Ok, dit was ooit mijn eerste stap in de rock 'n roll, de lp van m'n oom gekregen en ik had een platenspelertje met ingebouwde versterker en speakertjes van een tante gekregen. Het was rond '81/'82, ik was dus serieus nog heel jong.
Ik neusde altijd al door de platencollectie van m'n pa omdat de hoezen zo ongelooflijk gaaf waren, Santana, Moody Blues etc.
M'n pa had een teringhekel aan bands als Purple, Heep of Sabbath, "Simpele drie akkoorden hardrock!! Lawaai!"
Z'n jongere broer was daar wel van en ik kreeg In Rock dus van hem.
Of ik er veel van begreep weet ik niet maar ik vond het wel intrigerend, ik ken deze plaat dus ook van voor naar achter en binnenstebuiten.
Uiteindelijk belandde ik via Deep Purple, Iron Maiden (via een collega van mij Pa) en Metallica (broer) in de Deathmetal en Grindcore en de rest is geschiedenis.
40 jaar later is de liefde voor hardrock wel enigszins bekoeld en ook de waardering voor In Rock.
Child in Time vind ik al heel lang een verschrikkelijke track waar ik al genoeg tegen aan heb gepist op dit forum.
De rest van In Rock valt wel meer in de smaak maar ik hoor nu toch ook wel veel irritants met name de vocalen van Ian Gillan zijn niet altijd al te best te noemen, iets wat later wel veel beter werd gelukkig.
Speedking vind ik echt slecht gezongen en dat gekrijs van Gillan vind ik echt zo extreem kazig maar dat is nu eenmaal een smaakdingetje.
Maar verpest voor mij een groot deel van de muzikale beleving.
Ik hou erg van toetsinstrumenten in muziek maar de manier waarop John Lord zijn Hammond had ingesteld vind ik echt niet mooi tevens rommelt hij ook behoorlijk af en toe.
Het intro (Hammond) gepingel van Speedking hadden ze wat mij betreft best achterwege mogen laten.
De meeste moeite heb ik dus ook met de vocalen en de toetsen, want Ian Paice, sowieso één van de beste rockdrummers ever, en Roger Glover zetten hier wel wat neer, dat mag ook gezegd worden.
Wat een formidabel ritmeduo, heerlijk.
In Rock; Simpele drie akkoorden hardrock!! Lawaai!!
Geef mij maar Fireball en Machinehead!!