menu

Bruce Springsteen - Nebraska (1982)

mijn stem
4,09 (787)
787 stemmen

Verenigde Staten
Folk / Rock
Label: Columbia

  1. Nebraska (4:32)
  2. Atlantic City (4:00)
  3. Mansion on the Hill (4:08)
  4. Johnny 99 (3:43)
  5. Highway Patrolman (5:40)
  6. State Trooper (3:17)
  7. Used Cars (3:11)
  8. Open All Night (2:58)
  9. My Father's House (5:07)
  10. Reason to Believe (4:11)
totale tijdsduur: 40:47
zoeken in:
avatar van Metal-D78
thekidd2112 schreef:
Na toppers als Born to run,Darkness on the edge of town en The River, was dit een uitstapje van een standaard style muziek gemaakt met de band.
Voor vele hier is Nebraska een verzameling van mooie verhalen en sfeervol. Voor mij klinkt het als een demo plaat, waarvan de meeste nummers eentonig overkomen.
De platenbazen van Columbia waren niet blij met Nebraska. Dus kwamen ze met Born in the USA,en een wereldtournee.
Met Nebraska kon Bruce zijn ei kwijt,gelukkig deed hij dat niet vaak...imho


Dit dus. Het geheel komt inderdaad erg eentonig over. De 40 minuten die het album duurt lijken wel 80. Born In The USA is weer van een heel andere orde, ben er ook niet gek op. Imho heeft Bruce zijn beste kruid verschoten met Born To Run, Darkness en in iets mindere mate The River. Ik heb vanochtend deze Nebraska weer eens gedraaid, maar schat zo in dat ie voorgoed in het doosje verdwijnt.

avatar van itchy
4,5
Ik hoop dat er nog eens een Nebraska/Born In the USA - box verschijnt. De ontstaansgeschiedenis van beide albums zijn verweven en van de Nebraska-nummers bestaat ook een bandversie uit de z.g.n. "electric Nebraska" sessies. Daarnaast bestaan er nog een aantal niet-uitgebrachte nummers die ook niet op Tracks staan.

avatar van gaucho
3,5
Ik heb ook altijd wat moeite gehad met deze plaat. Ik waardeer het uitgangspunt om een volledig akoestisch album te maken, en de songs zijn goed tot uitstekend. Maar ik merk dat ik door de eenvormige aanpak moeite heb om het album in één keer uit te zitten. Mij bekruipt voortdurend het gevoel dat er méér in gezeten had als deze nummers toch een bescheiden band-aanpak hadden gekregen.

De 'productie', als je daarvan kunt spreken - het zijn slaapkameropnamen op een cassettebandje dat Bruce naar verluidt maanden in zijn achterzak heeft meegedragen - helpt wat mij betreft ook niet echt. Ik respecteer zijn besluit om deze demo-opnamen te gebruiken voor het album, omdat hij er naar zijn eigen idee niet in slaagde hetzelfde gevoel op professionele band-opnamen te reproduceren. Maar naar mijn smaak maakt het album een onaffe indruk.

Natuurlijk roept deze plaat vergelijkingen op met The ghost of Tom Joad, waar Bruce zijn akoestische benadering in elk geval professioneel heeft vastgelegd. Maar daar worden de opnamen weer ontsierd door zo'n zeurderige synthesizer. Ook dat vind ik niet echt een goede toevoeging. Jammer, want songtechnisch deugen beide albums, waarbij ik deze nog een stuk hoger heb zitten dan Tom Joad. Het zijn prachtige verhalende sfeertekeningen van desolate 'losers'. Nummers als Atlantic city, Highway patrolman en Johnny 99 behoren misschien wel tot het beste wat hij geschreven heeft.

