Kate Bush - Hounds of Love (1985)
mijn stem
735 stemmen
Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EMI
-
Running Up That Hill (A Deal with God) (4:59)
-
Hounds of Love (3:02)
-
The Big Sky (4:40)
-
Mother Stands for Comfort (3:06)
-
Cloudbusting (5:09)
-
And Dream of Sheep (2:46)
-
Under Ice (2:21)
-
Waking the Witch (4:19)
-
Watching You Without Me (4:06)
-
Jig of Life (4:04)
-
Hello Earth (6:13)
-
The Morning Fog (2:33)
-
The Big Sky [Meteorogical Mix] * (7:44)
-
Running Up That Hill [12" Mix] * (5:45)
-
Be Kind to My Mistakes * (3:00)
-
Under the Ivy * (2:08)
-
Burning Bridge * (4:38)
-
My Lagan Love * (2:30)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur:
47:18
(1:13:03)
- nummer 72 in de top 250
0
geplaatst: 26 december 2020, 18:56 uur
En daarom een 1,5?
Ik vraag me dan toch af of je het concept gedeelte van kant B wel begrijpt... En zo niet blijft er nog genoeg over op dit briljante album.
Maar smaken verschillen natuurlijk.
1
geplaatst: 27 december 2020, 11:04 uur
Nee, niet gebaseerd op één song hoor. De rest vind ik ook niks, maar dat nummer overtreft het wel.
Zal gewoon een kwestie van smaak zijn.
Zal gewoon een kwestie van smaak zijn.
1
geplaatst: 3 januari, 16:37 uur
Deren Bliksem schreef:
Nee, niet gebaseerd op één song hoor. De rest vind ik ook niks, maar dat nummer overtreft het wel.
Zal gewoon een kwestie van smaak zijn.
Nee, niet gebaseerd op één song hoor. De rest vind ik ook niks, maar dat nummer overtreft het wel.
Zal gewoon een kwestie van smaak zijn.
Dus dat nummer slecht vinden overtreft de genialiteit van Running up that Hill, Cloudbusting, om maar wat nummer te noemen?
Bijzonder! Maar kan natuurlijk... Muziek heeft met smaak te maken en over smaak valt niet te twisten.
1
geplaatst: 3 januari, 16:46 uur
Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.
1
geplaatst: 3 januari, 18:38 uur
TONYLUNA schreef:
Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.
Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.
Het gaat over albums. Niet over bands of artiesten.
Mensen die zeggen dat ze andere mensen niet serieus nemen omdat de rating hun niet aanstaat, wil ik vragen om uit te schrijven.
Kijk, nu ik een beeld heb van Kate Bush (was mijn eerste kennismaking) zal ik geen album meer luisteren van haar. Wees maar gerust.
1
geplaatst: 3 januari, 19:36 uur
TONYLUNA schreef:
Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.
(quote)
Bands of artiesten die mij niet liggen, geef ik geen score. 1,5 * geven aan deze artiest neem ik niet serieus.
Je wilt alleen positieve reviews en cijfers? Dat is een nogal vertekend beeld.
Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.
1
geplaatst: 3 januari, 19:41 uur
Als Kate Bush haar scheten opneemt, mag je denk ik ook geen 1.5 geven van zo een user.
1
geplaatst: 3 januari, 19:53 uur
rebjuh schreef:
Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.
Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.
Da's wel jammer, ik zou het nog eens proberen.
2
geplaatst: 3 januari, 20:07 uur
Ja, maar een citaat kon niet verkeerd vallen dacht ik.
rebjuh schreef:
Da's wel jammer, ik zou het nog eens proberen.
Da's wel jammer, ik zou het nog eens proberen.
1
geplaatst: 3 januari, 20:46 uur
Ik had als kind zijnde ook wel moeite met haar hoge griezelige stem, maar ben vanaf Hounds of Love haar werk echt gaan waarderen. Deze plaat zit tegen mijn persoonlijke Top 10 aan. Smaken verschillen nu eenmaal, gelukkig maar!
0
geplaatst: 3 januari, 20:57 uur
Wellicht, maar met 1,5 * luister ik een album doorgaans niet nog een keer en meestal ook niet iets van dezelfde artiest.
Maar misschien ooit ga ik al mijn 1,5-jes nog een keer beluisteren. Gelukkig valt het mee qua aantal.
