Wire - Pink Flag (1977)

Ja, maar tevens heel gevarieerd.
Nog steeds actief deze band, al worden ze niet meer echt opgepakt.

Wat mi vooral ook opvalt bij Wire, is dat ze heel erg goed nadenken over de "sound" die ze willen brengen. Altijd heel eigen. Zeker in de jaren 70 en 80.

Wat verder opvalt, nmm, is dat Wire op 'Copy' en 'A Cup' een fraaie balans presenteert van pop en avant-garde. Heel bijzonder.

Niet alleen dat, ze durven hun sound ook te ontwikkelen.
Tijdens de punk afwijkend, maar ook tijdens de wave.
Volgens mij kennen ze het begrip automatische piloot niet.
Ook laten ze steeds van zich horen na een periode van stilte, een tijd die benut wordt om aan hun sound te sleutelen.
Volgens mij brengen ze pas iets naar buiten als het voor hun gevoel helemaal af is.
Niks volgen van trents, gewoon hun eigen koers.

Eind jaren 70 hebben ze de wave/post-punk mede gedefinieerd! Absoluut een band die vaandeldrager was.

Achteraf gezien zeker, op dat moment waren ze gewoon een band die hun eigen invulling aan het begrip punk gaven.

Klopt. Al onze beschouwingen worden gedaan in retrospectief.

Hoewel ik niet zeker weet of Wire toen als "een van de bands" werd gezien of wellicht al een hoger gewaardeerde status had. Ik heb de "hoogteperiode" van de post-punk niet echt actief meegemaakt. Ik ben wat dat betreft een "te jonge" OLW'er. Dat moeten de oudere OLW hier maar vertellen (een Mju bijvoorbeeld).

Wel kun je als toeschouwer al gelijk het gevoel hebben dat hier iets bijzonders aan de hand is, de bevestiging volgt vaak pas later.
Ik ben een stuk jonger dan jij, maar om een voorbeeld uit mijn tijd te noemen.
Toen ik de eerste keer Fools Gold van Stone Roses hoorde of Smells Like TeenSpirit van Nirvana, had ik wel gelijk het besef dat dit een bijzonder moment was, en dat meerdere dit zo zouden ervaren.

Zeker. Het geluid van Wire is eigenlijk behoorlijk uniek. En wat productie betreft, zeker in de jaren 80, helemaal niet zo (eigenlijk niet) tijdsgebonden.

Teen Spirit (en de hele band trouwens) deed mij toen niets en nu nog niet. Fools Gold daarentegen is ook z'on bijzonder nummer waar ik een sterke herinnering aan heb. Met mijn broer in de auto, warme zomerdag, ramen open. Beiden helemaal stil, behoorlijk onder de indruk. Een nieuw geluid.

En die conclusie kun je pas jaren later trekken.
Wire is inderdaad een band die ook niet door andere bands geïmiteerd wordt, die underdog positie is ze altijd behouden.
Voor mij vallen ze daardoor in te delen tussen bands al de al eerdergenoemde Tuxedomoon, en om het aan te vullen Magazine.
Maar dat is mijn persoonlijke gevoel.
Joy Division heeft ook een eigen geluid, maar daarbij was het wel zo dat de imitatiedrift aanwezig was, nu nog steeds trouwens.

Ik herinner mij de "clip" van I Should Have Known Better nog wel. Ik keek in deze tijd veel naar muziekprogamma's uit het buitenland, zoals Engeland, Duitsland en België, die groepjes als Wire, Magazine, Joy Division en velen anderen al snel oppikten. Even later had ik zelfs een (mono) videorecorder - die enorme bakken waren destijds nog peperduur - waarmee ik deze uitzendingen opnam. Maar dan spreek ik al over begin jaren tachtig.

Hun volgende twee albums vind ik nog wat beter maar hun debuut is ook prima. Inderdaad punk maar toch met de nodige afwisseling en inventiviteit, Wire is een eigenzinnige band die niet voor één gat te vangen is. Opmerkelijk dat vele nummers erg kort zijn (sommige duren zelfs geen minuut), ik denk dat dit het album is met gemiddeld de kortste nummers dat ik bezit.

Waar punk meestal met gestrekt been er in gaat is dit een groeiplaat. Na een paar keer luisteren komt hij binnen als een bom. Vooral als je de teksten er bij haalt. Geweldige nummers als Reuters, Champs, Fragile en Mannequin. Het openingsnummer is qua tekst meteen BOEM!