menu

The Sound - Jeopardy (1980)

mijn stem
4,13 (311)
311 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Korova

  1. I Can't Escape Myself (3:55)
  2. Heartland (3:34)
  3. Hour of Need (3:03)
  4. Words Fail Me (2:59)
  5. Missiles (5:28)
  6. Heyday (3:03)
  7. Jeopardy (3:38)
  8. Night Versus Day (3:16)
  9. Resistance (2:48)
  10. Unwritten Law (3:40)
  11. Desire (3:35)
  12. Heartland [Live] * (3:20)
  13. Brute Force [Live] * (4:07)
  14. Jeopardy [Live] * (3:47)
  15. Coldbeat [Live] * (4:10)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 38:59 (54:23)
zoeken in:
avatar van Chameleon Day
4,0
bikkel2 schreef:
Fuck de randverschijnelen.


U bedoelt de Koning...toch??



avatar van bikkel2
5,0
Leuke reportage. Bowie fan ?

avatar van Mjuman
Wat dacht je van gecertificeerd Borlandfan en -vertolker?

avatar van bikkel2
5,0
Yep.....duidelijk ondertussen.

avatar van deric raven
4,0
Jeopardy klinkt net als Warsaw (de voorloper van Joy Division) een stuk sneller.
De klaagzang van Borland is al hoorbaar, maar zal zich later meer ontwikkelen.
Behalve Joy Division hoor je ook de invloeden van Wire en misschien nog wel meer, Gang Of Four Terug.
In Heartland pompt een snel werkende aorta met een hoge bloeddruk de stroperige vloeistof door het lichaam.
Adrenaline overheerst.
Jeopardy komt net te laat uit.
Echo & the Bunnymen hebben hun debuut al uit gebracht, waarbij ook duidelijk raakvlakken te horen zijn.
U2 komt rond dezelfde periode met Boy, en zal zich al snel eerst als lievelingetje van de journalistiek ontwikkelen, om vervolgens al snel bij het grote publiek aan te slaan.
The Cure en Simple Minds hadden hun eigen geluid al ontdekt.
En Ian Curtis had het aardse reeds verlaten.
Adrian Borland had niet de uitstraling van een frontman.
Hij zag er meer uit als het iets te gezette verlegen jongetje uit de straat.
Iemand die tijdens de gymles als laatste werd gekozen bij het samenstellen van een team.
Niet een schreeuwerd die zich op de voorgrond weet te mengen.
Natuurlijk had hij wel al snel een rol als idool.
Maar dan meer bij een depressieve student die zichzelf opsluit op zijn kamertje, zich richtend op de studie.
Hopend op ooit iets van zijn leven te maken.
Eigenlijk heb ik The Sound pas echt ontdekt via een platenzaak, een aantal kilometers verder op.
Daar lag Jeopardy en ook From the Lions Mouth in de periode dat er moeilijk aan deze albums te komen was.
Toen ik From the Lions Mouth wilde afrekenen, vroeg de eigenaar nog, of ik deze echt wilde kopen.
Hij had er zichtbaar moeite mee om ze af te staan, terwijl hij vertelde zelf thuis nog van beide albums twee exemplaren had staan, voor eigen gebruik.
Een en al passie, met tranen in zijn ogen.
Ik voelde mij net een jong volwassene, die voor de eerste keer met een vriendinnetje ging stappen.
Zorg je goed voor haar, doe geen verkeerde dingen, en breng haar om half twee weer thuis.
De woorden van een bezorgde vader.
Jeopardy en From the Lions Mouth waren zijn puberende dochters.
Een aantal jaren later werd de platenzaak door een groter concern over genomen, en voor de oude eigenaar was geen plek meer.
Nieuwsgierig nam ik een kijkje.
En jawel, hij lag er nog.
Jeopardy.
Geen mooi emotioneel verhaal bij de kassa.
Gewoon wat geblader in de bakken achter de toonbank.
Een wat boze blik, omdat het album nog in guldens geprijsd was.
Moest hij verdorie ook nog gaan rekenen.
Een ding werd mij pijnlijk duidelijk.
De status van groot bekende artiest heeft Borland nooit behaald.
Hij zal altijd die cultheld blijven.

