menu

Cocteau Twins - Treasure (1984)

mijn stem
4,00 (347)
347 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: 4AD

  1. Ivo (3:53)
  2. Lorelei (3:43)
  3. Beatrix (3:11)
  4. Persephone (4:20)
  5. Pandora (For Cindy) (5:35)
  6. Amelia (3:31)
  7. Aloysius (3:26)
  8. Cicely (3:29)
  9. Otterley (4:04)
  10. Donimo (6:19)
totale tijdsduur: 41:31
zoeken in:
avatar van VanDeGriend
4,0
sxesven schreef:
een mooie recensie

sxesven
Bedankt, jongens - 'twas my pleasure!

avatar van Ghans
Wel opmerkelijk zoveels moois over Treasure, maar Blue Bell Knoll, daar staat geen recentie, nee, ook van mij niet, maar dit album is minstens van gelijke waarde.

avatar van orbit
4,0
Head Over Heels!!

Ik vind de platen hierna ook wel goed, maar het werd m.i. toch iets minder.. iets teveel elfjes en kabouters misschien

avatar van Jan Wessels
4,5
Oldfart schreef:
This Mortal Coil is natuurlijk deels de Cocteau's en Dead can D., en niet echt een band; maar wel heel mooi.

Ben Het Cocteau Trio ergens begin jaren 90 kwijtgeraakt: wat hebben ze eigenlijk uitgebracht tussen '90 en het jaar dat ze stopten ( '98) ??


Cocteau trio? Ben je misschien in de war met het Cocktail trio?

avatar van MartinoBasso
3,5
orbit schreef:

Ik vind de platen hierna ook wel goed, maar het werd m.i. toch iets minder.. iets teveel elfjes en kabouters misschien


Ik vind deze zelfs al een beetje te sprookjesachtig, daarom ga ik me ook niet verder verdiepen in de latere Cocteau Twins discografie, met de 3 eerste platen heb ik genoeg!

avatar van orbit
4,0
Dat denk ik dan ook wel ja..

djeffibrelich
vinden we "heaven or las vegas'' niet goed heren?

avatar van MartinoBasso
3,5
Nog niet geluisterd,
maar aangezien ik lees dat de muziek minder wordt bij hun volgende albums heb ik niet echt het gevoel dat ik iets mis, of toch?

djeffibrelich
je mist dan een goede plaat, maar dat is dan mijn mening he

ik ben ook meer van de jaren 80 cocteau twins maar heaven and las vegas is wel mn favoriete ct plaat en de enige jaren 90 plaat van ct die ik goed vind.
de twee opvolgers daarvan zijn echte missers in mijn ogen
ik vind dat de muziek van ct op die platen ernstige enya-vormen aan neemt.

De platen voor heaven or las vegas , victorialand en blue bell knoll hebben allebei zo enkele mooie momenten maar als geheel boeien ze me niet zo.

dit is mijn ct top 4:

1.heaven or las vegas
2.head over heels
3.treasure
4.garlands

Pieter Paal
Ik hoorde de Cocteau Twins voor het eerst in 'The John Peel Show' van de BBC en dit was mijn eerste kennismaking als album.
Hier staan prachtige stukken op zoals het machtigmooie 'Lorelei'.
Ze brengen hierop zelfs een ode aan onze koningin en aan hun label-baas Ivo Watts.
Van de Cocteau Twins zou ik eigenlijk wel iedere lp/ep/cd willen hebben, want volgens mij valt er op ieder album wel wat sprookjesachtig-moois te ontdekken.
Helaas heb ik na 'Heaven of Las Vegas' en die cd met BBC-opnamen nooit meer iets van de Cocteau Twins vernomen.
Is Elizabeth Frazier solo gegaan?

avatar van Lukas
4,5
Pieter Paal schreef:
Ik hoorde de Cocteau Twins voor het eerst in 'The John Peel Show' van de BBC en dit was mijn eerste kennismaking als album.
Hier staan prachtige stukken op zoals het machtigmooie 'Lorelei'.
Ze brengen hierop zelfs een ode aan onze koningin en aan hun label-baas Ivo Watts.
Van de Cocteau Twins zou ik eigenlijk wel iedere lp/ep/cd willen hebben, want volgens mij valt er op ieder album wel wat sprookjesachtig-moois te ontdekken.
Helaas heb ik na 'Heaven of Las Vegas' en die cd met BBC-opnamen nooit meer iets van de Cocteau Twins vernomen.
Is Elizabeth Frazier solo gegaan?


