Bruce Springsteen - Nebraska (1982)

Dit dus. Het geheel komt inderdaad erg eentonig over. De 40 minuten die het album duurt lijken wel 80. Born In The USA is weer van een heel andere orde, ben er ook niet gek op. Imho heeft Bruce zijn beste kruid verschoten met Born To Run, Darkness en in iets mindere mate The River. Ik heb vanochtend deze Nebraska weer eens gedraaid, maar schat zo in dat ie voorgoed in het doosje verdwijnt.

Ik hoop dat er nog eens een Nebraska/Born In the USA - box verschijnt. De ontstaansgeschiedenis van beide albums zijn verweven en van de Nebraska-nummers bestaat ook een bandversie uit de z.g.n. "electric Nebraska" sessies. Daarnaast bestaan er nog een aantal niet-uitgebrachte nummers die ook niet op Tracks staan.

Ik heb ook altijd wat moeite gehad met deze plaat. Ik waardeer het uitgangspunt om een volledig akoestisch album te maken, en de songs zijn goed tot uitstekend. Maar ik merk dat ik door de eenvormige aanpak moeite heb om het album in één keer uit te zitten. Mij bekruipt voortdurend het gevoel dat er méér in gezeten had als deze nummers toch een bescheiden band-aanpak hadden gekregen.

De 'productie', als je daarvan kunt spreken - het zijn slaapkameropnamen op een cassettebandje dat Bruce naar verluidt maanden in zijn achterzak heeft meegedragen - helpt wat mij betreft ook niet echt. Ik respecteer zijn besluit om deze demo-opnamen te gebruiken voor het album, omdat hij er naar zijn eigen idee niet in slaagde hetzelfde gevoel op professionele band-opnamen te reproduceren. Maar naar mijn smaak maakt het album een onaffe indruk.

Natuurlijk roept deze plaat vergelijkingen op met The ghost of Tom Joad, waar Bruce zijn akoestische benadering in elk geval professioneel heeft vastgelegd. Maar daar worden de opnamen weer ontsierd door zo'n zeurderige synthesizer. Ook dat vind ik niet echt een goede toevoeging. Jammer, want songtechnisch deugen beide albums, waarbij ik deze nog een stuk hoger heb zitten dan Tom Joad. Het zijn prachtige verhalende sfeertekeningen van desolate 'losers'. Nummers als Atlantic city, Highway patrolman en Johnny 99 behoren misschien wel tot het beste wat hij geschreven heeft.

Inderdaad, als die 'band'-versies van dit materiaal ooit eens worden vrijgegeven, sta ik vooraan in de rij van kopers...

Er is een bootleg (Nebraska Live) met band opnamen van de nummers. Ik prefereer zeker het studio album. Heb beide op CD in de kast staan.

Dat lijkt mij ook geweldig zo'n box. Bruce schijnt al een tijdje met Tracks 2 bezig te zijn dus ik ben bang dat een Nebraska/Born in the USA box er voorlopig niet komt. Al weet je het met de beste man maar nooit
Ik snap de 'kritiek' van sommigen op dit album overigens wel. Ik zet 'm ook bijna nooit op. Inderdaad té eentonig. Ik prefereer sowieso de live versies zoals ze op de Live '75-'85 box staan. Nét iets meer muzikale omlijsting.

Dat mag ook

En van The River gaan we naar Nebraska en dat is me wel een verschil van sound. Bijna totaal het tegenovergestelde van luid en uitbundig naar stil en ingetogen. Dat laatste is het voor mij misschien ook iets te veel. Het meandert door en doet me niet bepaald eens opveren. Lage 3.5 had gekund, maar uiteindelijk toch een 3 na herbeluistering.

Nebraska in onze eigen top250. Wat ongelofelijk terecht is dat!

Als onderdeel van dit topic beluisterde ik dit album.

Ik kan me niet echt herinneren dat ik dit album van Bruce ook eerder hoorde. Met een vader als Bruce liefhebber, maar twijfel er aan of dit in zijn kast staat. Mooie plaat toch wel, de titeltrack is bijvoorbeeld al erg mooi, maar zo zijn er wel meer te vinden op dit album. Ook die meer rustige nummers van Bruce doen mij meer plezier dan het opgehitste gerock. Daarmee zit ik met dit album toch al snel op de goede weg. Qua lengte ook prima dit album. Dat werkt soms zo, dat de duur van de plaat er verantwoordelijk voor is of iets wel of niet blijft boeien. In dit geval dus ten bate.