Rolling in the Deep is een popklassieker, zonder twijfel. Al bij de eerste luisterbeurt greep dat nummer mij meteen. Het koor, de tekst, de aanloop naar het refrein, geweldig.
Helaas komen we dan meteen aan bij wat mij betreft het slechtste nummer van het album,
Rumour Has It, de titel wordt me iets te vaak herhaald en er zit weinig verrassing in het nummer. Ik vind het een ronduit irritant nummer.
Gelukkig gaat het niveau ietwat omhoog met
Turning Tables, maar ook dit nummer doet me na een paar luisterbeurten te weinig om echt te boeien.
Don't You Remember is catchy maar komt in het refrein wel erg bekend voor. Adele zingt hier wel erg mooi.
Hoogtepunt twee komt met
Set Fire to the Rain, klinkt als een hit en wordt hopelijk ook een hit. Ik vind haar op het refrein geweldig zingen.
He Won't Go klinkt als een filler, niet vervelend om aan te horen maar het klinkt me net iets te simpel.
Take It All is weer een klein hoogtepuntje, stiekem een soort nummer waar ik op zat te wachten, haalt de sfeer van debuutalbum
19 weer even terug.
Het intro van
I'll Be Waiting is erg sterk, wanneer het vurige couplet begint hoop ik heel erg op een knallend refrein, en die komt ook. Weer een hoogtepunt op het album. Echt een geweldig energiek nummer.
One and Only doet me aan een besneeuwde straat denken waar veel mensen over heen lopen, kerstlichtjes (!) schijnen overal en langs al die mensen loopt Adele.
Goed nummer wel.
De cover van the Cure,
Lovesong , vind ik best wel mooi, de stem van Adele past er goed bij alhoewel ik begrijp waarom sommigen het origineel van the Cure beter vinden.
De afsluiter van het album,
Someone Like You, is een waardige. Ik hoorde het eerst live en ik moet toegeven dat ik de live versie beter vind, maar het is een erg sterk nummer en Adele zingt prachtig.
Zeker dat ik dit album origineel ga halen, maar ik twijfel nog tussen een 3.5 en een 4.