Red Hot Chili Peppers - I'm with You (2011)

Dat ik dit een minder Peppers-album vind komt niet door de nieuwe gitarist Josh Klinghoffer - integendeel, ik heb de indruk dat hij er iets van tracht te maken maar zijn gitaarwerk wordt (wellicht bewust) naar de achtergrond gemixt - maar door het songmateriaal zelf: te weinig spanning, te weinig nieuwe ideeën, te weinig passie.

Vind alleen de Cowbells leuk !!!

En die nieuwe Kiedis Look met dikke snor

Idd.

Bij Anthony heb ik altijd het gevoel dat ie het expres doet.
Lijkt zo uit een jaren 70 porno-film te zijn gestapt.



Viel mij ook al op. Die single is allejeuzes slecht gemixt.

Typisch, die arrogante, gemene houding van grote bands tegen nieuwe rekruten die een door de band bepaalde demi-god moeten vervangen. Metallica deed iets soortgelijks met Jason Newsted en bleven hem treiteren totdat hij er genoeg van kreeg. Als je als band door wilt gaan, heb dan tenminste een beetje respect voor degenen die bereid zijn hun sociale routine om te gooien en het avontuur aan te gaan.

Ik kan me dat soort gedrag zoals Metallica tegen Jason toch moeilijk voorstellen bij de Peppers. De gitaar is inderdaad wel wat naar achter gedrukt maar ik weet niet of de bandleden daar zelf verantwoordelijk voor zijn.

dit is gewoon een goed album, goed gedaan van de nieuwe gitarist!!

Ondanks het feit dat de Peppers al een jarenlang verval tonen kan ik het toch iedere keer niet laten om weer een album van ze te beluisteren. Dit is dus ook het geval met het onlangs uitgekomen I'm With You. Een grote pil met een vlieg erop, het is een leuke voorkant. Misschien belooft het wat voor het album?

Helaas. De daling die is ingezet na het uitkomen van Californiacation alweer zo'n tien jaar geleden blijft doorzetten. Stonden er op het enorme dubbelalbum Stadium Arcadium nog wel wat leuke popsongs, op dit album beklijft werkelijk waar geen enkel nummer.

De zang is hetzelfde gebleven, maar de inspiratie lijkt totaal verdwenen. Hoe kan het dat een band als deze klassiekers heeft kunnen maken als Scar Tissue en Under the Bridge? Ik hoor nergens ook maar een sprankje van dit soort uitspattingen van creativiteit en finesse. De funk is totaal verdwenen, net als de rock.

Het lijkt er op dat de Peppers hun langste tijd hebben gehad. Het lukt niet meer. Misschien dat het vertrek van Frusciante er iets mee te maken heeft, want die heeft altijd een flinke vinger in de pap gehad, maar je zou toch denken dat ze het ook zonder hem zouden moeten kunnen. Maar helaas, zo leuk als de hoes is, zo jammerlijk is dit album. Het is een mislukte poging van een band die misschien wel moet stoppen met het maken van nieuwe albums en zich moet gaan richten op concerten gevuld met oud werk.

klik

Dus om precies hetzelfde te lezen moet ik op "klik" drukken?

Wonderbaarlijk fenomeen dat "copy/paste"

Ongesteld ofzo?

Fijne review trouwens.

Nee, gewoon een beetje reclame maken..

'klik' staat hier gewoon 'bron' wajaa homeboyz.

Ik vind het een goed album. Lekkere nummers en wat nou verval... Ze blijven gewoon prima muziek maken

Verval sinds Californication vind ik sowieso wel grappig, vooral Stadium Arcadium is een briljant album en By The Way is ook een godse lekkere plaat. Ik vind dit ook gewoon een prima plaat, mensen zijn gewoon ontzettend bevooroordeeld.

Met een 3,17 gemiddeld is het juist andersom. Niet "de mensen" maar JH. is bevooroordeeld.
Anders was het eerder 3,99 gemiddeld geweest .

Koptelefoon op en helemaal opnieuw luisteren...
en absoluut niet vergelijken met voorgaand materiaal van rhcp.
En. Goeie, bovengemiddeld album, niet?

Twijfel er niet aan dat ze zo een nieuwe stadium arcadium uit kunnen brengen!
Nooit!

Dat er geen enkel nummer is dat weet te beklijven op dit album, zoals Louis2703 zegt, vind ik een beetje overdreven. Wat wel waar is in mijn ogen, is dat deze plaat veel te lang duurt, buiten 'Brendan's Death Song' en 'Did I Let You Know' niet veel te bieden heeft en dat de zang van Kiedis me bij momenten vreselijk irriteert. De songs waarin hij een poging doet om te rappen, bijvoorbeeld. Niet om aan te horen. De afsluiter 'Dance, Dance, Dance' vind ik persoonlijk één van de slechtste nummers die ik dit jaar al gehoord heb, en dat komt dan vooral door Kiedis.

De nieuwe gitarist Klinghoffer doet het niet zo slecht, maar een boegbeeld als Frusciante vervangen is nooit een cadeau. Daarom geef ik de man een beetje respijt. Zijn gitaarpartijen zijn niet zo memorabel als die van Frusciante, maar af en toe hoor je toch wel iets moois voorbijkomen, en ach, een slechte gitarist is het geenszins.

Mooie poging van Red Hot Chili Peppers om hun energieke pop/funkmuziek nieuw leven in te blazen, maar het blijft voor mij bij een poging. Matige plaat.

2 sterren

ik heb het idee dat de meeste mensen niet echt meer luisteren. Ze lopen ook op deze site achter de gemiddelde stemmer aan denk ik. Dit album is gevarieerder dan hun eerdere werk. Zeker het oude werk is eentonig en niet beter.