Maar misschien ooit ga ik al mijn 1,5-jes nog een keer beluisteren. Gelukkig valt het mee qua aantal.
1
geplaatst: 4 januari, 08:54 uur
rebjuh schreef:
Je wilt alleen positieve reviews en cijfers? Dat is een nogal vertekend beeld.
Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.
(quote)
Je wilt alleen positieve reviews en cijfers? Dat is een nogal vertekend beeld.
Oeps, ik heb ook 1,5* gegeven.
Nee. Ik wil enkel zeggen dat ik bv. niet naar platen van Jantje Smit luister en beoordeel want dan krijgen ze ook zo'n lage score. En dat klopt niet. Jantje Smit is totaal mijn ding niet, dus het beoordelen laat ik aan anderen over. Lijkt mij fair en logisch. Maar uiteraard is iedereen vrij om zijn mening en scores te plaatsen ..........
6
geplaatst: 4 januari, 18:43 uur
Persoonlijk kan ik gewoon niet begrijpen dat er mensen zijn die dit slecht vinden. Je kunt natuurlijk niets met Kate Bush hebben, maar het lijkt mij dat je dan sowieso niet naar haar muziek luistert.
Maar dit album... zelfs als jongen van een jaar of acht werd ik al door dit album gegrepen, al had ik de cassette voornamelijk vanwege de hitsingles Running Up That Hill & Cloudbusting.
De B-kant vond ik als kind altijd eng, met name door Under Ice, dat later tot een favoriet zou uitgroeien.
Ik geloof dat ik een jaar of twaalf was (ergens 1992?) toen ik Kate in een interview zag en hoorde vertellen over The Ninth Wave, dat het gaat over een vrouw die na schipbreuk in de oceaan dobbert, en het hele angstaanjagende beeld dat ze schetste over hoe deze vrouw dat moest zien te overleven.
Ik was hier zo door geboeid dat ik die avond voor het slapen gaan meteen de hele B-kant luisterde en ineens boeide deze eerder amper beluisterde kant mij enorm.
Door de jaren heen heb ik voor mezelf bepaald dat Under Ice dit betekent:
Kate dobbert in zee, na het schitterende And Dream of Sheep en ze voelt iets onder zich... Vissen? Haaien? Walvissen? Ze verkennen haar en zij raakt in een soort shock en begint te hallucineren. Nu bevindt zíj zich ergens onder en verkent de boel... Op het einde wanneer ze haar laatste 'it's me' uithaalt is ze weer even in de realiteit en schreeuwt het wanhopig uit van angst.
Wanneer ik op deze manier naar dit prachtnummer luister krijg ik er nog altijd kippenvel van. Maar ook de andere nummers die overduidelijk hallucinaties voorstellen van de vrouw in nood raken mij.
Het hele Ninth Wave concept is bedoeld om in zijn geheel met je ogen dicht naar te luisteren, niet voor 'even' tussendoor of de nummers los van elkaar te beluisteren. Geef je jezelf hier aan over, dan ontdek je dat (deze kant van) deze wereldplaat een uniek staaltje vakmanschap is.
Dat The Ninth Wave tot op heden nog nooit de inspiratie is geweest voor een film of musical met de muziek van Kate erbij is mij een groot raadsel. Wellicht ooit nog eens.
Hoe dan ook, TNW maakt dit album voor mij tot een puur meesterwerk en krijgt van mij een welverdiende vijf sterren!
Maar dit album... zelfs als jongen van een jaar of acht werd ik al door dit album gegrepen, al had ik de cassette voornamelijk vanwege de hitsingles Running Up That Hill & Cloudbusting.
De B-kant vond ik als kind altijd eng, met name door Under Ice, dat later tot een favoriet zou uitgroeien.
Ik geloof dat ik een jaar of twaalf was (ergens 1992?) toen ik Kate in een interview zag en hoorde vertellen over The Ninth Wave, dat het gaat over een vrouw die na schipbreuk in de oceaan dobbert, en het hele angstaanjagende beeld dat ze schetste over hoe deze vrouw dat moest zien te overleven.
Ik was hier zo door geboeid dat ik die avond voor het slapen gaan meteen de hele B-kant luisterde en ineens boeide deze eerder amper beluisterde kant mij enorm.
