Deep Purple - In Rock (1970)

Mijn oudste dochter belde gisterenavond met de vraag of wij vandaag op onze kleinzoon wilde passen. Mijn vrouw had andere bezigheden dus kwam het erop neer dat opa Hans en kleinzoon F. de hele dag samen zouden zijn. Dat is bepaald geen straf want opa en kleinzoon kunnen het prima met elkaar vinden. Om 08.00 uur vanmorgen werd het kleine mannetje gebracht. We hebben ons prima vermaakt met puzzelen, tekenen, met duplo spelen enz. Opa was zo slim om "Deep Purple in Rock" in de cd speler te stoppen en dit beste rockalbum allertijden de godsganselijke dag af te spelen. Kleinzoon F. riep namelijk iedere keer als de cd was afgelopen: "nog een keer!". Dat was natuurlijk niet tegen dovemansoren gezegd.
Wat ik probeer duidelijk te maken: als grootvader kun je niet vroeg genoeg beginnen om je nageslacht te laten kennis maken met de mooie dingen der aarde, in dit geval "Deep Purple in Rock".

Wat hier staat is wel de spijker op zijn kop. Heel herkenbaar dit. Ik ben vermoedelijk wat jonger, maar ik herken het hele ritueel wel en dat je met je totale aandacht naar je nieuwe aanschaf luistert. Tegenwoordig Spotify ik er ook lustig op los, maar ik merk nogal eens bij mezelf hoe vluchtig ik muziek tot me neem.

Als de financiën het weer eens toe laten begeef ik me ook maar weer eens naar stoffige tweedehands zaakjes om weer door de cd-rekken te struinen.

"Deep Purple in Rock" zul je niet vinden bij de kringloop of tweedehands zaak want er is natuurlijk geen hond die afstand doet/afscheid neemt van het beste (hard) rock album allertijden.

Oh maar deze heb ik op LP hoor

Heb hier de remaster cd liggen, wie interesse heeft?

De lp heb ik al een paar jaar in bezig. En sinds deze week ook de Anniversary Edition op cd met 7 bonus tracks en een zooi overbodige studio chats. En met een zeer informatief boekwerkje erbij. Hopelijk is de muziek van Deep Purple ook voor mijn zoontje van bijna 4 weggelegd in de toekomst.

Mijn dochters van 29 respectievelijk 28 jaar moesten nooit veel hebben van Deep Purple en ander hardrock geweld. Met alle respect, zij luister(d)en liever naar Guus Meeuwis, Nick en Simon, enz. Maar niet getreurd, wij hebben nu kleinzoon F. van 2 jaar en opa Hans heeft, in tegenstelling tot pak 'm beet 30 jaar geleden, veel meer vrije tijd tot zijn beschikking. De adoratie voor Deep Purple in het algemeen en "Deep Purple in Rock" in het bijzonder gaat opa hoogst persoonlijk bij het kleine mannetje naar binnen rammen. Een beetje cru gezegd maar U begrijpt wel wat ik bedoel.

Sla Child in Time dan aub over, je kan een kereltje van twee jaar dat kattengejank niet aan doen, toch? #childinpain

Dat gaan we natuurlijk niet doen. "Child in Time" is een onlosmakelijk onderdeel van het beste rock album allertijden en behoort dus tot de muzikale opvoeding van kleinzoon F.

Tja wat kan je aan commentaar nog toevoegen aan dit album na alles wat er al is gezegd.

In ieder geval wat over drummers, diverse drummers worden genoemd maar Ian Paice behoort tot de wereldtop kwa drummers, technisch gezien is hij beter dan Bonham, Hij kan elke muzieksoort aan en gaf een jazz element aan de Purple mix. Zeker al in zijn hi hat werk zoals bij Space trucking. Bonham is weer karakteristieker. Aan de topdrummers is de wereld is helaas de naam van Carl Palmer nog niet genoemd, naar mijn mening de beste drummer in de wereld..

Dan dit album, een mijpaal in de Rockmuziek.

Speed king hadden ze al eerder opgenomen maar speciaal voor dit album nog ruiger gemaakt. Een knallend noisy intro op gitaar, een uiterst rustig stukje klassiek orgel en dan barst het los in moordend tempo met Rock 'n Roll zinnen waar het allemaal vandaan komt, in het midden weer zo'n prachtig subtiel stukje met Lord/blackmore duel en weer opgebouwd tot een Climax

Dit is wat ik juist zo geweldig vind in Pruple, de vele subtiele momenten met prachtige muzikale vondsten en vervolgens weer een climax.

Bloodsucker bestaat uit een bluesy riff die rustig van Cream had kunnen zijn maar door het opzwepende drumwerk van Paice ontwikkeld tot een totaal ander nummer, aan het eind heerlijk gemusiceerd.

Child in time, een epos heeft alle elementen in zich, klassiek intro, prachtige zang, opbouw tot een muur van geluid, een prachtige solo van Blackmore die zijn tijd ver vooruit was en dramatisch eiland

Flight of the rat bewijst ook het unieke van purle, up temp speed song waarin alles mogelijk is, zo speelde geen enkele hardrockband

Into the fire, zeer heavy zwaar gespeelde rocksong waar gilland schreeut Into the fire!!!!!!

Living wreck heb ik altijd het idee dat dit een onderschatte song is, maar de prachtige emotionele zang en de gitaarsolo van Blackmore is echter wonder mooi

Hard loving man, razend, agressie aan het eind, de solo van Lord doet me minder, de solo van Blackmore des te meer

Het leuke van 25th anyversary is dat behalve Black night dat ook op vele andere albums staat het nummer Cry Free wat ze hadden laten liggen en later op Powerhouse terug kwam en Japanse import CD's, de orginele versie van Speed King (bekend als piano versie) maar de jam stew toont perfect aan wat ze allemaal in huis hadden, rete strak drumwerk, afgewisseld met Jazzy drum, de riff die staat als een huis en de prachtige duels van Lord en Blackmore

In deze periode hadden ze ook nog een nummer Grabsplatter opgenomen, ook een instrumentaal nummer, waarin het sublieme drumwerk van Paice volledig tot uiting komt, alsmede de briljante muzikale kwaliteit van Lord/Blackmore.

Later is dit nummer verder ontwikkeld tot I'm alone, de B kant van Strange kind of woman

Leuk dat je Paice noemt. Een fenomeen. Hij zelf was en is groot bewonderaar van Bonham, maar ik vind hem eigenlijk ver boven Bonham uitstijgen.

Ook in dit nieuwe jaar 2021 zal het beste rock album allertjden, ruim 50 jaar oud, "Deep Purple in Rock" veel door mij beluisterd gaan worden. Verveeld nooit!
Ik wens U allen een gelukkig, voorspoedig, muzikaal interessant en vooral gezond 2021.