Primal Scream - Screamadelica (1991)

geweldige plaat!!! en zeker ook naar Paradiso om hem live te gaan mee maken

Ja, dat moet wel met zo'n avatar, hè

Gisteren dit Live gezien op De Lokerese Feesten en het was geweldig de nummers en het album als geheel staan nog steeds fier overeind. Het was echt wat je noemt een belevenis.

Deze gisteren gekocht en meteen gedraaid.

Viel erg goed mee: het lijkt wel alsof op dit ene album
de brede waaier van de Britse indie-scene van de vroege jaren 90 verzameld wordt.

Zeer gevarieerde plaat met voorlopig twee minpuntjes.
Come Together duurt iets te lang, zo in het midden van de plaat.
En I'm Comin' Down is het enige nummer dat niet meteen bleef hangen.

De dub symfonie (track 10) moet ik nog beluisteren.

Wordt zeker vervolgd.

ps. Mijn CD vermeldt wel 1992 als release jaar?

De dub symphony moet je zeker luisteren ja!!! Hoogtepunt van het album!!!

Wikipedia heeft het over 23 september 1991, Discogs over 10 augustus 1991 en Allmusic.com over 8 oktober 1991. Geen idee wat het nu is, maar 1992 lijkt me wel te laat.

Ja, lijkt me ook.

Misschien werd Creation Records in 1992 ingelijfd door Sony?
En werd het album op die manier internationaal uitgebracht?

1992 Creation Records / Distribution Sony Music

TV tip! Classic Albums | Nederland 3 - nederland3.nl

Dank voor de tip. Die ga ik wel even kijken.

Leuk dat deze op tv komt. Ik ken het album al jaren, maar weet helemaal niks over de artiest of hoe dit album tot stand is gekomen.

Ben benieuwd of dit andere inzichten geeft voor mij bij dit album. Vooralsnog hoor ik er het 'classic' er niet aan af, los van de context van de tijd waar het in is uitgebracht.

Het logo van Herman ontdekt!!!

Ik heb hem al gezien, geweldige aflevering.

Mooiste quote:
"I was looking for the steering wheel of the Sydney Opera House to drive it to Atlantis" (Bobby Gillespie)

Ik zal straks ook eens kijken want heb ooit dit album voor weinig geld op cd gescoord maar nog niet vaak beluisterd.

Snap hier ook niks van nee, maar hieruit blijkt weer dat de samensteller van een programma of lijst allesbepalend is voor de status

In de UK is dit anders wel een enorme klassieker. Er is zelfs een postzegel uitgekomen met deze cover erop. Maar als jullie andere albums kennen die zo'n mooie brug weten te slaan tussen Amerikaanse psychedelische rock en soul uit de jaren '60, Britse indierock en house en dub hoor ik het graag.

Eens.

Aan onze kant van de Noordzee niet erg bekend / geliefd / gewardeerd, maar dat houd niet in dat dit geen "classic" album is. De mix en crossover van stijlen is geweldig uitgevoerd, baan brekend album en inspiratie voor velen.

Net voor de eerste keer beluisterd en dat beviel heel erg goed. Een lang album waarin veel gebeurt en veel variatie in zit. Er zitten stukken in die echt Rolling Stones-achtig zijn maar ook stukken met soul en dance. Come Together had wat mij betreft zelfs nog wel wat langer gemogen, geweldig!

Het is een psychedelisch en vaag album en daar hou ik wel van. Deze ga ik zeker vaker beluisteren.

Mooie uitzending laats op televisie.
Maar ook ik snap de stempel van classic album niet helemaal.
Ik zou dan eerder voor het debuut gaan van The Stone Roses, The Charlatans of zelfs EMF.
Werk van de vorige band van Bobby Gillespie, namelijk The Jesus And Mary Chain heeft wel een klassieker af geleverd.
Wel vind ik Primal Scream een band die zichzelf positief blijft uitvinden; elk album klinkt anders en het nivo blijft hoog.
Bobby Gillespie oogde trouwens behoorlijk helder in deze docu; heeft blijkbaar de wilde jaren achter zich gelaten.

Die postzegel is er waarschijnlijk gewoon gekomen om Herman te eren; en staat los van dit album.

Dit album zal destijds best vernieuwend zijn geweest maar van het resultaat kan ik niet warm of koud worden. De eerste luisterbeurt smaakte weliswaar naar meer maar de tweede luisterbeurt vond ik een niet heel fijne ervaring. Het kabbelt teveel door allemaal. De "hype" niet waard imho.

In het rijtje namen die een korte maar hevige hype in en om Engelang veroorzaakte, zoals Stone Roses, Charlatans, Inspiral Carpets, The Farm, The La's, Soupdragons, etc. neemt deze Screamadelica samen met The Stone Roses de koppositie in. Volkomen terecht een classic album, wat mij betreft.

Tip!! Een geweldige overzichts-CD van wat er zich begin jaren '90 in Engeland afspeelde is de verzamelaar 18 grooves from....the wild side (1991). Bijna allemaal voltreffers, met Loaded van Primal Scream, hoewel met andere bandnaam in de tracklist vermeld hier op MuMe, als een van de topnummers.

