Bruce Springsteen - Nebraska (1982)

Tekstueel misschien wel zijn beste cd? Uiteraard is dat heel persoonlijk, maar teksten zoals die van Highway Patrolman en Atlantic City zijn natuurlijk geweldig. Persoonlijk vind ik die van Reason To Believe toch stiekem het beste.

Now Mary Lou loved Johnny with a love mean and true
She said "Baby I'll work for you every day, bring my money home to you"
One day he up and left her and ever since that
She waits down at the end of that dirt road for young Johnny to come back
Struck me kinda funny, funny yeah to me*
How at the end of every hard earned day people find some reason to believe

Is toch pure poezie?

Zoals wel vaker, maar op dit album met name, weet Bruce bij elk nummer een mini-filmpje in je hoofd te creëren waarin je meegezogen wordt. Elk liedje is een verhaaltje opzich waar je je met een beetje fantasie van alles bij voor kan stellen. Pure schoonheid!

zo'n verhaaltje in elkaar steken voor een liedje is natuurlijk veel moeilijker dan wat psychedelische onzin uitkramen waar menig ander om gewaardeerd word. dit IS hetmooiste album van bruce. elk nummer is raak. springsteen zou beinvloed zijn door het beluisteren van robert johnson, wat je in de kaalheid kan terughoren, al waren deze nummers ten slotte wel voor de band bestemd. weinig overdubs, achtergrondzang, mandoline, dat is het. dit is één van de mooiste albums die ik ken. gewoon RAAK!

Twee erg mooie covers van meneer Cash:

Highway Patrolman: YouTube - Johnny Cash - Highway Patrolman

Johnny 99: YouTube - Johnny Cash - Johnny 99

Cash die een album vernoemt naar een nummer van Springsteen spreekt toch wel van erg veel bewondering voor The Boss: Johnny Cash - Johnny 99 (1983)

Ik vind die nummers ook erg mooi gedaan door Cash. Het hele album hoop ik ooit nog eens aan de collectie toe te voegen.

"Nebraska" is het Bruce Springsteen album waarop zijn allergrootste talent tot wasdom komt. Het vertellen van verhalen. Het geluid op "Nebraska" is minimalistisch, niks geen bombastische rocksound van de E Street Band, maar gewoon een akoestische gitaar, her en der een harmonica en de stem van The Boss zelf. Meer heeft Springsteen niet nodig om zijn verhaal te vertellen. Als ik naar "Nebraska" luister vormen zich direct beelden bij de teksten van Springsteen. Hij weet de zinnen zodanig te brengen dat je er direct een voorstelling van kan maken. Dit geldt zeker voor de liedjes die vanuit de ik-persoon zijn geschreven. Door het minimalistische geluid doet de sfeer desolaat aan, maar ook dreigend en wanhopig. Ook de hoes draagt bij aan die sfeer, je ziet de stilte, de eenzaamheid en het niets. Hierdoor is "Nebraska" voor mij een intense maar fantastische luisterervaring. Zelden een album gehoord die met zo weinig middelen zoveel emotie teweeg kan brengen. Daarom is "Nebraska" mijn favoriete album van Bruce Springsteen en tevens een van mijn favoriete albums in het algemeen. Tijdloze klasse!

Deze zesde van Springsteen stond al een tijdje in mijn kast. Ik had er nooit echt met aandacht naar geluisterd en als achtergrondmuziek gaat Nebraska definitief aan je voorbij, weet ik nu. Meelezend met de teksten op de uitklaphoes, liefst met koptelefoon, schiet die gast van Born in the U.S.A. namelijk elk nummer raak. Niet gek voor een album dat deze maand 31 jaar geleden uitkwam.

