menu

Ride - Nowhere (1990)

mijn stem
3,94 (343)
343 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Creation

  1. Seagull (6:42)
  2. Kaleidoscope (3:01)
  3. In a Different Place (5:38)
  4. Polar Bear (4:45)
  5. Dreams Burn Down (6:25)
  6. Decay (4:18)
  7. Paralysed (5:33)
  8. Vapour Trail (4:17)
  9. Taste * (3:17)
  10. Here and Now * (4:27)
  11. Nowhere * (5:23)
  12. Unfamiliar * (4:55)
  13. Sennen * (4:25)
  14. Beneath * (4:05)
  15. Today * (6:25)
toon 7 bonustracks
totale tijdsduur: 40:39 (1:13:36)
zoeken in:
avatar van orbit
5,0
Eveningguard schreef:
Hoewel Nowhere niet bepaalt een echt geheel vormt door de nogal losse songwriting en teksten moet het album het vooral hebben van uitschieters. Seagull en Dreams Burn Down zijn zo goed dat de rest een beetje ondergeschikt is aan die nummers. Altijd als ik aan dit album denk komen die tracks naar boven.


Niet een echt geheel.. dat kun je alleen maar bedenken als je een paar jaar teveel medicijnen of alcohol hebt genomen, of een combi van beiden. Dit is een solide geheel als ik dat al ooit heb gehoord. Van A tot Z een zinderende luisterervaring.

avatar van Johnny Marr
4,0
Deze plaat kent zijn absolute hoogtepunt toch wel al bij de opener 'Seagull'. Wat een prachtig nummer is dat toch, met die geweldige, oorverdovende climax. Kippevel!

avatar van Obscure Thing
4,5
They still got it

Nu kan ik helemaal niet meer wachten tot het concert.

zalwelnikszijn!
Zo benieuwd naar de setlist...


avatar van Linius
Mooie video's weer, was genieten gisteren.

avatar van Obscure Thing
4,5
Het was zeker genieten gisteren, heerlijke setlist en toffe sfeer.


avatar van Snoeperd
4,5
Mede door hun prachtige concert op Primavera is dit album in korte uitgegroeid tot een van mijn favoriete shoegaze-platen en daarmee op gelijke hoogte gekomen met MBV, J&MC en Slowdive.
Ik zou Ride toch wel de meest hit-potentiële shoegaze-band willen noemen, in hoeverre dat kan. Na een tijdje ontpoppen zich echt hele catchy refreintjes en allerlei meezingbare oeh's en aah's. Maar een hit scoren is ze natuurlijk nooit gelukt, daar hebben ze hun liedjes op deze plaat veel te gelaagd voor gemaakt. Het probleem van dit album vond ik in het begin dat het me te slap klonk, in vergelijking met andere bands uit het genre, ook de wat zeurderige zang moest ik in het begin aan wennen. Die problemen zijn allemaal als sneeuw voor de zon verdwenen en nu vind ik Nowhere misschien wel de beste plaat uit zijn genre. De uptempo-nummers als Kaleidoscope en Decay zijn fantastische energievretende songs, terwijl als Ride gas terugneemt net zo goed bloedmooi is zoals in Dreams Burn Down en Paralysed. En dit album kent met Vapour Trail natuurlijk een droomafsluiter.

avatar van Frenz
3,5
Dus ik zap gisteravond langs de velden, hé, Best Kept Secrets, even luisteren. Was aan het lezen, tot een gitaarmuur over me heen donderde, wie zijn dit dan (achter de band een enorm spandoek met Ride)?

Oh wacht Ride, shoegaze, heb ik een tijdje geleden meegenomen met mijn herontdekking van The Stone Roses (nee, nee, ik ga geen vergelijk maken).

Fraai, meeslepend, sferisch, onderschatte band

avatar van Arrie
Nouja, onderschat lijkt me wel mee te vallen. Ze worden als één van de grootste namen in die shoegaze-scene gezien en er is enorm veel aandacht voor hun reünie.

avatar van sjoerd148
5,0
Ook een re-issue op komst ter gelegenheid van 25 jarig jubileum van de plaat.

zalwelnikszijn!
Leuk, maar dju wat staat die euro laag. Erg prijzig...

zalwelnikszijn!
Of de pond staat laag, een van de twee. Maar het kost in ieder geval duur.

Schnee
Prijzig grapje, maar ja. Heb de LP en CD/DVD toch maar besteld... Na 25 jaar is de boel een keer aan vervanging toe

5,0
Ik wil hierbij een verzoek indienen bij de musicmeter-politie om, bij wijze van hoge uitzondering, (minstens!) 10 punten toe te mogen kennen aan In a different place.
Een ongekend schitterend, desolaat nummer met een prachtige versmeltende tekst. Iedere keer als de geluidsgolven als parels stranden in mijn oorschelp, waan ik me daadwerkelijk op een andere, veel mooiere en betere plek dan ik nu ben, zowel fysiek als mentaal. Dat wist ik natuurlijk al heel lang, maar heb zonet bij het beluisteren weer wat tranen bij moeten laten. Dus dit leek me wel het moment voor een dergelijk verzoek. De zeer waarschijnlijk volgende boete wegens grensoverschrijdend stemgedrag neem ik graag voor lief.

avatar van adri1982
4,0
Dankzij DjFrankie ben ik te weten gekomen over het bestaan van deze rockband en dit album. Ik ben begonnen het luisteren van een nummer van ze, Seagull. Mooie spacende openingstrack, dat naar meer van dit album doet smaken. Daarnaast is Vapour Trail een mooie shoegaze-ballad, die mij doet denken aan The Stone Roses en The La's

avatar van adri1982
4,0
Daarnaast zijn er meerdere mooie nummers op dit album te vinden, zoals de ballad In a Different Place en het spacende Polar Bear. Vooral is Dreams Burn Down is een prachtige song (over gemis in de liefde), met felle gitaar en drumwerk erin.