avatar van Alicia
5,0
Mooi verhaal deric raven Vele anekdotes omlijsten het bewogen leven van Adrian. Ik heb nog een interessant boekje vol persoonlijke verhalen van mensen die deze cultheld nog meegemaakt hebben : Book of (Happy) Memories

avatar van cornstars
4,5
who the hell makes those missiles
when they know what they can do

avatar van Chameleon Day
4,0
Ja, ja, maar dan wel in deze versie.

avatar van pygmydanny
4,0
Weet iemand van jullie waar de versie van Missiles van deze verzamelaar vandaan komt?

avatar van Chameleon Day
4,0
Ik begrijp dat de versie afwijkt van de albumversie? Alleen in tijdsduur? Of ook in opname? Is het wellicht de versie van het onofficiële debuut?

avatar van pygmydanny
4,0
Hoi Chameleon Day,

de versie waarover ik het heb is qua geluid meer in balans: minder geluidspieken, langere gitaaraanslag na de opbouw in de strofes (met een flow i.p.v. een afgekapt akkoord zoals de versie op In the Hothouse). Ook de zang in het refrein vind ik mooier: 'when they know what they caaaaan (langgerekt) do' (ook zoals op de live-LP). Het is misschien een mooi hermixte versie, maar hij klinkt in ieder geval niet als de 'ongepolijste' versies van Jeopardy of Propaganda.

avatar van Chameleon Day
4,0
Mmm, vreemd. Het nummer staat op een verzamelaar, dus dan zal de betreffende versie van een andere officiële release gehaald moeten zijn. Het lijkt me stug dat de samenstellers van de verzamelaar een opname van de band of mensen daarom heen toegestuurd hebben gekregen.

Heb je al op de website 'Brittle Heaven' gekeken voor info?

avatar van Chameleon Day
4,0
Deze demo's kende ik nog niet. Interessant.

The Sound - Korova Demos - YouTube

Heerlijke versie van Cost of Living. Wat een urgentie!


Jean-Maurice
Dit album is een tijdloos monument!

Jean-Maurice
cornstars schreef:
who the hell makes those missiles
when they know what they can do


Live in Paradiso.
The Sound - 17. Missiles - YouTube

4,5
Eigenlijk schandalig dat ik nog zo weinig op deze band heb gestemd, terwijl ik bijna alles van ze heb, op 80 jaren vinyl en ook op cd. The Sound was altijd moeilijk op cd aan te komen, maar de laatste jaren is alles weer uitgebracht en heb de 2 verzamelboxen gekocht.
De eerste twee platen van the Sound maken nog steeds het meeste indruk. From the lion's heart was de eerste plaat die ik kocht van deze groep. Prachtige hoes en deze plaat heb ik nog bijzonder hoog staan. Daarna heb ik Jeopardy gekocht. Jeopardy was eigenlijk nog wat ruwer, ongepoleisterd dan Lion.
Begin jaren 80, the tijd van 'no future', met daarin Joy Division met heel veel invloed en the Sound was wel een band in dat spoor. Enkel had het een eigen geluid en met Adrian Borland ook een zeer expressieve zanger, die af moest rekenen met zijn eigen demonen. De plaat begint ijzersterk, I can't escape myself. Geen ingewikkelde tekst, enkel dat het leven met jezelf alles behalve gemakkelijk is. Het volgende hoogtepunt voor mij is Missiles. Wat een prachtig nummer, dit werd standaard ook live gespeeld. Het lijkt ook al veel meer op de 2e plaat van the Sound qua uitvoering. De afwisseling is best groot, naast onvervalste rock, krijgen we ook wat onheilspellende nummers voorgeschoteld, waarbij de sfeer soms zelfs wat sinister is. Geheel passend in deze tijd. The Sound was in Nederland populairder dan in het thuisland, in Nederland was een trouwe groep fans. Adrian Borland heeft nog een tijd in Nederland gewoond, maar uiteindelijk hebben de demonen het van hem gewonnen. Jeopardy blijft zeker voor mij een tijdsdocument. De muziek en teksten pasten wel bij het algehele gevoel van een gedeelte van de jeugd, waaronder ikzelf. Het is nadrukkelijk een periode. Nu luisterend naar de geweldig opgepoetste cd klinkt de muziek veel ruimtelijker dan mijn oude grijsgedraaid lp. De plaat start sterk, maar ook het einde Desire heeft mij altijd bijzonder bekoord. Prachtig opgebouwde spanning, zonder uitbarsting. In deze cd box (met ook From the Lion's heart en All fall down) zit er veel extra materiaal. B kantjes , een live ep en BBC sessions uit 1980. Ook bij de andere platen veel extra materiaal en ten slotte als 4e cd 2 BBC live concerten uit 1981 en 85. Ook de andere Sound platen zal ik nog beoordelen. The Sound is echt zo'n band die pas veel later echt op waarde is geschat.

