Alice Cooper - Billion Dollar Babies (1973)

Vanochtend nog geluisterd en inderdaad; Dada is een briljant album! Zó jammer dat hij die periode als het ware wegmoffelt omdat hij er zich zo goed als niks meer van kan herinneren.

Ja, tegenwoordig noemen we het shockrock, een term die in 1973 bij mijn weten nog niet bestond. Maar dat Alice Cooper destijds de voorloper was van Marilyn Manson en soortgelijke 'shockers' is wel duidelijk. Op YouTube circuleren beelden van de shows die hij rond deze tijd gaf, met boa constrictors en zelfs een guillotine op het podium. Hoewel Alice later vaak aangegeven heeft dat hij het zelf allemaal niet al te serieus nam, het was een rol die hij speelde.

Overigens was dit volgens mij zo'n beetje de laatste LP waarop er nog sprake was van 'Alice Cooper the band'. Vanaf Welcome to my nightmare vereenzelvigde zanger Vincent Furnier zich met het alter ego van de groepsnaam en werd Alice Cooper een persoon.

Grappig om te lezen dat sommige 'oudere jongeren' hier dezelfde ervaring hadden als ik in mijn prille jeugd. Mijn oudere broer had de singles en niet veel later deze LP, die naast de Stones en Led Zeppelin uitgroeide tot een favoriet album van hem. Ik was er toen erg van onder de indruk en vond die Alice Cooper, met zijn doorgelopen mascara, zijn harde muziek en sinistere teksten (I love the dead, anyone? - een ode aan necrofilie, al kende ik dat woord toen natuurlijk nog niet) een vreselijk enge man.

Maar het fascineerde me ook wel en de muziek had genoeg (hit-)potentie om ook jongere muziekliefhebbertjes aan te spreken. En zo kwam het dat ik dit album eind jaren zeventig alsnog in huis haalde. Gelukkig was het toen nog geen midprice-editie zoals later in de jaren tachtig, maar kreeg je ook alle memorablia erbij (het dollarbiljet, de klaphoes, de afgeronde hoeken en de portemonnee-embossing) die die plaat in mijn prille tienertijd al een meerwaarde gaven. Ik heb 'm nog steeds in een behoorlijk gave staat. Alleen het witte Warner Brothers-logo (en niet het groene) verraden dat het een latere persing is.

De muziek dan: Alice haalt hier werkelijk alles uit de kast - ook productietechnisch, met dank aan Bob Ezrin - om met een fenomenale plaat op de proppen te komen, met alleen maar sterke songs, geluidseffecten die de songs alleen maar interessanter maken (de 'cheers' in Elected, de drilboor in Unfinished sweet). Knap ook dat hij behoorlijk weirde onderwerpen tot menig tienerkamer kon laten doordringen. Ik vind dit nog steeds zijn beste album, waarbij mijn top-3 wordt gecompleteerd door Welcome to my nightmare en From the inside.

Toegegeven: mijn vijf sterren zijn ook voor een deel ingegeven door jeugdsentiment en door de verpakking, maar het is nog steeds een krachtig totaalproduct.

Muscle Of Love is de laatste plaat in deze bezetting.
Een moeizaam tot stand gekomen plaat overigens, want de samenwerking met Ezrin verliep uiterst stroef en maakte de plaat dan ook niet af.

Ik vind deze ook de sterkste.
Met name ook omdat het nog zo goed overeind is gebleven na bijna 45 jaar.
Klinkt nog altijd als een klok en de mix van theater en rock komt hier geweldig tot uiting.
Gedreven plaat en mag tot het beste uit de 70's gerekend worden.

Een prima plaat met eigenlijk alleen maar sterke nummers. Het album rockt prima van het begin tot het einde.

Vanavond komt Alice Cooper in de Top 2000 Untold Stories om te vertellen over Elected

22.15 uur op NPO 3

Bedankt voor de tip!

Idem hier. Thanks!

Goed om te weten. Buiten dat, dit is een heerlijk album van Alice en zijn mannen. Vreemd genoeg vind ik Mary Ann het beste nummer van deze schijf, het sfeertje, de pianoklanken en Alice die de song zo ironisch en cynisch een meerwaarde kan geven, helemaal af. Hello, Hooray is natuurlijk ook een klassieker, wat een opener. In het rockgenre van begin jaren 70 toch wel een mijlpaal en trendsettend voor alle (toch wel) pseudo shockrockers die hierna een graantje mee wilden pikken van Cooper's succes.

