menu

Daft Punk - Random Access Memories (2013)

mijn stem
3,56 (857)
857 stemmen

Frankrijk
Electronic / Funk
Label: Columbia

  1. Give Life Back to Music (4:34)

    met Nile Rodgers

  2. The Game of Love (5:21)
  3. Giorgio by Moroder (9:04)

    met Giorgio Moroder

  4. Within (3:48)

    met Chilly Gonzales

  5. Instant Crush (5:37)

    met Julian Casablancas

  6. Lose Yourself to Dance (5:53)

    met Pharrell Williams en Nile Rodgers

  7. Touch (8:18)

    met Paul Williams

  8. Get Lucky (6:07)

    met Pharrell Williams en Nile Rodgers

  9. Beyond (4:50)
  10. Motherboard (5:41)
  11. Fragments of Time (4:39)

    met Todd Edwards

  12. Doin' It Right (4:11)

    met Panda Bear

  13. Contact (6:21)

    met DJ Falcon

  14. Horizon * (4:24)
  15. Get Lucky [Daft Punk Remix] * (10:31)

    met Pharrell Williams en Nile Rodgers

  16. Horizon Ouverture * (2:07)
  17. GLBTM [Studio Outtakes] * (6:21)
  18. Infinity Repeating [2013 Demo] * (3:59)
  19. GL [Early Take] * (0:32)
  20. Prime [2012 Unfinished] * (4:46)
  21. LYTD [Vocoder Tests] * (2:08)
  22. The Writing of Fragments of Time * (8:17)
  23. Touch [2021 Epilogue] * (2:59)
toon 10 bonustracks
totale tijdsduur: 1:14:24 (2:00:28)
zoeken in:
avatar van Boris1
4,0
Wanneer je jezelf of de wereld om je heen even niet meer begrijpt en je hart breekt.....Within:

There are so many things, that I don't understand
There's a world within me, that I cannot explain
Many rooms to explore but the doors look the same,
I am lost I can't even remember my name

I've been for sometime
Looking for someone
I need to know now
Please tell me who I am.


Gvd,....

avatar van Rvdz
3,5
Met een halfje verhoogd, vind aleen The Game Of Love, Motherboard en Doin' It Right nog niet zo geweldig,maar de rest word beter en beter met iedere luisterbeurt.

avatar van kemm
3,0
Dan toch gezwicht. Om deze een paar luisterbeurten te geven. Nochtans spreken zowel de huidige single Get Lucky als de oudere nummers me niet per se aan. Toffe radiohits, maar al snel over hun hoogtepunt heen door -wat ik enkel kan bestempelen als- een bepaalde inhoudelijke leegte. Maar Random Access Memories klinkt niet leeg. Er is nagedacht, over de flow, de opbouw, het instrumentgebruik, de gasten, de referenties, gewoon: de algehele invulling van een schijf die 80 minuten aankan. Het past. Is het niet de muziek zelf, dan maakt het totaalplaatje de rit de moeite wel waard.

Want de muziek zelf... Disco/funk/soul is het combogenre dat het vaakst wordt aangehaald, en de belangrijkste reden voor mijn zwichten. Om te luisteren. Maar Random Access Memories klinkt niet zo. Of wel, maar dan kan evengoed en even vaak een combogenre als dance/pop/rock aangehaald worden. Daar worden de baslijnen ook niet minder prominent van. Voornamelijk het gebrek aan pit en de soms wel heel softe uitwerking -akkoord, op zich niks genregebonden- zijn toch geen associaties die je bij een goeie discoplaat wil maken? Het heeft dan ook meer weg van de dweperige pop uit dezelfde periode, die misschien wel de inslag kreeg maar niet de ziel had van het echte spul.

Het gaat natuurlijk niet om genres, hooguit een beetje om waar genres voor staan. En dan vinkt Random Access Memories weleens de foute kenmerken aan; als het emo-gehalte weer even te hoog wordt, of de overdachte uitwerking wat plastiek gaat aanvoelen. Daar valt geen lekker prominente baslijn tegenin te brengen. Nummers gaan vaak de gepaste beladenheid voorbij. Niet altijd, zoals in het stuwend eervolle Giorgio by Moroder of het gedoseerd luchtige Fragments of Time, en zo kent de plaat absoluut enkele muzikale klassemomenten. Verdomme, dan toch gezwicht. Aan de hype, voor Daft Punk niet helemaal.

avatar van Maartenn
4,0
Maartenn (crew)
Rvdz schreef:
Met een halfje verhoogd.


