menu

The Rolling Stones - Black and Blue (1976)

Alternatieve titel: Black n Blue

mijn stem
3,76 (481)
481 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Blues
Label: Rolling Stones

  1. Hot Stuff (5:20)
  2. Hand of Fate (4:27)
  3. Cherry Oh Baby (3:53)
  4. Memory Motel (7:06)
  5. Hey Negrita (4:57)
  6. Melody (5:47)
  7. Fool to Cry (5:04)
  8. Crazy Mama (4:34)
totale tijdsduur: 41:08
zoeken in:
avatar van gaucho
3,5
De buurman schreef:
Hier deden zo nog wat ze zelf leuk vonden. Op Some Girls gingen ze op zoek naar wat ze dachten dat van ze verwacht werd.

Want Miss you was wat de wereld van de Stones verwachtte in 1978? Nee hoor, dat was gewoon Mick die naar de disco's ging en de muzikale invloeden daarvan had opgezogen. Ook ten tijde van Some girls deden ze nog gewoon wat ze leuk vonden, al namen ze wel de invloeden op van wat er om hen heen gebeurde. Want veel punkier dan in Respectable ga je de Stones niet horen.

Als je stelt dat ze daarna in toenemende mate zichzelf gingen herhalen en dus 'deden wat er van hen verwacht werd', ga ik een heel eind met je mee. Maar ten tijde van Some girls gingen de Stones nog steeds lekker hun eigen gang.

avatar van gaucho
3,5
Leuk om te lezen dat meerdere mensen hier soortgelijke herinneringen aan hebben als ik. Midden jaren zeventig was dit het eerste Stones-album dat ik als geheel beluisterde. In mijn onschuld dacht ik toen zelfs een tijdje dat het een soort rauwe funkband was!
Voor mij kan deze plaat niet stuk; ik vind elk nummer goed tot uitstekend, met Hot stuff, Fool to cry, Hand of fate en Memory motel als uitschieters. Maar ik besef ook dat die beoordeling wordt gekleurd door mijn herinneringen, want met de kennis van nu hoor ik ook wel dat deze een flink stuk achterblijft bij toppers als Let it bleed, Sticky fingers en Exile. Wel plaats ik 'm ongeveer op gelijke hoogte als It's only rock 'n' roll. En ik waardeer de muzikale uitstapjes richting funk en reggae, al vind ik Cherry oh baby en Hey Negrita duidelijk de minste nummers van de plaat. En ja, Hot stuff duurt eigenlijk veel te lang, maar ik zou het ook anno nu niet anders willen horen...

avatar van gaucho
3,5
Lonesome Crow schreef:
Het bijzondere aan "Memory Hotel" is dat Mick de pianopartij speelt en Keith de Fender Rhodes piano speelt, de 2 al eerder genoemde sessie gitaristen spelen de gitaarpartijen! Ook hier doet vooral de sfeer het voor mij, geweldige song.

Dat Mick hier piano speelde, wist ik, maar dat Keith hier de Fender Rhodes bespeelt, en dat-ie zijn gitaar hier helemaal niet aanraakt, dat was mij in de credits nooit eerder opgevallen. Dat soort dingen vind ik nou leuk om te lezen - Keith doet het nog behoorlijk goed ook!

avatar van Faalhaas
5,0
gaucho schreef:
(quote)

Want Miss you was wat de wereld van de Stones verwachtte in 1978? Nee hoor, dat was gewoon Mick die naar de disco's ging en de muzikale invloeden daarvan had opgezogen. Ook ten tijde van Some girls deden ze nog gewoon wat ze leuk vonden, al namen ze wel de invloeden op van wat er om hen heen gebeurde. Want veel punkier dan in Respectable ga je de Stones niet horen.

Als je stelt dat ze daarna in toenemende mate zichzelf gingen herhalen en dus 'deden wat er van hen verwacht werd', ga ik een heel eind met je mee. Maar ten tijde van Some girls gingen de Stones nog steeds lekker hun eigen gang.



Tja, invloeden van op dat moment heersende trends noem jij het. Het is natuurlijk maar net hoe je dat interpreteert en wat Jaggers beweegredenen hier achter waren.

Voor mij is Black n Blue toch ook het laatste echt vrijgevochten Rolling Stones album. Ik houd enorm van het losse, ongedwongen sfeertje. Dat hebben ze hierna nooit meer weten te benaderen.

avatar van bikkel2
4,0
Some Girls heeft dat ongedwongen sfeertje ook wel. Het past zeker in het tijdsbeeld van de eind 70er jaren, toen punk, disco en new wave de dienst uit maakten.
Er kon toen nog een hoop veranderen in twee jaar; heeft Black & Blue nog iets van het uitrekken van de nummers, zo is Some Girls over het algemeen veel bondiger.
Jagger had ook een neusje voor het volgen van trends. De glam invloeden op Goats Head Soup en It's Only Rock 'n Roll kwamen ook niet voor niets uit de lucht vallen.
Tattoo You is een genietbare plaat die vooral ouder materiaal bevat, maar wat mij betreft één van hun meest tijdloze albums is.
Daarna is het echte vuur gedooft en raak ik niet echt meer opgewonden van hun albums nadien.

avatar van Queebus
4,5
De verkoper van de cd winkel prees dit album eind jaren '80 aan als zijn favoriete Stones album. Ik luisterde nog niet zo veel naar hun muziek. Na beluistering van Black And Blue veranderde dat. Een uitgekiende mix van rock ' roll met funk en reggae en uitstekende songs maakt van Black And Blue een top album. De Stones gebruikten dit album ook als vehikel om een nieuwe gitarist te werven. Harvey Mandel en Wayne Perkins leveren een prima bijdrage maar de keuze viel uiteindelijk op Ronnie Wood. Keith Richards zocht geen flashy gitarist maar iemand die goed bij zijn spel paste.

Zowel Ronnie Wood en Billy Preston leverden een belangrijke bijdrage aan de nummers maar in plaats van credits werden ze afgescheept met "inspired by", een rotstreek die de Glimmer Twins vaker uithaalden. Voor Billy Preston reden om nooit meer met de Stones in zee te gaan.

Hot Stuff, Hand Of Fate en Memory Motel zijn wat mij betreft de prijsnummers.

Geweldig album!

avatar van LucM
4,0
Ik zie Black and Blue meer als een overgangsalbum waarin Rolling Stones nog op zoek zijn naar een geschikte opvolger voor Mick Taylor. Hier zijn Rolling Stones ook meer trendvolgers geworden met reggae en funk in hun sound, twee erg populaire stromingen anno 1976. Memory Motel vind ik het prijsbeest op dit album, Hot Stuff en Cherry Oh Baby (hier komen funk en reggae bij te pas) hebben mij nooit echt kunnen bekoren. De rest is prima zonder meer.
Zeker een sterk album maar het kan niet tippen aan hun albums in de topperiode 1968-1972 toen Rolling Stones nog trendzetters waren. Some Girls vind ik ook iets beter evenals Tattoo You, nadien werd het flink minder.

Gast
geplaatst: vandaag om 23:37 uur

geplaatst: vandaag om 23:37 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.