menu

Whitesnake - Slip of the Tongue (1989)

mijn stem
3,67 (129)
129 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EMI

  1. Slip of the Tongue (5:23)
  2. Cheap An' Nasty (5:11)
  3. Fool for Your Loving (4:08)
  4. Now You're Gone (4:06)
  5. Kittens Got Claws (5:03)
  6. Wings of the Storm (3:31)
  7. The Deeper the Love (4:20)
  8. Judgment Day (3:59)
  9. Slow Poke Music (5:06)
  10. Sailing Ships (6:06)
  11. Sweet Lady Luck [Single B Side] * (4:37)
  12. Now You're Gone [US Single Remix] * (4:07)
  13. Fool for Your Loving [Vai Voltage Mix] * (4:17)
  14. Slip of the Tongue [Live at Donnington 1990] * (5:41)
  15. Kittens Got Claws [Live at Donnington 1990] * (4:58)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 46:53 (1:10:33)
zoeken in:
avatar van Edwynn
3,5
hardrock in het algemeen was vooral populair in de States. In Europa wat minder. Whitesnake had daarom dikke hits met het "Whitesnake"album. Meer bands hadden dikke hits toen. En dat was met Slip Of The Tongue al heel wat minder.

Ik weet trouwens niet of Adje nou de grote oorzaak was van het succes van Here I Go Again hier. De singleversie was altijd op de radio en daarop is slechts een solo van Vivian Campbell te horen. Vandenberg zag je wel in de video maar toch beduidend minder vaak dan Tawny Kitaen.

avatar van gaucho
3,5
Edwynn schreef:
Ik weet trouwens niet of Adje nou de grote oorzaak was van het succes van Here I Go Again hier. De singleversie was altijd op de radio en daarop is slechts een solo van Vivian Campbell te horen. Vandenberg zag je wel in de video maar toch beduidend minder vaak dan Tawny Kitaen.

Bij die laatste opmerking mag wel een smiley...

Ik heb me zelf ook wel eens afgevraagd of wij in Nederland niet een wat vertekend beeld hebben van het wereldwijde succes van Whitesnake door de betrokkenheid van Ad Vandenberg. In de Nederlandse media werd zijn rol natuurlijk ook extra uitgelicht. Aan de andere kant: voor Van Halen gold natuurlijk hetzelfde, met hun Nederlandse roots, en die waren wereldwijd ook echt enorm succesvol. Ook in de jaren '87/'89.

Op de Amerikaanse single-versie van Here I go again is de solo volgens mij ingespeeld door Dann Huff. In Nederland en veel andere landen verscheen een edit van de LP-versie op single, en daarop is de solo wel van Adrian Vandenberg (en het overige gitaarwerk van John Sykes, bevestigt Wikipedia.

avatar van Edwynn
3,5
o h ja. Dan Huff. Campbell was alleen te horen op de single versie van Give Me All Your Love. Best een verwarrende periode rondom Coverdale toen.

avatar van Kronos
4,0
gaucho schreef:
En zo op het oog - alleen blockbusters als die van Michael Jackson en Whitney Houston verkochten beter - waren er weinig tot geen metal-acts die daar in 1987/1988 bij in de buurt kwamen.

De glam metal op Slippery When Wet van Bon Jovi deed het toch beter. En als blockbusters waren er in '87/'88 ook nog George Michael, U2, Madonna, Tracy Chapman en INXS.

avatar van Faalhaas
4,0
Kronos schreef:
(quote)

De glam metal op Slippery When Wet van Bon Jovi deed het toch beter.

En dat was dan vooral dankzij songsmid Desmond Child, destijds bekend voor zijn werk met oa Bonnie Tyler, Cher en Billy Squier. Pop dus. Bon Jovi hees het vervolgens in een rockjasje. Het enige glam metal aspect aan Bon Jovi waren de kapsels.

avatar van gaucho
3,5
Kronos schreef:
De glam metal op Slippery When Wet van Bon Jovi deed het toch beter. En als blockbusters waren er in '87/'88 ook nog George Michael, U2, Madonna, Tracy Chapman en INXS.

