menu

Jacco Gardner - Cabinet of Curiosities (2013)

mijn stem
3,51 (368)
368 stemmen

Nederland
Pop
Label: Excelsior

  1. Clear the Air (3:39)
  2. The One Eyed King (2:24)
  3. Puppets Dangling (3:41)
  4. Where Will You Go (3:23)
  5. Watching the Moon (3:51)
  6. Cabinet of Curiosities (2:46)
  7. The Riddle (4:24)
  8. Lullaby (3:01)
  9. Help Me Out (2:55)
  10. Summer's Game (3:15)
  11. Chameleon (4:09)
  12. The Ballad of Little Jane (4:06)
totale tijdsduur: 41:34
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Als zelfs NME en Pitchfork aan de haal gaan met de Nederlandse Jacco Gardner dan moet er wat bijzonders aan de hand zijn. Betere reclame kan deze 24-jarige artiest uit Hoorn zich niet wensen natuurlijk.
Maar als je dan ook dingen leest in de trant van 'klinkt als een verloren album uit de psychedelische sixties' gaat het grote neonbord 'retro retro' wel erg hard knipperen. Retro kan leuk zijn maar ook too much. Vroege Pink Floyd, Syd Barrett..... toe maar.

Maar dan moet je je laten verleiden tot het draaien van een enkel nummer: ik snapte de opmerkingen gelijk en vond ze terecht maar wat was het heerlijk om je mee te laten voeren door dit muzikale wonderland (perfect gekozen hoes ook).
Het mag dan een pretpark der lang vervlogen tijden zijn; als het gebeurt zoals hier moet je gewoon wel toegeven dat het erg knap gedaan is en ondanks dat retro misschien wel een terechte classificatie is moet je ook toegeven dat het een zeer fijne nostalgische trip is waar ik onmiddellijk aan toe wil voegen dat je dit album daar mee tekort doet.

Cabinet of Curiosities is pure barokpop met een enorme hang naar het verleden maar die wel degelijk met beide benen in het heden staat.
Ik kon het niet laten om Pink Floyd's The Piper at the Gates of Dawn n.a.v. dit album weer eens op te zetten na Cabinet of Curiosities beluisterd te hebben. Het door mij zo zeer gewaardeerde PF album deed opeens erg oud aan. Ik wist even niet wat me overkwam, maar na de frisheid van Jacco Gardner voelde dat dus echt zo. Geloof me, dat is een rare gewaarwording en een groter compliment kan ik hem misschien niet maken.

Dit album is puur genot voor de oren. De superlatieven zijn terecht en dat het zo groots wordt opgepikt is iets om trots op te zijn. Hij verdient het.
Dit is geen 'lavalampen pop' dit is kwaliteit met een zeer grote letter K. Tijdloos.
Of het je smaak is is wat anders, of het je raakt idem maar dat hier met veel liefde en zorg gemusiceerd wordt is voelbaar en hoorbaar.
Met liefde geef ik er dan een hoge beoordeling voor terug.
Zeer knap gedaan! Damn dit is goed!

avatar van E-Clect-Eddy
4,0
Via FB event suggestie voor The Silhouettes terecht gekomen bij Jacco, live in OT301. De nummers op bandcamp even opgezocht en die bevielen me prima. Degene waar hij me als eerst aan deed denken was Jim Noir. Was enige tijd verslaafd aan het album Jim Noir (2008). Heerlijk retro met veel Engelse humor. Er zijn meer retro namen die naar boven komen zoals Nouvelle Vague, April March, Bertrand Burgalat (zoals bass op Where Will You Go), zelfs MGMT en vleugjes Beach Boys / Beatles / Doors. Ja, ik hou wel van wat retro, vooral als het wat tongue-in-cheek humor bevat.

