menu

The Doors - The Soft Parade (1969)

mijn stem
3,58 (526)
526 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. Tell All the People (3:21)
  2. Touch Me (3:12)
  3. Shaman's Blues (4:48)
  4. Do It (3:09)
  5. Easy Ride (2:43)
  6. Wild Child (2:36)
  7. Runnin' Blue (2:27)
  8. Wishful Sinful (2:58)
  9. The Soft Parade (8:36)
  10. Who Scared You * (3:58)
  11. Whiskey, Mystics and Men [Version 1] * (2:28)
  12. Whiskey, Mystics and Men [Version 2] * (3:04)
  13. Push Push * (6:05)
  14. Touch Me (Dialogue) * (0:28)
  15. Touch Me [Take 3] * (3:40)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 33:50 (53:33)
zoeken in:
avatar van heartofsoul
3,0
Inderdaad het zwakste album van The Doors mét Jim Morrison, want het klinkt weinig samenhangend en de liedjes zijn simpelweg niet van het hoge niveau van vooral de eerste twee albums. Weg mysterie, weg spanning. Dit album had ik al afgeschreven, tot ik het in de 40th Anniversary versie kocht (evenals de andere Doors-albums), en dat scheelt wel iets. Het klinkt wat prominenter, en vooral de toetsen en de gitaarpartijen klinken wat mooier. Maar het blijft imo, afgemeten aan vooral de eerste twee albums, een ondermaats album.

avatar van ricardo
4,0
Niet ondermaats vind ik, wel voldoende, vooral als je de eerste 6 van de doors hoort is deze inderdaad wel de minst goede, maar beluister hem nog regelmatig.

Ondermaats staat voor mij gelijk aan onvoldoende, en dat vinnikum zeker niet.

avatar van heartofsoul
3,0
Ondermaats = beneden de vastgestelde maat (volgens woordenboek). Ik bedoelde dus met ondermaats: in verhouding tot vooral de eerste twee albums. 3,5 *** is inderdaad voldoende, want omgerekend een 7. Maar albums met 3 1/2 ster vind ik niet essentieel genoeg om nog regelmatig te draaien.Het blijft natuurlijk een beetje subjectief, dat "raten".

avatar van ricardo
4,0
De eerste 6 van The doors zijn gewoon essentieel vind ik.

En natuurlijk zit er dan een minder goed album tussen.

Vind maar eens een andere band die 6 van dergelijke topplaten op rij afgeleverd hebben.

Komen zelfs de Beatles en de Stones nog niet eens aan, zeker niet op rij.

Iedere band heeft wel een minder album gemaakt, en is toch ook leuk om daarin een zondebok te hebben.

Mensen willen nou eenmaal toch vergelijken, en dat is het mooie ook.

Ik vind het prima verder.


avatar van Ronald5150
3,5
De meningen over ”The Soft Parade” zijn nogal verdeeld. Velen zien het als het minste album van The Doors, en anderen beschouwen het juist als een van hun favorieten. Mooi hoe uiteenlopend de beleving van muziek kan zijn. Persoonlijk vind ik ”The Soft Parade” niet over de gehele linie even geslaagd. Het geluid is wel voller met het gebruik van blazers. Ook lijkt de toon in een aantal liedjes wat opgewekter en luchtiger dan dat ik van The Doors gewend ben. Ten opzichte van het debuut mis ik wel de gejaagdheid en de onderhuidse spanning. Toch is ”The Soft Parade” verre van slecht. Een nummer als ”Shaman’s Blues” bevat die typische mix van rock en blues. En de titeltrack is een spannende muzikale trip waarin gelaveerd wordt tussen meerdere stijlen. Op dat nummer hoor ik ook weer de kenmerkende bezwerende stem van Morrison terug dat zo perfect bij hem past. Als geheel is ”The Soft Parade” zeker niet mijn favoriete album van The Doors, maar ik mag er toch graag naar luisteren. De titeltrack stijgt er overigens wel met kop en schouders bovenuit en alleen dat nummer maakt dat ”The Soft Parade” als album zeker de moeite waard.

avatar van brooi
2,5
Paar aardige nummers (met name touch me en wishful sinful) maar verder vind ik het een rotzooitje. Te veel stijlen, teveel probeersels en teveel (krieger) nummers die door j morrison hoorbaar met tegenzin gezongen worden.

