menu

Roxy Music - Avalon (1982)

mijn stem
3,87 (465)
465 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop
Label: EG

  1. More Than This (4:30)
  2. The Space Between (4:30)
  3. Avalon (4:16)

    met Yanick Etienne

  4. India (1:44)
  5. While My Heart Is Still Beating (3:26)
  6. The Main Thing (3:54)
  7. Take a Chance with Me (4:42)
  8. To Turn You On (4:16)
  9. True to Life (4:25)
  10. Tara (1:43)
  11. Always Unknowing * (5:21)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 37:26 (42:47)
zoeken in:
avatar van Suicidopolis
5,0
Ik heb jaren met deze hoes in m'n hoofd rondgelopen. Ik kon me nog zo goed herinneren dat ik als kleine nitwitz van om en bij de 5 jaar mezelf kon blindstaren op die rare cover, me die mysterieuze man ( vrouw? ) met die geweldige helm, en dan die vogel op z'n hand... Zo mystiek en fantastisch ( als in: fantasie ) allemaal. Het deed me urenlang wegdromen. En boven kon ik toen de muziek ook al smaken! Maar sinds die prille jeugdjaren heb ik niet meer naar deze plaat geluisterd, tot...

En toen, ettelijke ( +/- 17 ) jaren later, zag ik de film "Lost In Translation", en verdorie, komt daar toch wel een karaoke scene in voor waarin "More Than This" word gezongen zeker? En ja, dat herkende ik nog, van aaaaaal die jaren terug. Dus ik dolenthousiast gaan opzoeken wie die gozers nu juist waren, deze plaat op zolder gaan zoeken, en hop, ik was vertrokken voor een herontdekkingstocht! Heb hem enkele maanden later goodkoep op CD kunnen kopen, en dat maakte het alleen nog maar beter, want m'n plaat was een beetje aan het verslijten.

Misschien is het dus grotendeels te wijten aan die mooie jeugdherinneringen, of gewoon 100% aan de muziek zelf, maar hoe dan ook, dit vind ik echt een wondermooie plaat. Kan er maar niet genoeg van krijgen. Geweldige composities, vette oude synth geluiden, Bob Clearmountain achter de knoppen, Brian Ferry op z'n best zowel tekstueel als vocaal gezien, en gewoon een heerlijk apart sfeertje dat alleen maar op deze plaat terug te vinden is. Dit album voelt voor mij echt aan als zo'n heerlijk eilandje dat niemand kent, waar je rustig effe kan ontsnappen aan het alledaagse leventje. Gewoon die titel alleen al doet je dromen. Bovendien is "True To Life" één van de mooiste nummers aller tijden. Echt pure klasse.

Niets dan lovende woorden, massa's respect, 5* en een plaats in m'n Top 10 voor deze "Avalon".

avatar van psychonaatje
3,0
Ik vind dit album echt een stuk minder dan de oude Roxy Music albums. Dit is echt saai in vergelijking met albums als Roxy Music, For Your Pleasure en Stranded. Op die albums zijn altijd spannende elementen te vinden in de muziek (een soort van valse elementen, zoals de sax in Do the Strand). Dit kabbelt af en toe wat teveel voort. Nog steeds wel mooi, hoor, maar ik luister dit veel minder graag dan die eerste drie albums.

avatar van dazzler
5,0
AVALON
is een van de meest sfeervolle albums dat ik ken.
Alsof je naar een magische drieëenheid zit te luisteren van
gitaar, sax en keyboards ... de stem van Bryan Ferry als bonus.

More Than This is een herfstwandeling aan het strand.
Avalon voertt me mee op zijn vleugels naar de zomer van 1982.
Wiegend op een sublieme bossanova in de late zomerzon.

The Main Thing heeft een aardse groove en een hemelse inkleuring.
Take a Chance on Me was even mijn lievelingslied in de herfst van 1982.
De intro neemt je mee doorr een schemerwoud van klanken.
To Turn You on is een bladgouden ballad.

Dit is een perfecte plaat om in september te draaien.
Het tanen van de zomer en het eerste geuren van het herfstblad.
Tracks als India en Tara kleuren pastel groen, geel en rood.

De schoonheid van Avalon zit in het totaalgeluid, een optelsom
van uitgebalanceerde arrangementen en een meesterlijke productie.
Jammer dat men Jealous Guy als bonustrack laat liggen.
De b-kant was To Turn You on en haalde wel Avalon.

avatar van avdj
3,5
Voor de kenners dé comeback van Roxy Music. Persoonlijk vind ik het een minder album van een band die nooit weg is geweest. Hoewel Bryan Ferry en de zijnen productiekunstjes niet schuwen, komen ze op dit album bij mij niet weg met die typische '80 sound.

Qua melodieën is het allemaal prima in orde maar het mystieke geluid van de eerdere albums is toch wel verdwenen. Vreemd genoeg zal de muziek van Roxy Music prima moeten wegkomen met een dergelijke productie maar ik wordt er niet echt warm of koud van.