Het concert viel iets tegen maar dat lag vooral aan het slechte (vocaal) geluid, al dan niet aan de plaats in de zaal te wijten(?). Prachtige video's trouwens die ze gekozen hebben om hun muziek mee te omlijsten, de performance was een beetje flets en dan is zo iets welkom. Zo prachtig als het album klinkt zo moeilijk lijkt me dat om live te reproduceren. Niet dus. Maar laat ik het houden bij het album. Er is heel veel om verliefd op te worden, prachtige geluiden en de vocalen klinken ook heerlijk maar persoonlijk mis ik pakkende teksten en hier en daar een rauw randje zou ook fijn zijn. Het blijft allemaal zo binnen de lijntjes. Dan is het verschil tussen de live performance en het album ook niet zo groot. A House On The Moon is mijn favoriet maar staat niet op dit album. Het laatste nummer van dit album The Ballad of Ltitle Jane doet me het meest denken aan Jim Noir en ik hoop dat Jacco net zo vlijtig kan zijn.

Ik luister niet veel naar in Nederland geproduceerde muziek maar dit hoor ik graag en hoop dat zijn volgende album iets rauwer wordt, met een extra zanger om wat meer contrast te maken in de harmonies, maar hou de lekkere bas erin. Zou tegen hem willen zeggen laat je inspireren door de eerste albums van de Kinks en kijk eens of Bertrand Burgalat je volgende album wil produceren.

avatar van DjFrankie
4,5
DjFrankie (moderator)
Daar waar het vorig jaar met de 2de van Lola Kite niet echt wou lukken, daar lukt het meteen met Cabinet of Curiosities. Dezelfde band als de 2de Lola echter met een andere drummer.

De meeste verwantschap van dit album voel ik met de early singles van The Pink Floyd - Early Singles (1992) vooral single Clean the Air gaat daar naar terug. Sterker nog, die had daar op kunnen staan. En de nummers komen op dit album prima uit de verf. Je waant je meteen 45 jaar terug in de tijd. Jacco zong zelfs over de darkside of the Moon (vette knipoog) tijdens het live optreden gisteren, de 60's flowerpop lijkt nooit te zijn weg geweest.

Het te gekke psychedelische sfeertje dat op dit schijfje ronddwaalt is heerlijk, en verveelt nergens.
Zelf zou ik wel het sprookjes-achtige instrumentale Cabinet of Curiosities als eerste hebben gezet, zet meteen de toon van het album.

Het nummer Lullaby eindigt in een psychedelische klanken symfonie, waar de bands in de jaren 60 ook pap van lustte.
Gisteren zag ik ze live en werden alle nummers van dit album gespeeld. En ja ze blijven fier overeind staan. Alleen de podiumperformance mag nog groeien, het is toch en verlegen zanger, die vertelde het tof te vinden dat hij zijn single met enige regelmaat op tv en radio hoorde.

Mooi dat dit weer na Mister and Missisippi een 2de debuut is waar nederland trots op mag zijn.

avatar van midnight boom
4,0
Wanneer je als Nederlander besproken wordt op invloedrijke muzieksites als NME, Pitchfork & The Gardian, word je al snel bestempeld als veelbelovend talent. Wanneer dit gebeurt als je nog niet eens een debuutplaat uit hebt, mag je daar een serieuze hype bij optellen. Heel gevaarlijk al die hoge verwachtingen, maar niet voor het 24-jarige wonderkind Jacco Gardner. Naast zijn bezigheden als helft van The Skywalkers en bijspringend lid van Lola Kite, werkte hij jaren aan zijn debuut Cabinet Of Curiosities in Hoorn. Gardner puzzelde alles (op de drums van Jos van Tol na) zelf in elkaar. Het resultaat licht vanaf vandaag in de winkel en klinkt als de hoes; sprookjesachtig.

