EwoudK schreef:
Iedere keer wanneer ik het nummer Achilles Last Stand hoor, heb ik het idee dat dit nummer perfect zou zijn om door Iron Maiden gecoverd te worden. Ik denk dat dat komt door de galopperende riffs.
De versie die op de live dvd staat (opgenomen op Knebworth 1979) blijft ook echt een genot voor het oog en gehoor. Ik moet toch de dvd wat vaker aanzetten. Echt geweldig om deze band live aan het werk te zien!
Nou dat heeft Iron Maiden maar uit hun hoofd gelaten om een cover te maken van Achilles Last stand en dan hebben ze nog gelijk ook. Want de kans is groot dat ze zich hadden vergaloppeerd aan dit prachtige meeslepende nummer. En met alle respect Iron Maiden en covers is geen goed huwelijk. In het verre verleden hebben ze 2 covers gemaakt van 2 Nederlandse bands. Kill me ce soir van de Golden earring en Hocus pocus van Focus. Ik heb ze allebei gisteren op you-tube gezien. En het is heel erg matig, de zang van Bruce Dickinson in Kill me ce soir is ronduit slecht en het boeit me geen moment. Hocus pocus was veel meer naspelen dan er wat dingen aan toe te voegen. Het jodelen heeft Bruce Dickinson maar achterwege gelaten - gelukkig in dit beval- in plaats daarvan werd er wat gepraat. Ook het drumwerk er tussendoor is ronduit belabberd echt gewoon slecht. Ik hoor dan veel liever het drumwerk van Pierre van de Linden. Waarom Iron Maiden dit nummer heeft gecoverd is mij onduidelijk want ze beheersen die stijl al helemaal niet. Want Focus was muzikaal wezenlijk veel anders dan Iron Maiden. Als er één band Hocus pocus had kunnen coveren dan is dat Dream Theater omdat dat veel dichter in de buurt komt muzikaal gezien. Zowel Dream theater als Focus is progrock en dat is Iron Maiden helemaal niet. In het geval van Kill me ce soir en Hocus pocus is het origineel veel beter, dit terzijde. Ik heb zo net de dvd even bekeken Knebworth- 1979 en ik ben het volledig eens dat Achilles Last stand echt goed wordt uitgevoerd. Geldt overigens ook voor de andere 6 tracks. Wat opvalt is dat de leden opvallend fit zijn, zelfs John Bonham want het is slechts 1 jaar voor z'n dood. Maar die hele dubbel dvd is genieten, maar ook Celebration day DVD met zoon Jason Bonham op de drums doet nauwelijks onder. Overduidelijk is Presence een ander tijdperk. Waarbij albums meerdere draaibeurten nodig heeft om tot een goed oordeel te komen. De opener is meedogenloos en meeslepend. De afsluiter mag er ook zijn duurt 9:27. Natuurlijk moet je het niet met het werk van begin jaren zeventig vergelijken want dat is toch anders.Nobody Fault But Mine vind ik ook waanzinnig , Presence vind ik wel een presentje. Voor dit album een 4.5.