avatar van galleryplay
4,5
Ietsje beter zelfs dan From the lions mouth

avatar van brandos
4,5
Zomaar eens opgezet na vele jaren, waar ik ze natuurlijk zeer te kort mee doe:
Behalve Joy Division hoor je ook de invloeden van Wire en misschien nog wel meer, Gang Of Four Terug. In Heartland pompt een snel werkende aorta met een hoge bloeddruk de stroperige vloeistof door het lichaam. Adrenaline overheerst. Jeopardy komt net te laat uit.
Echo & the Bunnymen hebben hun debuut al uit gebracht, waarbij ook duidelijk raakvlakken te horen zijn.
U2 komt rond dezelfde periode met Boy, en zal zich al snel eerst als lievelingetje van de journalistiek ontwikkelen, om vervolgens al snel bij het grote publiek aan te slaan. The Cure en Simple Minds hadden hun eigen geluid al ontdekt.
Ja deric raven, wat een tijd was dit om je eerste schreden te zetten in de wereld van de betere popmuziek. The sound deed niets onder voor de andere bovengenoemde namen. Ik vind dat de muziek van the Sound zeer tijdsbestendig is gebleken. Ik ben weer opnieuw onder de indruk van de stem van Borland, je hoort er helemaal in terug hoe eerlijk, wars van poses hij was. En getalenteerd vooral.

avatar van AbleMable
2,5
The Sound dat is lang geleden voor me, ik was 16 toen deze LP uitkwam en ik was toen erg in de "New-Wave" en al gek van Joy Division en Echo & The Bunnymen. En The Sound voegde zich met deze LP al snel bij mijn favorieten. I Can't Escape Myself vond ik toendertijd geweldig en bij beluisteren nu van deze LP vind ik dit nummer het enigste nummer dat me nog enigzins kan bekoren.. Het boeit me ook niet echt meer, wat ik overigens ook met Joy Division en Echo & The Bunnymen heb. En veel andere bands uit die tijd, zoals The Cure, Bauhaus, Wire, Gang Of Four, This Heat, A Certain Ratio en wat ik al niet meer goed vond rond 1980.
In 1981 kwam ik in aanraking met The Birthday Party met de LP, Prayers On Fire, en ja, dat ging zoveel verder als deze bands, dat ik mijn interesse in de engelse new wave scene begon te verliezen.
Ik heb toen ook het tweede album van The Sound niet meer aangeschaft.

avatar van Chameleon Day
4,0
AbleMable schreef:
Ik heb toen ook het tweede album van The Sound niet meer aangeschaft.