Plaat geeft goed weer in wat voor slechte staat de band zich destijds bevond.

avatar van Brutus
3,5
Ik vind dit album het beste album van The Doors.

avatar van Rogyros
3,0
En dat vind je omdat....?

avatar van Droombolus
2,5
Kiss ook pas leuk werd nadat ze dikso ontdekt hadden ?

avatar van spinout
4,0
brooi noemt 2 nummers aardig, maar zegt dat er teveel Krieger nummers opstaan. Laten nou net die 2 nummers door Krieger geschreven zijn.

avatar van DureGast
4,5
Duidelijk de zwakste plaat van The Doors (met Jim Morrison dan, zonder Jim geen Doors imo). Toch geef ik deze plaat 4 sterren. En dat verdient hij ook. Touch me is hit van jewelste. Wishfull sinfull klopt als een bus (geweldige zang van Morrison) en ik kan toch nog best genieten van een aantal andere nummers. Vooral met Do It slaat de band de plank mis. Had dit er niet opgestaan, of was een beter nummer geweest, had het album van mij zelfs een 4,5 verdiend. Het is tekenend voor de klasse van the Doors dat hun zwakste album nog zó goed is.

avatar van Funky Bookie
3,5
De zwakste plaat van de heren.
Het onberekenbare gedrag van Morrison heeft duidelijk invloed op de sfeer in de band. De muziek is ongeïnspireerd en Morrison bij tijd en wijle dramtisch bij stem.
Gek genoeg zijn Wild Child en Touch Me, waar de zang dramatisch is wel de beste nummers van het album.
Dit album is duidelijk zoeken naar nieuwe inspiratie die later in de blues gevonden wordt.
Een mindere Doors plaat is nog altijd een goed album, maar ze kunnen heel veel beter

4,0
Hey ik ben net een Facebook groep voor Doors fans begonnen. Meld je aan en praat mee over alIes dat met deze geweldige band te maken heeft! https://www.facebook.com/groups/1437850956533010/

avatar van WoNa
4,0
Na jaren deze plaat weer eens serieus beluisterd en ik werd enorm positief verrast. Het geluid schiet werkelijk alle kanten uit en soms blijft er zelfs bijna niets over van het typerende The Doors geluid, dat neemt niet weg dat het niveau hier en daar akelig hoog ligt. Met flink wat verrassingen, zoals gezegd. 'Tell all the people' is prima, maar 'Easy Ride' een totale overrompeling. Het lijkt wel of de band plezier heeft en dat is toch uniek. 'The soft parade' zelf is geweldig en 'Wishful sinful' prachtig. En dan die spetterende single 'Touch me'. Het begin is zo krachtig. Ook al kan Morrison eigenlijk niet zingen, dat komt op deze plaat misschien wel het meest tot uiting, omdat hij hier juist moet zingen, het klopt gewoon. Mooie plaat.

Het hele verhaal staat hier op WoNo Magazine.

avatar van Spoelworm
3,0
Vaak uitgeroepen tot de "slechtste" van de band. Ik vind hem zo slecht nog niet.
Het mist de typische sfeer die de voorgangers the Doors en Strange days hadden, dat mystieke maar er staan toch zeker wel goede nummers op. (Vooral de dvd met de tv show, waar ze meerdere nummers van dit album spelen (ben even de naam kwijt) vind ik erg leuk om op te zetten.)

Waar ik in mijn andere post (strange days review) nog melde dat The Doors zowat de enige band is waar bij mij persoonlijk zowat alle nummers wel goed liggen, staan op deze plaat toch wel een paar nummers op die ik niet zo sterk vind .Do It, Easy ride.,Running blue...het mist de magie.Maar slecht, dat niet.