Inderdaad, als die 'band'-versies van dit materiaal ooit eens worden vrijgegeven, sta ik vooraan in de rij van kopers...

avatar van spinout
5,0
Er is een bootleg (Nebraska Live) met band opnamen van de nummers. Ik prefereer zeker het studio album. Heb beide op CD in de kast staan.

avatar van vielip
4,0
itchy schreef:
Ik hoop dat er nog eens een Nebraska/Born In the USA - box verschijnt. De ontstaansgeschiedenis van beide albums zijn verweven en van de Nebraska-nummers bestaat ook een bandversie uit de z.g.n. "electric Nebraska" sessies. Daarnaast bestaan er nog een aantal niet-uitgebrachte nummers die ook niet op Tracks staan.


Dat lijkt mij ook geweldig zo'n box. Bruce schijnt al een tijdje met Tracks 2 bezig te zijn dus ik ben bang dat een Nebraska/Born in the USA box er voorlopig niet komt. Al weet je het met de beste man maar nooit
Ik snap de 'kritiek' van sommigen op dit album overigens wel. Ik zet 'm ook bijna nooit op. Inderdaad té eentonig. Ik prefereer sowieso de live versies zoals ze op de Live '75-'85 box staan. Nét iets meer muzikale omlijsting.

avatar van itchy
4,5
vielip schreef:
Bruce schijnt al een tijdje met Tracks 2 bezig te zijn

Dat mag ook

avatar van dumb_helicopter
3,0
En van The River gaan we naar Nebraska en dat is me wel een verschil van sound. Bijna totaal het tegenovergestelde van luid en uitbundig naar stil en ingetogen. Dat laatste is het voor mij misschien ook iets te veel. Het meandert door en doet me niet bepaald eens opveren. Lage 3.5 had gekund, maar uiteindelijk toch een 3 na herbeluistering.

avatar van Kees-Jan
5,0
Nebraska in onze eigen top250. Wat ongelofelijk terecht is dat!

avatar van Reijersen
3,5
Als onderdeel van dit topic beluisterde ik dit album.

Ik kan me niet echt herinneren dat ik dit album van Bruce ook eerder hoorde. Met een vader als Bruce liefhebber, maar twijfel er aan of dit in zijn kast staat. Mooie plaat toch wel, de titeltrack is bijvoorbeeld al erg mooi, maar zo zijn er wel meer te vinden op dit album. Ook die meer rustige nummers van Bruce doen mij meer plezier dan het opgehitste gerock. Daarmee zit ik met dit album toch al snel op de goede weg. Qua lengte ook prima dit album. Dat werkt soms zo, dat de duur van de plaat er verantwoordelijk voor is of iets wel of niet blijft boeien. In dit geval dus ten bate.

avatar van Queebus
5,0
Het verhaal achter Nebraska is net zo fascinerend als het album zelf. Springsteen die na een slopende tour met zichzelf in de knoop zit en gewapend met slechts een Tascam portable recorder, zijn gitaar en mondharmonica op 1 avond 15 songs aan een cassette toevertrouwd en er nog weken mee op zak loopt. De opnames met de E Street Band kunnen de magie van de demo niet benaderen en uiteindelijk wordt dat tapeje het album. En wat voor een album. Songs over de minder bedeelden, moordenaars, ter dood veroordeelden, religie etcetera. Bruce had het goed gezien, de sfeer van die demo van Nebraska is aangrijpend. De songs zijn van een ongekende schoonheid al is het onderwerp nogal zware kost. Ik durf rustig te stellen dat Nebraska een van zijn beste albums is, samen met Darkness en The River.

avatar van Arjan Hut
4,5
"dEUS brought me here!"

avatar van Johnny Marr
4,0
Arjan Hut schreef:
"dEUS brought me here!"

Hoezo?

avatar van MarkS73
Johnny Marr schreef:
(quote)

Hoezo?


Zit in Theme From Turnpike niet een sample van State Trooper?

avatar van Johnny Marr
4,0
MarkS73 schreef:
(quote)


Zit in Theme From Turnpike niet een sample van State Trooper?

