of meer apart de songs uitwerkten. De studio was gewoon gehele jaar afgehuurd en het was in en uit. Soms waren ze samen, Of met een paar? (Paul drumde afentoe wat nummers in ...) En George Martin maar krampachtig alles in goede banen proberen te leiden.
Voorheen stond alles in de teken van de band. Ze deden jarenlang optredens samen. Ze schreven nummers samen. (Die 2 dan) maar kwamen ook in een media achtbaan terecht, na bijna 10 jaar kwam de sleet daarin. De optredens werd te massaal en gevaarlijk. Hun laatste optreden moesten ze in een busje wegvluchten. Ze werden gewoon geleefd!
John Paul George en Ringo gingen steeds meer hun eigen dingen doen.
John besefte door schaad en schande hoe machtig de media was en gebruikte dat ook voor zijn strijd tegen de oorlog.
George moest Eric Clapton bij zijn vrouw vandaan zien te houden. Haha Etc etc
Het was geen band meer.
Dat is op dit album goed te horen.
Het maakte wel lekker gevarieerd.
En over Yoko, mannen onder mekaar is het toch anders dan met vrouwen erbij. Bij een project van me werkten we met allemaal mannen en 2 vrouwen. Een keer raden wie er ruzie kregen......lol
Voor de fans maakte ze nog 1 meesterwerk samen, Abbey Road. (Let It Be werd door Phil Spector vernaggeld maar ze waren toen ook elders denk ik?)
Ze hadden pauze moeten nemen, maar de stekker werd eruit getrokken.

avatar van clayhill
5,0
Als je dit na zoveel jaar weer opzet kun je niet anders concluderen dat hier een zeer hechte vriendenclub aan het werk is geweest. Beste Beatles album by far ! Al die verhalen....ze lach(t)en zich een hoedje !

avatar van Tony
5,0
Volgens dat artikel in The New Yorker, mooi geschreven wel, moet je toch echt de remix die Martin nu heeft gemaakt hebben, want voor het eerst zijn de belemmeringen van de 8- of zelfs maar 4-sporen waar de Beatles gedwongen mee moesten werken / opnemen, weggepoetst. Dat zou betekenen dat er een detaillering te horen zou moeten zijn die tot nu toe ongekend is voor dit album. Nu ben ik toch wel lichtelijk geïnteresseerd geraakt. Kan iemand deze sterk verbeterde detaillering van de mix beamen????

avatar van SilverGun
4,5
Kan wel zeggen dat de heruitgave me dit album heeft doen herwaarderen en het zelfs wel eens m’n favoriete Beatlesplaat zou kunnen maken. De recensie va Allmusic beschrijft mooi de tweeledige kwaliteit van de Esher-demo’s:

Taken on their own, the session tapes are absorbing listening, but they also have the side effect of making the finished The Beatles not seem like a mess, but rather a deft, cleverly constructed album that accurately reflects the abundant creativity of these sessions.

avatar van pmac
5,0
[quoteKan iemand deze sterk verbeterde detaillering van de mix beamen???? [/quote]

Volmondig ja.

avatar van RoenHetZwoen
5,0
Leuk bandje dit!

avatar van gaucho
3,5
Ja, geinig hè? Schijnt destijds een sensatie geweest te zijn, maar dat is alweer even geleden...

Ik heb net de 50th anniversary mix van Sgt Pepper in huis, die toch wel drastisch anders is dan het origineel. Betere stereo-scheiding, maar dat was natuurlijk ook de bedoeling. Ben wel benieuwd naar de veranderingen die de nieuwe versie van dit album met zich meebrengt. Eerst maar eens luisteren...

avatar van lennon
4,5
Ben dan toch bezweken voor de ultieme box en heb daar echt geen spijt van.

Fantastich mooi artwork, zo hoor je een deluxe versie vorm te geven.

Ik ben begonnen met disc 4, en alleen die vind ik al te gek. Ook de reden dat ik koos voor deze box. Ik heb de box van Sgt pepper ook en vind het artistieke proces erg interessant om te volgen.