Daar tegenover vind ik het titelnummer geniaal , vooral het gedeelte waar de snelheid veranderd (catacombs, nurcery bones ,winter woman---etc. En dan los gaan aan het einde van dat stukje. Heerlijk)
Touch me is mijn vrouw haar Doors favoriet - maar niet zo zeer het mijne. Het nummer dan, begrijp me niet verkeerd
Tell all the people klinkt goed en vooral Wishful is ook weer zo'n prachtig nummer juist mede door de rokerige stem van Morrison. Anders dan mijn boven buurman beweerd deel ik zijn mening niet. Ik vind de stem van Morrison echt een van de betere in het muziek land. Lekker doorrookt, dan weer ingetogen en dan weer schreeuwende uithalen. Ik vind het heerlijk.
no offense WoNa.

Al met al niet het album wat ik als eerste uit de kast haal, maar als ik in de stemming ben voor een avondje the Doors beland die ergens op de avond toch op de speler.
3,5 sterren - the Doors blijven zelfs in een mindere plaat goed.

4,0
ricardo schreef:
De eerste 6 van The doors zijn gewoon essentieel vind ik.

Komen zelfs de Beatles en de Stones nog niet eens aan, zeker niet op rij.


Bericht is al een tijdje geleden, maar wil toch even zeggen dat ik me hier helemaal in kan vinden.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Eens met de meeste users dat dit album de minste worp van de band is. Touch Me & Shaman's Blues vind ik de hoogtepunten. De plaat is luchtiger dan zijn voorgangers en de blazers in Tell All The People vind ik eerlijk gezegd niet bij de band passen. Ik mis de prominente aanwezigheid van het orgeltje van Ray Manzarek, ondanks deze wat mindere plaat blijft het oeuvre van The Doors indrukwekkend.

avatar van bikkel2
4,0
Wellicht het meest omstreden album van The Doors.
Rond deze tijd begon Jim zich door zijn toenemende alcohol en drugsgebruik steeds onmogelijker te gedragen. Zelfs op de bühne.
The Soft Parade is zoals de titel al aangeeft, een minder zwaar op de hand zijnde plaat. Maar muzikaal wel rijk.
Op de tracks Tell All The People en Touch Me blijkt Jim een prima crooner. Toch schijnen zijn bemoeienissen minder te zijn dan op de vorige albums.
Tekstueel wordt ook wat minder de confrontatie gezocht en des te meer is het muzikaal anders aangekleed door de blazers en strings die her en der op duiken.
Toch is het geen heel drastische koerswijziging, maar meer wat nieuwe dingen proberen.
Je hoort hier wel degelijk The Doors in volle glorie en slechte songs hoor ik niet voorbij komen.
Maar het bezit ook geen echte killertracks. De uitgesponnen titeltrack die de plaat afsluit, is duidelijk geen The End of When The Music's Over.
Die ongemakkelijke beklemmende sfeer is sowieso veel minder aanwezig op The Soft Parade.
Het is echter wel een vermakelijke track waar de groep en toch ook Jim, goed uitpakt met fijne kleurrijke passages en zoals altijd origineel spel.
Deze 4e plaat van The Doors is inderdaad niet de geschiedenis in gegaan als één van hun beste. Maar is de moeite waard en past moeiteloos in de collectie.
Tot het einde toe heeft de band nooit uitgeblust geklonken en met Morrison Hotel en L.A Woman bracht de band met Jim nog twee memorabele werkjes uit.

avatar van Dirruk
3,5
Inderdaad een niveau minder dan de voorgangers. En als je de daling van de MUME-score ziet ten opzichte van de voorgaande en volgende albums verwacht je toch een flinke misstap. Tussen Shaman's Blues en Wishful Sinful is het wat minder interessant. Maar ik kan dit album makkelijker hebben dan Waiting For The Sun.