(Ik schreef een recensie over deze plaat op onderdenaald.nl : Onder de naald: Bruce Springsteen - Nebraska (1982) - goo.gl

Ik kan me nog goed een grijze regenachtige zondagmiddag in februari herinneren, het zal 1990, 1991 zijn geweest. Ik was net een paar jaar het huis uit. Ik woonde alleen op een flat. Geen vriendin, geen vrienden. Saai werk. Mijn leven sleepte zich wat voort. Die zondagmiddag draaide ik Nebraska integraal.
Het is dat ik optimistisch van nature ben. Anders had ik mij die zondagmiddag verhangen. Wat een deprimerende plaat.
Ik ben volgend jaar alweer twintig jaar getrouwd. Heb twee kinderen en vier kleinkinderen. Alles gaat op rolletjes. Maar denk ik aan Nebraska, denk ik aan die beklemmende zondagmiddag.

Kan me helemaal voorstellen wat voor zondagmiddagen dat geweest moeten zijn Draai je Nebraska nog weleens, weide1? Of blijft het bij de herinnering?

Nummers van Nebraska draai ik soms nog weleens. Paar keer per jaar, denk ik. Maar dan via Youtube. Heb geen vinyl meer. Alles via marktplaats verkocht, een jaar of zeven geleden. En ook vrijwel al mijn cd's en alle muziekboeken. Computer en internet hebben dit vervangen. En dat bevalt me prima. Geen spijt dat ik alles heb weggedaan.

YouTube werkt idd ook goed, gebruik ik vaak als ik achter de computer zit (lees: elke dag
Je gebruikt geen Spotify? Ik vooral niet vanuit zelfbescherming, haha. Als ik daar eenmaal aan begin kan ik mijn lp's beter verkopen en daarvan krijg ik toch spijt, vermoed ik.

Ik ga op reis en ik neem mee: "Darkness on the edge of town" voor bij valavond, en "Nebraska" voor de nacht achter het stuur mee door te komen

Er is een album waarop veelal onbekende artiesten deze nummers van Nebraska coveren, maar nadat ik een slechte recensie erover had gelezen, heb ik 'em niet gekocht. Wel gekocht heb ik de bootleg met daarop live versies door Springsteen van alle Nebraska nummers. Niet zo goed als de "studio" versie, maar toch de moeite.

Enkel de allerallergrootsten kunnen met een plaat als deze wegkomen...

State Trooper...kippenvel

...maar doorzetten loont, want inmiddels waardeer ik deze stukken meer!

Stond al jaren in mijn platenkast te verstoffen. Vond het eigenlijk maar 'n beetje 'n saaie, eentonige plaat. Maar heb nu de laatste tijd eindelijk het geduld gevonden om aandachtig te luisteren en de songs in al hun intensiteit tot me door te laten dringen.
En ik moet zeggen: ook ik heb inmiddels het licht aanschouwd.
Niet bepaald 'n album om een even stilgevallen feestje weer mee op gang te krijgen. Alleen de desolate hoes al vertelt je dat dit geen vrolijke plaat is. Maar wel een met ingetogen liedjes van 'n huiveringwekkende schoonheid, om in je eentje te beluisteren bij het laatste licht van de ondergaande zon.

Deze plaat is ook heel geschikt voor een donkergrijze herfstdag, zoals vandaag. De rust, de schoonheid, de donkerte, de diepte van muziek en teksten raken je dan helemaal vol. Op dit prachtige Nebraska horen we de singer-songwriter Bruce Springsteen, gewapend met een akoestische gitaar en soms een harmonica, de ene na de andere fraaie song over ons heen strooien. Met de teksten vertelt hij ons zijn verhalen, waarbij je zelf de plaatjes mag verzinnen. Een historisch document.

Ben er toch maar eens achteraan gegaan en eindelijk weet ik wie 'the Chicken man' was..
Philip Testa - Wikipedia, the free encyclopedia - en.wikipedia.org

Mooi album voor deze zondag.

