Op reis door new wave en punk ben ik aan het einde van 1977 gekomen, na
Kill City van Iggy Pop. De Engelstalige
Wikipedia noemt in het artikel over Pink Flag van Wire in de openingszin als verschijningsmaand november en in het blokje rechts bovenaan december;
Discogs houdt het op november.
Zeker is dat dit bij de kenners (ook toen) als een heel sterk debuut geldt. Zo noteerde Oor's Eerste Pop Encyclopedie (editie 1982) onder andere:
"heel essentieel in aanleg" en
"de teksten zitten vol woordassociaties". De verzameling van maar liefst 21 nummers leidde destijds echter niet tot een verkoopsucces. Dit is namelijk hele eigenwijze punk. Anders dan hetgeen tot dan toe onder die vlag verscheen. Hier niet het zwart van anarchisme, maar het afwijkende roze.
Een paradoxplaat: tegen de boze punkstroom in en tegelijkertijd daarop meevarend met een andere aanpak. Vind je een nummer niet leuk? Let goed op, voor je het weet is de volgende al daar. Vind je een nummer wél goed? Dan is het wellicht jammer dat die te snel voorbij is.
Kan ik verder nog iets origineels te berde brengen, wat anderen hierboven nog niet vermeldden? Neen. Het volgende is daarom zonder toestemming gejat van eerdere berichten op MuMe, meningen waarmee ik het eens ben. Daartussen zit één zelfverzonnen mening waarmee ik het oneens ben.
Daar gaat ie:
een groeiplaat, nummers zonder overbodige herhaling (met wellicht
Ex Lion Tamer en het titelnummer als uitzonderingen, zeg ik er nederig bij),
catchy,
de langzame nummers zijn zeker niet slecht maar halen de vaart uit de plaat,
vaker draaien,
vergelijkbaar met het betere werk van Manke Nelis,
ongewoon geniaal album waar alle emoties in zijn gestopt ('álle emoties' is wat overdreven, maar 'ongewoon geniaal' klopt zeker),
punk omgezet tot een vorm van positivisme.
Mijn favorieten:
Field Day for the Sundays,
Ex Lion Tamer,
106 Beats That,
Mannequin en
Champs. De nodige achtergrondinformatie over
Pink Flag (het album) en de leden van Wire vond ik bij
Magnet Magazine.
Nog twee albums uit '77 te gaan: op naar het Amerikaanse
Suicide met hun digitale geluid, zijn tijd vooruit.