avatar van Bill Evans
Het 'minste' album van de band volgens velen, maar wél een die ik graag opzet. Vaker dan, pak 'm beet, het debuut of Strange Days. Er staan wat mij betreft ook geen mindere nummers op, behalve misschien Do It en Easy Ride, hoewel dat ook zeker geen skipmomenten zijn. Rommelig, ja, een beetje, maar nog steeds een uitstekende Doors-plaat, niet meer weg te denken uit de muziekgeschiedenis.

avatar van milesdavisjr
2,5
Vaker dan, pak 'm beet, het debuut of Strange Days


Fascinerend hoe smaken kunnen verschillen, The Soft Parade mag wat mij betreft niet eens in de schaduw staan van het weergaloze debuut. Ik vind The Soft Parade maar een matige plaat in de discografie van de band. De schijf ontbeert wat mij betreft alle spanning, ruigheid en voelt wat richtingloos aan.

avatar van Bill Evans
The Soft Parade mag wat mij betreft niet eens in de schaduw staan van het weergaloze debuut.

Kwalitatief inderdaad niet, maar de luchtigheid spreekt mij wel aan. Op eerste plaat staan betere nummers, zeker, maar The Soft Parade klinkt frisser, minder claustrofobisch dan het debuut en Strange Days. Het is ook weer niet m'n favoriete Doors-plaat, die eer gaat naar L.A. Woman, met Morrison Hotel en Waiting for the Sun daar vlak achter.

Wrathchild1
In het rijtje albums albums met Jim Morrisson verreweg de minste .....vind ik .

Ik weet niet of men bewust probeerde een (wat) andere weg in te slaan en/of het hun jaar niet was, maar naar mijn bescheiden mening is dat mislukt.

avatar van AbleMable
3,0
Ik vind het wel een leuke plaat eigenlijk. O.k. staan paar mindere nummers op, vooral Do It en Easy Ride, maar vind dat bij elke Doors LP wel het geval. Ik vind dan L.A. Woman nog het meest consistent.
Maar ik draai deze graag en skip de nummers wel even die ik minder vind...maar jeempie, dat heb ik eigenlijk bij elk album wel. Ik hou nu eenmaal meer van liedjes dan van hele LP's. En ja, Touch Me hoort wel tot een van mijn favoriete Doors liedjes.

avatar van DargorDT
Vanaf 1.31 in het titelnummer... Dat zijn toch wel de vreemdste Doors-klanken ooit.

Het klinkt alsof The Doors de openingsmuziek van een goedkope Amerikaanse comedyserie (A Girl Named Sandy) aan het coveren zijn, en vervolgens dat fragment in een lange epic hebben verstopt.

avatar van jurado
4,0
Het ondergewaardeerde album van The Doors.

The Soft Parade gaat wat melig van start met Tell All The People, ergens onbegrijpelijk waarom ze Touch Me niet als opener hebben gebruikt.
Single Touch Me is natuurlijk voor iedereen bekend, deze track staat op elke Doors verzamelaar.
Ik heb het altijd een heerlijke song gevonden, zelfs de toeters irriteren niet.
Gewoon keihard meebrullen;"Comeoncomeoncomeoncomeon Now Touch Me Babe!!!"
De saxsolo op het eind is ook te gek.
Shaman's Blues en Do It zijn van het kaliber "typisch" Doors.
Fijne tracks met een licht psychedelisch karakter.
Easy Ride is mij weer iets te melig/jolig, beetje jammer zo'n filler.
Dan had ik liever een gedicht gehoord zoals Horse Latitudes.
Gelukkig komt dan Wild Child, fijn nummer, helaas veel te kort, dat hadden ze best vier minuten op kunnen rekken met een aantal solo's.
Dan Runnin' Blue.
Ik hoor hier die echte Doors vibe maar ook Chicago, de band die een paar maanden eerder hun debuut uitbrachten.
Verder is het afwijkende maar wel een avontuurlijke Doors track.
The Soft Parade begint erg mooi maar het tweede gedeelte doet mij op één of andere reden altijd denken aan de Muppet Show, zo hoor ik de Doors niet graag.
Het laatste en langste gedeelte red het nummer gelukkig wel, heerlijk groovend stuk.

