Waar de eerder verschenen punkalbums in uiterst beperkte tijd waren opgenomen én gemixt, werd voor
Never Mind the Bollocks Here's the Sex Pistols tien maanden genomen om alles vast te leggen. Dit door de onderhandelingen van manager Malcolm McLaren met platenmaatschappijen (tot tweemaal toe werden de Sex Pistols gedropt) en de interne strubbelingen waardoor bassist Glen Matlock halverwege de groep verliet, nog altijd invloedrijk als co-schrijver van de meeste nummers.
Toch is hoorbaar dat de heren er plezier in hadden. Gitarist Steve Jones en drummer Paul Cook leveren gedegen werk af, met zanger Johnny Rotten als kers op de taart dankzij diens eigenwijze zanglijnen en frasering. Oudste opname is
Anarchy in the UK (als single in november '76 verschenen), de laatste is
Bodies, in augustus 1977 opgenomen met inmiddels Sid Vicious als bassist.
De waarde van dit album overstijgt de muziek, ondanks dat The Ramones reeds anderhalf jaar eerder de
eerste punkplaat op de wereld zetten,
The Damned en
The Saints acht maanden voor de Pistols hun langspeler afleverden en
The Stranglers twee maanden daarna, in april.
Het zit 'm in hun geruchtmakende optredens die vanaf november 1975 plaatsvonden, de connectie aan kledingwinkel Sex én die rooie, ratterige frontman die ook nog eens ad rem bleek, altijd geschikt voor een volgend nieuwsbericht of geruchtmakend interview. Met de slimme manager als spindoctor hadden ze wat dat betreft geen vinyl nodig om hét gezicht van punk te zijn.
Vermakelijk zijn de twee anekdotes verbonden aan Queen: hoe Rotten
op handen en voeten hun studio binnenliep én op dezelfde wijze vertrok; en dat Vicious betrad om Freddy Mercury te zeggen wat hij van hem vond, waarop de zanger hem kwiek
eruit zette.
O ja, de muziek. Hoorbaar is dat
Anarchy (in het Verenigd Koninkrijk drie weken #38 in december '76-januari '77) ouder is dan tweede single
God Save the Queen (mei '77 #2),
Pretty Vacant (juli #6) en
Holidays in the Sun (oktober #8, samenvallend met de verschijning van de elpee). Het gitaargeluid op het singledebuut is anders en de band is nadien hoorbaar beter gaan spelen, al mept Cook al bekwaam op zijn potten en pannen.
Ook opvallend is
Bodies, met een tekst vanuit een zojuist geaborteerd kind geschreven. Daarbij pakt de eerste plaatkant mij beter dan de tweede, al leiden de sneren in/naar
EMI, dat de groep na één single liet vallen, tot een vermakelijke tekst.
Een voorbeeld gevolgd door A&M door wie single
God Save the Queen al was geperst, een oplage die vervolgens werd vernietigd. McLaren hoopte lange tijd op een betere deal dan Virgin aanbood, maar had uiteindelijk slechts die maatschappij als optie over.
Never Mind the Bollocks piekte Oudjaarsdag 1977 op #16 in Nederland, in het Verenigd Koninkrijk was meer succes: in november twee weken #1.
Ik reis door punk, new wave en aanverwanten en dat momenteel vooral in Londen. Het vorige station was
Stupidity van Dr. Feelgood; nu op naar de single
Amsterdam Dog van pubrocker Sean Tyla, met de B-kant ervan te vinden op
deze verzamelaar van zijn vorige groep Ducks Deluxe.