Zeker, maar die van Bon Jovi verscheen een jaar eerder (1986). Al zal een deel van het verkoopsucces ook in 1987 nog wel hebben doorgezet. En ook in mijn (vooral op Nederland georiënteerde) herinnering was Bon Jovi populairder dan Whitesnake, dus dat kan wel kloppen. Daarnaast had 1987 inderdaad wel behoorlijk wat 'blockbusters'. Vergelijk dat eens met de muziekmarkt van nu...

Maar goed, het gaat er mij niet om om elkaar hier vliegen af te vangen. Het relatieve succes van de ene hardrockplaat ten opzicht van de andere is moeilijk meetbaar, zeker wereldwijd. Ik trok mijn - overigens al niet met zekerheid verkondigde - conclusie naar aanleiding van de stelling van Leonidas55 op basis van mijn eigen herinnering en aannames. Maar dat Whitesnake het in de jaren '87'/'88 qua verkopen en populariteit buitengewoon goed deed voor een hardrock-act, daar kunnen we het allemaal wel over eens zijn, denk ik.

Goed, terug naar het eigenlijke album waar het hier om gaat: Slip of the tongue. Zoals gezegd: de plaat die de hooggespannen verwachtingen bij het grote publiek niet kon waarmaken en de populariteit van Whitesnake deed afnemen ten opzichte van diverse eerder genoemde concurrenten, die vaak ook nog eens een harder en rauwer geluid voortbrachten. De opmaat naar de jaren negentig...

avatar van Kronos
4,0
gaucho schreef:
Zeker, maar die van Bon Jovi verscheen een jaar eerder (1986). Al zal een deel van het verkoopsucces ook in 1987 nog wel hebben doorgezet.

Waarschijnlijk wel want in 1987 verscheen de single Wanted Dead or Alive nog. En in 1988 verscheen hun volgende bestseller album alweer. Maar door het nummer Here I Go Again herinner ik me wel goed dat Whitesnake toen ook erg populair was.

avatar van gigage
4,5
Whitesnake trok met de Monsters of Rock tour in 1990 volle stadions, samen met Aerosmith. Motley Cruë wilde in Nederland vroeg in de middag niet openen voor Queensryche in de 1991 versie ervan en bleven weg. ( daarna nog Metallica en AC/DC)
En nu headlined de Cruë een stadion tour in de VS met oa Def Leppard als opening act.
Dus tja, wereldwijd succes is niet hetzelfde als Amerikaanse of Nederlandse populariteit.

4,0
Interessant. Maar De Crue mag van al die genoemde bands de veters nog niet strikken!

avatar van Kronos
4,0
Alsof ze dat zouden willen.

avatar van vielip
4,0
gigage schreef:

En nu headlined de Cruë een stadion tour in de VS met oa Def Leppard als opening act.


Volgens mij is het net andersom. Leppard was (en is) in Amerika echt een mega band in de jaren 80. Zelfs één van de 5 bands (de andere waren destijds Led Zeppelin, Van Halen, Pink Floyd en The Beatles) waarvan twee opeenvolgende albums de 10 miljoen verkochte exemplaren aantikte. Dat Leppard en Cruë, aangevuld met Poison en Joan Jett, anno nu nog stadions weten vol te krijgen in de States verbaasd me eigenlijk een beetje. Had ik niet verwacht. Maar vind het uiteraard prachtig dat het gebeurt. Waarbij ik moet concluderen dat Poison, afgaande op de youtube filmpjes die ik heb bekeken, elke avond de show steelt. Of laat het ik anders zeggen; zeker niet de minste band is.

avatar van gigage
4,5
Ik baseer mijn relaas op 1 youtube registratie en daar was Motley onlangs de afsluiter, maar het kan per stad verschillend zijn, geen idee. Dat zie ik Whitesnake niet meer doen, maar ja daar zit ook een aardig leeftijdsverschil in,

