Mijn stem na de voorgaande reacties veranderd naar 5*****!
In de geschiedenis van de populaire muziek is dit één van de meest overtuigende debuut-albums, in één dag op tape gezet, aan het eind even een extra kleine theepauze en wat keelsnoepjes voor John en daarna eruit knallen met "Twist And Shout" ('simpel, lief en braaf' lees ik hierboven ergens...tsss...)
Net als andere artiesten uit die tijd was de hoofdmoot het
cover-werk, alleen zijn The Beatles hier zo eigenwijs meteen al wat obscure songs uit te kiezen (Anna, Boys). Verder hadden ze nog wat krakers van vroeger liggen (A Taste of Honey), maar wat er vooral vanaf spat is het spelplezier. McCartney grijpt je bij de revers bij 'One, two, three,FAW!' en ze laten je niet meer los. Hier en daar zijn de zangstemmen wat onzeker (Love Me Do), maar op andere plaatsen merk je dat de Lennon/McCartney-formule al begint te werken (Please Please Me, Misery, There's A Place). Veel beter dan debuutalbums van generatiegenoten als The Who , The Stones en The Kinks; het is duidelijk te merken dat 3/4 van de band al duizenden uren op het podium hebben gestaan en weten hoe je je songs moet verkopen.