Was deze week maar zo in 'n Alice Cooper mood. En kwam er achter dat ik slecht 1 lp (from the inside) bezit ..... Daar gelijk maar even verandering in gebracht en thrash (jeugdsentiment) from the inside nu ook op cd, killer, love it to death, hey stoopid, billion dollar babies aangeschaft. Was al weer even geleden dacht 5 jaar dat ik voor het laast cd's had gekocht. Laaste jaren hoofdzakelijk lp's gekocht. Nog wel de lp a paranormal evening in Paris in de bestelling staan. Maar dit een heerlijk album. Dit album staat nog als 'n huis het rockt lekker en die Alice is 'n fenomeen hij treedt nog steeds op. Of wel met zijn eigen band of met de Hollywood vampires. Een van de laast levende legendes. Mijn voorkeur Gaat uit naar zijn begin periode en de eind jaren tachtig begin jaren negentig. Maar zijn laatste studio album(paranormal) is ook erg goed. Was lang geleden dat ik veel Alice Cooper had gedraaid. Heerlijke feelgood muziek. Dit album 4.5 punten

Wat mij vooral op valt - buiten het feit dat het een uitstekende plaat is - is de produktie.
Die staat als een huis.
Veel platen uit die periode klinken wat vlakjes en zitten niet alle instrumenten lekker en duidelijk op zijn plek.
De drums was vaak een ondergeschoven kindje.
Wat geïsoleerd en dof vind ik.

Daar heeft deze plaat niet onder te lijden.
Puik werk van producer Bob Ezrin.
In alles één van de beste platen van Alice Cooper.

Inderdaad, de productie is opmerkelijk goed - helder en dynamisch -, net als de albums van o.a. Roxy Music itt. Iggy & The Stooges - Raw Power dat duidelijk heeft te lijden onder de vlakke productie waarbij de drums nauwelijks hoorbaar zijn.

Ondertussen alweer 47 jaar geleden.....

En nog altijd 5* Met gemak!

Eindelijk een plaat die over de hele linie uit voornamelijk toppers bestaat. Over de opener kan ik kort zijn, een terechte klassieker. Elected is wederom een prima song, met de blazers wordt het geheel opgeblazen, fijn nummer. De ritmesectie in het titelnummer maakt overuren, wederom steekt het goed in elkaar. Unfinished Sweet doet mij maar bar weinig. No More Mr. Nice Guy is dan wel weer een goede track. Gedurende dit plaatje wordt toch wederom weer duidelijk waarom Cooper een groot songwriter, de beste man heeft een verdomd goed gevoel voor timing, melodie en transities. Het beste voorbeeld hierin vormt voor mij Mary Ann, de verslavende piano melodie is de hele dag niet uit mijn kop te rammen en dat is positief. Generation Landslide scoort een dikke voldoende en I Love the Dead is de ultieme afsluiter van dit album. Heerlijke bombastische Cooper kitsch en dat is in dit geval een compliment. Tot nu toe vormt Billion Dollar Babies een voorlopig hoogtepunt in het oeuvre van Alice.

Tussenstand:

1. Billion Dollar Babies
2. Love It to Death
3. School's Out
4. Killer
5. Easy Action
6. Pretties for You

Net even "Generation Landslide" op de speakers gezet, blijft toch fantastisch. Klassiek album, heeft de tijdsgeest met gemak doorstaan. Beste album van Vincent.

...en zijn band, niet te vergeten. Want de groepsleden - AC was hier nog echt een groep - leveren eveneens een aanzienlijke bijdrage aan deze opnamen.

Ik heb Alice Cooper twee keer live meegemaakt. In 013 in Tilburg. Een van mijn beste vrienden was fan dus dan ga je mee. Voor mij zelf is een 'best of' album voldoende en dan krijg je tijdens een concert precies het juiste voorgeschoteld. Dus prima vermaakt. Alleen geen Halo of Flies.
Dit is denk ik wel zijn beste album net voor Killer. Op dit album Hello, Hooray, Elected en No More Mr. Nice Guy, maar ook het aangename titelnummer, het niet onaardige Unfinished Sweet en het dreigende slot I Love the Dead.
Op 36 in de 100 Greatest Albums of 1973 en in de huidige jaarlijst 1973 van best ever albums op 40.
4*

I wanna be sedated! ...ehhh... elected!

Oef.... dit jaar is dit album alweer 50 jaar oud. En was ik 12 toen ik dit album in datzelfde jaar 1973 overkocht van een buurjongen die het allemaal wat te wild vond.... Word ik hier nu wel of niet vrolijk van



Zie nu pas deze post. Je hebt gelijk, daar gaat iets niet helemaal goed. Het viel me vroeger al op dat het net lijkt of de muziek even vertraagt. Dacht dat het aan de LP lag maar op de CD hoor je het ook.

Gek genoeg vormt Mary Ann bij weinig liefhebbers een favoriete song van deze plaat.
Ondanks de vrolijke ondertoon van de piano klanken heeft de song ook iets creepy.
Een regelrechte voltreffer wat mij betreft, als ik Billion Dollar Babies op de draaitafel leg loop ik altijd de rest van de dag Mary Ann te neuriën. Hopelijk geef ik mijn collega's niet hetzelfde naargeestige gevoel....

