menu

Rainbow - Down to Earth (1979)

mijn stem
3,43 (152)
152 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Polydor

  1. All Night Long (3:55)
  2. Eyes of the World (6:46)
  3. No Time to Lose (3:47)
  4. Makin' Love (4:40)
  5. Since You Been Gone (3:22)
  6. Love's No Friend (4:56)
  7. Danger Zone (4:33)
  8. Lost in Hollywood (4:53)
  9. Bad Girl * (4:51)
  10. Weiss Heim * (5:15)
  11. All Night Long [Instrumental Outtake] * (4:41)
  12. Eyes of the World [Instrumental Outtake] * (6:50)
  13. Spark Don't Mean a Fire * (3:50)
  14. Makin' Love [Instrumental Outtake] * (4:44)
  15. Since You Been Gone [Instrumental Outtake] * (4:00)
  16. Ain't a Lot of Love in the Heart of Me * (4:58)
  17. Danger Zone [Instrumental Outtake] * (5:29)
  18. Lost in Hollywood [Instrumental Outtake] * (4:01)
  19. Bad Girl [Instrumental Outtake] * (5:02)
  20. Ain't a Lot of Love in the Heart of Me (Alternative Outtake) * (5:22)
  21. Eyes of the World [Instrumental Outtake Take 2] * (6:09)
  22. All Night Long [Cozy Powell Mix] * (3:54)
toon 14 bonustracks
totale tijdsduur: 36:52 (1:45:58)
zoeken in:
3,0
Rainbow - Down to Earth

Toch wel een stuk minder dan de eerste 3 albums van Rainbow. Naast dat het vertrek van Dio meespeelt, zijn ze hier ook een stuk meer poppy bezig, en zijn de lange epics verdwenen. Het is gelukkig geen lang album, waardoor het allemaal prima luisterbaar is.
Eyes Of The World vind ik verreweg het beste nummer van dit album en mag zich wat mij betreft scharen onder de beste nummers van Rainbow. De intro is onheilspellend, de vocals bevallen me dermate goed, prima songtekst en ten minste tijd voor een solo tussendoor.
Maar dat is ook het enige nummer dat er echt boven uitsteekt. Since You Been Gone bijvoorbeeld is best prima, maar net als de andere nummers doet het me niet zoveel. Echt ondermaats is het allemaal ook niet, en bij vlagen zitten er best lekkere stukjes in de nummers.

3*

avatar van dominicano fonso
4,0
In dit album wilde Rainbow een meer toegankelijker geluid laten horen. Ik vind het nog een goed album.

avatar van Ketwiezel
Niet het beste.... niet het slechtste...
De commercie begint hier door te sijpelen.... Maar daar was Herr von Blechmoor blijkbaar ook op uit.
Hoogtepunten: Eyes of the World en Danger Zone.
De productie (Roger Glover) is wel een stuk dynamischer hier (in vergelijking met de platte sound op voorgaande albums) en Graham Bonnet zingt de longen uit z'n lijf (goed bezig Graham!).

Kwantiteit ten koste van.....kwaliteit.

avatar van RonaldjK
4,0
Met mijn ronkende verhalen over het Rainbow met eerste zanger Ronnie James Dio zou ik bijna vergeten dat ik die pas ná deze plaat zou horen. Via Neerlands tipparades klonk vanaf mei 1979 single All Night Long en vanaf augustus Since You Been Gone; de tweede single herinner ik me daadwerkelijk op de radio te hebben gehoord, vond ik meteen een goed liedje. Het was het jaar dat new wave en ska zeer succesvol werden en mijn volle aandacht hadden; nieuwe namen vulden zowel de ether als de popmagazines. Maar dus ook deze inmiddels veteraan Ritchie Blackmore.

Het verhaal is bekend. Blackmore wilde terug naar de hitlijsten zoals indertijd met Purple en daarom toegankelijke teksten over boy-meets-girl in plaats van dragon-enters-dungeon. Zanger Ronnie James Dio zwaaide daarom af, terwijl Blackmore's geduld met bassist Bob Daisley en toetsenist David Stone alweer op was.
Ik las in die dagen dat Blackmore zijn voormalige Purplebassist Roger Glover terughaalde. 'Een voorteken dat Deep Purple een reünie zou gaan doen?' zo vroeg de journalistiek zich af. Met Don Airey op toetsen (het jaar ervoor uitvoerig te horen op Never Say Die! van Black Sabbath) en de onbekende Graham Bonnet als zanger ging een 60% gereviseerd Rainbow een andere koers varen.
Pas enkele jaren geleden ontdekte ik dat Bonnet in 1968 een hitje had gescoord met de groep Marbles, het liedje Only One Woman, een liedje van de heren van de Beegees. Via Blackmore betrad deze strak geklede meneer de heavy rockwereld en deed dat bepaald niet onverdienstelijk.

