menu

The Doors - The Soft Parade (1969)

mijn stem
3,58 (526)
526 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. Tell All the People (3:21)
  2. Touch Me (3:12)
  3. Shaman's Blues (4:48)
  4. Do It (3:09)
  5. Easy Ride (2:43)
  6. Wild Child (2:36)
  7. Runnin' Blue (2:27)
  8. Wishful Sinful (2:58)
  9. The Soft Parade (8:36)
  10. Who Scared You * (3:58)
  11. Whiskey, Mystics and Men [Version 1] * (2:28)
  12. Whiskey, Mystics and Men [Version 2] * (3:04)
  13. Push Push * (6:05)
  14. Touch Me (Dialogue) * (0:28)
  15. Touch Me [Take 3] * (3:40)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 33:50 (53:33)
zoeken in:
avatar van Rudi S
3,5
Tja, hoewel het e.e.a. allemaal wel bekend was heb ik gisteren /vandaag toch weer met verbazing zitten kijken.

avatar van Kronos
4,0
Die docu heb ik gisteren ook gezien.

Ik vind dit album wel erg goed. Maar eigenlijk alle albums van The Doors met Jim Morrison.

4,0
Ik vind The Doors goed. Dit album geeft mij niet het gevoel dat ik bij hun andere platen wel heb (heeft volgens mij met name te maken met de orkestratie). Desalniettemin, wanneer ik de composities beoordeel, valt er niet zoveel op deze plaat aan te merken.

Vooruit, toch nog 3,5 sterretjes, ook al denk ik niet aan deze plaat wanneer ik aan The Doors denk. Favorieten: Touch Me, Wishful Sinful en het titelnummer.

avatar van Rogyros
3,0
Bij de laatste zin van Waverick wil ik toch graag Shaman's Blues noemen. Prettig nummer.

Ik vind dit eigenlijk ook best een aardige plaat. Het heeft zeker een wat minder Doors-gehalte dan ik gewend ben, en ik kan ook niet ontkennen dat hij minder is dan de anderen, maar slecht is ie allerminst. Ik waardeer het album met 3,5*. Ik verwacht evenwel niet dat dit naar 4 sterren gaat. 3,5 is mooi!

avatar van Lakai
4,5
Rogyros schreef:
Bij de laatste zin van Waverick wil ik toch graag Shaman's Blues noemen. Prettig nummer.

Ik vind dit eigenlijk ook best een aardige plaat. Het heeft zeker een wat minder Doors-gehalte dan ik gewend ben, en ik kan ook niet ontkennen dat hij minder is dan de anderen, maar slecht is ie allerminst. Ik waardeer het album met 3,5*. Ik verwacht evenwel niet dat dit naar 4 sterren gaat. 3,5 is mooi!

Ik vind hem zeker niet minder dan de anderen. Hij is anders, maar zeker niet minder.

avatar van Droombolus
2,5
Gelukkig valt er over smaak niet te twisten ......

avatar van Lakai
4,5
Droombolus schreef:
Gelukkig valt er over smaak niet te twisten ......

Ik snap je punt, het kan zijn dat mensen dit niet even goed vinden als de andere albums.
Toch kan ik simpelweg niet geloven dat dit album het met een half punt minder moet doen dan het hierop volgende laagst scorende album onder Jim Morrison...Ik heb een beetje het 'wat de boer niet kent dat vreet ie niet'-gevoel.

avatar van Droombolus
2,5
Lakai schreef:
Ik heb een beetje het 'wat de boer niet kent dat vreet ie niet'-gevoel.


Ik was echt helemaal idolaat van de Doors toen Soft Parade uitkwam en ik heb echt serieus geprobeert deze muzikale koerswijziging te doorgronden. Ook in de herwaardering zo'n 20 jaar later toen ik het allemaal wat objektiever kon bekijken kwam ik tot dezelfde konklusie die ik al eerder verwoorde hier:

Ik ervoer SP destijds echt als een klap in m'n gezicht omdat het weinig tot niks te maken heeft met de unieke rebelse identiteit die de band daarvoor opgebouwd had. Dat een band een nieuwe richting in wil slaan heb ik alle begrip voor, maar dat hoort dan wel met visie en toewijding gepaard te gaan. Adel verplicht tenslotte. Op SP namen echter de ego's het over en verbrokkelde de eenheid. Krieger zag, doordat Morrison met z'n kop met andere dingen bezig was, zijn kans schoon om zich te profileren als belangrijkste componist met als resultaat een soort Doors-lite pop muziek die niet langer de krochten van de ziel probeerde te doorgronden maar zich onledig hield met de bloemetjes en de bijtjes. Op zich niks mis mee hoor, behalve dan dat ze met hun eerste 3 LPs in de eredivisie stonden te spelen en het met deze plaat jammerlijk verliezen van de echte specialisten in dat segment.
Ik hoor liever Lady Willpower van Gary Puckett & The Union Gap dan Touch Me maar da's natuurlijk alleen maar mijn mening .......

avatar van Lakai
4,5
Droombolus schreef:
(quote)