Eerst die sessies en de Esther demo's maar eens goed beluisteren en dan werp ik me op de 2018 mix van het uiteindelijke album.
Daarna nog Imagine box beluisteren... en tegen die tijd zullen de heruitgaves van McCartney ook wel binnen druppelen. Het zijn dure, maar ook erg boeiende tijden voor die Beatles liefhebbers die graag meer horen dan het uiteindelijke product. Ik snap wel heel goed dat niet iedereen daar op zit te wachten. Ik vind t een muzikaal document. En een mooie toevoeging aan de ook al zo fantastische anthology set.

En zoals velen al voor me schreven, ondanks de spanningen onderling kan je ook erg goed horen hoe hecht de mannen waren... net als een echt huwelijk eigenlijk. Wat een unieke band was dit...

En wat een bijzonder mooie anniversary box.

avatar van lennon
4,5
Een vraag aan de kenners over de Esher demo's; het zijn al gedubde opnames, want je hoort alle stemmen op de demo's dubbel. Hoe zit dat?

avatar van lennon
4,5
Ik zit momenteel in een fijne Witte monoloog hier, maar het is ok

Ik heb nu de 2018 mix goed beluisterd, en kan alleen maar zeggen dat ik net als bij Pepper heel erg onder de indruk ben. Mooi helder geluid. Veel details die ik ergens vaag op de achtergrond hoorde, hoor ik nu ineens goed, Maar ook dingen die ik nooit eerder hoorde, zoals het "dum dum dum" in Mother Nature's son, of wat Macca schreeuwt aan 't einde van Back in the USSR.

Absoluut een upgrade van dit album. Al blijft Revolution #9 een skipper. Ook in deze versie.
Vanwege dat nummer, Bungalow Billy vind ik het geen 5 sterren plaat.

avatar van Hanszel
Bizar... Die stemverdeling. Meeste 5*, dan 4,5 en 4 dan een paar 3,5.... Moet wel een meesterwerk zijn denk je dan. En dat ga ik ook niet bestrijden!

Het grappige met mij en de Beatles is dat ik ze altijd (in mijn eigenwijze 'IK ben hier de muziekkenner'-hoofd... tja, mensen kunnen zich vergissen) nogal over het paard getild vond. Toen ik met muziek begon, halverwege jaren '90 en ook veel OOR las, en andere tijdschriften, toen Studio Brussel nog echt vooruitstrevend was (ai, ik word oud...), afijn TOEN las ik in veel interviews dat bandjes als invloed dit viertal opgaven.
Ik dacht toen meteen aan 'love me do' en 'obladie oblada' enzo en vroeg me af: Hoezo dan? De beatles maken blije huppelmuziek, en jullie maken stoere rock-muziek. (althans, dat dacht ik toen. Had ik al gezegd dat ik eigenwijs was?)

Goed, ik liet ze dus links liggen (net zoals de stones overigens) en bemoeide me alleen met moderne muziek. Nu ik dus wat ouder aan het worden ben, doe ik ook wel eens rare dingen en heb ik zowaar het complete oeuvre van deze heren digitaal op een dinges op mijn werk zodat ik dit daar kan beluisteren. En hemeltjelief (jaja, ik ben dus oud ) dit is voorwaar niet slecht!

Hoewel ik momenteel pas net begonnen ben en de magical mystery tour best leuk vind, is dit ook goed te pruimen. En wat me vooral opvalt is hoe tijdloos dit is.

Ik durf nu geen stem te geven want 5*, zo goed heb ik 'm nog niet doorgrond, en bovendien ben ik alles tegelijk aan het luisteren (ook nog zoiets; wat die mannen uitgebracht hebben in een paar jaar. Ongelooflijk!).

Ik moest dit even kwijt als een soort 'biecht' ofzo aan iedereen die ik tegengesproken heb dat de beatles goeie muziek maakten. Dus hierbij: sorry. Ik geef de fab four nu eindelijk een kans en het lijkt de goede kant op te gaan.

avatar van bawimeko
5,0
Tony schreef:
Volgens dat artikel in The New Yorker, mooi geschreven wel, moet je toch echt de remix die Martin nu heeft gemaakt hebben, want voor het eerst zijn de belemmeringen van de 8- of zelfs maar 4-sporen waar de Beatles gedwongen mee moesten werken / opnemen, weggepoetst. Dat zou betekenen dat er een detaillering te horen zou moeten zijn die tot nu toe ongekend is voor dit album. Nu ben ik toch wel lichtelijk geïnteresseerd geraakt. Kan iemand deze sterk verbeterde detaillering van de mix beamen????