De cover-art is ook een favoriet trouwen, bijzonder mooi.

avatar van RuudC
3,0
Ok, de 2,5* die ik had staan, vind ik wat overdreven. De klik met dit album heb ik nog altijd niet. Qua stijl is het echt The Doors, maar de songs zijn behoorlijk matig. Waar voorheen de orchestratie rijk was en er altijd wel wat te ontdekken viel, is het hier leeg. Het is wat jolig geworden. Geen teksten gehoord die me boeien, geen riedeltjes die curieus en interessant klinken. Touch Me is een leuk nummer, maar voor de rest is het zesjesmateriaal. Het kan nog altijd slechter, maar The Doors kan imo beter. Echt veel beter


Tussenstand:
1. The Doors
2. Strange Days
3. Waiting For The Sun
4. The Soft Parade

avatar van lennert
3,0
Het album begint met alle blazers en happy happy klanken toch erg matig voor mijn gevoel. Beatlesesque, maar The Doors is voor mijn gevoel dan weer juist zo'n band die dit echt niet nodig heeft omdat hun eigen klanken al zo speciaal zijn.

Zo'n lied als Easy Ride vind ik gewoon verschrikkelijk. Wild Child voelt me te vrijblijvend. Het zit hem in de teksten, maar ook in het veel te country-achtige gitaarwerk. Runnin' Blue is hier ook een schoolvoorbeeld van. Touch Me en Wishful Sinful vind ik overigens nog best mooi. The Soft Parade is een lastig lied. Wel proggy en nog psychedelisch, maar de funky-discovibes doen het ook niet helemaal voor mij.

The Soft Parade is geen slecht album. Het is gewoon mijn ding niet. Toch benieuwd hoe de volgende albums dan klinken.

Tussenstand:
1. The Doors
2. Waiting For The Sun
3. Strange Days
4. The Soft Parade

avatar van milesdavisjr
2,5
Twee jaar na het debuut en alweer plaat nummer 4. Dat kwantiteit niet altijd wordt omgezet in kwaliteit is echter ook een gegeven. Deze plaat trekt aan mij voorbij zonder dat ik er erg in heb. Ik veer even op bij Wild Child, een prima song, maar we zijn al inmiddels aanbeland bij track 6 van de plaat. De schijf is onsamenhangend, de nummers zijn mager en deze worp bevat ook geen 'anthems' waar dat op de vorige platen wel het geval was. The Soft Parade vormt een zwakke broeder in het oeuvre van de band.

Tussenstand:

1. The Doors
2. Waiting for the Sun
3. Strange Days
4. Soft Parade

milesdavisjr schreef:
Twee jaar na het debuut en alweer plaat nummer 4. Dat kwantiteit niet altijd wordt omgezet in kwaliteit is echter ook een gegeven. Deze plaat trekt aan mij voorbij zonder dat ik er erg in heb. Ik veer even op bij Wild Child, een prima song, maar we zijn al inmiddels aanbeland bij track 6 van de plaat. De schijf is onsamenhangend, de nummers zijn mager en deze worp bevat ook geen 'anthems' waar dat op de vorige platen wel het geval was. The Soft Parade vormt een zwakke broeder in het oeuvre van de band.

Tussenstand:

1. The Doors
2. Waiting for the Sun
3. Strange Days
4. Soft Parade


Ben hem nu nogmaals aan het beluisteren én inderdaad is dit een inspiratieloos album. Alleen Touch Me is wel typisch Doors, Wel spijtig want alle voorgaande platen van The Doors zijn wel degelijk de moeite waard om aan te schaffen.

Gast
geplaatst: vandaag om 13:14 uur

geplaatst: vandaag om 13:14 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.