Ze hebben na Heaven or Las Vegas nog twee albums uitgebracht. Van wat ik van ze ken is dit trouwens wel hun kroonjuweel. Heaven or Las Vegas en Head over Heels zijn ook prima trouwens.

skyline
??? Al een half jaar niets over deze prachtplaat??? Wazdaddan?
Dit is een van de mooiste platen ooit!
Gaat dat zien, verdorie!!!
Rise and Reverberate!!!

avatar van MartinoBasso
3,5
Ik kan het nog steeds niet goed vinden met dit album .
Ik vind het zeker niet slecht, want de sfeer is er. Maar ik irriteer me keihard aan die drumcomputer, vooral die sound dan, iets waar ik met de voorgaande albums geen problemen mee had. De songs op zich vind ik ook van mindere kwaliteit. Al reken ik 'Lorelei' tot 1 van de beste nummers die ik van hen ken.

Mordor
Garlands vind ik raakt me persoonlijk meer (donkerder). Maar na tig luisterbeurten verder kan dit album mij zeker bekoren. Gitaarwerk is subliem. Vooral opener Ivo en Lorelei zijn oorstrelend.

avatar van Saldek
4,0
Garlands = top (of tóch deep down.....?), maar wat mij betreft begint de CT hier te klinken zoals ik ze graag hoor. Net als de andere albums (onuitgezonderd) buitengewoon sfeervol. Jammer dat we niets meer van ze horen. Deze 4

avatar van dazzler
5,0
Nu wordt het even slikken, want deze plaat
is eigenlijk met geen woorden te beschrijven.

TREASURE
was mijn eerste kennismaking met de Cocteau Twins.
En meteen een plaat om heel lang te koesteren
en nooit of nooit meer te vergeten ...

Schoonheid heeft vele namen,
maar deze tien semi-mythische figuren
leveren even zoveel hemelsmooie songs op.

Op Treasure vinden de Cocteau Twins het evenwicht.
Meesterlijke vocalen, prachtige mix van (veel) akkoestische
en electrisch gitaren en de deinende basmelodieën.

Geen enkele keer stoort de ritmebox, want het ritme
van Treasure zit in de gitaarakkoorden en de gezongen melodieën.
Ik versta geen fluit van de teksten en toch is het alsof ik
het verhaal achter elk nummer kan horen ...

Ivo is de koene ridder te paard die
(zich naarstig een weg banend door het woud)
met heel veel tederheid bezongen wordt door zijn geliefde.

Lorelei is zo levensecht dat elke man voor haar op de klippen gaat.
Een ijzersterk nummer waarin een nooit vertoond stemmenspel
van één enkele zangeres duizend mannenharten beroert.

Na de warmbloedige Lorelei, treedt de ijskoningin Beatrix aan.
Wat een meesterlijk arrangement: alsof je naar barokmuziek luistert.

Persephone is een heavy rocker met prominente gitaren.
Hier treedt de ritmebox enigszins storend op de voorgrond.
De vocalen smachten ... sex is het kernwoord.

Pandora ... ik ga huilen als ik het nu weer opzet.
Wat een onwaarschijnlijk mooie ballad is dit toch.
Sublieme vocalen ... ogen sluiten en vlinders tellen.

Amelia buitelt als een dartele lentefee kant 2 binnen.
Het nummer blijf op zich net iets minder lang overeind,
maar past wel perfect in deze ... tracklijst.

Bij het refrein Aloysius moet ik altijd even aan Clannad denken.
Treasure is ontegensprekelijk een mix van new wave en folk.

Met Cicely blikken de Twins al een jaartje vooruit.
Muziek die aanleunt bij hun drie volgende EP's uit 1985.
Bas in de hoofdrol en meer nadruk op drums en electrisch gitaren.

Otterley zou als gegoten passen op de eerste This Mortal Coil plaat.
Een verstilde aquarel van de kust en de branding met fluistervocalen.