Ik capituleer ook: halfje erbij.

avatar van KKOPPI
3,5
De baslijnen op dit album zijn zo heerlijjk hier en daar

avatar van Dorstlesser
4,0
Doin It Right is voor mij niet meer dan een zwak Panda Bear nummer, geschreven door Daft Punk wellicht, maar wel met de onmiskenbare feel van eerstgenoemde.

Het maakt mij niet uit wie de nummers schrijft, maar een album - zeker als het 74 minuten duurt - moet wel enige coherentie hebben in gevoel en structuur van de nummers. En daar ontbreekt het hier hoofdzakelijk aan naar mijn idee. Ze zíjn feitelijk misschien geen begeleidingsband, maar zo klinken ze op een groot aantal nummers wel.


Doin it Right vind ik zelf ook verreweg het minste nummer. Zelfs Panda Bear onwaardig bijna, en ook de reden dat hij nooit naar 5 sterren zal klimmen bij mij. Maar verder vind ik de plaat toch wel coherent; mèt de broodnodige variatie. Kan er niet zoveel meer over zeggen; vind 'm coherent zat

avatar van Dorstlesser
4,0
Ponty Mython schreef:
(quote)


Pfff, ook de moeite niet waard. Lijkt Air wel. En dan ook nog zo'n slappe fade out in plaats van een echt outro... Een niemandalletje. Een pluspunt is dat er in ieder geval geen robotstemmen in zitten.


Niemendalletje inderdaad Past mooi bij de rest, maar hier zou ik niet de Japanse versie voor binnenhalen nee. Die 1 ster van jouw is wel heel flauw zeg, waar slaat dat eigenlijk op?

avatar van Toob
4,0
Dit is heel lekker wegluisteren , veel dynamiek, goede composities. Misschien iets te lang.

avatar van Leander1991
2,5
Ik ga niet stemmen om dat dit gwn totaal mijn leefwereld nie is. Een combinatie van Disco , funk en electronica br

Dikkop
Ik vind het opmerkelijk hoe een combinatie van disco en funk zo droevig kan klinken.
Hoe meer ik het album beluister, hoe duidelijker het melancholische boven komt drijven.
Leuk hoe het gemiddelde blijft stijgen.

avatar van (Blacksad)
4,0
Daft Punk is momenteel bezig met het remixen van... Daft Punk. Ze zijn momenteel bezig met het remixen van enkele nummers van 'Random Acces Memories', dat zei Thomas Bangalter aan BBC Radio 1's Peter Tong. Benieuwd naar het resultaat!

avatar van kobe bryant fan
4,0
Buiten Contact lijken me het niet echt nummers die geschikt zijn voor Remixes. Al ben ik wel benieuwd.

avatar van chevy93
3,5
Ik geloof dat iedereen de recensies gelezen heeft, waarin staat dat het toch wel een goed album is.

Ponty Mython
Dankzij recensies hoef je geen eigen mening meer te vormen.

avatar van Carolaah
4,5
Ja hoor, ook ik ga mee en verhoog naar 4,0 sterren.. Met potentie tot meer..
Dit is typisch weer een album dat moet groeien..
In het begin klinkt het allemaal zo eenvoudig, maar met elke extra luisterbeurt vallen meer tonen en geluiden op en realiseer ik me steeds meer dat dit helemaal niet zo'n eenvoudig album is, maar dat het eigenlijk een prachtig gecomponeerd album is!

Als een balletvoorstelling die er misschien in eerste instantie makkelijk en wat saai uit ziet, maar waarvan je ineens inziet hoe moeilijk het is om zoiets makkelijk te doen laten lijken.. en waardoor steeds meer waardering en subtiliteiten eruit springen...

En soms is less gewoon more..

Ponty Mython
Dorstlesser schreef:
(quote)


Niemendalletje inderdaad Past mooi bij de rest, maar hier zou ik niet de Japanse versie voor binnenhalen nee. Die 1 ster van jouw is wel heel flauw zeg, waar slaat dat eigenlijk op?


Op het album.

avatar van andnino
4,5
Ponty Mython schreef:
Dankzij recensies hoef je geen eigen mening meer te vormen.

Lekker kort door de bocht.

Wat dacht je van: recensies kunnen je wijzen op aspecten van een plaat die je zelf niet zou hebben ontdekt?

avatar van Boris1
4,0
Dikkop schreef:
Ik vind het opmerkelijk hoe een combinatie van disco en funk zo droevig kan klinken.
Hoe meer ik het album beluister, hoe duidelijker het melancholische boven komt drijven.
Leuk hoe het gemiddelde blijft stijgen.