The Byrds, Pink Floyd, Love, Brian Wilson, na het beluisteren van Cabinet Of Curiosities is het wel duidelijk welke platen Jacco Gardner in zijn kast heeft staan. Verschuilen voor zijn invloeden doet hij niet. Deze liggen namelijk overduidelijk in de jaren '60. Hoewel veel liedjes klinken alsof ze er al decennia lang zijn, weet Gardner de sfeer toch eigentijds te houden. Een stijl die mede dankzij bandjes als Tame Impala, Allah-Las en (recentelijk) Unknown Mortal Orchestra weer terug van (niet) weggeweest is.
Cabinet Of Curiosities is een plaat geworden waar je hoe dan ook vrolijk van wordt. De liedjes zijn luister vriendelijk, psychedelisch en zitten lekker in elkaar. Bovendien is de productie van Gardner zelf om je vingers bij af te likken. Het inmiddels bekende 'Clean The Air' blijkt een uitstekende opener, en ander voorproefje 'The Ballad Of Little Jane' is een evengoede afsluiter. Maar daar tussenin gebeurt ook genoeg moois. Zeker de eerste helft van de plaat is geweldig. De dromerige en melodische melodieën in 'The One Eyed King', 'Puppets Dangling' en 'Where Will You Go' behoren tot de hoogtepunten van de plaat.

Toch weet Cabinet Of Curiosities niet tot het eind te boeien. Hiervoor is de plaat wat aan de lange kant en blijkt Gardners zogeheten Baroque Pop - helaas - ook een tikkeltje saai. Maar wat wil je ook van een debuterende artiest? Er is al heel wat geschreven over Gardner, en de hele vaderlandse muziekjournalistiek is het er wel over eens; dit is een wereldplaat. Net als Traumahelikopter eerder dit jaar, is Jacco Gardner een aanwinst voor de Nederlandse muziekindustrie.

Van: Daan's Muziek Blog

avatar van Sandokan-veld
2,5
Ik zet mezelf toch in het hokje 'begrijpt de (mini)hype niet'.

Dat die jongen in feite niets anders doet dan het tot halflauwe temperatuur opwarmen van de grootste open deuren van Arthur Lee en Colin Blunstone is nog te vergeven, sterker nog, het is de belangrijkste kwaliteit van de plaat, simpelweg omdat het best aardig is uitgevoerd.

Maar die liedjes vind ik echt niet goed genoeg. Saaie, lijzige melodieën, domme, nietszeggende teksten en flauwe refreintjes die maar doorzeuren en -zeuren en -zeuren. En zeuren. En dan die zaaddodende stem van die man! Nee sorry, veel plezier ermee, ik ga verder kijken wat 2013 nog meer te bieden heeft.

avatar van deric raven
3,0
Jacco Gardner wordt de hemel in geschreven, en Cabinet of Curiosities moet raakvlakken hebben met The Piper at the Gates of Dawn van Pink Floyd.
Die mening deel ik niet geheel, Pink Floyd zette daarmee wel een harder en meer psychedelischer geluid neer.
Watching The Moon is een uitzondering, die heeft wat weg van een tragere Astronomy Domine.
The Doors hoor je inderdaad er ook in terug, maar dan in The Riddle, dat haperende orgeltje zit ook in nummers als You're Lost Little Girl en Alabama Song.
Ik hoor een typische Excelsior artiest, die prima in het rijtje Daryll-Ann, Ceasar en Johan en past.
Het grote verschil is dat de gitaren hier niet op de voorgrond treden.
De stem van Jacco doet mij ook regelmatig aan die van Damon Albarn van Blur denken, en muzikaal lijkt het op het Franse Air.
Zeker ook geen misselijke artiesten.
Hoe dan ook, een prima plaatje uit de Excelsiorstal.

avatar van Co Jackso
3,0
Een aardig en veelbelovend debuut van deze iets jongere streekgenoot. Helaas is het album voor mij wel wat te tam en mist het uitschieters, al vind ik The One Eyed King een nummer dat mij wel degelijk weet te raken. Verder veel nummers die helaas niet het niveau van gemoedelijke achtergrondmuziek ontstijgen, waardoor dit album tekort komt voor mij als muziekliefhebber die op zoek is naar wat meer emotie en spanning.

avatar van matthijs
Mooi concert van de man en zijn band gezien, zondag (Paard, Den Haag)! Wat een topmuzikanten en mooie liedjes.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:56 uur

geplaatst: vandaag om 10:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.