En Treasure sluit af met een kathedraal van een finale.
Donimo (een woordspeling op Domino) lijkt zich inderdaad
te richten tot de Heer ... goddelijke muziek maken de Cocteau Twins.

Treasure is lachen door je tranen heen.
Deze plaat is het gezondste medicijn tegen hartepijn.


Wie mij kent, weet dat ik de neiging heb om EPs en ontbrekende
singels toe te voegen aan albums om zo de anders losse nummers
vast te linken aan een hoofdplaat ... Treasure duldt geen bonus tracks.

... en toch heb ik er The Spangle Maker achter geplakt ... na een hele, lange pauze.

skyline
Heb je de oor-recensie van dit juweeltje al opgedoken Dazzler?

Ik heb nog wel een muziekencyclopedie uit die tijd waarin staat dat men het een voorlopig hoogtepunt voor de Twins vond.
Swie Tio (denk ik ) kon toen ook niet weten dat dat "voorlopig" wel weggelaten had kunnen worden.

Helaas ben ik - in tegenstelling tot jouw bewonderenswaardige werklust - veel te lui om hem erbij te gaan pakken maar if memory serves gaat het ongeveer zoals; "Rust en Romantiek hebben de plaats ingenomen van Weemoed en Verlangen en de stem van Fraser is op Treasure zo zuiver als die van Kate Bush."

Als hun debuut wat minder eentonig had geklonken dan had Garlands voor mij persoonlijk deze schat nog wel van de troon kunnen stoten.
As it stands, this is the Daddy.

avatar van dazzler
5,0
Ik heb die recensie zeker en ze is ook lovend.
Maar ze zit nu nog in een doos op zolder.

Wil me eerst verder buigen over de jaargangen 1980-1983.
Maar ooit, binnen een paar weken, wie weet, komt ik er op terug.

avatar van niethie
4,5
Heb deze plaat slechts twee keer beluisterd maar dat was blijkbaar al genoeg voor mijn huidige score van een 4,5. Wat een meesterlijke plaat is dit zeg. We krijgen het een na het andere briljante nummer te horen, wat een trip mensen, wat een trip. Die zang van Fraser is zo uniek en lijkt op niets wat ik ooit eerder hoorde, het heeft nog het meeste weg van een lief klein (gekweld) engeltje. Daarbij is ook de muziekale- begelijding geweldig, zit de plaat vol emotie en hebben de nummer een heerlijk poppy sfeertje. Al met al een waar meesterwerk, snel achter de lp aan...

4,5 sterren

avatar van wakingdream
5,0
Fuck Fuck Fuck wat is dit een mooi album.
Woorden doen tekort om deze zwanenzang te omschrijven.
Wat een emotie wordt er losgelaten heerlijk.
Dit album is een warme jas in de winter, hoop voor bange dagen.

avatar van Lukas
4,5
wakingdream schreef:
Woorden doen tekort om deze zwanenzang te omschrijven.


Nou, ik ben eigen wel blij dat dit géén zwanenzang is. Want dan hadden we nu nooit van Victorialand of Heaven or Las Vegas kunnen genieten

skyline
Lukas schreef:


Nou, ik ben eigen wel blij dat dit géén zwanenzang is.


Zo voelt het voor mij persoonlijk anders wel. Het scherpe was er hierna wel af.

avatar van Mjuman
skyline schreef:
(quote)


Zo voelt het voor mij persoonlijk anders wel. Het scherpe was er hierna wel af.


Wel streng hoor Skyline! Scherp/hard vs zoet/zacht - waar dat me dat aan denken? Aha, de bekende bonbonproefsketch van Koot ("vieze man") - die ken je toch wel?

Ik denk dat dit mijn favo CT album is - maar ik zit midden in "draai-het-hele-oeuvre-en-waardeer-het-nog-eens-fase". Eerlijk gezegd vond ik het hierna ook milder en zachter worden, maar wel mooi: Blue Bell Knoll, Heaven or Las Vegas. Zachter - en dat brengt me bij die bonbon van Koot - maar wel lekker.

avatar van orbit
4,0
Ook Victorialand vind ik nochtans een zeer genietbaar plaatje, dat zeker niet onderdoet voor deze.. weliswaar iets dromeriger, maar toch nog erg sterk! Daarna was voor mij ook de koek wel op. Tiny Dynamine vond ik nog wel leuk geloof ik, maar die andere platen had ik eigenlijk snel gezien. Staat me ook niet gek veel meer van bij.

avatar van dazzler
5,0
De sterkte van Treasure zit in de akoestische toets.

