menu

Earth & Fire - To the World of the Future (1975)

mijn stem
3,88 (111)
111 stemmen

Nederland
Rock
Label: Polydor

  1. To the World of the Future (11:28)
  2. How Time Flies (3:17)
  3. The Last Seagull (7:34)
  4. Only Time Will Tell (3:40)
  5. Voice from Yonder (6:58)
  6. Love of Life (3:08)
  7. Circus (6:14)
totale tijdsduur: 42:19
zoeken in:
4,5
Je hebt als band al diverse prachtige albums gemaakt en dan in 1975 breng je uit alles wat je in je hebt als band: Een magnifiek sympho (prog) album en ik denk toendertijd, met toch wel torenhoge internationale verwachtingen. Helaas dat laatste is er nooit van gekomen en vanaf die tijd hielden de gebroeders het volgens mij wel een beetje voor gezien. 1 van de mooiste albums ooit uitgebracht in Nederland, zonder een woord te overdrijven. Hulde aan Jerney die op dit album op haar best was.

avatar van teus
4,0
Laatste tijd krijg ik steeds meer waardering voor dit album van Earth & Fire
Het haalt wat mij betreft niet het niveau van Song Of The Marching Children of Atlantis
Maar dit 4e album van voor mij neerlands beste SymphoRockBand ooit ,..mag er zeker zijn
Komt voornamelijk door natuurlijk de lange titeltrack en zeker ook door het fraaie The Last Seagull
De overige songs zijn ook het beluisteren waard,dit album is in vergelijking met de 2 voorlopers weer vernieuwender en vooruitstrevend
Komt nog bij dat hier ook voor mij 2 favoriete singletracks van E&F op te vinden zijn;
Only Time Will Tell en Love Of life
Halfje* erbij

avatar van gaucho
4,0
Ik heb eens ergens in een interview met Jerney Kaagman gelezen - ik geloof ten tijde van het overlijden van de oorspronkelijke E&F-drummer Ton van der Kleij - dat de bandleden midden jaren zeventig helemaal weg waren van de jazzrock uit die periode. "In de toerbus draaiden we alleen maar tapes van Weather Report en Return to Forever", zoiets zei ze. Ik moet zeggen, als ik deze plaat beluister, hoor ik daar wel wat van terug. De symfonische elementen van de vorige albums worden hier verder uitgediept en aangevuld met jazzrock-invloeden. Met name The Last Seagull had best op een plaat van WR of RTF kunnen staan, bedenk ik me.

Ook het titelnummer en Voice from yonder voeren het prog- en in mindere mate het jazzrock-aspect in de muziek van E&F door tot 'over the top'. Gelukkig vergaten ze niet om er ook nog twee wat toegankelijker klinkende kwaliteitssingles op te zetten, zodat de hitparadesuccessen ook werden gecontinueerd.

Het is wel duidelijk dat met name de broertjes Koerts hiermee hun 'magnum opus' wilden realiseren. Wat mij betreft zijn ze daar prima in geslaagd. Of het daarmee de beste E&F-plaat is? Moeilijk te zeggen. In mijn beleving gaan Atlantis en Song of the Marching children kwalitatief ongeveer gelijk op. Maar het is zeker de meest ambitieuze cq pretentieuze plaat van de band. En dat is wat mij betreft geen negatief gegeven.

avatar van gaucho
4,0
Overigens nog even inhakend op die release-discussie van 5 jaar geleden: Ik had de LP al, kocht de 3 Originals-CD box aan het eind van de vorige eeuw, maar heb ook nog maar eens die voordelige 2 CD's in 1 pakketje aangeschaft die Universal vorig jaar uitbracht (samen met Gate to infinity). Geluidstechnisch hoor ik nauwelijks verschil tussen die twee uitgaven, maar ik vind dit album dusdanig goed dat ik er graag een afzonderlijke CD van in huis wil hebben. En 5 a 6 euro is dan natuurlijk peanuts.

avatar van titan57nl
Het is wel duidelijk dat met name de broertjes Koerts hiermee hun 'magnum opus' wilden realiseren.