Het hangt allemaal erg van je systeem af. In mijn oren (en op mijn systeem) is het stereo-geluid wat beter uitgesmeerd over beide kanalen, waardoor sommige geluiden (bijvoorbeeld het achtergrondkoortje van Rocky Raccoon) ineens wat meer ruimte krijgen. Bovendien heeft Giles Martin een paar andere keuzes gemaakt, dus bij Helter Skelter wordt ineens één gitaar een stuk harder gemixt of wordt de ADT op Lennon's gitaar in Dear Prudence omgezet naar beide kanalen. Het gaat om details, maar als je dit album al decennia kent zijn het kleine sensaties. Soms is het nauwelijks merkbaar (een tikje meer bas (-drum), soms redelijk spectaculair (het orkestje in Honey Pie!). Niet méér details, maar beter hoorbaar in een fijnere, 'modernere' mix, zou ik zeggen.

avatar van bawimeko
5,0
Ondanks Don't Pass Me By en Revolution #9 mijn beoordeling verhoogd naar 5*****! De nieuwe stereo-mix heeft meer ''muziek'' en nummers als Birthday en Everybody's Got Something... zijn net wat swingender met meer bas en beter klinkend drumwerk.

avatar van gaucho
3,5
Ik heb gisteren ook voor het eerst geluisterd naar de nieuwe mix en de Esher-demo's. Ik moet zeggen: net als bij Sgt. Pepper is het toch wel een behoorlijk vernieuwende luisterervaring, hoor. Maar waar bij Sgt. Pepper gestreefd is naar een nog perfectere geluidsweergave (en vooral een betere stero-scheiding), heeft Giles Martin hier gekozen voor een andere benadering.

Wat anderen al zeggen: The White Album moet het niet hebben van zijn technische perfectie, maar van het wat rommelige karakter van de verschillende, op een hoop gegooide nummers, die het tot een 'accidental masterpiece' maken. Die sfeer blijft overeind, al zitten er voor mensen die met het album vertrouwd zijn wel behoorlijk wat nieuwe elementen in, en zijn per saldo toch aardig wat schoonheidsfoutjes weggewerkt. Hier en door onderga je inderdaad kleine sensaties, van instrumenten die meer op de voorgrond treden dan je gewend bent tot elementen die je eerder niet tot nauwelijks had gehoord.

Ik ben ook wel nieuwsgierig naar die Esher-demo's, die ik eerder wel eens als slecht klinkende bootleg had beluisterd, maar die hier lekker opgepoetst en opgefrist klinken. Ik moet nog wat vaker luisteren, maar best kans dat mijn verhoudingsgewijs lage score voor dit album (met name ingegeven door een handvol nummers die naar mijn mening echt minder zijn - ik behoor tot degenen die vinden dat een enkel album met de juiste selectie van nummers een stuk sterker was geweest) nog wat omhoog gaat door deze heruitgave. In elk geval lijkt me deze versie voor mij wel een verplichte aanschaf, al kan het zijn dat ik me beperk tot de 3CD-versie.

Ik kwam op internet nog een aardige beschrijving tegen van de afzonderlijke nummers van die Esher-demo's, en dan met name de verschillen ten opzichte van de versies die het uiteindelijke album gehaald hebben. Leuk om bij de hand te hebben tijdens het luisteren.

avatar van lennon
4,5
Voor de twijfelaars... de box is nu 99 euro op Amazon Duitsland.
Tevens nog veel meer Beatles for sale daar.

avatar van Maartenn
5,0
Maartenn (crew)
lennon schreef:
Voor de twijfelaars... de box is nu 99 euro op Amazon Duitsland.
Tevens nog veel meer Beatles for sale daar.

Inderdaad veel in de aanbieding lennon - dank voor de tip.

Toch ga ik al die boxes aan me voorbij laten gaan. Ik luister nu op Spotify de Esher demo's die inderdaad mooi zijn, maar de vraag die bij mij opkomt is hoe vaak ik hierna nog deze demo's ga luisteren. Ik denk dat het eerlijke antwoord is 'nooit'. Daarom zou ik zo'n box dus puur voor 'de heb' aanschaffen. Dat is het mij niet waard.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:25 uur

geplaatst: vandaag om 01:25 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.