The Cure - Disintegration (1989)

Ik ook.

Mij ook. Overigens is dit thema een leitmotiv op bijna alle albums van The Cure.

Overduidelijk een commerciële inslag op dit album. Het is meer toegankelijk dan bijvoorbeeld hun eerste 4 albums. Voor mij is dit meer de mainstream Cure. Niet zo indrukwekkend als Seventeen Seconds en Pornography.....

Vind je?
Vanaf The Top klinken ze al een stuk toegankelijker, vind deze juist meer richting het oude werk.

Als je die twee nummers die ik eerder noemde weglaat dan is het minder mainstream en commercieel vind ik. Het openingsnummer 'Plainsong' met die prachtige opbouw en nummers als 'Fascination Street', 'Closedown' en de langere nummers, 'The Same Deep Water' hoor ik de 'oude' The Cure ( Faith- Funeral Party) wel in terug. 'Pictures of You' is wel wat poppy maar dat vind ik best een mooi liedje en mag van mij omdat het ook op 'The Head On The Door' had kunnen staan. Dit is wel een van hun betere albums maar het heeft mij ook wat luisteroefening gekost om het zo te zien. Ik snap je kritiek. Sla die poppy nummers gewoon over, doe ik ook. De bijgevoegde live-cd is trouwens geweldig.

Bijna 10 jaar verder en ben het hier nog steeds mee eens. Wel komt Pornography dichterbij maar de totaliteit van dit album geeft de doorslag. De sfeer wordt opgestart met favoriet Plainsong, en daarna blijft de lat hoog liggen met Pictures of You. Ook Fascination Street is een geweldige song die in de hors categorie thuis hoort. Enkel Lullaby kan me minder bekoren.

Voor het nieuwe jaar wens ik jou dan ook dat het nóg dichterbij komt.

Dat is er een voor in de boekjes

Ja, ik wens iedereen ook alvast een jaar met veel Porno. Merry X-mas & a Porno New Year!

Op de kop af 30 jaar oud

Correct, en hetzelfde geldt voor het Stone Roses debuut. Waarom is vandaag geen internationale feestdag eigenlijk?

Vandaag deze op vinyl gekocht. Ik ben een groot Curefan sinds mijn prille tienerjaren en dat moet begonnen zijn toen ik de eerste keer Close to Me hoorde (85?). Dit album is me echter nooit bevallen. Buiten, Wish, vind ik de latere ook niets, maar iedereen vind dit hun beste werk en dat begrijp het niet. Dit kan toch niet tippen aan die hele resem albums die er voor kwamen? Ik probeer het nogmaals en ga deze weer wat luisterbeurten geven.

Jij hebt misschien minder moeite met ouder worden. Blijf dit beschouwen als een pijnlijk gevecht tegen het besef van sterfelijkheid.

Een topalbum natuurlijk, maar ik hoop echt nog op iets nieuws

Ik herken dat heel goed. Mensen die The Cure hebben leren kennen zo begin, midden jaren 80 hebben in eerste instantie moeite met dit album. Ik had dat aanvankelijk ook maar nu ik het album wat vaker beluisterd heb (ik kan je de geremasterde versie aanraden) is dit album eigenlijk een samenvatting van alle stijlen van The Cure uit de jaren 80. Het gevarieerde van dit album stond mij ook tegen. Nu zie ik dit album als een van hun beste omdat het zo rijk is aan geluid en melodieën. Hou vol, bij mij viel het kwartje ook ineens.

Komt eraan Nico, ze zouden dit jaar nog met een nieuw album komen.

ik begrijp freekowtski heel goed en ik ben het zeer met hem eens dat dit niet het beste Cure album is. Ik heb daarover ook menig discussie over gevoerd bij dit item.

Vandaag precies 30 jaar geleden was ik bij de tour van dit album in Heerenveen. Het was volgens mij het eerste concert waar ik zelfstandig heen ging. Wat een ervaring. Ik heb de originele concertposter zelfs nog. Die hangt nu op de wc-deur. Dit album zal voor altijd een speciaal plekje in mijn hart houden. We hebben heel wat meegemaakt samen, als tiener op mijn zolderkamer.

Markante locatie om concertposter op te hangen. Voor de hand liggende associaties laat ik achterwege, hoewel mij dat wel enige moeite kost.

Gefeliciteerd Snakeskin. Je 30e bericht alweer bij dit 30 jaar oude album en (bijna) alle 30 van dezelfde strekking. Dat is ook knap consitent, op zich. Je mag jezelf wel vermelden in het mijlpalen forum, hier verderop. Meeste berichten bij 1 album met dezelfde strekking.

Bizar eigenlijk dat 2 zulke klassieke albums op dezelfde dag uitgekomen zijn (sowieso dat Disintegration in mei is uitgekomen, vind het meer een herfstalbum). Ben wel benieuwd hoe er destijds tegenaan gekeken werd, uiteraard had je toen nog geen Spotify die je netjes elke vrijdag op de hoogte stelt van nieuwe releases

Bij mij staat ie nu ook weer op. Een van de zeldzame albums, die ook na vele luisterbeurten niet gaat vervelen. Een optimale mix van nostalgie, romantiek en weltschmerz in een zeer fraaie muzikale omlijsting.

Van Wikipedia: "Recorded November 1988 – February 1989". Een echt winteralbum dus.

The Cure perform Disintegration | Live Stream | Sydney Opera House - YouTube

Dit was fantastisch zeg! Hele livestream is nog terug te kijken.

Was inderdaad mooi stuk, zeker de b kantjes en overgebleven stukken waren gaaf

Zeker heel goed en Robert Smith ontzettend goed bij stem!

Geweldig concert !

Ja, prachtig concert. Ik zou dit wel willen hebben op blu-ray! Met zo'n prachtig surround geluid.✨

Op vinyl , enkelaar Hongaarse persing. Klinkt geweldig ondanks dat er bijna een uur muur op 1 lp geknald is.
Mooier worden ze bijna niet.

The Cure op herhaling ...,niet vernieuwend , wel prachtige nummers ertussen. Wel lange zit trouwens .

Prijsnummer : de titelsong

Waar moet ik beginnen? Dit album heeft mij tot in het diepe geroerd, troost en acceptatie gegeven maar vooral hoop en realiteit. Het beste album ooit gemaakt naar mijn mening.
In het begin word je meegezogen door plainsong, dromeriger kan het niet. Hierna volgen eigenlijk alleen maar pareltjes en lovesong en lullaby zijn de "vrolijke, grappige nummers"
Pornography is meer duister en zonder enig sprankje hoop. Dit album ademt leven. Het is de realiteit. Iedereen maakt slechte dingen mee en dat maakt dit album duidelijk. De nummers brengen ook een soort hoop en acceptatie met zich mee die je gewoon voelt in het nummer.
Onbeschrijfelijk mooi, duister en romantisch.
Het grappige en ironische is dat dit album aangeduid word als: depressief en "dit is niet bedoeld voor de zwakke ziel" terwijl het voor mij staat voor acceptatie en hoop.
Oja, de hoes is ook prachtig.

555555555550000 sterren voor de goth rockers!
Een minder nummer is er eigenlijk niet.

Favorieten zijn: plainsong, prayers for rain, pictures of you, closedown en the same deep water as you.
1989, een heel bijzonder jaar in de muziekgeschiedenis.