menu

The Beatles - Please Please Me (1963)

mijn stem
3,59 (644)
644 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Parlophone

  1. I Saw Her Standing There (2:57)
  2. Misery (1:50)
  3. Anna (Go to Him) (2:57)
  4. Chains (2:26)
  5. Boys (2:27)
  6. Ask Me Why (2:27)
  7. Please Please Me (2:03)
  8. Love Me Do (2:22)
  9. P.S. I Love You (2:05)
  10. Baby It's You (2:38)
  11. Do You Want to Know a Secret (1:59)
  12. A Taste of Honey (2:05)
  13. There's a Place (1:52)
  14. Twist and Shout (2:33)
totale tijdsduur: 32:41
zoeken in:
avatar van devel-hunt
5,0
Stijn_Slayer schreef:
. Zeker noemenswaardig(er) zijn de emancipatiebewegingen van vrouwen en de donkere bevolking. Filosofen als Sartre, Foucault en Barthes mogen niet vergeten worden. Zo kun je nog wel even doorgaan. En dan heb je ook nog wel meer (populaire) figuren als Timothy Leary, Ken Kesey, zelfs tot aan de Hell's Angels. . Naast Little Richard en The Everly Brothers is dit toch niet compleet nieuw?

Ik heb het niet over filosofen, Intellectuele, schrijvers of andere elitaire personen en ook niet over de Amerikaanse cultuur begin jaren 60. Ik heb het hier over 'gewone' mensen in het Europa van die tijd die nooit van hun leven hadden gehoord van Sartre, Foucault en Barthes. De grootste ster in Nederland was Anneke Grönloh. En die kende iedereen.

Ziegler
Ik vind dat het allemaal wat zwaar neerzet. De jaren 50 waren anders dan nu, maar dat had vooral te maken met een veel mindere welvaart. Je doet de mensen tot begin jaren 60 te kort door ze voor te stellen als volgzame zombies die onder de plak zaten van de burgervader, notaris en premier.
Ook in de jaren 50 werd er geneukt om het maar plastisch te stellen.

avatar van devel-hunt
5,0
Tuurlijk werd er geneukt, want anders waren wij er niet.
Maar hoe jij het neerzet, spottend bedoeld wellicht, grenst wel redelijk tegen de waarheid aan. Het had niet alleen met welvaart te maken maar ook met 'hoe men tegen gezag, kerk en politiek aankeek.

Ziegler
Dat laatste is natuurlijk waar, maar je zet het wat sterk aan. Het was niet zo dat vaders de borrel lieten staan omdat de dominee daar tegen was.
Ik denk overigens dat welvaart er heel veel mee te maken had. In de periode na de eerste wereldoorlog was europa behoorlijk optimistisch en dat merk je direct aan de moraal, mode en muziek. Dat optimisme vond o.a. zijn ooraak in een mooie conjunctuur . . .

Stijn_Slayer
@ devel-hunt: Maar dat zijn wel figuren die de weg mede vrij hebben gemaakt. Indirect heeft het gedachtegoed van Sartre bijv. een behoorlijke invloed gehad. Of Kees de Bakker hem bij naam kende, doet daar in wezen niet zo veel aan af.

Sartre heeft ook erg gehamerd op de vrijheid om door keuzes zelf invulling aan het leven te geven. Dat was nog niet zo vanzelfsprekend en heeft ook The Beatles gered uit de oude samenleving van hun ouders.

avatar van devel-hunt
5,0
Ik begrijp je stelling, en ben het er ook mee eens. Tuurlijk zijn er altijd intellectuele met een scherpe en analytische toekomst visie, visionair. En daarnaast invloed hebben om die visie onder hun invloedrijke vaak politieke of schrijvende vrienden te etaleren. Het heeft iets elitairs maar daar begint het wel.

Toch denk ik dat Britse bandjes als The Beatles, Kinks of de Stones meer uit de oude Britse samenleving braken door Amerikaanse muzikale invloeden als Buddy Holly, Chuck Berry, Elvis of Jerry lee. Die wijze van leven, muziek maken en de Amerikaanse vrijheid, die via de Mersey Liverpool vaak letterlijk binnen kwam drijven via de Amerikaanse schepen had een enorme impact en gaf een enorme impuls om uit de oude samenleving te stappen en het anders te gaan doen.