In 1973 bracht Alice Cooper het album Billion Dollar Babies uit. Dit album werd een van zijn grootste hits en bereikte de top van de hitlijsten in zowel de Verenigde Staten als het Verenigd Koninkrijk. Het album is een perfecte mix van harde rockmuziek en theatrale elementen, iets waar Cooper bekend om staat.
Met nummers zoals No More Mr. Nice Guy en Elected wist hij het publiek te boeien. De teksten van dit album behandelen thema's als macht, geld en beroemdheid, met een kritische en soms ironische ondertoon. Billion Dollar Babies wordt nog steeds beschouwd als een klassieker in de rockmuziek en is een van de belangrijkste albums uit Alice Coopers carrière.

De Nummers

Hello Hooray
Het album begint met een opgewonden en emotioneel nummer. De tekst gaat over iemand die klaar is om het podium op te gaan. Het is alsof hij maanden heeft gewacht op dit moment, vol energie en enthousiasme. Het nummer heeft een bombastische stijl met krachtige zang, een groots gitaararrangement. Dit nummer zet de toon voor het hele album: vol theatrale spanning en emotie. (8,5)
Raped and Freezin’
Dit nummer begint energiek, maar verandert al snel in iets angstaanjagends. Het beschrijft een wilde ervaring van iemand die op een lift wordt meegenomen door een vrouw die uiteindelijk vijandig blijkt. De hoofdpersoon moet halsoverkop ontsnappen, halfnaakt en kwetsbaar in de woestijn. Het nummer is chaotisch en spannend. (7,5)

Elected
Een erg krachtig nummer dat uitblinkt in uitbundigheid en egoïsme. De tekst gaat over iemand die graag gekozen wil worden als leider, maar meer lijkt te geven om zijn eigen status dan om de problemen van anderen. Het nummer is een parodie op politieke campagnes en de honger naar macht. (8,5)
Billion Dollar Babies
In dit nummer vergelijkt de hoofdpersoon zijn geliefde met een billion dollar baby. De relatie is intens en soms gevaarlijk, maar zit vol passie en avontuur. Het nummer heeft een avontuurlijke en energieke sfeer. (8,5)

Unfinished Sweet
Dit is een speels en humoristisch nummer dat gaat over een tandartsbezoek. De hoofdpersoon heeft last van zijn tanden door te veel snoep en bezoekt de tandarts, maar de pijn lijkt nooit helemaal weg te gaan. Het nummer heeft een ironische ondertoon en speelt met de angst voor de tandarts. (7)
No More Mr. Nice Guy
In dit nummer vertelt Alice Cooper het verhaal van iemand die altijd aardig was, maar nu negatief wordt bekeken door anderen. Teleurgesteld in hoe hij wordt behandeld, besluit hij niet langer de aardige man te zijn. Het is een rebels en herkenbaar nummer over persoonlijke verandering. (8)

Generation Landslide
Dit nummer gaat over de kloof tussen generaties. De jeugd zet zich af tegen de traditionele waarden van hun ouders, terwijl de volwassenen wanhopig proberen controle te houden. Het is een opgewekt en rebels nummer dat perfect de sfeer van de jaren ’70 vangt. (7,5)
Sick Things
Een dreigend en angstaanjagend nummer over iemand die geobsedeerd is door zieke dingen. Hij voelt zich machtig door zijn controle over deze duistere verlangens. Het nummer heeft een sinistere sfeer en laat de duistere kant van menselijke verlangens zien. (7,5)

Mary Ann
In tegenstelling tot de meeste nummers op het album, is Mary Ann ingetogen en melancholisch. Het beschrijft de liefde van iemand voor Mary Ann, die hij als de ware beschouwt. Het nummer heeft een speelse, maar toch emotionele sfeer.(7)
I Love the Dead
Dit macabere nummer gaat over een morbide fascinatie voor de dood. Terwijl anderen rouwen, voelt de hoofdpersoon zich juist aangetrokken tot de doden. Het nummer is gruwelijk en ongewoon, maar past perfect binnen het theatrale en shockerende imago van Alice Cooper. (8)

Conclusie

Billion Dollar Babies is een album dat de essentie van Alice Cooper perfect weergeeft. Met zijn mix van harde rock, theatrale optredens en shockerende thema's weet hij zijn luisteraars te boeien en te verrassen. Elk nummer heeft zijn eigen unieke sfeer en verhaal, maar allemaal passen ze binnen de duistere, rebelse wereld van Alice Cooper. Het album heeft niet alleen muzikaal succes behaald, maar ook een blijvende invloed gehad op de rockmuziek en de manier waarop artiesten hun optredens benaderen.

Aanbeveling:
Als je houdt van rockmuziek met een theatrale en shockerende rand, dan is Billion Dollar Babies zeker een aanrader. Het album laat zien waarom Alice Cooper een van de meest invloedrijke rockartiesten is en biedt een spannende, emotionele en soms angstaanjagende luisterervaring.

Waardering: 7,8