Mee eens!! Dit album klinkt als een bittersweet symphony..

avatar van west
4,5
Dorstlesser schreef:
(quote)


Niemendalletje inderdaad Past mooi bij de rest, maar hier zou ik niet de Japanse versie voor binnenhalen nee. Die 1 ster van jouw is wel heel flauw zeg, waar slaat dat eigenlijk op?


Ik verwijs je graag naar pagina 16 / 17. Weet je genoeg.

Improvision
Dorstlesser schreef:
(quote)


Dus eigenlijk zeg je dat dit het beste album van de afgelopen 40 jaar is?

Nee.

avatar van james_cameron
3,5
Aangenaam maar wat mij betreft iets te gezapig en ingetogen album. Veel sfeer en een lekker retro geluid, dat wel. Beste track vind ik het lange Giorgio By Moroder, maar ook opener Give Life back To Music en het funky Get Lucky mogen er zijn. Voor de rest een nogal wisselvallig en sporadisch beetje langdradig geheel.

Vandaag voor het eerst gehoord. Ik weet nog niet helemaal wat ik er mee aan moet, maar heb het vermoeden dat het als geheel niet heel vaak gedraaid zal gaan worden. Daar duurt de CD me te lang voor en is hij niet boeiend genoeg/te wisselvallig voor.

Wel zitten er een aantal aangename verrassingen tussen, met name in de eerste helft van de plaat. Ook het einde had me weer te pakken met Contact. Heerlijk.

Wat me verder opviel is dat ik Touch een vre-se-lijk irritant en slecht nummer vind. Dat was ook het moment waarop mijn aandacht totaal verzwakte, mede ook omdat ik weer even nodig had om te herstellen na zulke kitscherige rotzooi. .

avatar van Eilord
4,0
Merijn82 schreef:
Wat me verder opviel is dat ik Touch een vre-se-lijk irritant en slecht nummer vind. Dat was ook het moment waarop mijn aandacht totaal verzwakte, mede ook omdat ik weer even nodig had om te herstellen na zulke kitscherige rotzooi. .

Geef hem nog een paar kansen en lees dan dit nog eens terug. Ik ben benieuwd of je er dan nog steeds zo over denkt.

2,5
Tja, de plaat nu best vaak geluisterd, maar toch niet met zoveel plezier als verkondigt werd door de hype. De hype is dan ook totaal averechts bij mij geschoten. Misschien moet ik er ook nog in groeien, maar ik vermoed van niet. Meestal vind ik een album eerst slecht om 'm vervolgens in m'n top 10 te zetten. Dat zijn dan complexe meester platen.

Maar dit album pakte ik meteen vrij makkelijk op, maar groeit te weinig. Gewoon matig, ook niet slecht. Er zit verder zo weinig verrassends in. Ik vind 't voorspelbaar en saai bij vlagen. De ballade achtige nummers vind ik helemaal verschrikkelijk. Love songs met een robot stemmetje werkt bij mij schijnbaar totaal niet. Alleen air is er vooralsnog mee weggekomen

Wel heb ik direct de link gelegd met Air. Ik krijg meteen 't gevoel dat die 2 samen eens wat moeten maken.

Hoogtepunt is voor mij toch Giorgio by Moroder. Dit is verrassend, een beetje maf, maar erg lekker en goed in elkaar gezet. Daarbij krijg ik echt 't gevoel dat er creativiteit in zit. Het enige nr waarbij ik, zoals voorheen wel vaker, 't gevoel kreeg van men die Daft Punk zijn zo geniaal.

Verder vind ik Give life back to music en Lose yourself to dance lekker en kabbelt Get Lucky ook nog steeds lekker door.

The Game of Love - verschrikkelijk saai en voorspelbaar. t funky beatje en gitaartje is lekker, maar die stem verneukt 't compleet imo.

Within - is net Celine dion met een robot stem. Als je denkt dat 't niet erger kan ...

Instant crush - ik herken teveel andere nrs hierin. Saai weer dus.

Touch - nog niet, maar misschien dat ik hier nog in kan groeien.

Beyond - Ja hoor heb je weer 't zelfde idee. Funky ritme met Warren G & Nate Dog Regulate erin verwerkt met wederom dat trieste klote robot stemmetje. Niks nieuws wederom en komt op mij goedkoop over.

Motherboard - Tja ...

Fragments of time - Echt zo pulpy.

