Marillion - Clutching at Straws (1987)

Uit de linernotes:



bron: Official Fish site: Sleeve notes - fish-thecompany.com

Cool story. Hij vindt het zelf dus ook blijkbaar. Ik totaal niet in ieder geval. Denk überhaupt niet dat iemand er ooit in is geslaagd om enigszins als The Who te klinken.

Assassing vind ik inderdaad ook een geweldig nummer

Fantastische song, fantastische tekst:
"Listen as the syllables of slaughter cut with calm precision
Patterned frosty phrases rape your ears and sow the ice incision
Adjectives of annihilation bury the point beyond redemption
Venomous verbs of ruthless candour plagiarise assassins fervour
Apocalyptic alphabet casting spell the creed of tempered diction
A friend in need is a friend that bleeds
Let bitter silence infect the wound..."

Fish in zijn allitererende fase. Blijft ook mijn favoriete fase.

Who decorates the scarf with the fugi knot
Who camouflaged emotion in a thousand yard stare
Who gouged the notches from the family tree
Who hypnotised the guilt in career rhythm trance

Sick sick harde track inderdaad.

And what do you call assassins who accuse assassins anyway, my friend

De teksten van Marillion hebben nooit echt mijn aandacht gehad, ook nu niet.

Je moet ook wel een béétje Engels kunnen begrijpen...

Daar ligt het niet aan...

Schots!

Assassing is een van zijn meest hoogdravende teksten. Heb iemand hier ook wel eens zien verklaren dat het nergens over zou gaan. Ik zie er wel enige betekenis in echter.

Bijzonder overigens dat je dit album zo hoog waardeert zonder iets om de teksten te geven. Ik heb met name ook altijd het concept bewonderenswaardig bevonden.

@'Assassing': The lyrics are generally interpreted as a reference to the verbal arguments that preceded band founder and drummer Mick Pointer's departure from the band.

Maar da's van de wiki zonder bronvermelding...

Ja die interpretaties van derden heb ik nooit zoveel mee.

Zoals dat de teksten op The Division Bell allemaal over Waters zouden gaan.

Een van zijn meest vlammende schrijfsels, denk dat er wel een tikkeltje meer aan de hand is dan de een of andere drummert die zijn stokjes erbij neergooit.

Dit pluk ik net van de Genius Lyrics-site:

Fish wrote these lyrics after he had to fire Mick Pointer, the band’s drummer and his personal friend.

At the Reading Rock Festival (August 27, 1983) [Early Stages release, disk 4] for the introduction to this song, Fish says, “This is about various members leaving, and about the elegant strategy involved in the business world.” A well camouflaged background to the song.

Assassing - Live At The Reading Festival 27/8/83, a song by Marillion on Spotify - open.spotify.com

Uit de eerste hand.

Dus is er inderdaad iets meer aan de hand.

Dan slechts de een of andere drummert die op een dag prompt besluit zijn stokjes en heel zijn toekomst in de berm te smijten.

Mick Pointer was gewoon (nog) geen goede drummer. Hij zou Assassing nooit aan hebben gekund, of Emerald Lies of Punch and Judy etc.

Maar hij revancheerde zich met Arena. Niet mijn favoriete band, maar een hele grote groep fans hebben ze wel. Dus hij heeft zijn toekomst niet vergooid.

Maar een echt geweldige drummer is hij verder toch nooit geworden?

Dikke prut joh.

Heel die gast.

Ken 'm verder niet maar als ze zo'n nummer schrijven over je zal er toch wel iets meer aan de hand zijn met je dan wat gerammel op de trommels dat niet goed valt.

Ik vind van niet. Maar ik wilde mild zijn.

Het was nooit bij mij opgekomen, maar de link tussen het intro van Baba o'Riley en dat van Incommunicado is nou ook weer niet volkomen uit de lucht gegrepen (en helemaal niet als dhr Dick het zelf aangeeft). Laat onverlet dat Baba o'Riley echt een one of a kind is, terwijl het toetsenintro op Incommunicado in zijn tijd toch betrekkelijk generiek geworden is.

Geen uitgesproken geweldenaar nee. Maar een prutser is ie ook niet wat mij betreft. Anders hou je het echt niet zolang vol in het wereldje lijkt me.

Zo productief is hij ook niet toch? Eens in de drie jaar een Arena album en verder de laatste jaren (voor Corona) af en toe touren met een Marillion coverband (...). Je komt zijn naam niet tegen als gast bij Ayreon, Hackett en dat soort figuren die Jan en alleman uitnodigen.

Wat mij betreft een degelijke recht door zee drummer maar zeker niet meer dan dat.

Opbouw is anders, klank totaal anders. Geen gelijkende melodielijn. Ik hoor het totaal niet.

Zegt ook niet altijd alles dus blijkbaar. Ook hij kan van tijd tot tijd best eens uit zijn mond skijten, weet je niet. Of misschien zijn poging tot bescheidenheid. Nooit een goed idee. Bescheidenheid ontsiert mensen.

Overigens zie ik in dat statement nergens naar voren komen dat het ook om dat nummer zou gaan.

Want ik vind het volstrekt ridicuul in ieder geval.

Precies wat ik bedoel

Zo recht door zee lijkt hij mij anders niet.

Als ik de tekst sheet van Assassing er eens bijpak.

Nu het echt over hem gaat en we dat van eerste hand bevestigd hebben.

Een grote geniepige sneakert dat ist 'm.

Bovendien een hypocriet van de allerhoogste orde.

Op de deluxe versie van Script vertelt Fish dat Assassing gaat over het ontslaan van Diz Minnett.

De rest van de band wil niet verder met Diz en Fish mag dat zijn huisgenoot en vriend gaan vertellen.

In de tour van Script klikt het niet tussen Mick Pointer en Fish en wil Fish zelf van Pointer af.

Oei... Door de momenteel zeer intense Marillion meter - zette ik vanavond de 2018 Deluxe Versie (remix) van dit album op. En deze versie zet het album volledig voluit tot zijn recht. Wat een kracht en een eerlijk uitgebalanceerde versie van zowel zang als muziek. Zo kende ik het album nog niet.

Deze versie is zoals Torch God het waarschijnlijk bedoeld had. Puur smullen dit.

En Going Under heeft eindelijk zijn welverdiende plek op de plaat. Een langere versie zelfs!

Hm toch maar eens achter deze release aan gaan dan...

Met Hotel Hobbies & WWC was ik nog niet overtuigd maar That Time Of The Night is in DTS verschrikkelijk mooi gebalanceerd afgemixed. Vanaf daar is de rest een verademing.