avatar van pmac
4,0
okay de plaat is anno nu gedateert maar toch..... In 63 was er maar erg weinig wat maar in de buurt kwam van The Beatles. De wereld bestond toen voornamelijk uit singletjes of lp's waar wat singletjes opstonden. Deze lp kan nog altijd en als je hem snoeihard aanzet (moet je eens doen) voel je de energie. Heel af en toe zet ik het vinyl op (heb nog een vroege persing met dat zwart/goude label) en zelfs het gekraak boeit me nog....

avatar van Ronald5150
3,0
Het debuutalbum van The Beatles heeft gezien de legendarische status van de band eigenlijk al dezelfde status. De muziek is wat mij betreft nog verre van legendarisch. "Please Please Me" staat vol met rock & roll liedjes zoals die typisch passen bij de jaren 60. Wel staan er voor die tijd al best veel eigen composities op. Het openingsnummer "I Saw Her Standing There" is een heerlijke en ook mijn persoonlijke favoriet van dit album. Verder is "Love Me Do" er natuurlijk eentje die we allemaal kennen. De andere liedjes vind ik eigenlijk gewoon best lekker wegluisteren, maar ook niet meer dan dat. "Please Please Me" laat een band met potentie horen en wat dat betreft is het album een leuke binnenkomer. Met de hitsingles begint de Beatlemania vrijwel direct en dat is knap, zeker omdat ze hierna muzikaal naar grote hoogte zullen groeien, en "Please Please Me" plaveit het pad.

avatar van Sanderzzz
3,5
Ik heb de hele collectie aangeschaft en ga ze in volgorde beluisteren. Moet wel zeggen dat ik jarenlang enorm sceptisch was tegenover The Beatles. Nummers als Yesterday, Yellow Submarine kwamen voor mij altijd kinderlijk over. The Beatles waren in mijn ogen meer dan overrated (was meer een Stones fan)...

... tot ik de laatste tijd wat her en der naar albums op youtube heb geluisterd en eigenlijk hoorde hoe sterk The Beatles wel niet zijn en hoeveel invloed deze band wel niet heeft gehad op andere artiesten. Reden te meer om heel de collectie aan te schaffen.

Hoewel The Beatles later nog beter werden vind ik dit debuut echt lekker klinken. Het openingsnummer is ongelooflijk goed (plaatste de cd in de speler en moest mij gewoon rechtzetten om te bewegen op de muziek) en de rest van de nummers doen het zeker niet slecht. Andere leuke nummers waren naar mijn mening; Misery, Anna, Please Please Me, P.S I Love You, Baby It's You, Do You Want To Know A Secret, There's A Place en Twist And Shout.

Lekker album dus, eerst nog eens volledig in verdiepen met een paar luisterbeurten en daarna op naar de volgende! 4*

avatar van paddy pipedown
5,0
Na 65 zijn the Beatles pas écht goed.
Dat lijkt de gangbare opvatting.
Gelul natuurlijk.
Hun liedjes zijn van begin af aan briljant.
Luister albums van andere bands uit die tijd en laat me weten welke de competitie aankunnen met de eerste Beatles albums.

avatar van Dungeon
3,5
Alleen de Beach Boys

Stijn_Slayer
Coltrane en Davis hadden ook aardige bandjes.

avatar van Von Helsing
4,0
Stijn_Slayer schreef:
Coltrane en Davis hadden ook aardige bandjes.


Dat zei mijn opa ook toen The Beatles doorbraken.

avatar van aERodynamIC
3,5
Nu aangeschaft ter vervanging van mijn counterfeit exemplaar: de mono 2014 vinyl versie.

Oef, dat klink wel erg goed zeg.

avatar van Running On Empty
In de volledige vinylbox of een los exemplaar?

avatar van west
4,0
Ik kon vanwege een beschadigde box, goedkoop de complete cd mono boxset kopen. De cd's zijn gemaakt in Japan. Het klinkt als een klok zeg. Ook om te beginnen dit Please Please Me, wat mij eigenlijk alles meeviel. Het was al even geleden dat ik dit album helemaal hoorde en ik moet zeggen dat de meeste songs toch heel aardig tot goed zijn. En er steken er een paar bovenuit: I Saw Her Standing There, Love Me Do, Do You Want To Know A Secret & het lekkere Twist and Shout. Is alles bij elkaar toch een meer dan aanvaardbaar debuut van deze later legendarische band. Ook leuk om ze weer eens zo te horen, op de rock 'n roll tour.

avatar van Balzaretti
4,0
Na vele jaren van luisteren naar dit album moet ik toegeven dat dit simpelweg beklijft. De simpele liedjes van Please Please Me zijn de opmaat naar wereldwijd succes. Beste nummers: Please Please Me, Taste of Honey, Do You Want To Know A Secret en Twist and Shout.