Ah, kijk, daar is het fout gegaan.

avatar van Mjuman
AbleMable schreef:
The Sound dat is lang geleden voor me, ik was 16 toen deze LP uitkwam en ik was toen erg in de "New-Wave" en al gek van Joy Division en Echo & The Bunnymen. En The Sound voegde zich meteen deze LP al snel bij mijn favorieten. I Can't Escape Myself vond ik toendertijd geweldig en bij beluisteren nu van deze LP vind ik dit nummer het enigste nummer dat me nog enigzins kan bekoren.. Het boeit me ook niet echt meer, wat ik overigens ook met Joy Division en Echo & The Bunnymen heb. En veel andere bands uit die tijd, zoals The Cure, Bauhaus, Wire, Gang Of Four, This Heat, A Certain Ratio en wat ik al niet meer goed vond rond 1980.
In 1981 kwam ik in aanraking met The Birthday Party met de LP, Prayers On Fire, en ja, dat ging zoveel verder als deze bands, dat ik mijn interesse in de engelse new wave scene begon te verliezen.
Ik heb toen ook het tweede album van The Sound niet meer aangeschaft.


Gelukkig zijn er sites zoals deze, waar je je hart kunt luchten en lotgenoten kunt vinden. Moet zeggen dat new wave nooit echt mijn ding is geweest, maar doordat ik er hier over kon praten ben ik van mening veranderd, zij het dat dit album ook niet mijn favoriete schijf is geworden.

Verjaardagsfeestjes zijn meestal verplichte nummers.

Arbeidsdeskundige
De wanhoop druipt van dit album af. De muziek is donker, puur en oprecht. Hierdoor weet het mij tot diep in mijn ziel te raken.

avatar van Venceremos
4,5
'80s-inhaalslag aan het maken gedurende corona. Van elk jaar draai ik--in chronologische volgorde en weer terug--één plaat die ik nog niet ken (en dat zijn er heel veel uit dit decennium). Deze steekt er totnogtoe echt wel bovenuit.

Heb er weinig verstand van maar klopt het dat Jeopardy aan koorddansen doet, op het randje van New Wave (koper soms zelfs!) en post-punk?

avatar van Mjuman
Venceremos schreef:
'80s-inhaalslag aan het maken gedurende corona. Van elk jaar draai ik--in chronologische volgorde en weer terug--één plaat die ik nog niet ken (en dat zijn er heel veel uit dit decennium). Deze steekt er totnogtoe echt wel bovenuit.

Heb er weinig verstand van maar klopt het dat Jeopardy aan koorddansen doet, op het randje van New Wave (koper soms zelfs!) en post-punk?


Ik vind From the Lions Mouth het betere album en de impact van The Sound Live kan je goed ervaren mbv The Hothouse of de serie The Dutch Radio Recordings. The Sound heeft - daar gaat ie weer - bijv niet eens het 'handboek van de postpunk' van Simon Reynolds (Rip it Up and Start Again) gehaald Comsat Angels worden trouwens daarin maar één maal genoemd. En dat is de band die ik als eerste link met The Sound - al heeft The Sound meer emotie.

CSA is echt wave - kan je ook weer linken met E&B en dat ... Postpunk is trouwens ook meer een tijdsmatige verankering dan serieus inhoudelijk. Wij spraken destijds nimmer van postpunk en hier op de site kan je zien wat voor digitale discussie dat (wave or not) opriep. Op de div wave-topics kan je veel inspiratie vinden, soms even zoeken, the Cure en Sisters of Mercy kan iedereen bedenken, maar met Rational Youth, Urban Verbs, Medium Medium, C Cat Trance of Lizzy Mercier Descloux wordt 't al wat aparter.

avatar van Alicia
5,0
Trivia tijd!

De albeelding op de hoes is een zwart/wit kopie van de filmposter voor Gravin Shirvanskaya's Crime door Vladimir & Georgii Stenberg uit 1926.

Weten we dit ook weer!


Klik

avatar van Barend G
Op dit Nieuw-Zeelandse plaatje een aardige cover van Heartland. Voor de liefhebbers

avatar van vinejo
Barend G schreef:
Op dit Nieuw-Zeelandse plaatje een aardige cover van Heartland. Voor de liefhebbers


Leuke tip, thx van een Flying Nun fan!

Gast
geplaatst: vandaag om 06:24 uur

geplaatst: vandaag om 06:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.