Wanneer je als Nederlander besproken wordt op invloedrijke muzieksites als NME, Pitchfork & The Gardian, word je al snel bestempeld als veelbelovend talent. Wanneer dit gebeurt als je nog niet eens een debuutplaat uit hebt, mag je daar een serieuze hype bij optellen. Heel gevaarlijk al die hoge verwachtingen, maar niet voor het 24-jarige wonderkind Jacco Gardner. Naast zijn bezigheden als helft van The Skywalkers en bijspringend lid van Lola Kite, werkte hij jaren aan zijn debuut Cabinet Of Curiosities in Hoorn. Gardner puzzelde alles (op de drums van Jos van Tol na) zelf in elkaar. Het resultaat licht vanaf vandaag in de winkel en klinkt als de hoes; sprookjesachtig.
The Byrds, Pink Floyd, Love, Brian Wilson, na het beluisteren van Cabinet Of Curiosities is het wel duidelijk welke platen Jacco Gardner in zijn kast heeft staan. Verschuilen voor zijn invloeden doet hij niet. Deze liggen namelijk overduidelijk in de jaren '60. Hoewel veel liedjes klinken alsof ze er al decennia lang zijn, weet Gardner de sfeer toch eigentijds te houden. Een stijl die mede dankzij bandjes als Tame Impala, Allah-Las en (recentelijk) Unknown Mortal Orchestra weer terug van (niet) weggeweest is.
Cabinet Of Curiosities is een plaat geworden waar je hoe dan ook vrolijk van wordt. De liedjes zijn luister vriendelijk, psychedelisch en zitten lekker in elkaar. Bovendien is de productie van Gardner zelf om je vingers bij af te likken. Het inmiddels bekende 'Clean The Air' blijkt een uitstekende opener, en ander voorproefje 'The Ballad Of Little Jane' is een evengoede afsluiter. Maar daar tussenin gebeurt ook genoeg moois. Zeker de eerste helft van de plaat is geweldig. De dromerige en melodische melodieën in 'The One Eyed King', 'Puppets Dangling' en 'Where Will You Go' behoren tot de hoogtepunten van de plaat.
Toch weet Cabinet Of Curiosities niet tot het eind te boeien. Hiervoor is de plaat wat aan de lange kant en blijkt Gardners zogeheten Baroque Pop - helaas - ook een tikkeltje saai. Maar wat wil je ook van een debuterende artiest? Er is al heel wat geschreven over Gardner, en de hele vaderlandse muziekjournalistiek is het er wel over eens; dit is een wereldplaat. Net als Traumahelikopter eerder dit jaar, is Jacco Gardner een aanwinst voor de Nederlandse muziekindustrie.
Van:
Daan's Muziek Blog