"Ik weet trouwens niet of Adje nou de grote oorzaak was van het succes van Here I go again hier"
Qua line up wisselingen kan je Whitesnake in 1 adem noemen met Ministry en Steely Dan. Dat je een vast bandlid bent van bovengenoemde bands is erg onzeker. David Coverdale, Al Yourgensen en Donald Fagen zijn onvoorspelbaar wat dat betreft. Maar de Rock en Metal encyclopedie geeft duidelijkheid. Ten tijde van de opnamens van 1987 bestond Whitesnake uit David Coverdale : Zang, Neil Murray : bas, John Sykes : Gitaar en Aynsley Dunbar : drums. Daaruit kan je concluderen dat alle credits dus gaat naar deze line up. John Sykes had alle gitaarpartijen ingespeeld van het album 1987. Dus het succes van Here I go again is ook deze line up verantwoordelijk voor en niet Adje Vandenberg omdat hij toen nog niet bij Whitesnake zat. De video clips van Still of the night, Here I go again en Is this love is kort na de release opgenomen vermoedelijk. In de clips is alleen Neil Murray nog te zien van de vorige line up. Tommy Aldridge, Vivian Campbell en Adje Vandenberg zaten er toen net bij. De stoel was nog niet eens warm want later heeft Vivian Campbell de band alweer verlaten, Campbell moest John Sykes destijds opvolgen. Steve Vai werd toegevoegd bij de band als solo gitarist naast Adje Vandenberg. Nou en dat hebben ze geweten met het album Slip of the Tongue. (lees m'n reactie op Passion and warfare) Ik vind het wel jammer dat Adje niet veel solo's speelde bij Whitesnake want hij is meer dan een voortreffelijke rhythm gitarist. En over die videoclips gesproken die super lenige Tawny Kitaen met die goddelijke prachtige benen was destijds toch een prachtige opvulling, was destijds voor korte tijd de vriendin van David Coverdale.
Helaas helaas is deze knappe dame niet meer onder ons, veel te vroeg overleden. Over het album Slip of the tongue krijgt bij mij de maximale score, favoriete nummer : Sailing ships, opbouw is heel sterk en het moment dat daarna komt dat het helemaal los gaat met dat fantastische gitaarwerk van Steve Vai, WAANZINNIG!!!!!!!!

avatar van Edwynn
3,5
Vandenberg speelde de solo van de albumversie, Dan Huff die van de singleversie van Here I Go Again.
Natuurlijk is het dus niet Vandenberg die het succes van 1987 bepaalde. Dat is gewoon John Sykes ofschoon Whitesnake inderdaad niets meer of minder dan David Coverdale is. Wel pende Vandenberg samen met diezelfde Coverdale Slip Of The Tongue bij elkaar. Vanwege een blessure kon hij het album alleen niet inspelen. Daarom Vai. Of dat een match was voor Whitesnake, daar zijn de meningen over verdeeld. Ik houd zelf niet zo van het geïsoleerde Vaigeluid op dit album. De songs daarentegen vind ik wel erg leuk. De aansluitende tour liet de beide heren samen op het podium schitteren. En volgens mij kwam het spul daar vrij aardig tot zijn recht als ik naar de Donington-opname kijk en luister.

"Ik houd zelf niet zo van het geïsoleerde Vaigeluid op dit album" Daar ben ik het mee eens, achteraf bekeken was Steve Vai niet de geschikte gitarist voor Whitesnake. Ondanks de mindere Line up is dit toch een goed album en dat is dan weer de kracht van deze top band. Het 1e nummer, het titelnummer begint gelijk al goed en ligt prettig in het gehoor. Cheap an nasty en Kittens got claws zijn 2 lekkere recht toe recht aan nummers. Wings of the storm en Judgment day zijn 2 meeslepende nummers waarbij Judgment day ook nog eens vrij heavy is. Slow poke music is een technisch nummer wat je niet 123 verwacht van Whitesnake. De 2 rockballads op dit album vind ik Now you're gone echt slecht, de zang weet me niet te boeien. De gitaarsolo past totaal niet in dat nummer, en de tekst is van een hoog klefheid gehalte. Volgens mij heeft z'n vriendin Tawny Kitaen hem toen al verlaten of zo. The deeper the love daarentegen vind ik weer een stuk beter doet mij wel wat denken aan Don't turn away van het 1987 album ook de solo is prachtig en weet mij te raken. Fool for your loving is de enige singel van dit album en vind ik wel aardig maar ook niet meer dan dat. "En volgens mij kwam het spul daar vrij aardig tot zijn recht als ik naar de Donington-opname kijk en luister" mee eens live staat Whitesnake z'n mannetje ongeacht wat de line up is. Nadat Adje Vandenberg Whitesnake had verlaten was het vat nog niet leeg. Met de gitaar tendem Dough Aldrich en Reb Beach is er nog een blue ray uitgekomen van Made in Japan en een dubbel cd Live in the shadow of the blues. Echt krankzinnig en waanzinnig goed, David Coverdale weet wel wat hij zoekt.