:O

Dat weet ik niet, ik weet enkel dat er een Mingus-sample inzit, maar State Trooper zou wel heel cool zijn!

avatar van Arjan Hut
4,5
"New Jersey Turnpike ridin on a wet night". Wist niet dat het van Springsteen was tot ik later Nebraska hoorde.

avatar van harm1985
Recent gecoverd door Ryan Adams en gratis te downloaden via zijn site: Ryan Adams - Nebraska (2022) - MusicMeter.nl

avatar van Johnny Marr
4,0
harm1985 schreef:
Recent gecoverd door Ryan Adams en gratis te downloaden via zijn site: Ryan Adams - Nebraska (2022) - MusicMeter.nl

Kijk, ArthurDZ en Slowgaze. Op de valreep van 2022 komt jullie AOTY nog uit.

avatar van ArthurDZ
4,5
Johnny Marr schreef:
(quote)

Kijk, ArthurDZ en Slowgaze. Op de valreep van 2022 komt jullie AOTY nog uit.


Ik kijk inderdaad ook heel erg uit naar de nieuwe Little Simz.

5,0
Desert Island disc dit. Prachtig album (al moet je er voor in de stemming zijn) raakt me bij iedere luister beurt vol in het hart.

avatar van LittleBox
5,0
Over mijn favoriete album aller tijden is 2 mei een fantastisch boek uitgekomen. Heb het nu bijna uit en echt voor het eerst heb ik nu het beeld hoe dit album zijn plek precies innam tussen The River en Born in the USA. Fascinerend in heel veel opzichten en een dikke aanrader als je het mij vraagt: Deliver Me from Nowhere: The Making of Bruce Springsteen's Nebraska by Warren Zanes | Goodreads

avatar van vielip
4,0
Mooie docu ook op youtube. Opgenomen in het huis waar ie destijds het album opnam.

https://www.youtube.com/watch?v=6fkqxgFv6ZY

Kalamitsi
Springsteen is een beroemdheid. Als hij met nieuw werk komt dan is dat groot nieuws. Maar zijn naam biedt voor mij geen garantie op een album van grote klasse. Als ik deze plaat muzikaal en tekstueel vergelijk met akoestisch werk van andere muzikanten dan vind ik het kwalitatief niet meer dan gemiddeld. Zonder de beroemdheid van Springsteen zou het zich niet onderscheiden en wellicht in de vergetelheid zijn verdwenen.

avatar van madmadder
4,0
De eerste platen die ik in bezit kreeg was de oude collectie van mijn oom. Dat was vooral heel erg veel new wave en synthpop uit de jaren tachtig (niet geheel toevallig begon het graven in het muzikale verleden ook bij de jaren tachtig voor mij), maar er waren ook enkele verdwaalde prog-, soul-, metal- en singer-songwriterplaten in die verzameling te vinden. Zo ook wat werk van Bruce Springsteen, en dan natuurlijk die albums die uit waren gekomen in de jaren tachtig.

Het wat meer extraverte Born in the USA (1984) en het meer sobere en ingetogen Nebraska (1982) stonden gebroederlijk naast elkaar in die supermarktkrat en ik ontwikkelde al snel een grote voorkeur voor die laatste. Nu kan ik mezelf absoluut geen Springsteen-volgeling noemen, sterker nog: ik ken naast deze twee albums vooral de liedjes van hem die in de top2000 staan en die hebben me nooit dusdanig weten te prikkelen om nog dieper het oeuvre van de beste man in te duiken.

Curiosum
Nebraska klonk me altijd, vergeleken bij de voorganger en met de grote hits die ik kende, als een vreemd curiosum in de oren. De muzikale omlijsting is vrij kaal, de algehele sfeer kil en troosteloos en daarmee compleet anders dan de krachtige stadionrock waarmee hij tienduizenden mensen tegelijkertijd weet te hypnotiseren. Ik echter word juist gegrepen door de desolaatheid die dit album uitstraalt.