Door de jaren heen heb ik voor mezelf bepaald dat Under Ice dit betekent:
Kate dobbert in zee, na het schitterende And Dream of Sheep en ze voelt iets onder zich... Vissen? Haaien? Walvissen? Ze verkennen haar en zij raakt in een soort shock en begint te hallucineren. Nu bevindt zíj zich ergens onder en verkent de boel... Op het einde wanneer ze haar laatste 'it's me' uithaalt is ze weer even in de realiteit en schreeuwt het wanhopig uit van angst.
Wanneer ik op deze manier naar dit prachtnummer luister krijg ik er nog altijd kippenvel van. Maar ook de andere nummers die overduidelijk hallucinaties voorstellen van de vrouw in nood raken mij.
Het hele Ninth Wave concept is bedoeld om in zijn geheel met je ogen dicht naar te luisteren, niet voor 'even' tussendoor of de nummers los van elkaar te beluisteren. Geef je jezelf hier aan over, dan ontdek je dat (deze kant van) deze wereldplaat een uniek staaltje vakmanschap is.
Dat The Ninth Wave tot op heden nog nooit de inspiratie is geweest voor een film of musical met de muziek van Kate erbij is mij een groot raadsel. Wellicht ooit nog eens.
Hoe dan ook, TNW maakt dit album voor mij tot een puur meesterwerk en krijgt van mij een welverdiende vijf sterren!
1
geplaatst: 19 januari, 10:50 uur
TONYLUNA schreef:
Nee. Ik wil enkel zeggen dat ik bv. niet naar platen van Jantje Smit luister en beoordeel want dan krijgen ze ook zo'n lage score. En dat klopt niet. Jantje Smit is totaal mijn ding niet, dus het beoordelen laat ik aan anderen over. Lijkt mij fair en logisch. Maar uiteraard is iedereen vrij om zijn mening en scores te plaatsen ..........
Nee. Ik wil enkel zeggen dat ik bv. niet naar platen van Jantje Smit luister en beoordeel want dan krijgen ze ook zo'n lage score. En dat klopt niet. Jantje Smit is totaal mijn ding niet, dus het beoordelen laat ik aan anderen over. Lijkt mij fair en logisch. Maar uiteraard is iedereen vrij om zijn mening en scores te plaatsen ..........
Het heeft wel echt twee kanten vind ik. Er staan op deze site genoeg albums die niet aan de voldoende komen. Daar is laag op gestemd door mensen wiens "ding" het niet is, zou je kunnen zeggen. Of is het dan tóch een gebrek aan kwaliteit?
Enerzijds vind ik dat iedereen lekker moet stemmen "naar smaak", anderzijds kan ik me ook dood ergeren aan wat ik noem "haatstemmen". Laatst ontdekte ik een user die de moeite had genomen om het gehele oeuvre van André Hazes een 0,5 te geven.
Objectiviteit is mooi om na te streven, maar je kunt het een ander zo moeilijk opleggen hè
0
geplaatst: 19 januari, 11:34 uur
Ja, je moet het ook niet per artiest beoordelen.
Mijn ome Neil heeft ook wel eens een k#talbum gemaakt die ik een 2 heb gegeven. Die geef ik dan ook gewoon, ik ga niet zeggen dat omdat het om Neil Young gaat, ik alleen maar voldoendes geef omdat ik hem zo cool vind.
Andersom denken.
Mijn ome Neil heeft ook wel eens een k#talbum gemaakt die ik een 2 heb gegeven. Die geef ik dan ook gewoon, ik ga niet zeggen dat omdat het om Neil Young gaat, ik alleen maar voldoendes geef omdat ik hem zo cool vind.
Andersom denken.
0
geplaatst: 24 maart, 22:07 uur
Oké, ik was vorige keer dus doof als ik dit album beluisterde. Ga het nog een paar keer beluisteren en dan later een recensie plaatsen, maar meteen met een hele ster verhoogd. Het beginnummer is natuurlijk wel al een favoriet van me, en overbekend, maar Hounds of Love heeft duidelijk veel meer te bieden dan dat. Vooral tussen Under Ice en Hello Earth wordt het verschrikkelijk goed.