3,5*

avatar van bikkel2
4,0
Zoals al bij Siren vermeld kocht ik vorige week een dubbelpack. Dus met Siren en Avalon.
Een buitenkansje. Siren(waar ik naar op zoek was) stond niet in het vakje Roxy Music, dus deze wilde ik al bestellen.
Het platenzaakje in Zaandam heeft een behoorlijke collectie voor de liefhebber, en is het niet in de winkel aanwezig dan kan er altijd (tot nu toe) een bestelling geplaatst worden.
Echter hoefde dat niet want de eigenaar overhandigde me dit dubbele diskje, voor 9,95.
Avalon had ik niet op cd, dus vooruit maar.
Avalon is niet onbekend bij mij, maar heb 'm toch weer eens geduldig onder de loep genomen.

Zoals bekend ligt mijn voorkeur meer bij de prille Roxy Music. Toegankelijk, maar ook weer niet.
De vaak drukkende sfeer van de albums t/m Siren staat bij mij hoog in het vaandel.
Origineel, kunstzinnig, de onheilspellendheid, maar tussentijds ook weer het melodieuze lichtvoetige. Avant garde meets pop...... zoiets.

Avalon betekende een soort tweede leven van Roxy Music.
Ferry Manzarek en Mackaay vormden in deze tijd de kern, omringd door wat sessiekrachten.
Opvallend is de warme klank van het album. Heldere produktie, en mooi gearrangeerd.
De toegankelijkheid diende zich definitief aan op Manifesto, en die lijn is hier doorgetrokken.
MInder individuele partijen, maar wel een fraaie totaalsound.

Feitelijk valt er niet veel op aan te merken, want slechte songs vind je hier niet, en The Space Between vind ik zelfs een geweldig nummer.
Als totaal minder mat dan Flesh & Blood, wat ik toch wel als het minste album beschouw.

Toch blijf ik bij mijn mening dat het in vergelijking met vroeger werk wat belegen klinkt allemaal.
Geen rauwe randjes meer, geen aparte wendingen, maar subtiele wat gladde, uitstekend vertolkte pop met een romantisch tintje.
Een voorloper van het solowerk van Bryan Ferry wat nog zou komen.

Echter, kwalitatief is het allemaal prima in orde. Elke song is functioneel en ik vermaak me er prima mee.
Ik verhoog dus een halfje naar 4. Een passende laatste plaat in het oevre van de groep.

avatar van deric raven
4,0
Avalon is eigenlijk een reactie op de soulmuziek van Barry White, Marvin Gaye en Al Green.
Bryan Ferry had ook soul, en vervolgens kreeg je acts als Simply Red, Black en Spandau Ballet.
Allemaal muziek die het goed in de slaapkamer deden.
Al was het wel zo dat er bij de donkere artiesten meer een gevoel van tederheid in zat, terwijl er bij de blanke artiesten veel bijzaken werden bij gehaald zoals de sigaret na de seks, en in de ochtend met pantoffels en ochtendjas naar beneden gaan om een kopje koffie te zetten.
Minder passie en overtuigingskracht, waardoor het waarschijnlijk wat gespeeld en nep aanvoelde.
Ondertussen ben ik een veertiger, en heb ik al ruim 10 jaar geleden de sigaret vaarwel gezegd, maar ben ik nog steeds de liefhebber van het kopje koffie op de zondagochtend, en daar hoort deze muziek toevallig ook bij.
Bryan Ferry liep ook al aardig richting de veertig toen hij dit album maakte.
Hij heeft ook een stuk sneller geleefd dan ik, denk ik, dus ik kan mij goed voorstellen dat hij toe was aan een album als deze.
Waarom ik verder de naam Roxy Music niet noem?
Dat was de band uit de jaren 70, vanaf 1980 was het gewoon de begeleidingsband van Bryan Ferry, die pas een paar jaar later durfde te zeggen dat hij al een tijdje solo was gegaan.
Deze ligt in de lijn van Boys and Girls en Bête Noire.

avatar van Roxy6
5,0
Dit laatste Roxy Music album kan echt tijdloos genoemd worden. Het euvel dat kleefde aan voorgangers Manifesto, en in mindere mate aan Flesh & Blood, dat het tijdsgewricht een te groot stempel drukt op de inhoud, gaat hier niet op.

Avalon is een muzikale, chique stijlkaart van Bryan Ferry, de opmaat naar hoe veel van zijn werk dat hierna kwam zou gaan klinken.

De intro's van bijna al de nummers zijn geweldig! Er zijn maar weinig groepen / artiesten die zo'n eigen signatuur hebben wat betreft intro's, (misschien komt Peter Gabriel in de buurt) The main thing, wat een stuwende drive.....De twee korte instrumentale nummers Tara en India hoe sfeervol wil je het hebben?!

Take a chance with me, To turn you on, Avalon en True to life, zijn instant classics....
Hier valt werkelijk niets op af te dingen!

