John Lennon - Imagine (1971)

De Plastic Ono Band treedt 14 juni "live" op. Samen met "La Ono". De bezetting is nog niet bekend, alleen dat Sean meedoet. Jaja, Yoko is al 75. Die durft!!! ( Zou ze in het Guiness Book Of Records willen komen???)

inderdaad. De gelijkenissen met I Want You van Dylan is frapant.

Oh, dit klinkt al meteen goed vanaf de eerste luisterbeurt. Benieuwd of het plaatje nog zal groeien. (3,5)

Alleen I Don`t Wanna Be A Soldier had er niet op gehoeven , ik vind het de minste eruit , de rest is natuurlijk smullen.

Toch is I Don't Wanna Be A Soldier weer heel erg Lennon. Wellicht niet de meest briljante song maar wel een ijzersterk statement. Oh Yoko brengt het album dan weer in balans.

Na, 38 jaar met dit album opgegroeid te zijn , kan ik er niks nieuws aan toevoegen. Dit album was en is een monument in de popmuziek.

Ik kan dat enkel beamen.

En :

De plààt hiervoor, die is al even monumentaal; John Lennon/Plastic Ono Band.

Die is nog véél beter.

Misschien wel, Stijn. Ik weet dat niet. Ik ben met beide opgegroeid. Het zijn wel totaal verschillende platen, imo.

IK ben altijd geneigd om naast John Lennon/Plastic Ono Band en Imagine 'Walls and Bridges' op hetzelfde niveau te plaatsen. Die plaat wordt altijd een beetje vergeten tussen die twee algemeen erkende klassiekers, maar Walls and Bridges is een monument en een hele persoonlijke plaat over zijn 'lost weekend'.

Walls and Bridges vind ik, denk ik, zelfs iets beter dan Imagine.

Helemaal met je eens, maar elk Lennon album moet op zijn meritus beoordeeld worden. Ze zijn n.l. allemaal zo autobiografrisch.

Heb dit album ook maar eens op cd aangeschaft in de digitaal geremasterde versie, aangezien deze wel een aanlokkelijk prijsje had bij Fame. En natuurlijk blijft de cd wat handzamer dan het stukje vinyl

Nu ik deze versie ook in mijn bezit heb, ben ik dit album steeds meer gaan waarderen. Daar waar ik in eerste instantie eigenlijk alleen het eerste deel van het album goed kon waarderen, kom ik er nu steeds meer achter dat dit album een mooi geheel is. Weliswaar is het geen John Lennon/PLastic Ono Band, maar toch een album wat onwijs lekker wegluisterd en waar ik steeds meer plezier aan beleef. De combinatie Spector/Lennon/Ono was weer platina.

Verhoogd naar een 4.5*

PS; ongelofelijk dat die Jim Keltner ook weer op dit album mag meedrummen. Ik denk dat hij de simpelste drummer is met het aller grootste succes ooit!

Ik heb ook de digitaal geremasterde versie gekocht, met als leuk extra'tje de foto's in het boekje. Voorheen had ik m'n stem al verhoogd naar 4*, maar net zoals Maarten ga ik er ook nog een extra halfje bij doen. Plastic Ono Band is wel beter, maar ik heb alle teksten eens doorgenomen en ik kwam erachter dat ik inmiddels elk nummer graag hoor.

Imagine is een album dat ik samen met Plastic Ono Band en All Things Must Pass ongelofelijk veel sterker vind dan welk Beatles album dan ook.

Leuk dat te horen Stijn!

nummers beginnen saai te worden maar dat was ook te verwachten bij lennon. saaie pianospel mag wel wat virtuozer en wat pakkender. verlaagd naar 3*

Hoezo?

nou ja lennon solo is voor mij toch wat saai. nummer zijn tekstueel voor mij te droog en het kentmerkende pianospel verveeld bij mij erg snel. ten slotte vind ik een nummer als i don't wanna be a soldier erg slecht. bovendien wil ik wat meer pit het mag wel wat gewaagder.

door hem heb ik ook een beetje een haat-liefde verhouding met de beatles. mcartney vind ik daarentegen erg geniaal. harrison ook en starr. nou ja starr is gewoon sympathiek en heeft geen pretentie waardoor ik ook graag naar zijn muziek luister. lennon daarentegen boeit me totaal niet.


was hij maar wat boser geweest op mccartney dan hadden we nog meer nummers als how do you sleep tonight gekregen. verre weg het beste nummer hiero.

i can't help it. don't blame me blame my upbringing

Ondanks dat ik het nummer Imagine niet meer kan horen een dikke 5 voor dit meesterwerk.