avatar van devel-hunt
5,0
Please Please me, ik draai de vinyl versie heel vaak de laatste tijd. Rauw en eerlijk, in 24 uur opgenomen. Twist and shout is de laatste opname, de stem van Lennon was aan flarden gekrijst.
Zo klonken ze in The cavern in Liverpool en in Hamburg, puur zonder opsmuk, de energie spat uit de speakers. In dat opzicht misschien wel hun meest eerlijk plaat. Pete Best was nog maar net vervangen door Ringo Starr, de tot dan toe missende schakel. Ze hadden de leren pakken nog maar net een week ingeruild voor de toen hypermoderne pakken, wat de komende jaren hun handelsmerk zou worden. Op de hoes is te zien dat ze er nog wat onwennig in zitten.

avatar van MDRAIJER
Ik ken alleen het eerste- en laatste nummer, is het het waard om dit te luisteren of vernietig ik dan (een beetje) de magie van dit album?

avatar van Mindscapes
3,5
Altijd interessant om albums in het algemeen in hun geheel te horen. Dan luister je naar de verzameling nummers die de groep intentioneel samen, als één album, wilde uitbrengen, in dezelfde tijdsgeest. Geldt misschien nog net iets meer voor het post-Rubbel Soul tijdperk, maar hierop staan ook leuke en interessante songs om als één geheel te horen. Een dik halfuurtje is nu ook niet zo lang

avatar van teus
3,5
MDRAIJER schreef:
Ik ken alleen het eerste- en laatste nummer, is het het waard om dit te luisteren of vernietig ik dan (een beetje) de magie van dit album?

Dan noem je naar mijn mening gelijk de 2 beste tracks,maar het is het beluisteren waard
In een dag opgenomen ,de spontaniteit druipt er af,vind het een goed debuutalbum je moet je bij het beluisteren natuurlijk wel heel erg inleven of verplaatsen naar 1963!
Ik vind bv het gitaarwerk van Harrison bij de eerste 2 beatle albums nog wat houterig klinken
Andere tracks die er voor mij bovenuit steken ;Do You Want to Know a Secret en A Taste of Honey

avatar van lennon
3,5
MDRAIJER schreef:
Ik ken alleen het eerste- en laatste nummer, is het het waard om dit te luisteren of vernietig ik dan (een beetje) de magie van dit album?


Zoals gezegd moet je proberen dit in de tijd van toen te kunnen zien. Het is natuurlijk wel een document, en de opzet naar iets fantastisch. Vergeleken met latere albums is dit wat simpel, lief, braaf. Maar wel een essentiële plaat.

Ik persoonlijk vind dit echt wel een genietbare plaat. Het songmateriaal is zeker niet slecht en de uitvoerenden konder er ook wel wat van, toen al.

avatar van MDRAIJER
Klinkt redelijk positief, ik zet hem op de lijst van Nog Luisteren.

avatar van matthijs
3,5
Nogal wisselvallig: een paar geweldige hits maar verder valt er weinig te ontdekken - op "A Taste of Honey" na

avatar van bawimeko
5,0
Mijn stem na de voorgaande reacties veranderd naar 5*****!
In de geschiedenis van de populaire muziek is dit één van de meest overtuigende debuut-albums, in één dag op tape gezet, aan het eind even een extra kleine theepauze en wat keelsnoepjes voor John en daarna eruit knallen met "Twist And Shout" ('simpel, lief en braaf' lees ik hierboven ergens...tsss...)
Net als andere artiesten uit die tijd was de hoofdmoot het cover-werk, alleen zijn The Beatles hier zo eigenwijs meteen al wat obscure songs uit te kiezen (Anna, Boys). Verder hadden ze nog wat krakers van vroeger liggen (A Taste of Honey), maar wat er vooral vanaf spat is het spelplezier. McCartney grijpt je bij de revers bij 'One, two, three,FAW!' en ze laten je niet meer los. Hier en daar zijn de zangstemmen wat onzeker (Love Me Do), maar op andere plaatsen merk je dat de Lennon/McCartney-formule al begint te werken (Please Please Me, Misery, There's A Place). Veel beter dan debuutalbums van generatiegenoten als The Who , The Stones en The Kinks; het is duidelijk te merken dat 3/4 van de band al duizenden uren op het podium hebben gestaan en weten hoe je je songs moet verkopen.

avatar van LucM
4,5
Alle Beatles-albums heb ik nog eens beluisterd in geremasterde versie en ik blijf staan achter mijn vorige berichten.