Ik was echt helemaal idolaat van de Doors toen Soft Parade uitkwam en ik heb echt serieus geprobeert deze muzikale koerswijziging te doorgronden. Ook in de herwaardering zo'n 20 jaar later toen ik het allemaal wat objektiever kon bekijken kwam ik tot dezelfde konklusie die ik al eerder verwoorde hier:

Ik ervoer SP destijds echt als een klap in m'n gezicht omdat het weinig tot niks te maken heeft met de unieke rebelse identiteit die de band daarvoor opgebouwd had. Dat een band een nieuwe richting in wil slaan heb ik alle begrip voor, maar dat hoort dan wel met visie en toewijding gepaard te gaan. Adel verplicht tenslotte. Op SP namen echter de ego's het over en verbrokkelde de eenheid. Krieger zag, doordat Morrison met z'n kop met andere dingen bezig was, zijn kans schoon om zich te profileren als belangrijkste componist met als resultaat een soort Doors-lite pop muziek die niet langer de krochten van de ziel probeerde te doorgronden maar zich onledig hield met de bloemetjes en de bijtjes. Op zich niks mis mee hoor, behalve dan dat ze met hun eerste 3 LPs in de eredivisie stonden te spelen en het met deze plaat jammerlijk verliezen van de echte specialisten in dat segment.
Ik hoor liever Lady Willpower van Gary Puckett & The Union Gap dan Touch Me maar da's natuurlijk alleen maar mijn mening .......

Is die identiteit echt zo ver weg met dit album? De nummers zijn wat meer catchy en zijn misschien voor een wat groter publiek bedoeld. Storend vind ik dat echter niet, voor mij zijn dit
op een enkeling na (Tell All The People) goede nummers! Op een andere manier dan hoe de eerste 2 albums goed zijn.

Wat vind je trouwens van Shaman's Blues? Ik kan me voorstellen dat dat nog een nummer is die iets meer bij de 3 voorgangers past.

Is Krieger overigens na dit album de belangrijkste componist gebleven? Kan ik me niet echt voorstellen met Morrison Hotel, en L.A. Woman als volgers!

avatar van IntoMusic
3,5
Robby bleef voor Morisson Hotel nog een belangrijke en bepalende factor voor de liedjes zoals Roadhouse blues, Peace frog en Queen of the highway. Op het laatste album met Jim was dat volgens mij minimaal, maar kwam wel één van het lekkerste nummer van dit album van zijn hand: Love her madly.

Ik vind dit album ook zeker minder als de voorgangers. De blazers werken bij mij niet echt i.c.m. The Doors en het album is minder 1 geheel. Sommige nummer zijn van grote hoogte, andere zijn leuke vullers. Overigens is dit wel te zien in het gemiddelde dat bij dit album als enige van de eerste 6 onder de 4 sterren ligt. Zegt niet alles maar wel veel

avatar van Droombolus
2,5
Lakai schreef:
Wat vind je trouwens van Shaman's Blues? Ik kan me voorstellen dat dat nog een nummer is die iets meer bij de 3 voorgangers past.


Da's inderdaad het enige nummer wat ik echt goed vind ......

Ik ben trouwens van plan om de 40th anniversary mix ook een keer te gaan checken. Volgens Uncut scheelt dat een slok op een borrel en is de muziek op SP veel meer "in your face" dan met de orginele mix. Ik ben benieuwd.

sugartummy
de morrison nummers zijn zeer goed. de krieger nummers wat minder, maar gelukkig zingt jim ze(grotendeels toch)

Yann Samsa
Wauw, dat een Doors plaat zo saai kon/kan zijn. Met Morrison Hotel probeerde men het recht te trekken, lukte deels, en dan was er met L.A. Woman toch nog een puik en waardig afscheid - in de grandioze klasse van de eerste drie platen.

Deze, ja. Allereerst misschien wat te, euh... soft. Te gladjes, te melig. Nergens ballenwerk. Nergens Jim-poëtisch. Nergens verrassend. En nog zo wat van die zaken, je weet.

avatar van iggy
Soft Parade is zeker een verandering da's wel duidelijk. Maar saai naaa en wat mij betreft juist wel verassend.

avatar van wizard
2,5
In vergelijking met de andere The Doorsalbums die ik ken, is dit toch wel de zwakste. Het album is qua geluid ook een buitenbeentje in het oeuvre van The Doors, deels door het toevoegen van blaasinstrumenten, deels door het wat toegankelijker songmateriaal.
Bij Tell All the People en het sprankelende Touch Me bevallen de arrangementen me nog wel. Shaman's Blues is vervolgens het beste nummer van het album, maar daarna gaat het mis met The Soft Parade.
Do It is me wat te simpel, en dan vooral de tekst. Ook Easy Ride en Runnin' Blue vind ik zwakke nummers. In Easy Ride klinkt de band bijna als een hoempaorkestje, en van de countrystukken in Runnin' Blue beginnen mijn tenen krom te trekken. Wishful Sinful is dan wel weer aardig, maar ook het titelnummer vind ik de moeite nauwelijks waard. Het gesproken intro van Jim Morrison vind ik nog best mooi, maar daarna komt het nummer nooit echt op gang. Het lijkt een verzameling van losse ideeën.