0
geplaatst: 24 maart, 22:14 uur
TornadoEF5 schreef:
Oké, ik was vorige keer dus doof als ik dit album beluisterde. Ga het nog een paar keer beluisteren en dan later een recensie plaatsen, maar meteen met een hele ster verhoogd. Het beginnummer is natuurlijk wel al een favoriet van me, en overbekend, maar Hounds of Love heeft duidelijk veel meer te bieden dan dat. Vooral tussen Under Ice en Hello Earth wordt het verschrikkelijk goed.
Oké, ik was vorige keer dus doof als ik dit album beluisterde. Ga het nog een paar keer beluisteren en dan later een recensie plaatsen, maar meteen met een hele ster verhoogd. Het beginnummer is natuurlijk wel al een favoriet van me, en overbekend, maar Hounds of Love heeft duidelijk veel meer te bieden dan dat. Vooral tussen Under Ice en Hello Earth wordt het verschrikkelijk goed.
Leuk om te lezen. Ik als KB fan vond deze plaat altijd wat "minder" , maar ik heb deze plaat altijd zwaar onderschat. Het is een gewoonweg een schitterende KB plaat.
2
geplaatst: 11 juli, 14:25 uur
Al decennia in de kast, een relikwie van een vastgelopen relatie die mij als troost haar elpeeverzameling gaf. Kende Running up that Hill natuurlijk maar dat was te weinig om mij over de blijkbaar nogal pijnlijke herinnering te kunnen zetten.
Vandaag de plaat in zijn geheel beluistert nadat Norman Maslow op YouTube mij op het spoor zette. Het is een meesterwerk. Zondermeer. Wie hier een 1.5 uitdeelt kan zich met recht een oen of een muziekontkenner noemen. Liefhebber of niet, wie geen kwaliteit herkent kan beter zijn mondhouden dan zich zo voor schut zetten.
De muziek is zelfs 35 jaar na dato nog springlevend en nauwelijks aangevreten door die vreselijke jaren 80 producties. Creatief, maar ndrukwekkend en tegelijk zo subtiel. Haar stem is intens, zwoel en sensueel. Dat was nog niet eerder opgevallen. Bush was in mijn ogen mooi maar ook afstandelijk. Ze heeft dat typische upper-class Britse. Iets onbenaderbaar. Vandaag waaiden een paar sluiers weg. Ze daalde af en ik zag de schoonheid in haar muziek en haar teksten. Het was er blijkbaar al die tijd al, maar kennelijk wilde ik niet echt kijken of zag ik het niet.
Vandaag de plaat in zijn geheel beluistert nadat Norman Maslow op YouTube mij op het spoor zette. Het is een meesterwerk. Zondermeer. Wie hier een 1.5 uitdeelt kan zich met recht een oen of een muziekontkenner noemen. Liefhebber of niet, wie geen kwaliteit herkent kan beter zijn mondhouden dan zich zo voor schut zetten.
De muziek is zelfs 35 jaar na dato nog springlevend en nauwelijks aangevreten door die vreselijke jaren 80 producties. Creatief, maar ndrukwekkend en tegelijk zo subtiel. Haar stem is intens, zwoel en sensueel. Dat was nog niet eerder opgevallen. Bush was in mijn ogen mooi maar ook afstandelijk. Ze heeft dat typische upper-class Britse. Iets onbenaderbaar. Vandaag waaiden een paar sluiers weg. Ze daalde af en ik zag de schoonheid in haar muziek en haar teksten. Het was er blijkbaar al die tijd al, maar kennelijk wilde ik niet echt kijken of zag ik het niet.
2
geplaatst: 10 augustus, 14:58 uur
Na de -soms- meedogenloze kritiek op haar vierde album "The Dreaming" zal Kate Bush zich wellicht achter de oren gekrabd hebben met het idee, wat nu? EMI was ook niet onverdeeld blij met de respons op haar vierde album en de matige verkoopcijfers stemde de platenmaatschappij niet vrolijk.
Kate richte haar eigen 48 sporen studio in, daarvoor leende zich een oude schuur achter haar huis, zo kon ze in alle rust en ruimte werken aan dat wat voor haar belangrijk was. En ze nam haar tijd, in ruim een jaar nam ze veel demo's op en bleef daar lang aan schaven, tot ze zelf tevreden was over het eindresultaat.
