menu

XTC - English Settlement (1982)

mijn stem
4,03 (237)
237 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: Virgin

  1. Runaways (4:34)
  2. Ball and Chain (4:32)
  3. Senses Working Overtime (4:50)
  4. Jason and the Argonauts (6:07)
  5. No Thugs in Our House (5:09)
  6. Yacht Dance (3:57)
  7. All of a Sudden (It's Too Late) (5:21)
  8. Melt the Guns (6:34)
  9. Leisure (5:02)
  10. It's Nearly Africa (3:55)
  11. Knuckle Down (4:28)
  12. Fly on the Wall (3:19)
  13. Down in the Cockpit (5:27)
  14. English Roundabout (3:59)
  15. Snowman (5:03)
totale tijdsduur: 1:12:17
zoeken in:
avatar van gemaster
4,0
Erg lekker album van dit geniale popbandje. Het enige echte nadeel aan dit album is dat het iets te lang is. Dit is duidelijk een album wat door een strengere liedjesselectie een klassieker was geweest. Nu wordt het niveau van Skylarking net niet gehaald. Mijn favoriet op dit album is 'No Thugs In Our House', een erg aanstekelijk popliedje met een goede tekst. 4 hele dikke sterren voor de mannen van XTC en mijn volgende plaat van de heren gaat worden......... Apple & Venus Part 1.

avatar van dazzler
5,0
ENGLISH SETTLEMENT 1982

Op Englisch Settlement bereikt XTC haar hoogtepunt.
Perfecte balans tussen de gebeten punkwave van weleer
en de subtiel gearrangeerde wavepop van de vroege eighties.

Colin Moulding mag de plaat openen met twee ijzersterke songs.
Vooral Runaways ... over een weggelopen tiener (het vervolg op Making Plans
for Nigel
?) zet de toon: minder swingende rock, meer luisterbare pop.

http://nl.youtube.com/watch?v=0EsrQDTtpfU

Ball and Chain werd de tweede single: een aanklacht tegen het nodeloos slopen
van oude stadskernen en tegen (wie weet) het juk (ball and chain) van Tatcher.

Senses Working Overtime was een top 10 hit in de UK
en heeft warempel iets van een meezinger in het refrein.
Let op hoe prachtig dit album gearrangeerd is: je geraakt
niet uitgeluisterd ... zo gelaagd zijn de diverse liedjes.

http://nl.youtube.com/watch?v=-5rj7qeeqzs

Neem nu Jason and the Argonauts ... wat een werkstuk.
Het refrein schroeft zich als een spiraal in je hoofd en in de
instrumentale break wordt duchtig geëxperimenteerd met ritmes,
nog een opvallend kenmerk van deze briljante English Settlement.

http://nl.youtube.com/watch?v=Vj0_Ny6ziLc

No Thugs in Our House grijpt terug naar het drumpatroon
van Life Begins at the Hop of Making Plans for Nigel ... heeft
een sneer van een tekst: zoonlief Graham mag niet naar huis komen
met een gekleurd lief, want daar zijn deze ouders behoorlijk tegen.

Opvallend hoe graag XTC in de korte broek van de tiener
of adolescent kruipt ... wat zouden Freud en Jung daar van vinden?

Yaught Dance is één van mijn absolute favorieten hier.
Folkdans (Big Country deed het later ook op doedelzakgitaar)
met een onweerstaanbaar meeslepend, akoestisch ritme.
Drums, slaggitaar en vocale frasering zijn volkomen in kadans.

All of a Sudden kondigt een accentverschuiving aan: een rustpunt.
Een introspectief nummer, met die slepende kreunstem van Partridge.
En altijd weer een refrein dat je meeneemt op zijn golven.

Antwoord van Freud en Jung: Andy is zijn puberteit nooit helemaal ontgroeit.
Hij speelt thuis met tinnen soldaatjes en levert veldslagen op miniatuurschaal
om te schuilen voor de grote boze wereld en zijn eigen demonen te verjagen.
(Dat van die soldaatjes is waar, want terug te vinden in een Oor interview van toen).

