menu

Radiohead - Amnesiac (2001)

mijn stem
3,87 (1473)
1473 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Electronic
Label: Parlophone

  1. Packt Like Sardines in a Crushd Tin Box (4:00)
  2. Pyramid Song (4:48)
  3. Pulk / Pull Revolving Doors (4:07)
  4. You and Whose Army? (3:11)
  5. I Might Be Wrong (4:53)
  6. Knives Out (4:14)
  7. Morning Bell / Amnesiac (3:14)
  8. Dollars & Cents (4:51)
  9. Hunting Bears (2:01)
  10. Like Spinning Plates (3:57)
  11. Life in a Glass House (4:34)
  12. The Amazing Sounds of Orgy * (3:38)
  13. Trans-Atlantic Drawl * (3:01)
  14. Fast-Track * (3:17)
  15. Kinetic * (4:06)
  16. Worrywort * (4:37)
  17. Fog * (4:04)
  18. Cuttooth * (5:23)
  19. Life in a Glasshouse" [Full Length Version] * (5:08)
  20. You and Whose Army? [Live] * (3:18)
  21. Packt Like Sardines in a Crushd Tin Box [Live] * (3:04)
  22. Dollars and Cents [Live] * (4:41)
  23. I Might Be Wrong [Live] * (4:55)
  24. Knives Out [Live] * (4:23)
  25. Pyramid Song [Live] * (5:07)
  26. Like Spinning Plates [Live] * (3:52)
toon 15 bonustracks
totale tijdsduur: 43:50 (1:46:24)
zoeken in:
4,0
De bedoeling daarvan is dat het een ontzettend vet nummer is, alleen wat minder conventioneel dan de rest van het album.

avatar van Arrie
Na de klassieker OK Computer, kwam Radiohead met het wat meer experimentele Kid A, waar ze een electronischere kant mee op gingen, maar ook dat album werd uiteindelijk een succes. Ook in mijn ogen, want Kid A is altijd nog mijn favoriete Radiohead-album. Een jaar na Kid A kwam Amnesiac uit, samengesteld uit nummers uit dezelfde sessies als Kid A. Aan de ene kant dus veelbelovend maar aan de andere kant komt dat wel, als het ware, over als b-kantjes. Dat laatste gaat zeker niet op, en Amnesiac is absoluut een sterk geheel, ware het wel wat minder dan de voorganger.

Packt Like Sardines in a Chrushd Tin Box is een fantastische opener. Leuke percussie, mooie electronische beats, en het bouwt zich allemaal erg mooi op. Aan de ene kant na Kid A een vertrouwd geluid, aan de andere kant is het toch weer een uniek nummer waarin een hoop gebeurt waardoor het niet gaat vervelen. De zang van Thom Yorke is eigenlijk vooral een extra instrument. Een hoogepunt in het oeuvre van Radiohead.

Pyramid Song is dan weer vooral een ballad, gericht op piano. Verwacht hier echter geen Coldplay-praktijken, dit is veel vervreemdender. Er wordt telkens maar een paar tonen op de piano geramd, vervreemdende geluiden tussendoor, een mooie tekst over de dood. Uiteindelijk bouwt het zich dan ook nog eens prachtig op naar een veel voller geluid, ontzettend mooi nummer!

Pull/Pulk Revolving Doors is vermoedelijk wel één van de love/hate-nummers van Radiohead. Vage stemmetjes, weinig melodie, iets waar weinig mensen wat mee kunnen dus. Toch vind ik het absoluut wat hebben. Die harde bas, om dan soms weg te vallen en je ineens een droog pianodeuntje hoort. Niet een nummer dat ik regelmatig opzet, daarvoor is het wat te eentonig, maar in de context van het album vind ik het best wel aardig.

You and Whose Army? is mijn favoriete nummer van het album, en zelfs mijn favoriete Radiohead-nummer van na Kid A. Ik vind het ontzettend mooi hoe er een bepaalde spanning in te voelen is, en het dan op een bepaald moment ineens losbreekt, met eerst de drums die invallen en vlak daarna de piano. Echt een kippenvelmoment voor mij. Het is ook echt iets waar ik naar toewerk in het nummer, maar waar ik toch altijd weer door word verrast. Het wordt ook zo mooi ingeleid door de bas, waarmee de spanning al stijgt.
Raar genoeg kan het hele nummer daar met gemak op leunen. Het zal wellicht ook wel enigszins aan mij liggen, maar alleen al daardoor blijf ik het echt een geweldig nummer vinden.