Bijna drie jaar na de release van "The Dreaming", verscheen op 5 augustus 1985 "Running up that hill (a deal with God)" op single als voorloper van het nieuwe album. "The Hounds of love", haar vijfde album werd uitgebracht op 16 september van dat jaar. De single werd haar haar grootste hit in Engeland, een commercieel succes waarbij ze terug keerde in de limelights. Ook het album kreeg direct enkel maar positieve recensies en kritieken en dat is altijd zo gebleven. Het was het tweede album van Kate dat de hoogste positie bereikte in de albumcharts.
Het album zelf, wederom voorzien van een prachtige coverfoto, bestaat uit twee delen. Kant A van het album werd "Hounds of love". Bestaande uit vijf bijzondere nummers waaronder de titel track.
Het opent met "Running up that hill", een song welke zich in je hoofd nestelt al bij de beginnende stuwende geluiden uit de synthesizer (de Fairlight CMI) met een dwingende drum daaronder. Kate zingt de longen uit haar lijf. Al bij aanvang is duidelijk dat het hier een evergreen betreft.
De tweede track, de titeltrack "Hounds of love" opent met een mannenstem die roept:
It's in the threes! it's coming, waarna Kate het stokje zingend overneemt. Deze openingszin is uit 'Night of Demons' een Britse horror film uit 1957.
Het vijfde nummer van kant A "Cloudbusting" werd een volgende hit. Het betreft ook hier een prachtig nummer dat toewerkt naar een bijzondere finale . Kate liet zich hiervoor inspireren door het leven van psycholoog Willem Reich. Er werd door Julian Doyle een prachtige clip opgenomen met naast Kate een hoofdrol voor Donald Sutherland.
Kant B bevat een concept suite met zeven nummers. Deze hele kant is gebaseerd op het werk van Alfred Tennyson, zijn Arthurian poems, en verhaald over dood en wedergeboorte, de overlevingskansen en de daarvoor gevoerde strijd van een vrouw in open water. Later in 2014 bij de Concertreeks "A new Dawn" is het ook gevisualiseerd op het toneel.
Kate Bush zingt erg goed en loepzuiver, op het hele album. Kant B heeft een heel andere meer ingetogen sfeer dan kant A. Alhoewel er ook hier wel meer dreigende passages zijn, waarop de muziek aanzwelt en er ook onderwatergeluiden worden gebruikt, ("Waking the Witch") met stem hervormers.
In het folky "Jig of Life" waan je je even in een Ierse pub, het nummer is gearrangeerd met originele oude instrumenten. En ook in dit nummer toont Kate haar zangcapaciteiten.
Het voorlaatste nummer i de Suite: "Hello Earth", is prachtig, het begint met radio/scanner-achtige berichten, waarna de heldere stem van Kate klinkt. Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers. Dit nummer verdient meerdere luisterbeurten en laat zich als een bloem ontvouwen. De afsluiter "The morning fog" opent met harp klanken en Kate's stem die hoorbaar is in de koorwerkjes.
Kate Bush heeft met "Hounds of love" een waar masterpiece neergezet en ook mondiaal haar visite kaartje afgegeven.
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
Kate richte haar eigen 48 sporen studio in, daarvoor leende zich een oude schuur achter haar huis, zo kon ze in alle rust en ruimte werken aan dat wat voor haar belangrijk was. En ze nam haar tijd, in ruim een jaar nam ze veel demo's op en bleef daar lang aan schaven, tot ze zelf tevreden was over het eindresultaat.
Bijna drie jaar na de release van "The Dreaming", verscheen op 5 augustus 1985 "Running up that hill (a deal with God)" op single als voorloper van het nieuwe album. "The Hounds of love", haar vijfde album werd uitgebracht op 16 september van dat jaar. De single werd haar haar grootste hit in Engeland, een commercieel succes waarbij ze terug keerde in de limelights. Ook het album kreeg direct enkel maar positieve recensies en kritieken en dat is altijd zo gebleven. Het was het tweede album van Kate dat de hoogste positie bereikte in de albumcharts.
Het album zelf, wederom voorzien van een prachtige coverfoto, bestaat uit twee delen. Kant A van het album werd "Hounds of love". Bestaande uit vijf bijzondere nummers waaronder de titel track.
Het opent met "Running up that hill", een song welke zich in je hoofd nestelt al bij de beginnende stuwende geluiden uit de synthesizer (de Fairlight CMI) met een dwingende drum daaronder. Kate zingt de longen uit haar lijf. Al bij aanvang is duidelijk dat het hier een evergreen betreft.