Doin it right - zucht, het zal wel persoonlijk zijn maar het doet mij geen fluit.

Contact - redelijk, maar ook weer net te pulpy om er lekker op los te gaan.

Kortom, voor mij het slechtste album wat ze gemaakt hebben. Ik vond Tron dan beter. Allemaal net wat te voorspelbaar met continu 't gevoel dat 't covers zijn van de oude funk / disco platen. Daar zul je dan misschien van moeten houden.

avatar van Leander1991
2,5
Dikkop schreef:
Ik vind het opmerkelijk hoe een combinatie van disco en funk zo droevig kan klinken.
Hoe meer ik het album beluister, hoe duidelijker het melancholische boven komt drijven.
Leuk hoe het gemiddelde blijft stijgen.


Melancholisch !? in welk nummer?

Dikkop
Touch is een triest nummer als je naar de tekst kijkt.
Het gaat over een robot die beseft dat hij niet meer is dan dat.
De robot mist iets. Een aanraking doet hem verlangen naar meer.

Touch, sweet touch
You've given me too much to feel
Sweet touch
You've almost convinced me I'm real


The Game of Love en Within hebben niet alleen een melancholisch geluid.
Ook hun tekst is allesbehalve vrolijk. Opnieuw zou je kunnen zeggen dat de robot niet weet hoe hij met emoties moet omgaan.

Within:
There are so many things that I don't understand
There's a world within in me that I cannot explain
Many rooms to explore but the doors look the same
I am lost I can't even remember my name

I've been for sometime, looking for someone
I need to know now, please tell me who I am


Op het eerste zicht lijken het nochtans vrolijke track, maar
Zelfs Give Life Back to Music en Instant Crush vind ik iets treurigs hebben.

3,0
Ga er toch een halfje bijdoen. Na een tijd met dit album gespendeerd te hebben wars van alle hype en verwachtingen blijkt de eerste helft behoorlijk wat goede momenten te kennen, vooral de track met Morodor en -surprise want The Strokes hebben voor mij al 10 jaar niks meer deftig uitgebracht- Instant Crush kunnen mij zeer bekoren. Het ambitieuze Touch blijkt ook te beklijven ondanks en misschien wel dankzij het feit dat dit nummer ongegeneerd doorschiet in de kitsch. Loose Yourself to Dance blijkt echter geen Get Lucky en dan gaan de vocalen van zo'n Pharrell al gauw irriteren en het trio Beyond-Motherboard-Fragments of Tome meandert wat anoniem voorbij zonder dat er veel van blijft hangen. Doin' It Right is dan weer de grootste gemiste kans: heel wat potentieel in dit nummer maar de vocalen van Panda Bear lijken Control-C / Control-V gewijs op de rest geplakt en zijn volledig niet in synch met backing track naar mijn gevoel. Contact maakt gelukkig weer één en ander goed op het einde.

3/5 dus en ondanks het feit dat dit bij momenten een meer dan aardige eind 70s disco/soft-rock genre-oefening is mis ik toch wat het genre-overspannende genie en innoverende karakter van Discovery, iets wat niet zozeer (enkel) het gevolg is van foute verwachtingen maar ook gewoon het feit dat Daft Punk er hier veel minder in slaagt om iets neer te zetten dat de som van een aantal grote voorbeelden weet te overstijgen. Op Homework/Discovery/Alive trokken ze zelf aan de kar terwijl ze op R A M vooral navolgers van andermans werk zijn.

avatar van kobe bryant fan
4,0
Dikkop schreef:

Op het eerste zicht lijken het nochtans vrolijke track, maar
Zelfs Give Life Back to Music en Instant Crush vind ik iets treurigs hebben.


Klopt inderdaad, vooral Instant Crush heeft een emotionele tekst. En toch kan ik me niet inhouden om telkens mee te dansen en mee te zingen.
De melodie van Give Life Back To Music vindi k ook iets melancholisch hebben.
En volgens de FRS krijg ik dan toch eindelijk morgen mijn LP werd tijd.

Dikkop
Dat werd tijd.
Veel plezier er mee.

avatar van kobe bryant fan
4,0
Bedankt!
Kan ik hier eindelijk dat niveau hopelijk wat omhoog laten gaan met een mooie 5*.
Want Random Access Memoires blijft gewoon genieten. De tracks blijven maar groeien, RAM vindt een mooie balans tussen melancholie en nummers waarbij je amper kunt blijven stil zitten en moet meezingen. Daft Punks beste volgens mij.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:26 uur

geplaatst: vandaag om 15:26 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.