Gimme Some Truth, How?, I Don't Wanne Be a Soldier, Oh My Love.... saai kan ik het niet noemen, verre van zelfs. Intens en ingetogen, krachtig en breekbaar.

Bij saai denk ik eerder aan Dream Theater.

Het gevaar met virtuosen en te veel theorie is dat je de muziek dood kan maken. Weg vrijheid... Het wordt dan net een saai proefwerk wiskunde. Less is soms more, dat begreep John Lennon heel goed. Een ingewikkelde compositie is niet het enige dat telt. Je moet eigenlijk proberen een 'tussenweg' te vinden.

Neemt niet weg dat ik net zo goed van Emerson, Lake & Palmer kan genieten als van John Lennon.

tsja ene james cameron zei eens. less is more?. bullcrap more is more and the people know it. tuurlijk moet het niet overdadig worden maar als men gefocust is mag men natuurlijk gedurft zijn. andere melodiën ondekken en het geheel lekker episch maken.

john lennon is te basis te weinig expirimenteren. altijd maar het zelfde. kortom . op dit album staan een paar goede nummers zoals imagine, how do you sleep en jealous guy. voor de rest is het matig tot slecht.

John Lennon wist daarentegen ontzettend veel gevoel in zijn muziek (en teksten) te leggen, en dat missen een hoop progressieve lui dan weer.

Wat berichten die niets met het album te maken hebben verwijderd. Discussies over het album aub. Verwijzingen naar andere al dan niet saaie bands, aub niet doen. Dit nodigt teveel uit om off-topic te raken.

Zeer goede plaat. Nu vier sterren maar zit in de lift. Bij de platen van Lennon solo moet ik altijd wennen aan de bombastische inslag bij sommige nummers. Op deze plaat vind ik I Don't Wanna Be a Soldier echt het minste nummer. Sleept maar voort zonder tot een echt hoogtepunt te komen. Daarnaast staan er briljante nummers op: Imagine, Jealous Guy, Crippled inside & Oh Yoko

Middelmatig... alleen Imagine vind ik goed.

Dan moet je nog maar eens de plaat een paar keer beluisteren want je snapt hem nog niet goed.

Veel plezier ermee!

Niet het meesterwerk dat hij nog ergens diep in zich had verborgen, maar over de gehele keper het meest consistente en beluisterbare album uit zijn solotijd.

@ aletheia. Ik heb sterk de indruk dat jij pas in de beginfase zit om je in John Lennon te verdiepen (ook gezien je reakties op andere cd's) Da's op zich te prijzen. Maar wees aub niet zo stellig in de bespiegelingen

Sterke cd van John Lennon die, net als zijn ex-maatje Paul McCartney (Ram), het jaar 1971 uitzocht voor een prima, artistiek verantwoorde, come-back.

John Lennon krijgt nog een halve ster extra als dankbetuiging voor het thuislaten van Yoko Ono.

Ik weet niet hoe hij het voor elkaar krijgt, maar zo'n beetje het enige niemandalletje dat op deze cd staat heeft toch nog met haar te maken (Oh Yoko!)

En met het ook iets mindere I don't want to be a soldier (veel te lang ook) zijn alle negatieve aspecten wel belicht.

Ik heb op Imagine vooral ook waardering voor de wat meer rustigere nummers van Lennon. Natuurlijk Imagine, het beste nummer van de cd Jealous guy en How.

Het is een beetje een ruwe bolster blanke pit cd. Ik heb het ook maar niet willen vergelijken met de Beatles, hij is nu alleen.

Oh Yoko is net één van mijn favoriete nummers van Lennon. Enfin, smaken verschillen.