Live - Throwing Copper (1994)

Zo slecht als de laatste paar platen van Live zijn, zo goed is deze. Prachtige cover ook, overigens.

Dit album kan ik wel onder de noemer "nostalgie" plaatsen. Waar is de tijd dat ik op Werchter rondliep met mijn Live T Shirt? Ik zou het nu allesinds niet meer doen...
Over het album nu. Blijven na al die jaren meer dan overeind: The Dam at Other Creek, Selling the Drama, Pillar of Davidson, White Discussion en natuurlijk de onverwoestbare hits I Alone, All Over You en Lightning Crashes. Melodieuze jaren '90 gitaarrock op zijn best!
Had ik maar een T shirt van Throwing Copper of Secret Samadhi gekocht!

Ik heb echt een hekel aan de band Live. Heb ze zelf nog even live gezien, maar ben weggelopen..

Alleen 'I alone' is wel een mooi nummer.

misschien denk je er na het beluisteren van een nummer als The dam at Other Creek of White, Discussion wel anders over...

En misschien heb je wel gelijk. Ik heb me er nooit in willen verdiepen geloof ik.

Ik waag over een tijdje misschien wel een poging..

In Nederland is Live een tijd heel bekend en populair geweest (heb ik gehoord als Belg ). Bands die ooit groot zijn worden vaak snel weer klein. Dan is iets in, en plots weer niet. Vergelijk het met Limp Bizkit, ooit waren ze groot en nu kotst iedereen erop. Raar verschijnsel; "in" zijn!

On topic: Van Throwing Copper ken ik nagenoeg alleen de hits en ik moet zeggen dat deze toch wel staan als een dijk hoor. I alone, Selling the drama, Lightning crashes en All over you, één voor één pareltjes. Misschien moet ik is meer van de cd luisteren...

De verzamelcd (awake) heb ik hier thuis liggen en dat vind ik een prachtige cd!

Deze "Throwing Copper" en zeker ook "Secret Samadhi" vond ik erg goed, maar daarna met "The Distance..." ben ik finaal en volledig afghaakt... maar op TC staan schitterende juweeltjes! En "Secret Samadhi" vind ik hun absoluut hoogtepunt, daarna ging het helaas volledig bergaf...

De eerste plaat heb ik nog niet gehoord (Throwing Copper is hun tweede).


-

Finaal en volledig afhaken op basis van één plaat doe ik nooit zo snel, dus ik heb nog t/m Birds of pray geprobeerd te luisteren. Maar achteraf zijn Throwing copper en Secret Samadhi inderdaad het hoogtepunt, was The distance to here nog heel acceptabel en toen hield het op. Het debuut kan ik je overigens ook wel aanraden.

Elke vergelijking tussen Live (t/m Secret samadhi) en Kane, Creed, Nickelback vind ik overigens tamelijk belachelijk. Kijk alleen al eens naar de tijd waarin een en ander 'in' was...

ik houd het bij deze plaat nog even op 4½*

Dit album is een prachtige cd. Maar de laatste tijd is het allemaal een beetje het zelfde met Live. Maar ze zijn daar door wel erg succesvol geworden.

Het mooie aan deze plaat is dat er zoveel harde, lekker aggresief, stukken op staan.

Als je de eerste plaat hoort en dan deze zou je denken dat er 10 jaar tussen zit. zo erg is de band in de tussentijd gegroeid.

Top album, naar mijn mening hun beste, wat een nummers: Lightning Crashes (duh), I Alone, Shit Towne, T.B.D, Pillar Of Davidson, White,Discussion, alemaal nummers die fantastische hits zijn, vandaar 5,0 voor dit album.

Ik hoor ook denk ik tot de die-hard Live fans, geweldige muziek.

Mooie hoes.

Mooi album. Het laatste album dat zeker de moiete waard is...helaas. Live is live helaas altijd bagger geweest als je het mij vraagt...

Dit niveau heeft Live helaas niet meer gehaald.

M.i. nog steeds het allerbeste Live-album, met als positieve uitschieters Selling the Drama en I Alone.

De beste plaat van Live!
Dit kunnen ze nooit meer evenaren.

De hele plaat is goed in zijn geheel!!

De eerste keer dat ik het album beluisterde, gaf ik 4*, na de tweede keer 4,5* en ondertussen al 5*. Het wordt gewoon elke keer beter

Dit album komt nog uit de tijd dat live goede muziek durfde te maken Een klassieker zelfs.

Persoonlijk denk ik dat dit het beste album van ze zijn.
Daarna nam de commersie toch wat teveel de overhand.
Ik heb deze cd helemaal grijs gedraaid destijds.
Van mij krijgt dit album een mooie 4,5.

Het is een zeer uitstekende plaat, en alle vergelijkingen met Nickelback en Creed is natuurlijk te belachelijk voor woorden.
Het gehele album heeft een hoog niveau, op dit album kan ik geen dieptepunten opnoemen en eigenlijk alleen maar hoogtepunten. Daarom 5 sterren voor dit album.

Ik kan Live ook niet meer uitstaan. Ik vind het debuut en deze plaat (en evt. Secret Samadhi) nog steeds goed, maar daarna ging het wat mij betreft snel bergafwaarts. Als ik het oude werk niet zou kennen, zou ik ze ook in een adem noemen met de Nickelbackjes en Creeds van deze wereld.

Prachtig artwork trouwens. Dat schilderij zou ik best in mijn kamer willen hebben.

Ik heb deze plaat ooit wel ns gehad op bandje ofzo, maar zelfs deze verveelde me al na 5 keer luisteren, laat staan het latere werk. Een REM-kloon met de uistraling van een tuinhekje.

get-ver-derrie
wat een vervelende band is dit toch.
hoe kom ik nou hier weer uit....

Ik heb onderhand ook een aardige portie gezonde hekel gekregen aan dit bandje, maar is ergens toch best jammer, want hier vind ik ze nog errug goed. Ook SS kan ik nog best leien..

Jongens jongens toch , Ed zingt toch aardig goed voor een geit!

Ongelofelijk hoe ze zijn afgezakt naar Bon Jovi-niveau als je hoort hoe goed ze hier waren

Dat ben ik niet met je eens. Hoe vervelend ik Bon Jovi ook vind, zij hebben nog catchy nummers die tegen wil en dank - dat dan weer wel - in je hoofd blijven hangen. Dat kun je van de Live al een jaar of wat niet meer zeggen...

Live heeft gewoon 2 hele goeie albums die heel origineel klinken en dat zijn Throwing Copper en Secret Sahmadhi. Daar op laten ze echt hele goeie muziek horen van een erg hoog niveau. Daarna werden ze steeds meer een Bon Jovi achtige band wat ik erg betreur. Want deze cd luister ik nog steeds erg graag. Er staat maar 1 minder nummer op. The Pillar of Davidson. Die heb ik nooit leuk gevonden.

Inderdaad, deze albums zijn van een hoog niveau, daarna ben ik zo ook kwijt geraakt.

Nog steeds het allerbeste wat de mannen gemaakt hebben. Prachtig album, vol emotie en kracht, met singles die perfect gekozen zijn.
Helaas vervlakte hun geluid na het 2e album (Secret Samadhi) en haalden ze nooit meer dit niveau.

4,5*