Boermetkiespijn schreef:
Legendarische plaat. Ben hem wat vaker gaan luisteren sinds ik de lp heb aangeschaft. Het verschil tussen de lp en digitale remasters is enorm, gezien er twee mixes in omloop zijn sinds de intrede van de CD. Nu ik dit schrijf beluister ik hem op Spotify, omdat het op dit platform eenvoudiger is om nummers weg te laten. Ik begrijp dat het weglaten van nummers is als vloeken in de kerk, en dat is precies mijn punt. Het uitbundig vloeken op "Heroïne" blijft me tegen de borst stuiten. Uiteraard heb ik alle begrip voor de narigheid die bezongen wordt. Als iemand zijn leven vergooit met een verslaving als deze, lijkt het zo toepasselijk om van je af te vloeken. De kracht van muziek en poëzie vind ik echter juist het kunnen vermijden van zulke "instinctieve" reacties. Als er incidenteel gevloekt wordt, is daar nog overheen te luisteren, maar dit nummer bezorgt kromme tenen. In mijn optiek het enige echte minpunt van de plaat.
Favorieten zijn "Nachtzuster", "1 Nacht Alleen", "Pa", en "Alles Gaat Voorbij".
Dit uitbundig vloeken is nu juist voor deze jongens essentieel om daarmee hun intense woede en andere emoties tot uitdrukking te brengen. Indien u dit niet vat, zal veel kunst u tegen de borst stuiten.
U zegt begrip te hebben voor, maar uit de verklaring die volgt spreekt nu juist onbegrip voor deze uiting. Kunst is nu eenmaal een manier waarop instincten gesublimeerd worden. De wijze waarop dit gebeurt is aan de individuele expressie van de artiest en niet aan u of mij.
Dat het niet uw kopje thee is, okay. Prima om te uiten, maar om uw mening als een criterium te omschrijven waaraan een tekst voor een lied moet voldoen is op zijn minst wat pedant.