Melt the Guns ... smeed de zwaarden om tot ploegscharen.
Een mechanische riff (Devo achterna) en vooral een hypnotiserend
ritme ... flamenco haast, met dat pseudo handgeklap en die kreetjes.
Seconds van U2 marcheert in vergelijkbare slagorde door de speakers.

Knuckle down trekt de lijn naar luisterpop nog verder door.
Dobberend op een reggae beat en op die manier lichtjes in het
verlengde van de doorsnee Britse gezinsportretten van Madness.

Down in the Cockpit (verkrijgbaar in dance mix op de 12" van Ball and Chain)
doet de beentjes weer vlot bewegen ... ska met hitpotentie, maar geen single.

English Roundabout laat Colin Moulding voor de laatste keer aanrukken
en bedient zich ook van een vlotte skabeat (beetje Doe Maar zelfs).

Snowman ... een kerstlied van XTC is het niet geworden,
maar de sleighbells schudden dikke vlokken door de huiskamer.
Een absoluut hoogtepunt als afsluiter, wat wil een mens nog meer?

http://nl.youtube.com/watch?v=2YB8zGUZol4

Het album heeft slechts één achilleshiel: het duurt te lang.
Virgin Europa dacht in 1982 hetzelfde en reduceerde het dubbelalbum
tot een enkele langspeler (zonder tracks 9, 10, 11, 12 en 13).

Ikzelf zou het album reduceren tot 12 krachtige nummers.
Ik schrap het dodelijk gewonde Leisure (dit is echt een b-kant),
het storende It's Nearly Africa (te doorzichtige repliek op Remain in Light
van Talking Heads) en Fly on the Wall, een te licht gewogen uptempo
niemandalletje (kon muzikaal gezien zo op Tent van The Nits).

Geen ruimte voor extra bonustracks op deze dubbelaar.
Die zijn er wel in de vorm van Blame the Weather, Tissue Tigers,
Punch & Judy
en Heaven is Paved with broken Glass
en terug te vinden op http://www.musicmeter.nl/album/22823

avatar van orbit
3,0
Boeiend luisterproject.. ergens vind ik dit erg goed, maar er staat een blok nummers op waar ik toch ernstig mijn twijfels over heb. Dan heb ik het over Melt The Guns t/m Fly On The Wall.. echt ondermaats vergeleken bij de rest. It's Nearly Africa en Leisure wil ik bijna voordragen als twee van de slechtste nummers van de jaren 80 Frappant ook dat die nummers achter elkaar aan komen.
Maar daardoor ben ik gebrand om dit nog eens een paar keer geheel te draaien. t/m nummer 7 is er eigenlijk geen vuiltje aan de lucht en zou ik twijfelen tussen 4 en 4,5.. daarna word het murky waters wat mij betreft. Buskruit op? Qua stijl herken ik hier van alles in, van Beatles t/m tijdgenoten The Police (Ghost en Synchronicity vooral). Geen echte new wave dit, daarvoor is het te breed en eclectisch.. stapje verder dan het Making Plans For Nigel (wil niet zeggen beter trouwens).

4,0
De eigenaarde muzikale constructies van Andy Partridge bereiken op English Settlement een abslouut hoogtepunt. De band klinkt zoals de naam: verslavend.

Was Drums and Wires al een schot in de roos, op deze tijdloze klassieker passen alle stukjes van de puzzel. Want dat is het, een puzzel, muziek van XTC moet je bekijken, bestuderen, beluisteren, binnenste buiten keren en dat tientallen malen.

En vervolgens beminnen, bejubelen en bewierroken.

Andy Partridge is een van de grootste liedjeschrijvers ever. Zo zelfverzekerd als zijn songs, zo onzeker was hij op het podium. Het lijkt wel alsof alle frustatie hier in de studio wordt samengebald. Tot krachtige, heen en weer schietende nummers vol nerveuze, onverwachte wendingen.