5,0
Ik schaf voornamelijk albums aan waarvan ik op voorhand weet dat ik ze redelijk goed tot fantastisch ga vinden. Daarom zijn mijn scores vaak ook behoorlijk hoog. Een album dat ik met vijf sterren beoordeel is echter wel iets bijzonders. Dat zijn vaak albums waar ik iets extra's mee heb. Eén van die albums die ik direct na de eerste luisterbeurt met vijf sterren beoordeeld heb, is "Nowhere" van Ride.

Soms ontdek je een bepaald soort muziek op het moment dat je het nodig hebt. Dat had ik met shoegaze, voor mij een logische stap nadat ik veel Britpop ontdekt had. Ik was nog steeds op zoek naar sprankelende gitaarpop, maar daar mocht best wel wat stof overheen liggen. Dat is het geval bij dit album.

Ik hoor beukende drums en een bijzondere gitaarklank. Dit zorgt bij mij voor een vreemd beeld: ik zie dat laagje stof liggen, de drums laten het stoflaagje opspringen en het sprankelende gitaarspel dient als een soort vriendelijke motregen in de ochtend die het stof wegspoelt. Wat er vervolgens overblijft zijn prachtige liedjes. Ik denk dat "Dreams Burn Down", "Paralysed" en "Vapour Trail" (die viool ) mijn hoogtepunten zijn, maar dieptepunten heeft "Nowhere" sowieso niet.

Na de ontdekking van "Nowhere" ben ik verder gegaan met het ontdekken van shoegazeralbums. "Spooky" van Lush heb ik aangeschaft en, uiteraard, "Loveless" van My Bloody Valentine. Nu wacht ik nog op "Split" van Lush en in de toekomst ga ik vast meer shoegazertoppers aanschaffen.

Helaas nét geen top 10-notering voor dit album. Daarvoor zijn de albums die daar momenteel in staan mij toch te dierbaar. Maar wie weet, in de toekomst.

avatar van TornadoEF5
4,5
Zo toch maar een 5.0* voor dit album. Voor mij begint het ook allemaal te vallen met een paar jaar uitstel nadat die twee andere grote shoegazeplaten van MBV en Slowdive ook al vielen, maar dit album is toch ook genieten hoor.

Sounds of Purpose
Ik ben van jaargang 1970, dus was 20 toen deze schijf uitkwam, op het hoogtepunt van de Britpop-hausse die toentertijd over Nederland heen denderde. Ik was begin jaren 90 in Engeland voor een studiereis, en zag Ride daar live. Ik had in NL de schijf al aangeschaft, en was dus al bekend met hun muziek (BTW ik heb altijd een enorme hekel gehad aan de term shoegazer - een gemakkelijke, bijna infantiele verzamelnaam, die op geen enkele manier recht doet aan de muziek in kwestie). Ride maakte muziek die dromerig, opzwepend, stuwend en uitgesponnen klonk, met als belangrijkste constanten de bezwerende zang van Andrew Bell (die voor mij altijd klonk als een kostschooljongen) en de vaak heerlijk solide wall of sound van gitarist Mark Gardener.

Helaas maakte Ride voor mij hun reputatie live niet helemaal waar: de set was rommelig, de zang en het geluid benedenmaats (OK, kun je daar de band op afrekenen? Misschien niet, maar zij dienen er toch mede voor te zorgen dat hun muziek goed klinkt) en bovenal: de heren waren onvervalste posers. Nu wilde ik ze dat nog wel vergeven, het was immers nog een stel jonge honden die toen met Nowhere internationaal hoge ogen gooiden. Maar als posing niet gepaard gaat met het talent dat daarbij hoort wordt het gênant.

Daarna zag ik ze nog 'n keer live tijdens het Metropolis-festival (Rotterdam, 1993). Hun opvolger, Going Blank Again was toen alweer ruim een jaar uit, en die plaat loste voor mij de belofte van Nowhere zeker niet in. Helaas was hun optreden in R'dam al niet veel beter dan toentertijd in de UK, iets dat door hun voorgangers in de line-up, de Amerikaanse band Cracker, flink werd gehekeld ("You guys waiting for that poser-shit?"). Het is altijd pijnlijk als je muzikanten die je hoog hebt zitten zo keihard van het paard ziet vallen. Het meest bevreemdende was nog wel dat praktisch alles dat Ride in die jaren uitbracht door de gehele muziekpers (inclusief OOR) collectief de hemel werd ingeschreven. Toen heb ik geleerd niet al te veel waarde te hechten aan recensies en zogenaamd deskundige critici, maar in plaats daarvan te vertrouwen op hetgeen ik zelf hoorde en zag. Maar goed, zo zal mijn verhaal straks ook wel beoordeeld worden door iemand die Ride wél te gek vond/vind. En dat is natuurlijk prima, over smaak...

Soms luister ik nog wel 'ns op YT naar songs van Nowhere, en dat is bij vlagen toch wel weer genieten. Maar in mijn achterhoofd hoor ik Iggy Pop, die in het nummer Character knauwt:

Well, I 'll tell you
One good thing at least about some
Of these junkies was
They had some character
They may have driven me nuts
Sometimes and screwed up
But at least when they played
That damn guitar they' d play it
Like they fuckin' meant it
Those white bread boys nowadays
Knowin' all the score,
Don' t even know how to puke

Sounds of Purpose
OK, het was het Metropolis-festival van 1992, niet 1993. Maar de rest van mijn verhaal klopt (vind ik dan, tenminste )

Gast
geplaatst: vandaag om 18:47 uur

geplaatst: vandaag om 18:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.