He was just the drummer of the band.
Het eeuwige Ringo Starr syndroom.
Je hebt The Beatles; John, Paul, George en die vent achter het drumstel.
Die toevallig niet eens aanwezig was bij het enige optreden in Nederland.
Met dat laatste zal Bobby Gillespie waarschijnlijk geen last van hebben, maar wat zal hij zich kotsmisselijk hebben gevoeld.
The Jesus and Mary Chain; de grote vernieuwers met hun stofzuiger geluid.
Met de broertjes Reid die overal gevolgd werden.
Zelfs een scheet van hun moest onderhand vastgelegd worden in de muzikale geschiedenisboeken.
Bobby mocht zich binnen in de hoes van Psycho Candy ergens op een foto in de achtergrond plaatsen.
Ik sta er niet van te kijken dat hij tevens als roadie gebruikt werd door de broertjes om het podium op te bouwen.
Bobby die ook zijn dromen had.
Wat zou het geweldig zijn om de bekende popster uit te hangen.
Lekker onverschillig je eigen gang gaan, onder genot van de nodige drugs.
En dan toch nog de voorpagina van The Sun halen.
Eerst therapeutisch aan de slag.
Zelfbeeld opkrikken en assertiviteitstraining.
Primal Scream is een feit.
Het succes lacht hem eindelijk toe.
Ironisch genoeg blijt bij de eerste hitsingle zijn zang zo naar de achtergrond verbannen dat zijn rol minimaal is.
Loaded was een bewerking van I'm Losing More than I'll Ever Have; alleen dan zonder de zang.
Buiten het Verenigde Koninkrijk werd dit ook een redelijke hit.
In Nederland zelfs bewerkt door Rob Stenders en Jeroen van Inkel als Buffalo Bob and the Rinkelstars tot Sympathy For The Devil.
Maar wij kennen Bobby Gillespie dus vooral als de man met de tamboerijn in de clip van Loaded.
Maar nu even terug naar Screamadelica.
Prima album met de nodige soul invloeden.Persoonlijk blijf ik het zien als een soort van missing link tussen The Stone Roses en Stereo MC’s.
Om de songs wat meer kracht te geven werd er hulp gevraagd van The Orb, Denise Johnson en Jah Wobble.
Ondanks dat Gillespie zich wel het brein mag noemen, is zijn zang wel de zwakste schakel op het album.
Bij opvolger Give Out But Don't Give Up pakt het voor hem een stuk voordeliger uit, al is dat album in zijn totaliteit wel minder dan Screamadelica.
Feit is dat je hier een band hoorde die vervolgens in ontwikkeling zou blijven, en zichzelf een aantal keren opnieuw uitvond.
Met voor mij de single Miss Lucifer als persoonlijk hoogtepunt.
Voor mij zal Screamadelica nooit als klassieker beschouwd worden, daarvoor had Primal Scream ons nog te veel te brengen.
Duidelijk een plaat van een band die hun definitieve vorm nog aan het zoeken is.
Of ze deze nu uiteindelijk gevonden hebben?
Ik weet het niet, daarvoor is Primal Scream teveel een band die blijft verrassen.

Ondanks dat ik de naam van deze band en album vaak bovenaan in de top-zoveel lijstjes van de Britse bladen zag staan, heb ik dit album deze week pas voor het eerst gehoord.
Ik kan me voorstellen waarom dit een klassieker is gezien het feit dat dit album al 21 jaar oud is en er verschillende stijlen tot een geheel worden gesmeed. Het is een erg diverse plaat die soms wat gedateerd klinkt, bijvoorbeeld in Don't Fight It, Feel It.
In zijn geheel best een lekkere plaat met zeer vermakelijke momenten.

Deze verzamelaar bedoel ik dus in mijn post van de 12e

18 Grooves from...The wild side

Een van mijn favoriete albums, al ongeveer sinds het uitkomen. Ik was door de single ´loaded´, dat lastig in een stijl te hangen viel, erg benieuwd wat er verder op dit album te vinden was, en was enorm onder de indruk.
De tv special gaf me het idee dat mijn gevoel van magie dat ik bij deze plaat voel mede veroorzaakt is door een soortgelijk gevoel van de muzikanten. Iedereen die aan het woord kwam zegt zoiets als: er waren (nog) geen ego´s die spanningen veroorzaakten, iedereen wilde iets geweldigs maken en inspireerde elkaar...
Deze plaat kan mij moeiteloos naar een andere wereld tillen, geen drugs noodzakelijk.

Een van de betere albums van de beginjaren negentig. Vandaag gekocht op de Cd/Vinyl markt in Arnhem. De nummers die er voor mij uitspringen zijn het overbekende Loaded en vooral het ruim 10 minuten durende Come Together. Toch vreemd dat ik dit album toen het uitkwam aan mij voorbij liet gaan. Maar ja, beter laat dan nooit. Ik ben in ieder geval blij dat ik dit album nu in mijn bezit heb.

4,5*

Echt heel stom dat ik zo'n prachtig album helemaal niet heb opgemerkt. Ik was net wat jong om echt verder in de popmuziek te duiken. Enkele jaren later kwam de groep op de proppen met "Rocks"en "Kill all hippies". Echt bijzonder vond ik deze singles niet en heb toen Primal Scream een beetje links laten liggen in de platenzaak.
Pas begin maart zag ik het licht tijdens een uitzending van het hierboven beschreven "Classic Albums". Ik was eigenlijk heel snel om. Dit is werkelijk geniaal voor die tijd, en heeft hetzelfde mythische wat ook bijvoorbeeld KLF had in die tijd. Nergens verveelt het album en het blijft spannend door de zeer prettige afwisseling. Dit is een crossoverplaat zoals ik er maar weinigen ken, mede door de acid house invloeden van Andrew Weatherall, en de spirit die er bij alle bandleden en labelmanager behoorlijk in zat, zoals blijkt uit de tv-uitzending.
Enorme aanrader voor wie nog onbekend is met dit clasic album!

Loaded lijkt musikaal best erg op Hey Jude van the Beatles, maar dat zal wel bij meerderen opgevallen zijn.

Mij niet hoor. Wel herken ik het accoordenschema van "Sympathy for the Devil"

Die hoor ik ook wel terug, maar tevens Hey Jude.