U leest het goed, dit album is voor mij een absolute evergreen, tot in het einde der tijden....

avatar van erwinz
5,0
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Roxy Music - Avalon (1982) - dekrentenuitdepop.blogspot.com

Roxy Music - Avalon (1982)
Avalon, de zwanenzang van de Britse band Roxy Music uit 1982, wordt over het algemeen minder hoog ingeschat dan de eerste vijf albums van de band, maar doet er echt niet voor onder

Het debuut van Roxy Music is dit jaar precies vijftig jaar oud, maar ook voor de zwanenzang van de band moeten we inmiddels veertig jaar terug in de tijd. Roxy Music stond de afgelopen decennia veelvuldig op het podium, maar de album productie van de band bleef in 1982 steken bij Avalon. Het was in mijn herinnering niet het slechtste, maar ook zeker niet het beste album van Roxy Music, maar mijn respect voor de zwanenzang van de Britse band is de afgelopen weken als een komeet omhoog geschoten. Op Avalon maakt Roxy Music een blauwdruk voor de popmuziek uit de jaren 80 en bereikt het een niveau dat de meeste volgelingen van de band niet zouden halen. Avalon klinkt prachtig en bijzonder sfeervol, maar het is ook een spannend album dat de grenzen van de band weer wat zou verleggen, voor de laatste keer helaas.

Het is dit jaar precies vijftig jaar geleden dat het titelloze debuut van de Britse band Roxy Music verscheen. Om de vijftigste verjaardag van het zeer invloedrijke album te vieren staan Bryan Ferry, Andy Mackay, Phil Manzanera en Paul Thompson later dit jaar op het podium, vooralsnog helaas alleen in het Verenigd Koninkrijk en in de Verenigde Staten.

Roxy Music is de afgelopen vijftig jaar niet altijd actief geweest, maar was met zeer grote regelmaat te vinden op de podia, ook in Europa. Alle reünies van de band hebben echter niet geleid tot uitbreiding van het studio oeuvre van de band, want dat is blijven steken op acht albums, waarvan er zes uit de jaren zeventig stammen en twee uit de jaren 80. Het in 1982 verschenen Avalon is daarom al veertig jaar de zwanenzang van Roxy Music en waarschijnlijk is het verstandig om dat zo te houden.

Avalon volgde in 1982 op Manifesto uit 1979 en Flesh + Blood uit 1980 en dat zijn twee albums die niet konden tippen aan klassiekers als Roxy Music, For Your Pleasure, Stranded, Country Life en Siren. Over Avalon zijn de meningen wat verdeeld, maar ik vind het persoonlijk een fantastisch album.

In mijn herinnering was Avalon een mooi, maar ook wel wat gezapig album, maar het was echt heel lang geleden dat ik het hele album had beluisterd. Ik heb het album, dat vooral bekend is van de hits More Than This en de titeltrack, de afgelopen weken herontdekt en vind Avalon inmiddels een spannend Roxy Music album dat de tand des tijds verrassend goed heeft doorstaan.

Het album, dat werd gemaakt met zo ongeveer de bezetting die later dit jaar op het podium staat, neemt afscheid van het jaren 70 geluid van Roxy Music en is in veel opzichten een blauwdruk voor de muziek die later in de jaren 80 veelvuldig zou worden gemaakt. De band experimenteert op Avalon met bijzondere ritmes, met hier en daar stevig aangezette drums en bassen en gooit er bovendien een flinke bak 80s synths tegenaan. De mooie gitaarlijnen van Phil Manzanera, de saxofoon bijdragen van Andy Mackay en natuurlijk de prachtige stem van Bryan Ferry maken het zo karakteristieke Roxy Music geluid compleet.

Het album werd geproduceerd door Rhett Davies en gemixt door Bob Clearmountain, die zou uitgroeien tot een van de belangrijke producers van de jaren 80. Avalon laat in de wat toegankelijkere tracks een zeer sfeervol geluid horen, dat zich als een warme deken om je heen slaat, maar veel meer dan in mijn herinnering zoekt de Britse band ook het avontuur.

Zeker wanneer alle instrumenten uit mogen pakken levert de band de inspiratie voor het werk waarmee Simple Minds niet veel later stadions zou vullen, maar ik hoor inmiddels toch ook vele lijntjes naar het jaren 70 werk van Roxy Music. Het is achteraf bezien lastig te begrijpen dat Avalon het laatste album van Roxy Music is geworden, want de band klinkt op haar zwanenzang buitengewoon geïnspireerd en echt geen moment uitgeblust.

Ik heb Avalon de afgelopen weken talloze keren beluisterd en vind het album alleen maar beter geworden. Roxy Music heeft een aantal onbetwiste klassiekers op haar naam staan met de eerste vijf albums die de band uitbracht. Avalon volgde in mijn geheugen op respectabele afstand, maar inmiddels schaar ik ook het laatste album van de band onder de Roxy Music klassiekers en van deze klassiekers vind ik Avalon zeker niet de minste. Erwin Zijleman

5,0
Schitterend album, mysterieus en onderkoeld, prachtige vibe. Ik lees hierboven ergens de term gezapig, maar dan heb je geen verstand van muziek. Een van de beste albums van de 80s, en een totale breuk met het zwierige verleden van de band. De hoes heeft mij altijd enorm geïntrigeerd, weet iemand daar wat meer over te vertellen?

Gast
geplaatst: vandaag om 13:57 uur

geplaatst: vandaag om 13:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.