Met bassist Simon Raymonde in de gelederen
werd er meer zorg besteed aan de arrangementen
en de introductie van akoestische gitaren is cool.

Liz durft ook voor het eerst alle vocale registers opentrekken.
De EP The Spangle Maker bood ons al een voorsmaakje.

Na Treasure balanceren de Cocteau Twins
tussen "groeien als groep" en "zichzelf willen heruitvinden".

De drie EPs uit 1985 (vooral Tiny Dynamine en Echoes in a Shallow Bay)
vieren het studio-experiment (de groep beschikte vanaf dat jaar over een eigen studio).

Victorialand kiest voor de ambient sluier die altijd over hun sound heeft gelegen.
Een album zonder Simon Raymonde (was toen min of meer projectleider
van Filigree and Shadow, het tweede This Mortal Coil album).

Op Blue Bell Knoll vind ik de Twins net wel weer aansluiten bij Treasure.
De akoestische toets is terug en met Heaven or Las Vegas maakten ze
hun indie popplaat, die hen bij een nog groter publiek bracht.

Daarna was de veer gebroken en konden we nog sporadisch
rekenen op het heropflakkeren van het heilige vuur zoals bijvoorbeeld
op Seekers Who Are Lovers van het laatste album Milk & Kisses.

Althans ... zo beleef ik het ...

avatar van Lukas
4,5
De albums na Heaven or Las Vegas vind ik inderdaad ook niet zo sterk meer. Ook Blue Bell Knoll is in mijn beleving wat minder, maar Victorialand en Heaven behoren voor mij zeker tot de beste Cocteauplaten. Met deze natuurlijk, en met voorganger Head over Heels.

avatar van schizodeclown
4,5
In het begin was Treasure niet zo superindrukwekkend voor mij, omdat ik eerst Garlands en Victorialands kon, en daardoor iets andere verwachtingen had.
Ten eerste kwam dat door de drums: Bij Victorialand is dat afwezig en bij Garlands was de drumcomputer perfect voor het vampierensfeertje, daardoor klonk het met de drums hier me iets te ''poppy''.
Ik nam ook niet de moeite om het door mijn koptelefoon te luisteren maar door een ouwe logitech systeem, een wereld van verschil.

Nu heb ik er op 1 of andere manier helemaal geen moeite meer mee, misschien omdat ik destijds het minder op '' poppy liedjesachtige'' songs had, nu totaal geen problemen mee(vooral sinds het kennen van Blonde Redhead en een kleine heropleving in de genialiteit van de Beatles).

Dit is een pareltje van jewelste, het gevoel wat ik hierbij heb is ''frisheid'', het heeft een heel frisse sound, kenmerkend voor een hoop New Wave platen naar mijn mening, en dit voelt nog het meest fris aan van alle New Wave deze luisterbeurt.

Halfje verhoogd.

avatar van Leeds
4,0
Cocteau's op zijn best

Zeer sterke A kant en de wat mindere B kant valt in feite wel goed mee. Idd zijn deze drums wel wat poppy en storend. Misschien was het wat speciaal in 84 maareuh, hedendaags is dit wat moeilijker te aanvaarden of verdragen. Maar dit is hun zeker wel vergeven.

avatar van Omsk
4,0
Aaah, de drums vind ik nu juist zalig. Ze zijn zo heerlijk opzwepend op dit album, de Cocteau Twins zijn - if anything - soms een beetje op het ijle of zweverige af, maar de frisse drums van Treasure weten de nummers fantastisch te stutten. En zoals opgemerkt is Fraser hier vocaal in de vorm van haar leven.

Er staat ook geen enkele misser op deze CD, vijf dikke sterren voor dit meesterwerk.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:28 uur

geplaatst: vandaag om 16:28 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.