Voor de eerste 3 nummers alsnog 2.5 ster, maar meer kan ik er niet van maken.

2.5*

avatar van Casino Boogie
2,5
ik zie mezelf nog bij de kassa van de platenboer staan met die album, ik wist al dat het niet zo heel veel was en dat zag de jongen achter de balie ook aan mijn gezicht. Ik legde hem uit dat dit album puur kocht om alle Doors studio albums maar compleet te hebben.

avatar van iggy
Toch blijf ik dit een boeiende plaat vinden. Ik snap heus wel dat mensen dit de minste Doors plaat vinden. Dat vind ik ook wel.
De band toont ballen om met een behoorlijk grote koers wijziging op de proppen te komen.

avatar van Casino Boogie
2,5
Was het echt een koerswijziging? Ik denk dat de verhoudingen binnen de groep zo slecht waren dat er nauwelijks eendracht was om tot goed materiaal te komen.

avatar van iggy
Dat neem ik toch aan van wel.
Of de hele band voor 100% achter deze koerswijziging stond weet ik eigenlijk niet.
Maar ik vind deze plaat helemaal niet slecht. Er staan wel degelijk prachtige nummers op.
Ik meen ooit eens gelezen te hebben dat Morrison een groot fan was van Frank Sinatra.
Dat verklaart ook wel het een en ander. Teminste als het waar is.

avatar van Edwynn
3,5
Voor de derde keer in een week ben ik het met Iggy eens. Een boeiende plaat. Dat vind ik nu ook. Los van alle (mogelijke) strubbelingen binnen de band.

avatar van iggy
We moeten gaan opletten he Edwynn .

kistenkuif
iggy schreef:

De band toont ballen om met een behoorlijk grote koers wijziging op de proppen te komen.


Muzikale koerswijzigingen kunnen voortkomen uit moed en vernieuwingsdrang. Niet minder vaak ook uit ideeënnarmoe. Ik ben er niet uit wat hier de doorslag gaf. Over ballen gesproken: geef mij maar de Doors van songs als Peace Frog, The WASP en dergelijke. Hun stevige bluesrocksongs. Shaman's Blues komt daarbij op dit album in de buurt. Wel een onvermijdelijke en goede band in mijn jonge rockjaren maar vreemd genoeg nooit echt bij me binnengekomen. Het orgeltje en het overdonderend ego van misterJim verhinderden dat. En er was zo enorm veel in die tijd te ontdekken...

Cured
Ik ben een behoorlijke Doors liefhebber, maar deze had wat mij betreft misschien beter The Sof Parade kunnen heten; ik vind het niet zo geslaagd en verreweg hun minste album (met Jim).

avatar van Rogyros
3,0
Die platen die zonder Jim zijn uitgebracht, beschouw ik niet eens als echte Doors platen. Voor mij is LA Woman het laatste hoofdstuk in het boek The Doors.

Cured
Ja, dat heb ik ook.

avatar van iggy
[quote]kistenkuif schreef:
(quote)


Muzikale koerswijzigingen kunnen voortkomen uit moed en vernieuwingsdrang. Niet minder vaak ook uit ideeënnarmoe. Ik ben er niet uit wat hier de doorslag gaf.

The Doors hebben in hun relatief korte loopbaan wel vaker koerswijzingen doorgevoerd. Deze is welliswaar behoorlijk heftig te noemen. Dus ik zou zeggen vul het maar in..... .

avatar van iggy
Ja ik lig weer een beetje onhandig te klooien met quotes. Sorry

kistenkuif
[quote]iggy schreef:
(quote)


Ik denk dat er gewoon teveel gedoe was in en om de band om tot een compact resultaat te kúnnen komen. Je hoort gewoon dat er geen focus en samenhang in zit. Gebeurt ook in voetbal, theater, dans en vergelijkbare collectieve kunstuitingen met een deadline. Het loopt niet. Shit happens sometimes..

avatar van iggy
De volgende platen waren qua verkoop in ieder geval wel weer succesvol. De band kon wel tegen een stootje lijkt mij.
Ik ben het niet met je eens dat er in deze plaat geen samenhang zit. De nummers zijn welliswaar hier en daar wat minder. Vandaar dat ik Parade ook de minste Doors plaat vindt.
Maar met de gehele stijl heb ik geen enkel probleem.

avatar van thetinderstick
3,5
Dit was onlangs mijn eerste kennismaking met The Doors. Althans het eerste volledige album dat ik van ze beluisterde. Een collega (Doors fan) noemde het zijn favoriete album van de band. Aan de scores te zien is dat geen voor de hand liggende keuze, maargoed.

Ik vind The Soft Parade een aardige plaat. Een paar sterke nummers ('Touch Me', 'Shaman's Blues', 'Wishful Sinful' en 'The Soft Parade'), en een aantal vrij slappe ('Do It', 'Easy Ride', 'Runnin' Blue').

Maar als dit hun zwakste plaat zou zijn, dan heb ik vertrouwen in de rest van het oeuvre

Gast
geplaatst: vandaag om 12:27 uur

geplaatst: vandaag om 12:27 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.