Kate Bush - Hounds of Love (1985)

En daarom een 1,5?
Ik vraag me dan toch af of je het concept gedeelte van kant B wel begrijpt... En zo niet blijft er nog genoeg over op dit briljante album.

Maar smaken verschillen natuurlijk.

Nee, niet gebaseerd op één song hoor. De rest vind ik ook niks, maar dat nummer overtreft het wel.

Zal gewoon een kwestie van smaak zijn.

Dus dat nummer slecht vinden overtreft de genialiteit van Running up that Hill, Cloudbusting, om maar wat nummer te noemen?

Bijzonder! Maar kan natuurlijk... Muziek heeft met smaak te maken en over smaak valt niet te twisten.

Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.

Het gaat over albums. Niet over bands of artiesten.

Mensen die zeggen dat ze andere mensen niet serieus nemen omdat de rating hun niet aanstaat, wil ik vragen om uit te schrijven.

Kijk, nu ik een beeld heb van Kate Bush (was mijn eerste kennismaking) zal ik geen album meer luisteren van haar. Wees maar gerust.

Je wilt alleen positieve reviews en cijfers? Dat is een nogal vertekend beeld.

Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.

Als Kate Bush haar scheten opneemt, mag je denk ik ook geen 1.5 geven van zo een user.

Da's wel jammer, ik zou het nog eens proberen.

Welnee; prima oren, klasse smaak.

Ja, maar een citaat kon niet verkeerd vallen dacht ik.

Ik had als kind zijnde ook wel moeite met haar hoge griezelige stem, maar ben vanaf Hounds of Love haar werk echt gaan waarderen. Deze plaat zit tegen mijn persoonlijke Top 10 aan. Smaken verschillen nu eenmaal, gelukkig maar!

Wellicht, maar met 1,5 * luister ik een album doorgaans niet nog een keer en meestal ook niet iets van dezelfde artiest.
Maar misschien ooit ga ik al mijn 1,5-jes nog een keer beluisteren. Gelukkig valt het mee qua aantal.

Nee. Ik wil enkel zeggen dat ik bv. niet naar platen van Jantje Smit luister en beoordeel want dan krijgen ze ook zo'n lage score. En dat klopt niet. Jantje Smit is totaal mijn ding niet, dus het beoordelen laat ik aan anderen over. Lijkt mij fair en logisch. Maar uiteraard is iedereen vrij om zijn mening en scores te plaatsen ..........

Persoonlijk kan ik gewoon niet begrijpen dat er mensen zijn die dit slecht vinden. Je kunt natuurlijk niets met Kate Bush hebben, maar het lijkt mij dat je dan sowieso niet naar haar muziek luistert.
Maar dit album... zelfs als jongen van een jaar of acht werd ik al door dit album gegrepen, al had ik de cassette voornamelijk vanwege de hitsingles Running Up That Hill & Cloudbusting.
De B-kant vond ik als kind altijd eng, met name door Under Ice, dat later tot een favoriet zou uitgroeien.

Ik geloof dat ik een jaar of twaalf was (ergens 1992?) toen ik Kate in een interview zag en hoorde vertellen over The Ninth Wave, dat het gaat over een vrouw die na schipbreuk in de oceaan dobbert, en het hele angstaanjagende beeld dat ze schetste over hoe deze vrouw dat moest zien te overleven.
Ik was hier zo door geboeid dat ik die avond voor het slapen gaan meteen de hele B-kant luisterde en ineens boeide deze eerder amper beluisterde kant mij enorm.
Door de jaren heen heb ik voor mezelf bepaald dat Under Ice dit betekent:
Kate dobbert in zee, na het schitterende And Dream of Sheep en ze voelt iets onder zich... Vissen? Haaien? Walvissen? Ze verkennen haar en zij raakt in een soort shock en begint te hallucineren. Nu bevindt zíj zich ergens onder en verkent de boel... Op het einde wanneer ze haar laatste 'it's me' uithaalt is ze weer even in de realiteit en schreeuwt het wanhopig uit van angst.
Wanneer ik op deze manier naar dit prachtnummer luister krijg ik er nog altijd kippenvel van. Maar ook de andere nummers die overduidelijk hallucinaties voorstellen van de vrouw in nood raken mij.
Het hele Ninth Wave concept is bedoeld om in zijn geheel met je ogen dicht naar te luisteren, niet voor 'even' tussendoor of de nummers los van elkaar te beluisteren. Geef je jezelf hier aan over, dan ontdek je dat (deze kant van) deze wereldplaat een uniek staaltje vakmanschap is.
Dat The Ninth Wave tot op heden nog nooit de inspiratie is geweest voor een film of musical met de muziek van Kate erbij is mij een groot raadsel. Wellicht ooit nog eens.
Hoe dan ook, TNW maakt dit album voor mij tot een puur meesterwerk en krijgt van mij een welverdiende vijf sterren!

Het heeft wel echt twee kanten vind ik. Er staan op deze site genoeg albums die niet aan de voldoende komen. Daar is laag op gestemd door mensen wiens "ding" het niet is, zou je kunnen zeggen. Of is het dan tóch een gebrek aan kwaliteit?

Enerzijds vind ik dat iedereen lekker moet stemmen "naar smaak", anderzijds kan ik me ook dood ergeren aan wat ik noem "haatstemmen". Laatst ontdekte ik een user die de moeite had genomen om het gehele oeuvre van André Hazes een 0,5 te geven.

Objectiviteit is mooi om na te streven, maar je kunt het een ander zo moeilijk opleggen hè

Ja, je moet het ook niet per artiest beoordelen.

Mijn ome Neil heeft ook wel eens een k#talbum gemaakt die ik een 2 heb gegeven. Die geef ik dan ook gewoon, ik ga niet zeggen dat omdat het om Neil Young gaat, ik alleen maar voldoendes geef omdat ik hem zo cool vind.

Andersom denken.

Oké, ik was vorige keer dus doof als ik dit album beluisterde. Ga het nog een paar keer beluisteren en dan later een recensie plaatsen, maar meteen met een hele ster verhoogd. Het beginnummer is natuurlijk wel al een favoriet van me, en overbekend, maar Hounds of Love heeft duidelijk veel meer te bieden dan dat. Vooral tussen Under Ice en Hello Earth wordt het verschrikkelijk goed.

Leuk om te lezen. Ik als KB fan vond deze plaat altijd wat "minder" , maar ik heb deze plaat altijd zwaar onderschat. Het is een gewoonweg een schitterende KB plaat.