avatar van gaucho
3,5
Satriani/vai schreef:
Fool for your loving is de enige singel van dit album en vind ik wel aardig maar ook niet meer dan dat.

Kleine kanttekening: The deeper the love verscheen ook op single. Geen hit in Nederland, maar haalde wel de top 40 in de VS, het VK, Ierland en Canada. En was vooral veel te zien op MTV, dat Whitesnake rond deze tijd nog steeds enorm gunstig gezind was.
Naast Judgment day stond op de B-kant van de 12" single ook het nummer Sweet lady luck, dat niet op het album stond, maar er kwalitatief best bij had gepast. Het kwam later nog langs op een Greatest Hits-album uit 1994.

Ook Now you're gone verscheen nog op single, maar dat werd volgens mij nergens een hit.

avatar van MetalMike
"Sweet Lady Luck" was idd te gek. Die single ooit ergens in een uitverkoopbak gevonden. Begreep totaal niet waarom dat nummer achterwege was gelaten, kwalitatief had het de plaat een flinke boost kunnen geven. Met name kant A was buitengewoon onsamenhangend.

avatar van Faalhaas
4,0
Satriani/vai schreef:
De video clips van Still of the night, Here I go again en Is this love is kort na de release opgenomen vermoedelijk. In de clips is alleen Neil Murray nog te zien van de vorige line up.

Nee is al met Rudy Sarzo.

avatar van Faalhaas
4,0
geplaatst:
Ik las laatst ergens (Steve Hoffman music forum) dat het akoestische gitaarintro van Sailing Ships nogal lijkt op een David Lee Roth nummer met Vai. Ik kan helaas niet meer terugvinden om welk nummer dat zou gaan. Iemand enig idee?

edit: ik ben nu aan het luisteren en vermoed dat het om Damn Good gaat.

avatar van Edwynn
3,5
geplaatst:
Ja dat gaat over Damn Good. Heb ik vaker gelezen en gehoord. Met Hoffman ben ik wel gestopt. Veel vermoeiender dan daar wordt het meestal niet.

avatar van Faalhaas
4,0
geplaatst:
Edwynn schreef:
Ja dat gaat over Damn Good. Heb ik vaker gelezen en gehoord. Met Hoffman ben ik wel gestopt. Veel vermoeiender dan daar wordt het meestal niet.

Oh ik kom er soms wel interessante info tegen. Zitten wel mensen op die echt alles bijhouden.

En ja Damn Good, ik hoor het ook wel enigszins die gelijkenis. Maar vraag me dan toch af hoe dat zit. Het nummer is geschreven door Vandenberg en Coverdale. Vai kwam er pas later bij toen alles al voorbereid was.

avatar van Edwynn
3,5
geplaatst:
Heel eerlijk: ik vond ik het wel wat vergezocht. Als je het leest en gaat luisteren snap je de gelijkenis. Maar anderszins gaat het direct aan je voorbij omdat het twee nummers zijn met totaal verschillende sfeerzettingen.

avatar van De buurman
3,0
geplaatst:
Helemaal mee eens, ik hoor de gelijkenis, behalve de acoustic guitar

Gast
geplaatst: vandaag om 10:36 uur

geplaatst: vandaag om 10:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.