Het oude werk klinkt vaak frisser. Hier klinkt het bij vlagen als een herhalingsoefening.

Hoeft van mij niet.
Slecht kan ik het niet noemen, maar het was overdaad van teveel van hetzelfde.

Vrij laag gemiddelde terwijl ik deze plaat echt niet slechter vind dan Stadium Arcadium.
Tuurlijk is het allemaal niet echt vernieuwend meer wat ze doen, maar net als op SA staan hier toch een aantal verdomd lekkere nummers op. Het openingstrio is al erg sterk, maar ook verderop sterke nummers als 'Did I Let You Know'. 'Dance, Dance, Dance' daarentegen is inderdaad een erg zwak nummer. Zo zijn er nog wat mindere momenten. Ze hadden de 3 zwakste nummers best mogen schrappen.

Josh Klinghoffer doet het zeker niet slecht als vervanger van Frusciante.

Gewoon een goede plaat! 3,5*

Apart dat velen Dance, Dance, Dance dan als zwak nummer betitelen. Ik vind het juist één van de originelere nummers van dit album en het verwoord misschien wel het beste het Afro-pop concept waar ze over babbelden vóór de release.

Hij gaat van mij van 3 naar 3,5 ster. Er staan toch, na vele luisterbeurten, best een paar (hele) goede nummers op. Police Station is een groeier bij uitstek, wat een goede plaat!

Kanjer: je bent een kanjer!

Dit is Nederland 2011, Internet 2011 en Musicmeter 2011 in een notedop. Ik vermoed ook dat sommige mensen naar dat gemiddelde kijken en een plaat eens half beluisteren of zo. Geldt natuurlijk niet voor iedereen.
En populaire bands met hun zoveelste cd kunnen hun borst wel nat maken: sommige snobs weten nu al dat het niets kan zijn. Een beetje bashen en zo, hoort daar ook bij.

Ik begrijp de discussie hier over een onterecht gemiddelde niet. Het is naar mijn inzien toch duidelijk waarom veel mensen dit als een tegenvaller beschouwen. Het album is één lange zit van hetzelfde met als enige echte positieve afwisseling Even You Brutus? en als afsluiter die je wakker maakt om het album uit te zetten Dance, Dance, Dance. Ik wil niet zeggen dat dit een heel slecht album is, maar het blijft wel onder de maat.

Ik had liever een album gezien met meer afwisseling en experiment. De single The Adventures of Rain Dance Maggie had me eerst gelijk te pakken. Als je daarna met een album met 12 kopietjes komt is dat gewoon een tegenvaller.

Anthony zei in OOR dat hij niet begreep dat de heel veel artiesten na hun 40e niks meer presteren. Ik begrijp het ook niet, maar het is wel waar (kleine verwijzing naar Coldplay).

Niet zo voor de nummer vier in de rotatielijst, check it out! Minder toegankelijk dan RHCP wel, maar meer dan terecht zo hoog in de rotatielijst!

Altijd een groot RHCP fan geweest. Ik had niet verwacht dat er na Stadium Arcadium en het vertrek van John Frusciante nog een nieuw album zou komen. Na het horen van 'The Adventures of Rain Dance Maggie' ben ik niet in de verleiding gekomen om dit album snel te gaan luisteren. Binnenkort toch de stoute schoenen maar eens aan trekken en kijken of het bevalt.

Ik voelde me, ook als oude fan, ook zeker niet uitgenodigd tot luisteren na het horen van die -in mijn optiek- rampzalige eerste single, maar toch maar eens gedaan:
En ik was in eerste instantie zeer positief verrast! Wat een geweldig openingsduo! Waarbij Monarchy Of Roses voor mij zelfs mag worden bijgeschreven bij de hoogtepunten van het omvangrijke Pppers-oeuvre. Helaas dondert de plaat na nummertje twee in mijn optiek volledig en grandioos in elkaar, om pas aan het eind weer een beetje tot leven te komen,
De gitaristenruil valt me alleszins mee, maar het is het matige liedjesmateriaal in het middenstuk dat deze plaat in mijn beleving de das om doet. Wel een krappe voldoende vanwege vooral de prachtige opener en een aantal fijne nummertjes.

Ach kom, wat een onzin. Klinghofer speelde ook al een tijd mee met de live band en is al jaren bevriend met de Peppers en een zeer goede vriend van Frusciante. Ik denk dat de Peppers de egotripperij periode wel voorbij zijn. Het spreekt ook wel voor zich dat ze van Klinghofer geen tweede Frusciante proberen te maken, maar juist een andere weg bewandelen met deze plaat. En dat is ook het beste wat je kunt doen in een nieuwe bezetting, blijven vernieuwen als band zodat elk bandlid evenveel bijdraagt. Jullie doen net alsof alles bij de Peppers om de gitarist draait. Fout gedacht!

Ik vond de eerste single The Adventures of Raindance Maggie ook beetje tegenvallen en had wat schrik dat dit album ging tegenvallen en dat het weer een kopij zou worden van By The Way en Stadium Arcadium. Gelukkig zit er toch wel wat meer variatie in maar het songmateriaal is niet zo pakkend dan hun vroeger materiaal (ligt misschien aan de gitaarstijl?). Hier en daar een funky basloopje. Ik vind de gitarist niet tegenvallen. De opener Monarchy of Roses vind ik de beste track tot nu toe.

Ik vond het eerst allemaal maar gewoontjes (3*), en ik luisterde dit album dan ook bijna niet meer, tot ik Monarchy of roses op StuBru hoorde. Ben het album nu weer aan het luisteren en het bevalt me nu om een of andere reden wel heel erg, daarom verhoogt naar 4*!! Factory of Faith blijft mn favoriet.