I Might Be Wrong is alweer een sterk nummer, alhoewel iets minder dan het voorgaande. Fijne gitaar-riffje, mooie zang, maar een echte hoogvlieger is het niet. Het doet wat meer denken aan de rock van Radiohead, maar dan een licht electronisch jasje eroverheen. Best een aardig nummer, maar na een tijdje heb je het wel gehoord.
Knives Out heb ik nooit zoveel mee gehad. Geen slecht nummer, maar het is me iets te zeikerig. Heeft me nooit wat gedaan. Ook Morning Bell / Amnesiac heb ik weinig mee, omdat het eigenlijk het mindere broertje van de Kid A-versie is. De Kid A-versie is perfect, en dan komen ze met een andere versie... had niet gehoeven! Dit voegt helemaal niets toe, en is stukken minder. De spanning die er in de Kid A-versie zit, is hier verdwenen, en het wordt een beetje een gezapig liedje dat nergens heen gaat. Jammer.

Dollars & Cents is wel weer een zeer sterk nummer gelukkig. Er zit een fijne drive in, en ook nog een hele lading spanning. Fijne sfeer hangt er over het nummer heen. Geen heel verrassend nummer, klinkt echt typisch als Radiohead, maar het is wel gewoon heel erg goed.
Hunting Bears is een beetje een niemendalletje... instrumentaaltje tussendoor.
Maar dan krijgen we het prachtige Like Spinning Plates... klinkt eigenlijk erg vaag, alsof het achterstevoren afgespeeld is, maar dat zorgt wel voor een heel fijne spanning in de muziek. En dan begint Thom te zingen... wat zingt ie vaag! Hij zingt alsof ie dronken is, misschien was ie dat wel, en toch klinkt het wel erg goed. Kippenvelmomentje is als ie de titel zingt.
Eigenlijk best wel een vaag nummer, maar alles bij elkaar opgeteld klinkt het toch wel erg goed. Absoluut een hoogtepunt van dit album.
Life in a Glasshouse is wel een fijne jazzy afsluiter, leuke trompetje, beetje broeierig nummer, wel geinig.

Al met al een heel aardig album, dat veel beter uit had kunnen pakken als ze wat beter hadden geselecteerd, nu staan er helaas toch wat mindere nummers op als Knives Out, Morning Bell en Hunting Bears. De hoogtepunten van het album, zoals de opener, You and Whose Amy? and Like Spinning Plates zijn dan weer echte hoogtepunten in het oeuvre van Radiohead. Wisselvallig album dus. Wel erg knap als je ziet hoeveel geweldige nummers ze hebben gemaakt in de Kid A-sessies. Ze waren erg creatief bezig toen.

Drie en een halve ster voor dit album.

avatar van Joren999
4,5
Arrie schreef:
En dan begint Thom te zingen... wat zingt ie vaag! Hij zingt alsof ie dronken is, misschien was ie dat wel, en toch klinkt het wel erg goed.
Voor zover ik weet heeft Thom Yorke eerst de tekst van dit nummer achteruit geluisterd en vervolgens de tekst ook achteruit ingezongen. Vandaar dat het zo vreemd klinkt.

avatar van Arrie
Haha, cool. Leuk om te weten, bedankt.

avatar van Obeu
5,0
Kid A < Kid B (Amnesiac)

avatar van Obeu
5,0
Btw, leuk dat je dit als B-sides bestempelt, want hierbij zitten ook weer B-sides...

avatar van rien
4,5
Denk dat niemand dit als B-sides van Kid A bestempeld maar meer dat het een geheel vorm met Kid A. Meer in de zin van Kid A 1 en dit is dan Kid A 2. Snap je me nog??

avatar van Tony
2,5
Ik draai 'm nooit meer, hij is niet bij me geland destijds, ik hoorde toch vooral zwakke broeders die gelukkig niet op Kid A terecht zijn gekomen. En als ik zin heb in een Radiohead is het toch meestal Kid A, In Rainbows of OK Computer . Dat zijn voor mij de 3 sterkste Radiohead albums, in die volgorde ook.

avatar van Eveningguard
3,0
Kijk dat is nou net het probleem van veel mensen met dit album. Hij kwam niet al te lang na Kid A en is ook electronisch. Toch vind ik Amnesiac een hele andere soort sfeer neerzetten. Waar Kid A nogal Paranoïde is, is dit werkje beklemmend. Zeker geen water na de wijn, meer wijn na het water.

avatar van Tony
2,5
Okee, Eveningguard, het triggert me in ieder geval om 'm straks weer eens uit de kast te trekken. Ik kom er nog op terug of dit boter bij de vis is of mosterd na de maaltijd...