Op tekstueel vlak horen we verhalen over mensen die op het verkeerde pad zijn beland, mensen die dromen van een beter leven zonder armoede, familieleden die vervreemd zijn geraakt van elkaar, die voor moeilijke keuzes komen te staan of mensen die tegen beter weten in op hun geliefde blijven wachten. Je luistert dit zeker niet om op te vrolijken, en pas op het laatste nummer – wanneer Springsteen zingt: “Still at the end of every hard earned day people find some reason to believe” – schijnt er een heel klein sprankje hoop door alle rampspoed heen.

Verhalenverteller
Best wel een downer dus, dat Nebraska, maar wat me telkens weer naar dit album toe trekt is het feit dat Springsteen een zeer begaafd verhalenverteller is – iedere songtekst kent wel een interessante wending of beschrijft een situatie die me beroert – en dat de minimale muzikale middelen waar hij zich van bedient het effect van deze verhalen alleen maar versterken. De wat kale muzikale begeleiding en teksten werken constant samen om je een absolute droefheid tot in het merg van je botten te laten voelen.

Want hoe Springsteen bijvoorbeeld gebruik maakt van de mondharmonica, en dat hoor je nu uit de mond van een fervent mondharmonica-hater. Het instrument wordt op Nebraska redelijk spaarzaam gebruikt, maar er gaat telkens een ongekende tristesse vanuit wanneer we hem horen. Sowieso weet Springsteen met een verfijnde mix van onder andere gitaar, mondharmonica, mandoline, synthesizer en glockenspiel een sfeer te creëren waarbij je je de laatste persoon op deze aardbol waant en je je volkomen op jezelf teruggeworpen voelt.

Atlantic City
Als geheel is Nebraska prachtig en er is absoluut geen minder nummer op dit album te vinden. Toch steekt ‘Atlantic City’ er voor mij met kop en schouders bovenuit en deze staat hoog in mijn lijst met favoriete nummers ooit. De treurige mondharmonica, Springsteens intense vocalen op de achtergrond, het prachtige verhaal over iemand die moet vechten om zijn hoofd boven water te houden, ik kan dit nummer eindeloos vaak achter elkaar horen en na al die jaren wordt-ie nog steeds mooier.

Nebraska is in de uitzichtloosheid die ze overbrengt groots en zo’n achttien jaar nadat ik die plaat in dat klapkratje tegenkwam luister ik er nog altijd met veel plezier naar. En toch voel ik nog steeds niet erg de behoefte om dieper in het werk van Bruce Springsteen te duiken. Ik heb ook de komende jaren nog meer dan genoeg aan Nebraska.

Blogpost

Kalamitsi
Mooi pleidooi! Het is juist die uitzichtloosheid die ik slecht kan verdragen. En de daarbij passende kale productie. Dat maakt het voor mij een gemiddeld album. Staat hier in de kast maar ik beluister het eigenlijk nooit om die redenen. (Behalve als mijn buurman aanwipt. Die is een groot fan van deze plaat). Er zijn wel meer albums met bezongen leed die ik vermijd. Kortom: een consistent album maar niets voor mij.

4,5
luister ook eens naar THE GHOST OF TOM JOAD uit 1995.

Kalamitsi
Is mij bekend maar bedankt voor de tip. Springsteen kan mij overtuigen als begenadigde rocker met een stem als een klok. Zo heb ik hem het liefst. Zijn eerste vijf albums kan ik dromen en waardeer ik zeer. Ik heb destijds een concert van hem + band meegemaakt in Ahoy en vond ook dat overweldigend. Na The River haakte ik af. Zijn meer ingetogen albums vind ik van een ander allooi omdat zijn stem me daarop minder bevalt. Dat geldt ook voor The Ghost of Tom Joad. Komt bij dat ik de synths daarop slecht kan verteren.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:31 uur

geplaatst: vandaag om 00:31 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.