De voormalige dubbel LP opent grandioos met Runaways en Ball And Chain, nummers die Franz Ferdinand & co de goeie kant induwden.

Roundabout is inderdaad een achtbaan, een heerlijk ritme met verrassende loopings. Yaught Dance is een andere favoriet.

En dan is er natuurlijk nog Senses Working Overtime, het meest optimistische nummer. Een terechte hit. De siganture song van Partridge.

Een klein nadeel van English Settlement is de lengte. Niet de lengte van de plaat maar wel de lengte van de nummers.

Songs van vijf, zes minuten zijn eerder regelmaat dan uitzondering.
Vaak nét te lang (slechts drie nummers klokken onder de 4 minuten).

Een kleine overdosis XTC.

avatar van Strangeways
5,0
De geringe reacties om Mummer en The Big Express zijn niet om over naar huis te schrijven. Zijn dit echt veel mindere albums?

Ondanks dat hij van mij 4* krijgt, is Mummer een van de mindere albums, hoewel hij met Moulding's Wonderland juist een van de beste XTC nummers bevat. The Big Express zojuist weer eens beluisterd en dat is echt een uitstekend album met prijsnummers als Wake Up, All You Pretty Girls en This World Over. Na English Settlement, Black Sea en Apple Venus vol. 1 een solide maar ondergewaarderde subtopper in hun oeuvre. De later toegevoegde bonusnummers voegen echter weinig toe en verstoren de balans een beetje.

avatar van deric raven
4,0
Gotye scoorde een paar jaar geleden een gigantische hit met Somebody That I Used to Know, en eigenlijk lijkt dat muzikaal gezien erg veel op Senses Working Overtime van XTC.
Runaways; waarmee English Settlement opent, heeft ook het Gotye sfeertje.
En dan kom je al heel snel weer bij de kern van XTC.
XTC is een band welke zonder problemen hitsingles uit zijn mouw kan schudden.
Het ene moment klinken ze als The Police en dan weer als The Beatles.
Hun nummers zijn eigenlijk altijd zeer herkenbaar, maar om de een of andere reden lukt het ze niet om definitief door te breken naar het grote publiek.
Vaak heb ik; zoals al eerder vermeld bij Drums and Wires, het idee dat ze op zoek zijn naar de perfecte popsong, maar steeds meer komt het gevoel naar boven dat ze juist angstig waren om echt groot te worden.
Liever de anonimiteit dan het grote succes.

Mooi te lezen altijd hoe meningen kunnen verschillen. Xtc ken en volg ik al sedert hun eerste nummers. Door de jaren heen duidelijk gegroeid als muzikanten en dus band. Voor mijn gevoel wellicht het meest ondergewaardeerde bandje dat ik ken. Als je er eens helemaal induikt dan zul je toch horen hoe ingenieus en goed de songs zijn. En Alan Partridge gewoon een fenomenale songschrijver. Tuurlijk is er een duidelijk verschil tussen de eerste paar platen en hun latere werk. Maar parel aan parel gewoon. Met wellicht deze hier, ES, als beste ever. Het songmateriaal, de teksten, de cohesie tussen beiden, de productie, het tijdloze karakter, subliem. En eigenlijk geldt dit voor alles vanaf Drums and Wires en niet enkel daarvan Making plans for Nigel. Luister eens Complicated Game. Wow gewoon, zo ingenieus. Partridge schaart zich easily tussen de groten der aarde. Weet wat ik schrijf.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: XTC - English Settlement (1982) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

XTC - English Settlement (1982)
Er zijn maar heel weinig bands met zo’n mooi en bijzonder oeuvre als dat van de Britse band XTC, waarin het veertig jaar later nog altijd briljante English Settlement uit 1982 er voor mij net wat uitspringt

Ik grijp nog regelmatig terug op de muziek van de grote Britse bands uit het verleden, maar luister nog maar zelden naar de albums van XTC. Dat is onterecht, want de band behoort misschien niet tot de meest succesvolle, maar wel tot de beste bands uit de Britse muziekgeschiedenis. De band bouwde met name in de jaren 70 en 80 een prachtig oeuvre op, waarin English Settlement uit 1982 behoort tot de hoogtepunten. Het is een album dat XTC in 1982 niet zo groot maakte als de band had verdiend, maar veertig jaar later klinkt het album nog verrassend urgent en vallen de vijftien songs op het album op door een beangstigend hoog niveau.

