dix schreef:
Gentle Spirit was voor mij twee jaar geleden sowieso een verkenning in een genre waar ik niet vreselijk veel mee heb. Ik heb Gentle Spirit daarna nog zeker vier keer gekocht om succesvol cadeau te doen aan lieden die nog ergens in de seventies zaten met hun smaak: schoonouders, oudere zussen... dat werk. Die schoven 'm dankbaar tussen Chris Rea en Al Stewart in de kast.
Ik vind het wel enigszins denigrerend, richting diverse personen.
Ik zal mij beperken tot Jonathan Wilson: de muziek die hij maakt is muziek van nu en juist helemaal niet alleen bedoeld voor oudere kopers, integendeel.
De kopers zitten helemaal niet per se in de "seventies met hun smaak". Dat het genre waar Wilson in graaft z'n oorsprong vindt in de jaren '60 en '70, daar kan hij ook niets aan doen. De jongeren die zijn muziek geweldig vinden, zijn geboren in de jaren '90. De opmerking zegt daarom meer iets over jezelf dan dat zij dat onderscheid nog gemakkelijk zouden willen (en kunnen) maken.
Er bestaat tegenwoordig niet veel originele muziek meer waarvan de roots niet al eerder zijn ontstaan. Ik denk ook niet, dat je er per se naar op zoek moet gaan of dat het allemaal moet leiden tot de conclusie dat muziek die in 2013 door middel van een nieuw genre wordt uitgevonden alleen maar de beste kan zijn.
Op die manier zou je als artiest ook nooit meer in een bepaald genre actief mogen zijn, wat natuurlijk een beetje onzin is.
Een beetje kenner weet dat de verschillen tussen Jonathan Wilson en Chris Rea of Al Stewart veel te groot zijn om het zo maar gemakkelijk op één hoop te gooien. De suggestie die je er waarschijnlijk mee wilt wekken is dan ook enigszins aan de valse kant.