De tweede track, de titeltrack "Hounds of love" opent met een mannenstem die roept:
It's in the threes! it's coming, waarna Kate het stokje zingend overneemt. Deze openingszin is uit 'Night of Demons' een Britse horror film uit 1957.
Het vijfde nummer van kant A "Cloudbusting" werd een volgende hit. Het betreft ook hier een prachtig nummer dat toewerkt naar een bijzondere finale . Kate liet zich hiervoor inspireren door het leven van psycholoog Willem Reich. Er werd door Julian Doyle een prachtige clip opgenomen met naast Kate een hoofdrol voor Donald Sutherland.
Kant B bevat een concept suite met zeven nummers. Deze hele kant is gebaseerd op het werk van Alfred Tennyson, zijn Arthurian poems, en verhaald over dood en wedergeboorte, de overlevingskansen en de daarvoor gevoerde strijd van een vrouw in open water. Later in 2014 bij de Concertreeks "A new Dawn" is het ook gevisualiseerd op het toneel.
Kate Bush zingt erg goed en loepzuiver, op het hele album. Kant B heeft een heel andere meer ingetogen sfeer dan kant A. Alhoewel er ook hier wel meer dreigende passages zijn, waarop de muziek aanzwelt en er ook onderwatergeluiden worden gebruikt, ("Waking the Witch") met stem hervormers.
In het folky "Jig of Life" waan je je even in een Ierse pub, het nummer is gearrangeerd met originele oude instrumenten. En ook in dit nummer toont Kate haar zangcapaciteiten.
Het voorlaatste nummer i de Suite: "Hello Earth", is prachtig, het begint met radio/scanner-achtige berichten, waarna de heldere stem van Kate klinkt. Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers. Dit nummer verdient meerdere luisterbeurten en laat zich als een bloem ontvouwen. De afsluiter "The morning fog" opent met harp klanken en Kate's stem die hoorbaar is in de koorwerkjes.
Kate Bush heeft met "Hounds of love" een waar masterpiece neergezet en ook mondiaal haar visite kaartje afgegeven.
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
3
geplaatst: 10 augustus, 16:21 uur
Roxy6 schreef:
Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers.
Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers.
Kijk, dat is nou weer eens leuk (en nieuw voor mij) om te lezen. Wist ik niet en meteen opgezocht, gevonden en beluisterd. Mooi ! Waarvoor dank.
Roxy6 schreef:
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
Kijk, dat wist ik nou weer wel..
1
Eliasliefhebber
geplaatst: 11 augustus, 18:37 uur
Roxy6 schreef:
Na de -soms- meedogenloze kritiek op haar vierde album "The Dreaming" zal Kate Bush zich wellicht achter de oren gekrabd hebben met het idee, wat nu? EMI was ook niet onverdeeld blij met de respons op haar vierde album en de matige verkoopcijfers stemde de platenmaatschappij niet vrolijk.
Kate richte haar eigen 48 sporen studio in, daarvoor leende zich een oude schuur achter haar huis, zo kon ze in alle rust en ruimte werken aan dat wat voor haar belangrijk was. En ze nam haar tijd, in ruim een jaar nam ze veel demo's op en bleef daar lang aan schaven, tot ze zelf tevreden was over het eindresultaat.
Bijna drie jaar na de release van "The Dreaming", verscheen op 5 augustus 1985 "Running up that hill (a deal with God)" op single als voorloper van het nieuwe album. "The Hounds of love", haar vijfde album werd uitgebracht op 16 september van dat jaar. De single werd haar haar grootste hit in Engeland, een commercieel succes waarbij ze terug keerde in de limelights. Ook het album kreeg direct enkel maar positieve recensies en kritieken en dat is altijd zo gebleven. Het was het tweede album van Kate dat de hoogste positie bereikte in de albumcharts.
Het album zelf, wederom voorzien van een prachtige coverfoto, bestaat uit twee delen. Kant A van het album werd "Hounds of love". Bestaande uit vijf bijzondere nummers waaronder de titel track.
Het opent met "Running up that hill", een song welke zich in je hoofd nestelt al bij de beginnende stuwende geluiden uit de synthesizer (de Fairlight CMI) met een dwingende drum daaronder. Kate zingt de longen uit haar lijf. Al bij aanvang is duidelijk dat het hier een evergreen betreft.
