Simple Minds - Street Fighting Years (1989)

Ik heb nu 2 albums van de Simple Minds ("New Gold Dream" en "Sparkle In The Rain"). Beide albums vind ik geweldig (de jaren '80 hebben me toch wat te bieden, ben ik de afgelopen maanden achtergekomen). Nu heb ik mezelf voorgenomen om dit jaar nog 1 album te kopen. Eén van de kanshebbers is "Street Fighting Years". Ik vind "Belfast Child" een zeer mooi nummer, en nu vroeg ik me af of de rest van het album gelijkwaardig is qua niveau. Ik weet dat de meningen over dit album zeer verdeeld zijn (zie ik ook aan het gemiddelde), maar ik ben toch wel benieuwd naar het antwoord op de vraag of dit album een goede aankoop is. Denken jullie dat ik dit album ga waarderen, of kan ik het album beter links laten liggen?

Met vriendelijke groet,

Sgt. Revolver

Aan mij moet je het waarschijnlijk niet vragen, want ik druk mijn stempel te zeer op deze site Maar ik vind dit ver inferieur aan hun beginperiode. Veel te glad en veel te veel gespeeld op de 'zekere' factor van politiek correctheid. Ik zou Sons And Fascination nemen als volgende SM escapade. Maar nogmaals, dat is slechts mijn mening. De muziek op Street Fighting Years is ongetwijfeld van behoorlijk niveau, het doet mij alleen zo verschrikkelijk weinig..

Ben het eens met orbit, pak een album uit hun vroegere periode. Zowel Sons and Fascination als Empires and Dance waren hun tijd ver vooruit en staan nog steeds als een huis.
SFY is niet slecht, maar niet echt representatief voor wat ze in de jaren 80 gepresteerd hebben.

Nog een mening: koop SFY met Sons And Fascination, Empires And Dance en Reel Tot Real Cacophony.
Dan heb je al het beste uit de jaren '80 van hen.

@ Sgt. Revolver:

Empires and dance is een geweldig album en mijn SM-favoriet. Deze vind ik echter ook heel sterk en gezien je verdere voorkeuren en het feit dat je Belfast child al mooi vindt, denk ik dat je je hier ook zeker geen buil aan kunt vallen. De Simple minds zijn in diverse stadia en in diverse vormen een erg interessante band geweest.

Ik heb woensdag "Sons And Fascination/Sister Feelings Call" besteld als derde album van Simple Minds, Casartelli. Dit album en "Empires And Dance" staan op op het lijstje van komend jaar.

Inderdaad: "Belfast Child" vind ik geweldig, in tegenstelling tot vele andere SM-fans op deze site, geloof ik . Ik ben ook zeker van plan, de andere "stadia" van de band te gaan ontdekken.

de simple minds leverden in de jaren 80 betere muziek dan in de negetiger jaren,mijn favoriete album van sm is nog altijd new gold dream uit 1982 en ook sparkle in the rain is een toppertje

. Ik heb mijn derde Simple Minds-album net binnen ("SAF/SFC"). De twee albums waar jij het over hebt, Monique, waren mijn eerste twee aankopen van Simple Minds, en die vind ik super ("NGD" staat in mijn top-10 en "SITR" heb ik beloond met 4.5*). Deze "Street Fighting Years" volgt later, samen met "Empires And Dance".

Simple Minds: samen met The Cure dé persoonlijke muzikale ontdekking van 2006 !

Mijn muzikale ontdekking dan, hè.

Ik heb ze eigenlijk ook herontdekt. Kende alleen jaren 90 en paar jaren 80 hitjes, maar NGD gekocht en wat een beauty!

En wat vind je van dit album, musicfriek?

Ook dit Simple Minds-album even beluisterd. Dit album beviel mij een stuk beter dan "Empires And Dance" (waarbij ik wel moet toegeven, dat ik beide albums slechts een enkele keer heb beluisterd). Er staan sowieso enkele toppers op dit album (het titelnummer, "Soul Crying Out", "Belfast Child", "Biko" en "When Spirits Rise" ). Ook "Take A Step Back" vind ik een prachtnummer. De rest van de nummers vind ik redelijk, op één nummer na: "Mandela Day". Dat is tot nu het slechtste nummer, dat ik van Simple Minds gehoord heb. Leuk onderwerp hoor, Nelson Mandela, maar het nummer zelf vind ik niet echt genietbaar .

Voor het geheel zou ik rond de 4**** geven.

Omdat ik van dit album inmiddels al wel behoorlijk wat nummers kende, stem ik hier wel op, en (nog) niet op "Empires And Dance".

Voor mij is dit album één van de beste van de Simple Minds. Vooral het openingsnummer en Soul Crying Out vind ik bijzonder pakkend, melancholisch en gedreven. Verder vind ik Take a Step Back en Let It All Come Down ook juweeltjes. De bekende "hits" Belfast Child en This is your Land zijn natuurlijk ook goed te verteren.