Als we dan toch op die toer zijn: Als Kid A het kind is, is dit de nageboorte, zoiets...?

avatar van Eveningguard
3,0
Het zijn twee verschillende kindertjes, van dezelfde moeder.

avatar van Tony
2,5
Pfff, vanmiddag weer eens helemaal geluisterd, maar het valt me weer vies tegen. Okee, Pyramid Song, Knives out en Morning Bell / Amnesiac zijn zeer goede songs. Maar daar houdt 't ook wel een beetje mee op voor mij. De rest van de nummers zijn toch vooral geluidscollages en slecht uitgewerkte songs die niet beklijven. Da's te weinig. Nee, dat had ik goed gezien destijds, dat ik hier niet vaak naar hoefde te luisteren. Halfje eraf zelfs....

avatar van Niek
4,5
Eveningguard schreef:
Waar Kid A nogal Paranoïde is, is dit werkje beklemmend.
Dit verwoord precies mijn gevoel bij die platen. Ik zie zelf Kid A nog altijd als mijn favoriete (Radiohead-)plaat, maar samen met In Rainbows schurkt deze er hard tegen aan. Amnesiac gaat mijns inziens net even dieper dan andere platen.

avatar van herman
4,0
Eveningguard schreef:
Kijk dat is nou net het probleem van veel mensen met dit album. Hij kwam niet al te lang na Kid A en is ook electronisch. Toch vind ik Amnesiac een hele andere soort sfeer neerzetten. Waar Kid A nogal Paranoïde is, is dit werkje beklemmend. Zeker geen water na de wijn, meer wijn na het water.

Eveningguard, wil je bij Kid A uitleggen waarom je die plaat paranoïde vindt? Ik vind dat helemaal niet namelijk, maar ben wel benieuwd naar jouw beleving. Temeer daar je bij Kid A best veel berichten hebt geplaatst, maar zelden langer dan 1 regel.

avatar van Eveningguard
3,0
Dat ligt vooral aan het feit dat ik type op m'n iPhone, en dat is nogal een rotwerkje. Gelukkig is m'n laptop weer gemaakt en kan ik nu makkelijker langere berichten schrijven.

Daan0 schreef:
Valt me nu pas op dat het 'Crushd Tin Box'is en niet 'Crushed Tin Box', zit hier een diepere reden achter of is er dan toch iets mis met mijn engels? Ik vermoed zelf, dat ze de een letter weg wilde laten om het woord meer te benadrukken. Weet iemand meer?


Beetje laat.. maar packt is ook expres met een T geschreven en de E mist.. dus de E's zijn gecrushed in packt(packed) crushd(crushed)

avatar van Leander1991
4,5
Waarom zegt iedereen eigenlijk dat Like Spinning Plates achterwaarts gezongen is?

avatar van hallo!
4,0
Omdat dat ook zo is.

avatar van Leander1991
4,5
hallo! schreef:
Omdat dat ook zo is.


Heb ik nu een andere cd van amnesiac in handen dan?

ik hoor weldegelijk

"While you make pretty speeches,
I'm being cut to shreds...
enzovoort

avatar van Arrie
Achterwaarts gezongen, en die zang dan weer achterwaarts afgespeeld. Daarom klinkt de zang ook zo vaag op dat nummer.

avatar van Ronald5150
2,0
Ondanks al het respect dat ik heb voor Radiohead, kan ik echt helemaal niets met deze plaat. Ik kan vernieuwingsdrang en innovatie van bands over het algemeen wel waarderen, maar dit is gewoon niet mijn ding. Te veel electronica, en ik mis de nummers met een kop en een staart. De stem van Yorke wordt te vaak vervormd of overstemd door de overdaad aan piepjes en bliepjes en ik mis de gitaar van Greenwood. Radiohead blijft zich vaak heruitvinden, maar deze poging is aan mij niet besteed.

avatar van Screenager
3,5
Hier heb ik voorlopig toch ook wel vrij weinig mee. Er staan zeker mooie songs op, maar het is voor mij ook wellicht iets té elektronisch en vaak ook iets te traag en druilerig naar mijn zin. Komt Yorke's stem voor mij persoonlijk niet altijd ten goede en kan dan wat 'zagerig' klinken. Pyramid Song vind ik wel een prachtig nummer trouwens.

avatar van vork666
3,5
Té elektronisch? Jullie willen alleen maar gitaartjesrock?

avatar van Screenager
3,5
vork666 schreef:
Té elektronisch? Jullie willen alleen maar gitaartjesrock?