Toen ik de plaat rond 1981 draaide, werd al snel duidelijk dat dit een prima album was. Naast de singles waren het vooral Eyes of the World, Makin' Love en Lost in Hollywood die ik goed vond.
Met de huidige oren constateer ik dat de meeste songs makkelijk met Dio hadden kunnen worden opgenomen, zij het dat hij deze ongetwijfeld andere teksten en dus ook titels had meegegeven. Zo doet Makin' Love mij denken aan Do You Close Your Eyes van de tweede Rainbow. Diezelfde echo klinkt bij Love's No Friend, dat wel iets weg heeft van Purples/Rainbows Mistreated.
Toch is de koers wel degelijk lichter: de koortjes in singles Eyes of the World en Since You Been Gone, wat zelfs mijn zusje een leuk liedje vond.
Over de gehele plaat musiceert en soleert Blackmore fraai. Voeg daarbij de kenmerkende stijl van drummer Cozy Powell (breaks als taka-ta-tak, taka-ta-tak in Eyes), terwijl Airey her en der heerlijke partijen neerzet op zijn klavieren. Dit is gewoon een goede plaat die ontegenzeggelijk als Rainbow klinkt. Niks mee mis.

2,0
na Rising en Long Live R & R was dit album voor mij een tegenvaller

avatar van B.Robertson
3,5
Samen met Straight Between the Eyes het minste Rainbow album maar zeer behapbaar. De meer commerciële koers leverde aanzienlijke hitsingles op en qua line-up is het een sterbezetting, mits men van de vocalist houdt. Teksten zijn wel eens wat ondermaats als je een vergelijk op Dio trekt, Makin' Love is daar een goed voorbeeld van. Dit nummer van Blackmore/Glover stond later model voor Perfect Strangers naar mijn bevinding. Eyes of the World blijft de grote klapper evenals de aanrollende drums van Lost in Hollywood een sterke afsluiter inluiden. Danger Zone en No Time to Lose lekker energieke tracks. Love's No Friend doet wat bluesy aan. Toch zijn de Dio albums beter ja. Maar zo'n samenwerking stopt en men moet toch verder.

avatar van hnzm
4,0
Ik las op Review for Down to Earth - Rainbow by siLLy_puPPy - Rate Your Music: 'Blackmore was accustomed to auditioning new members and it seems in retrospect that half of RAINBOW’s time was spent recruiting new members rather than actually playing!'

Graham Bonnet klinkt voor mij als een passende keuze bij het gewijzigde Rainbowgeluid. Na The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982) is Down to Earth mijn favoriete album met Bonnet op zang. Tien punten voor Eyes of the World. Die heeft voor mij dezelfde status als Stargazer en Gates of Babylon. De andere zeven songs ontlopen elkaar niet zoveel en krijgen van mij gemiddeld 7,5. Daarmee scoort het album als geheel vier sterren.

2,0
hnzm schreef:
Ik las op Review for Down to Earth - Rainbow by siLLy_puPPy - Rate Your Music: 'Blackmore was accustomed to auditioning new members and it seems in retrospect that half of RAINBOW’s time was spent recruiting new members rather than actually playing!'

Graham Bonnet klinkt voor mij als een passende keuze bij het gewijzigde Rainbowgeluid. Na The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982) is Down to Earth mijn favoriete album met Bonnet op zang. Tien punten voor Eyes of the World. Die heeft voor mij dezelfde status als Stargazer en Gates of Babylon. De andere zeven songs ontlopen elkaar niet zoveel en krijgen van mij gemiddeld 7,5. Daarmee scoort het album als geheel vier sterren.


Sorry daar geef je veel te veel eer aan dit nummer. Stargazer is echt de totenhoge favoriet en misschien wel zijn beste nummer. Dat nummer op één lijn zetten met Eyes of the World is echt te veel eer.

avatar van gigage
3,5
Als Ronnie het had gezongen dan zou je dat misschien heroverwegen?

avatar van hnzm
4,0
Neal Peart schreef:
Sorry daar geef je veel te veel eer aan dit nummer. Stargazer is echt de totenhoge favoriet en misschien wel zijn beste nummer. Dat nummer op één lijn zetten met Eyes of the World is echt te veel eer.
Dan zijn we het erover eens dat Stargazer een top nummer is .

Ik heb Eyes of the World nogmaals beluisterd en kan niet ontdekken wat er mis mee is. Lekker ritme/fijne groove/opzwepende drive/goede breaks, mooi solo's met eerst een stukje a-cappella gitaarsolo, dan een stukje slide gevolgd door een wat virtuozer deel en afgemaakt met afwisselende synths. Van mij krijgt hij 10 uit 10.

Moet je me toch eens uitleggen waar Eyes of the World voor jou tekortschiet. Volgens mij ben je ook geen Bonnet-hater. Ik zie dat je The Michael Schenker Group - Assault Attack (1982) met 4* waardeert.

avatar van Arjan Hut
4,0
Eyes of the world > Stargazer \m/

Eyes Of The World is zo goed als Gates Of Babylon.