De tweede track, de titeltrack "Hounds of love" opent met een mannenstem die roept:
It's in the threes! it's coming, waarna Kate het stokje zingend overneemt. Deze openingszin is uit 'Night of Demons' een Britse horror film uit 1957.
Het vijfde nummer van kant A "Cloudbusting" werd een volgende hit. Het betreft ook hier een prachtig nummer dat toewerkt naar een bijzondere finale . Kate liet zich hiervoor inspireren door het leven van psycholoog Willem Reich. Er werd door Julian Doyle een prachtige clip opgenomen met naast Kate een hoofdrol voor Donald Sutherland.
Kant B bevat een concept suite met zeven nummers. Deze hele kant is gebaseerd op het werk van Alfred Tennyson, zijn Arthurian poems, en verhaald over dood en wedergeboorte, de overlevingskansen en de daarvoor gevoerde strijd van een vrouw in open water. Later in 2014 bij de Concertreeks "A new Dawn" is het ook gevisualiseerd op het toneel.
Kate Bush zingt erg goed en loepzuiver, op het hele album. Kant B heeft een heel andere meer ingetogen sfeer dan kant A. Alhoewel er ook hier wel meer dreigende passages zijn, waarop de muziek aanzwelt en er ook onderwatergeluiden worden gebruikt, ("Waking the Witch") met stem hervormers.
In het folky "Jig of Life" waan je je even in een Ierse pub, het nummer is gearrangeerd met originele oude instrumenten. En ook in dit nummer toont Kate haar zangcapaciteiten.
Het voorlaatste nummer i de Suite: "Hello Earth", is prachtig, het begint met radio/scanner-achtige berichten, waarna de heldere stem van Kate klinkt. Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers. Dit nummer verdient meerdere luisterbeurten en laat zich als een bloem ontvouwen. De afsluiter "The morning fog" opent met harp klanken en Kate's stem die hoorbaar is in de koorwerkjes.
Kate Bush heeft met "Hounds of love" een waar masterpiece neergezet en ook mondiaal haar visite kaartje afgegeven.
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
Na de -soms- meedogenloze kritiek op haar vierde album "The Dreaming" zal Kate Bush zich wellicht achter de oren gekrabd hebben met het idee, wat nu? EMI was ook niet onverdeeld blij met de respons op haar vierde album en de matige verkoopcijfers stemde de platenmaatschappij niet vrolijk.
Kate richte haar eigen 48 sporen studio in, daarvoor leende zich een oude schuur achter haar huis, zo kon ze in alle rust en ruimte werken aan dat wat voor haar belangrijk was. En ze nam haar tijd, in ruim een jaar nam ze veel demo's op en bleef daar lang aan schaven, tot ze zelf tevreden was over het eindresultaat.
Bijna drie jaar na de release van "The Dreaming", verscheen op 5 augustus 1985 "Running up that hill (a deal with God)" op single als voorloper van het nieuwe album. "The Hounds of love", haar vijfde album werd uitgebracht op 16 september van dat jaar. De single werd haar haar grootste hit in Engeland, een commercieel succes waarbij ze terug keerde in de limelights. Ook het album kreeg direct enkel maar positieve recensies en kritieken en dat is altijd zo gebleven. Het was het tweede album van Kate dat de hoogste positie bereikte in de albumcharts.
Het album zelf, wederom voorzien van een prachtige coverfoto, bestaat uit twee delen. Kant A van het album werd "Hounds of love". Bestaande uit vijf bijzondere nummers waaronder de titel track.
Het opent met "Running up that hill", een song welke zich in je hoofd nestelt al bij de beginnende stuwende geluiden uit de synthesizer (de Fairlight CMI) met een dwingende drum daaronder. Kate zingt de longen uit haar lijf. Al bij aanvang is duidelijk dat het hier een evergreen betreft.
De tweede track, de titeltrack "Hounds of love" opent met een mannenstem die roept:
It's in the threes! it's coming, waarna Kate het stokje zingend overneemt. Deze openingszin is uit 'Night of Demons' een Britse horror film uit 1957.