Het is onzin te beweren dat The Beatles pas goed waren vanaf Rubber Soul. Het songschrijverstalent en vooral dat van John Lennon was op het debuut reeds aanwezig, getuige de 8 zelf geschreven nummers en live hadden ze reeds 5 jaar ervaring. Anno 1963-1964 waren The Beatles verreweg het beste wat de Britse pop bracht. Natuurlijk waren er nog vele enthousiaste Liverpoolse bands maar de meeste kwamen niet verder dan coveren en hun werk heeft minder de tand des tijds doorstaan dan die van The Beatles. Pas eind 1964 kwamen er (buiten Liverpool) bands die met hen konden wedijveren zoals Rolling Stones en The Kinks.

avatar van MIAB
4,0
Ik ben met The Beatles opgegroeid. Mijn vader was van The Beatles kant en dus fel tegenstander van alles van The Rolling Stones, al kwam hij daar later wel wat op terug, volgens mij. Ik zie ook cd's van hun in de kast

Toen ik jong was werd ik dus platgegooid met alles van The Beatles, maar echt een album had ik niet echt geluisterd. Alleen maar hun populaire nummers (waren er al meer dan genoeg).

Nu ik zo dit album luister (en net Abbey Road) zie ik toch wel in, dat The Beatles niet alleen maar een populaire branding is, maar gewoon fantastische muziek maakte. En zoveel ook. Ik kijk er naar uit om alle albums rustig aan te luisteren. Dit album is heerlijk! Abbey Road vind ik overigens net een stukje beter nog.

avatar van lennon
3,5
MIAB schreef:
Dit album is heerlijk! Abbey Road vind ik overigens net een stukje beter nog.


Dat wordt nog een mooie muzikale trip dan, veel plezier!

Het vergelijk met Abbey Road is eigenlijk niet mogelijk (behalve dat 't om dezelfde muzikanten gaat), want dat zijn 2 werelden van verschil. Hier hoor je een band die hard aan de weg timmert, in een muzikale wereld waar Rock 'n roll nog hoogtij viert en eigen songs schrijven best zeldzaam was.
Op Abbey road hoor je 4 muzikanten die een bak ervaring hebben en uitgegroeid zijn tot geniale song/tekstschrijvers/muzikanten. En in feite al naar het einde van de band aan het toewerken zijn.
In 10 jaar tijd is die ontwikkeling heel mooi te volgen, en het mooiste is, als je dat in chronologische volgorde doet, dan hoor je hoe snel dat ging bij deze mannen.

avatar van MIAB
4,0
lennon schreef:
(quote)


Dat wordt nog een mooie muzikale trip dan, veel plezier!

...en het mooiste is, als je dat in chronologische volgorde doet, dan hoor je hoe snel dat ging bij deze mannen.


Dankjewel! Ga ik zeker doen. Ik was "toevallig" begonnen met Abbey Road. Vanaf nu chronologisch. Thanks voor de tip.

avatar van lennert
2,0
Goed, ik ga maar eerlijk zijn dat ik nooit iets met The Beatles heb gehad, maar dit soort marathons hebben me wel vaker verrassingen opgeleverd, dus wie weet. Heb altijd wel van The Kinks, The Who, Rolling Stones en Moody Blues gehouden, dus het is niet alsof ik niet open sta voor jaren '60 pop/rock.

Dit is het hem in ieder geval voor mij totaal niet. De stem van John Lennon werkt me compleet op de zenuwen en de songs zijn allemaal behoorlijk inwisselbaar. Wonderbaarlijk dat ik Ringo Starr hier dan nog de fijnste stem vind hebben. Helemaal als het me rond P.S. I Love You ook duidelijk wordt dat ik Paul McCartney ook op jonge leeftijd al als een oude vent vind klinken. Als iets me bij blijft staan is het vooral omdat het me te zoetsappig is. Zo'n lied als Ask Me Why is amper uit te zitten. Love Me Do is eveneens tenenkrommend met het wanstaltige rijmschema waar vandaag de dag helemaal niemand meer weg zou mogen komen. Dat het een grensverleggende band is, staat buiten kijf. Ik hoor het hier echt allemaal niet. Twist And Shout is dan het minst vervelende omdat er hier in de zang ten minste nog wat vuur zit.

Pluspuntje dat het allemaal lekker snel voorbij is, maar plezier haal ik hier absoluut niet uit. Dat wordt nog een zware zit tot we bij het experimentele materiaal aankomen

Gast
geplaatst: vandaag om 14:20 uur

geplaatst: vandaag om 14:20 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.