2,0
Sinds het vertrek van Ronnie James Dio is Rainbow nooit meer geworden wat het was. Rising en On Stage waren top albums, Long Live Rock and roll ook, maar net in iets mindere mate. Op laatstgenoemd album was de magie die Rainbow naar mijn smaak zo bijzonder maakte geslonken tot 1 wereldnummer: Gates of Babylon. Daarna vertrok Dio en ging Rainbow meer de commerciële kant op teneinde ook voet aan de grond te krijgen in de VS.
De latere albums met Joe Lynn Turner als zanger was een soort "Rainbow lighht" : prima
albums, maar nooit meer het niveau van Rising.
Down to Earth zat tussen de periodes Dio- Turner in, met Graham Bonnett als zanger. En dat is meteen het grootste minpunt van deze plaat: een waardeloze zanger met een stem die totaal niet past bij Rainbow. Gelukkig werd hij al na 1 album de laan uitgestuurd en vervangen door de veel betere Turner.
Op Down to Earth zijn er twee nummers die er goed mee door kunnen: het aanstekelijke Lost in Hollywood en vooral Eyes of the World, wat qua compositie nog het meest teruggrijpt op het Rainbow van eerdere periodes.
Commerciële nummers als Sinds you been gone en All night long gaan bij mij het ene oor in en het andere weer uit.
Van alle Rainbow platen is dit de minste.

avatar van Hawee
4,0
Ik begrijp de kritiek op Graham wel...en niet. Op deze plaat (en op Alcatrazz) is hij echt een topzanger, krachtig, gevoelig, groot register. Hij zag eruit als James Dean, maar zijn stem is echt hard rock. Ik vind hem veel beter pruimbaar dan Joe Lynn Turner, die is echt te soft. En de opmerkingen over 'commercieel' begrijp ik ook, maar Dio was er in de Dio-jaren ook niet vies van. Down to Earth kan iedere vergelijking met willekeurige Dio-plaat aan, het is een strakke, melodieuze, opzwepende plaat met de bekende uitschieters, maar ook veel deep cuts, zoals Lost in Hollywood en Danger Zone. De toon van Blackmore's gitaar is mooi op deze plaat, ook al houdt hij zich in, en de overige muzikanten zijn eveneens niet min. Natuurlijk vind ik Rising en Long Live R 'n' Roll meer aansprekende albums, maar deze is zeker meer dan de moeite waard. De neerwaartse spiraal begint hierna pas, bij Difficult to Cure!

2,0
Alcatrazz is beter dan dit album @ Hawee

avatar van Lonesome Crow
4,0
Prima plaat! Als het dan toch toegankelijker moet dan op deze manier.
"All Night Long" en "Since You Been Gone" lekker catchy en toch stevig.
"Love's No Friend" lekker bluesy en slepend.
Zitten ook zat avontuurlijke keyboard en gitaarsolo's in op dit album.
"Eyes of the World", wederom een Rainbow klassieker op dit album.

Houthakker Cozy Powell vond "Since You Been Gone" helemaal niks en wilde het maar 1x inspelen.
Gelukkig stond het er meteen goed op! Ik was daar niet bij maar heb het uit het rommelige fragmentarische boek van Martin Popoff "Sensitive to Light: The Rainbow Story".

Alleen "No Time to Lose " daar kan ik weinig mee.
Wat kon Ritchie Blackmore toch een geweldige songs schrijven!

avatar van RonaldjK
4,0
Airey en Powell promootten het album op de "British telly".

Misschien ook maar eens terug aanschaffen ( had hem vroeger op LP). Het is lekker meebrullen op All NIght Long en Since You Been -Gone.

avatar van Queebus
4,0
Een hele andere koers deze Rainbow met nieuwe zanger Graham Bonnett en met Roger Glover op bas. Don Airey op toetsen en hardhitter Cozy Powell op drums. Plus The Man In Black. Geproduceerd door Roger Glover dus de onvermijdelijke koortjes. Een doorbraak in de USA moest het worden. All Night Long is een perfecte opener gevolgd door het magistrale Eyes Of The World, een rasechte klassieker in het Rainbow oeuvre. Het niveau is jammer genoeg niet over de gehele album even sterk. De Russ Ballard cover Since You Been Gone is top en dat geldt ook voor Lost In Hollywood. Dat zijn dan ook de 4 memorabele songs van dit album. De rest blijft helaas wat achter.

Heel leuk is het interview in Muziekkrant Oor ten tijde van dit album. Een zeer openhartige en spraakzame RB die zichzelf, anderen en (zijn) muziek niet spaarde. "Het meeste wat ik doe is rotzooi". Een jaar of wat later was hij kwaad over dit gesprek.

avatar van vielip
Heb dit album altijd een beetje links laten liggen. Voornamelijk omdat ik niet zo'n Bonnett fan ben. Maar een tijdje terug hoorde ik Eyes of the world voorbij komen en dat was toch wel even genieten. Ik weet dat ik daarmee gelijk het beste van dit album heb gehad maar de rest klinkt ook heel acceptabel. Toch maar eens in huis halen dus

avatar van Rudi S
4,0
Best een prima album, Bonnet doet het hier toch wel zeer goed.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:36 uur

geplaatst: vandaag om 18:36 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.