Neen niet per se, maar ik weet het eigenlijk niet echt hoor. Ik twijfel er zelf aan of het wel het 'elektronische' is dat mij minder aanspreekt, of dat ik deze gewoon over het algemeen minder vind dan In Rainbows, Bends of OK Computer...
Eigenlijk is het vooral Pulk / Pull Revolving Doors dat mij echt stoort. Dit vind ik voorlopig min of meer niets. Er komen wel nog wat luisterbeurten en mijn mening is dan ook nog niet definitief (hoop ik stiekem )

avatar van vork666
3,5
Pulk/Pull is juist zo heerlijk beklemmend Het is geen catchy meezinger, maar de geflipte, claustrofobische sfeer die daar wordt neergezet is ongeëvenaard, wat mij betreft. Vind ik zelf een heel stuk verheffender dan zo'n simpel gitaarliedje als Knives Out of I Might Be Wrong. Mja, kan natuurlijk zijn dat het je niet raakt.

avatar van Slowgaze
4,0
Amnesiac is misschien wel de meest interessante Radiohead-plaat wat mij betreft. Eigenlijk ook wel de beste, omdat ik ‘m net wat consistener vind dan Kid A. Maar zoals altijd, voor mijn gevoel dan, bij een albums van Radiohead is de kwaliteit redelijk wisselvallig. Naast wat obligaat aandoende rocknummers als ‘Dollars and Cents’, ‘I Might Be Wrong’ en ‘Knives Out’ staan er ook een aantal veel interessantere en sterkere nummers op. Dit komt eigenlijk vooral door de sterke jazzinvloeden; Amnesiac staat dan ook bekend als de sterkst door jazz beïnvloedde plaat in het oeuvre van Radiohead.

De opener, ‘Pyramid Song’, ‘You and Whose Army’ (dat net begint als een Ink Spots-liedje) en vooral albumhoogtepunt en afsluiter ‘Life in a Glasshouse’ laten deze invloed zien. In laatstgenoemde nummer doen zelfs respectabele jazzmusici als Humphrey Lyttleton en Jimmy Hastings mee, die qua instrumentbeheersing de leden van Radiohead nog even een flink poepie laten ruiken.

In opener ‘Packt Like Sardines in a Crushd Tin Box’ (helaas zo’n arty-farty-rottiteltje) levert de elektronische piano een mooi fundament voor Yorke’s experimentjes met autotune. Ook dit album bevat namelijk, net als Kid A, wat probeersels. ‘Hunting Bears’ is compleet irrelevant, maar de poging tot Warp-electronica in ‘Pulk / Pull Revolving Doors’ pakt nog wel interessant uit. Helaas is de alternatieve versie van ‘Morning Bell’ weer minder geslaagd dan die op Kid A; deze versie staat me in principe meer aan, maar het begint zo plompverloren en de uitwerking valt ook wat tegen.

Dat onderstreept weer de zwakte van beide albums, Amnesiac én Kid A; het lekker alternatief en anders proberen zijn pakt zeker niet altijd even goed uit. Het is vaker gezegd, maar een compilatie van de meest interessante nummers van beide platen zou misschien wat fragmentarisch, maar wel consistenter uitpakken. Desondanks is dit nog een vrij behoorlijke Radiohead-plaat, met dank aan de jazz en elektronica.

Mijn suggestie overigens:
1. ‘Packt Like Sardines in a Crushd Tin Box’/2. ‘Idioteque’/3. ‘Pulk / Pull Revolving Doors’/ 4.‘Like Spinning Plates’/5. ‘Everything In Its Right Place’/6. ‘You And Whose Army?’/7. ‘Pyramid Song’/8. ‘The National Anthem’/9. ‘How to Disappear Completely’/10. ‘Life in a Glasshouse’

avatar van herman
4,0
Berichten over welke Radiohead-platen te beluisteren verplaatst naar Radiohead

avatar van sqounk
4,5
vreemd dat mijn bericht zonder melding is verwijderd

avatar van herman
4,0
Er is niets verwijderd, er is wel een melding gedaan. Zie de post boven je en klik eens op de link.

avatar van Blue88
5,0
Nooit gedacht, maar deze gaat mijn top10 in. Ik heb besloten na jaren stilte alle Radiohead albums eens te herluisteren na een kaartje gekocht te hebben voor later dit jaar.

Ik ben enorm onder de indruk van dit album specifiek. De jazzy invloeden en de elektronica zijn prachtig. Bij bijvoorbeeld TkotL en toch ook Kid A zag ik de schoonheid van de nummers pas echt nadat ik de liveversies hoorde. Beide albums vond ik nogal afstandelijk in de eerste instantie.

Amnesiac is wat mij betreft meteen al veel pakkender, broeieriger en iets minder kil gemixt (ik snap dat dat deels de bedoeling zal zijn geweest, maar alsnog)

Morning Bell twijfel ik over. Deze vind ik op Kid A beter uitgewerkt en is hier toch wel degelijk de ietwat zeurderige zwakkel schakel geworden. Verder niets dan lof. Ook de B-sides, Kid C, zijn meer dan albumwaardig.

Gast
geplaatst: vandaag om 01:58 uur

geplaatst: vandaag om 01:58 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.