Allmusic.com noemt de Britse band XTC in haar korte biografie van de band ‘the great lost pop band’. Dat is misschien wat overdreven, maar dat XTC lang niet zo succesvol is geweest als de grote bands uit de Britse muziekgeschiedenis is zeker. Aan de critici heeft het zeker niet gelegen, want vrijwel alle albums van de Britse band werden onthaald met superlatieven. Daar viel overigens niets op af te dingen, want nagenoeg alle albums van XTC zijn van een zeer hoog niveau.

XTC werd geformeerd in 1976 en liftte in eerste instantie mee op de golven van de punk en new wave. Uiteindelijk ontsteeg de band beide genres en maakte het vooral inventieve popmuziek van een bijzonder hoog niveau. De band maakte haar meeste en ook beste albums tussen de late jaren 70 en vroege jaren 90, maar ook de in 1999 en 2000 verschenen slotakkoorden van de roemruchte band waren uitstekend.

Het valt dan ook niet mee om er één XTC album uit te pikken. Wat mij betreft zijn Drums And Wires (1979), Black Sea (1980), English Settlement (1982), The Big Express (1984), Skylarking (1986), Oranges & Lemons (1989), Nonsuch (1992) en Apple Venus, Vol. 1 (1999) allemaal albums die het hadden verdiend om uit te groeien tot klassiekers, maar als ik er één album van de band uit moet pikken, kies ik voor English Settlement uit 1982.

Dat doe ik vooral omdat ik dit album veel vaker heb beluisterd dan de andere albums van de band, maar ik ben zeker niet de enige die dit album noemt als het beste XTC album. English Settlement, een dubbelalbum met ruim zeventig minuten muziek, is niet alleen van de beste, maar ook een van de meest ambitieuze albums van de band rond songwriters Andy Partridge en Colin Moulding. Aan de andere kant is het een typisch XTC album, dat is gevuld met even perfecte als puntige popsongs.

XTC liet zich beïnvloeden door de grote bands uit de jaren 60 en 70, waaronder zeker The Beatles, The Kinks en The Beach Boys, maar de band was ook vatbaar door de ruwe energie van de punk en de new wave uit de tweede helft van de jaren 70. English Settlement voegt hier ook nog wat invloeden uit de jaren 80 aan toe.

Het knappe van de muziek van XTC is dat de Britse band op het eerste gehoor grossiert in lekker in het gehoor liggende popliedjes, maar dat je bij net wat aandachtigere beluistering hoort dat het bovendien songs zijn die vol zitten met spitsvondigheden en die keer op keer dingen doen die je niet had verwacht.

Het was even geleden dat ik naar English Settlement had geluisterd, maar het album maakte direct weer indruk. English Settlement is een album dat me vrijwel onmiddellijk mee terugneemt naar de vroege jaren 80, maar het is ook een album dat 40 jaar na de release nog opvallend fris en urgent klinkt, wat ook een compliment is voor de productie van Hugh Padham.

Dat frisse en urgente geldt niet voor heel veel album uit deze periode en er zijn maar heel weinig albums uit die tijd die ook in 2022 nog eigentijds of zelfs vernieuwend klinken. English Settlement doet het, net als bijvoorbeeld de meeste albums van Talking Heads en dat is een band waarmee ik uiteindelijk toch de meeste raakvlakken hoor, al is XTC wel 100% Brits. English Settlement is een razend knap album en ook een mooie gelegenheid om de rest van het oeuvre van deze unieke Britse band te herontdekken. Erwin Zijleman

Gast
geplaatst: vandaag om 19:33 uur

geplaatst: vandaag om 19:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.