Het vijfde nummer van kant A "Cloudbusting" werd een volgende hit. Het betreft ook hier een prachtig nummer dat toewerkt naar een bijzondere finale . Kate liet zich hiervoor inspireren door het leven van psycholoog Willem Reich. Er werd door Julian Doyle een prachtige clip opgenomen met naast Kate een hoofdrol voor Donald Sutherland.
Kant B bevat een concept suite met zeven nummers. Deze hele kant is gebaseerd op het werk van Alfred Tennyson, zijn Arthurian poems, en verhaald over dood en wedergeboorte, de overlevingskansen en de daarvoor gevoerde strijd van een vrouw in open water. Later in 2014 bij de Concertreeks "A new Dawn" is het ook gevisualiseerd op het toneel.
Kate Bush zingt erg goed en loepzuiver, op het hele album. Kant B heeft een heel andere meer ingetogen sfeer dan kant A. Alhoewel er ook hier wel meer dreigende passages zijn, waarop de muziek aanzwelt en er ook onderwatergeluiden worden gebruikt, ("Waking the Witch") met stem hervormers.
In het folky "Jig of Life" waan je je even in een Ierse pub, het nummer is gearrangeerd met originele oude instrumenten. En ook in dit nummer toont Kate haar zangcapaciteiten.
Het voorlaatste nummer i de Suite: "Hello Earth", is prachtig, het begint met radio/scanner-achtige berichten, waarna de heldere stem van Kate klinkt. Het koorwerk dat zich op enig moment aandient is gebaseerd op Gregoriaanse elementen uit de traditionele song: "Tsintskaro" en wordt gezongen door de Richard Hickox singers. Dit nummer verdient meerdere luisterbeurten en laat zich als een bloem ontvouwen. De afsluiter "The morning fog" opent met harp klanken en Kate's stem die hoorbaar is in de koorwerkjes.
Kate Bush heeft met "Hounds of love" een waar masterpiece neergezet en ook mondiaal haar visite kaartje afgegeven.
Voor wie het nog niet wist: Kate Bush is een eigenzinnige, super getalenteerde musicus, die haar talenten ten volle benut, luister en laat je meevoeren met dit prachtige album.
Hele interessante info! Een echte fan zo te zien
Dankjewel Roxy!
1
geplaatst: 11 augustus, 19:04 uur
Eliasliefhebber, je hoeft niet een volledige tekst te quoten hoor.
Je kunt ook een user taggen of een klein stukje quoten.
Is gewoon een tip. Die heb ik ook gekregen toen ik een nieuwe user was.
Je kunt ook een user taggen of een klein stukje quoten.
Is gewoon een tip. Die heb ik ook gekregen toen ik een nieuwe user was.
0
Eliasliefhebber
geplaatst: 11 augustus, 19:05 uur
Mssr Renard schreef:
Eliasliefhebber, je hoeft niet een volledige tekst te quoten hoor.
Je kunt ook een user taggen of een klein stukje quoten.
Is gewoon een tip. Die heb ik ook gekregen toen ik een nieuwe user was.
Eliasliefhebber, je hoeft niet een volledige tekst te quoten hoor.
Je kunt ook een user taggen of een klein stukje quoten.
Is gewoon een tip. Die heb ik ook gekregen toen ik een nieuwe user was.
Aah Thanks! Ik zal het de volgende keer proberen haha.
Je leert nog is wat op musicmeter
2
geplaatst: 11 augustus, 19:25 uur
Alles tussen de [quote]-tags wordt meegenomen dus je kan daar gewoon een stuk tussenuit gooien.
2
geplaatst: 12 augustus, 17:54 uur
In lijn met de academische richtlijnen vind ik het wel belangrijk dat zulke weglatingen wel netjes gemarkeerd worden met een [...].
1
geplaatst: 12 augustus, 21:15 uur
Slowgaze schreef:
In [...] belangrijk [...] zulke [...] netjes [...] een [...]
In [...] belangrijk [...] zulke [...] netjes [...] een [...]
Ben ik het helemaal mee eens.
1
geplaatst: 12 augustus, 21:17 uur
Slowgaze schreef:
Maar mensen dingen laten zeggen die ze nooit gezegd hebben, is natuurlijk helemaal fantastisch.
Maar mensen dingen laten zeggen die ze nooit gezegd hebben, is natuurlijk helemaal fantastisch.
Voor al uw valsheid in geschrifte...
* denotes required fields.
* denotes required fields.