Jammer dat je Empires and dance niet zo kan waarderen, voor mij is het met voorsprong de beste plaat van de band.
Ik vind Simple Minds over het algemeen iets te gelikt, maar die plaat vind ik een perfect gelukt experiment. Het is best wel wat een aparte plaat, ik kan me voorstellen dat sommige mensen eerder het reguliere SM werk verkiezen.
Toch zou ik Empires zeker nog kansen geven, het is een album waar je blijft dingen ontdekken.

Ik ga "Empires And Dance" in de toekomst zeker nog een kans geven. Toen ik van dat album een nummer beluisterde, schrok ik behoorlijk. Dit was niet wat ik van de Simple Minds gewend was! De muziek sprak me stukken minder aan dan de muziek op "Sons And Fascination/Sister Feelings Call", "New Gold Dream" en "Sparkle In The Rain".

Wanneer ik weer in een Simple Mindsbui ben, ga ik "Empires And Dance" nog eens een kans geven, en "Street Fighting Years" zeker aanschaffen.

1 van de betere SM albums .
ik heb ze nog live gezien in de Rodahal , in 1989 .
kan me nog herinneren dat JIM KERR van het podium afviel , en naar het ziekenhuis moest .
prachtig concert .
mijn favos ; Mandela day , Biko , Belfast child .

mijn favorieten van dit album:

1-Soul crying out
2-Biko
3-Mandela day

reserve: Belfast child

Het laatste SM album wat nog echte magie was. Hierna werd elk album alleen maar minder. Hier staan nog prachtige nummers op met nog echt politiek getinte nummers.Tijdens de jaren van release van dit album was ik nog een rasechte fan die alles blind kocht. Nu, na een aantal dramatische albums, heb ik daar enorm veel spijt van.... Favo nummer; Natuurlijk Belfast child....

Inderdaad, hun laatste magische plaat, hun laatste must-have eigenlijk meteen ook!

****

Wel leuk die vocale bijdrage van Lou Reed in 'This is your land'.

Yep! Heb dit album geloof ik eens gehuurd uit de bieb, staat me niet veel meer van bij, behalve dat de penetrante stichtelijkheid en politieke correctheid van de inhoud me op alle fronten tegenstaat.
Dat 'verbeter de wereld'-gedoe verpest voor mij waar het echt om gaat: Muzikaliteit en creativiteit. Bovendien is het ook bijzonder vruchteloos: De goeden zullen altijd onder de kwaden lijden en alle ellende zet zich toch gewoon voort.

Ik heb deze vandaag voor het eerst pas gehoord. Was destijds helemaal niet meer ´into´ De Simple Minds, vanwege Belfast Child. Grappig dat Biko hier op staat, cover van Peter Gabriel; bij de live tournee van Gabriel ten tijde van ´Biko´ stonden de Simple Minds namelijk als zijn voorprogramma.

Verder vind ik dit album maar net ´acceptabel´. `This land .. ´ geldt voor mij als positieve uitschieter, echt een mooi nummer. Maar eentje is wat weinig voor een groep met zo´n staat van dienst.

Hun beste tijd lag hiervoor al... helaas!

Wel gevarieerder dan hun voorganger, maar ook wisselvalliger. Het lijkt erop dat de band na de kritiek op hun vorige album zich politiek correct en geëngageerder wil opstellen ter navolging van U2.
Zo vind ik de Peter Gabriël-cover "Biko" overbodig, het mist de zeggingskracht van het origineel. Wel zeer geslaagd vind ik "Belfast Child", een terechte grote klassieker en in mindere mate de titelsong.
Het moet wel worden gezegd dat Simple Minds hier nog gedreven klinken, in de jaren '90 gaat het zowel artistiek als commercieel bergafwaarts.

Muzikaal een heel aardige sfeervolle plaat.Tekstueel inderdaad een beetje veel van het goede.Nobel,maar het ligt er wel erg dik bovenop allemaal. Biko is een prachtig Peter Gabriel nummer en zie het nut van deze cover eigenlijk niet in,omdat het niets toevoegd.

Ondanks dat het eigenlijk een tradional is,blijft Belfast Child een prachtige song.Mooie opbouw en uiteindelijk losbarstend in een emotionele climax.
De titeltrack,This is your land en Mandela Day zijn eveneens goed gekozen songs sie kwa warmte en sfeer aanspreken.
Een duidelijke misser is het nogal hypere Kick It In,dat nergens naar toe lijdt en uitblnkt in vlakheid.
Het is duidelijk dat de groep hier wat genuanceerder en warmer klinkt dan het succesvolle Once Upon A Time.Een plaat die mij in ieder geval bij nader inzien een stuk minder aanspreekt dan deze plaat.

Volgens mij ging het mis met Simple Minds vanaf dit album. Nadat ze de EP Ballad of the Streets met daarop Belfast Child, Biko en Mandela Day uit brachten waren de verwachtingen erg hoog voor Street Fighting Years. Gingen ze de commerciele kant op, of terug naar het oude geluid. Ze kwamen echter met een wat teleurstellend experimenteel album, waar de Ballad of the Streets EP qua nummers er boven uit springt, en de rest achter bleef.

Mandela Day (bwah) en Biko (niet meer dan een aardige cover) steken bóven de rest van dit album uit?

Inderdaad.

Oke, dan zijn we het daarover oneens.