Mijns inziens wordt de kracht van Bruce Springsteen vaak weggeproduceert. Kijk maar naar Tunnel of Love: de rest verbleekt na die breekbare, spaarzame en krachtige opener 'Ain't Got You'. Hetzelfde geldt voor zijn andere platen. Door de generieke productie hoor ik de nummers door de wall of sound niet meer. Behalve op Nebraska. Breekbaar, spaarzaam en krachtig. Op deze plaat komt zijn stem goed uit. Prachtige plaat, die het ongelooflijk goed doet op een herfstavond met een sterke drank erbij. Niet voor feestjes of gezelschap. Heerlijk alleen.

mooie aanwinst voor de Top 250.

Wanneer komt er een 5,5-sterrenoptie op de site?

Van mij mag een 10 ook.

Mooi verhaal over het opnemen en mixen van deze plaat.
Nebraska blijkt te zijn gemixt naar een cassetterecorder die op de bodem van een slootje heeft gelegen nadat hij uit de kano van Bruce was gekukeld.

100% mee eens. Had het zelf niet beter kunnen verwoorden.

Met zo weinig instrumenten, zo een geweldig album kunnen maken. Chapeau, mr. Springsteen!

Er zijn hier al veel mooie recensies geschreven over deze plaat en ik zal mijn best doen om mijn ervaringen met deze plaat met jullie te delen. Ik prijs mezelf gelukkig dat ik ben opgegroeid in een omgeving waar de muziek van Bruce Springsteen een belangrijke rol speelde. Mijn pa had diverse albums van The Boss in zijn bezit, wat er voor zorgde ik dat ik al vroeg een liefhebber ben geworden van zijn muziek. Gek genoeg ontbrak Nebraska in zijn collectie en heb ik deze plaat pas veel later leren kennen dan andere meesterwerken van Springsteen zoals Born to Run en Darkness on the Edge of Town. Ik had nooit gedacht dat er ooit nog een album van zijn hand kwam dat ik nog beter zou vinden dan Born to Run, maar het is toch gelukt.

Ik moest in eerste instantie echter een beetje wennen aan Nebraska, een nogal sober album zonder de begeleiding van de E-Street Band. Ik kende van deze plaat alleen Atlantic City, wat ik overigens altijd een fantastisch nummer heb gevonden. Een intiem nummer met een tragische ondertoon dat prima past op dit sfeervolle album.

Wat Springsteen op Nebraska presteert met enkel een gitaar en een mondharmonica, is bijzonder indrukwekkend. Veel van de songs stralen een sfeer uit van desolatie, nostalgie of onvervuld verlangen. De ontroerende verhalen over bijvoorbeeld broederschap in Highway Patrolman of jeugdherinneren in Mansion On the Hill maken dit in tekstueel opzicht zonder meer een van Springsteen’s beste albums. Dan vergeet ik nog het prachtige, melancholische Used Cars (Bruce wil geen tweedehands auto meer rijden) en het verhaal van een man die doordraait en iemand vermoordt nadat hij zijn baan verliest in Johnny 99.

Dat Nebraska in de top 250 staat is naar mijn mening zeer terecht. Ieder nummer is een hoogtepunt op zichzelf, wat resulteert in een beoordeling die recht doet aan de klasse van dit album: 5* en een top-10 notering.

Na toppers als Born to run,Darkness on the edge of town en The River, was dit een uitstapje van een standaard style muziek gemaakt met de band.
Voor vele hier is Nebraska een verzameling van mooie verhalen en sfeervol. Voor mij klinkt het als een demo plaat, waarvan de meeste nummers eentonig overkomen.
De platenbazen van Columbia waren niet blij met Nebraska. Dus kwamen ze met Born in the USA,en een wereldtournee.
Met Nebraska kon Bruce zijn ei kwijt,gelukkig deed hij dat niet vaak...imho

Tja, ieder z'n mening en ik begrijp wat je zegt.
Voor mij is Nebraska de beste Bruce Springsteen plaat of laat ik het anders zeggen, de BS plaat waar ik het meest mee heb. ?

Eigenlijk kan je me na de eerste 2 nummers al wel opvegen. Beter wordt het ook niet meer, maar wat een sfeer... ijskoud en toch intiem. Zijn beste by far!