Mooi verwoord gaucho, spijker op zijn kop denk ik.

avatar van Marco van Lochem
4,0
De sound is op deze 4e plaat van E&D iets verandert. Niet meer alleen typische symfonische invloeden, maar lichte jazzrock hebben de heren en dame toegevoegd. Het is nog wel steeds E&F, zoals vooral de 2 singles laten horen. Het titelnummer is briljant en ook het instrumentale "THE LAST SEAGULL" en de afsluiter "CIRCUS" laten horen waar ze zo goed in zijn. Jerney Kaagman zingt opnieuw heerlijk.

avatar van RuudC
3,5
Lastig album. Deze heb ik vier keer gedraaid om tot een conclusie te komen. Er zijn elementen die ontzettend goed zijn, maar aan de andere kant heb ik ook best wat moeite met deze plaat. Hoewel Earth & Fire als band duidelijk gegroeid zijn, is het roer omgegooid als het aankomt op stijl. Op de vorige twee albums was de muziek organisch. Lieflijk is ook een goed woord, ondanks dat de thema's dat niet altijd waren. Met organisch bedoel ik ook dat het alle kanten op kon gaan. To The World Of The Future volgt meer een formule (niet in de kwade zin van het woord). Er is een visie. Haaks op het oude organische geluid zijn de nogal harde elektronische klanken waar Gerard Koerts mee gekomen is. Verder is Jerney duidelijk anders gaan zingen en staat ze ongeveer de helft van de zangpartijen af aan een man (ik vermoed Chris Koerts). Het zijn de erg moderne klanken (zelfs vandaag de dag klinkt het nog niet verouderd) die me afstoten, maar aan de andere kant kan ik niet ontkennen dat Earth & Fire hier wel degelijk goed werk doet. Ik vind het een heel knap album. De opener zit knap in elkaar en Voice Of Yonder en Love Of Life kan ik op zich nog wel waarderen. Dit is zo'n zeldzaam album waar je eigenlijk niet blij mee bent, maar waar je het de band wel gunt. Ik weet wel een beetje welke richting Earth & Fire op gaat en dit is het punt waar, in het kader van de affectie, de wegen vriendschappelijk scheiden.


Tussenstand:
1. Song Of The Marching Children
2. Atlantis
3. Earth & Fire
4. To The World Of The Future

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Moeilijk hoor... Jij beluistert de plaat met oren die weten "welke richting" er ging komen, dat is je goed recht en dat kan misschien ook niet anders, maar in 1975 (en dus niet gehinderd door enige "voorkennis") hoorde ikzelf alleen maar een band die haar toch al machtige kleurenpalet nog eens verbreed had en met een prachtig en warm klinkend album op de proppen was gekomen. Sterker nog, ook anno 2018 vind ik dit een geweldige plaat, daar heeft Weekend nooit iets aan kunnen veranderen. Historisch besef is niet altijd een zegen.

avatar van RuudC
3,5
Ik beoordeel iedere plaat los hoor. Dat ze later nog meer pop zijn gaan spelen, heeft geen enkele invloed op hoe ik deze plaat beluister. Althans, niet op het cijfer.

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
O, de laatste zin van je eerste alinea las ik juist als "ik wist vooraf dat E&F hierna de popkant op ging, en de voortekenen daarvan hoor ik nu ook op deze plaat", maar je bedoelt dus meer "de sound van deze plaat vind ik minder aantrekkelijk, en als dat de richting is die ze op zullen gaan zet ik er daarom een punt achter", tenminste ik neem aan dat je dat bedoelt. Dat is inderdaad iets anders.

avatar van lennert
4,5
Een behoorlijke verrassing dit. Er is een flinke toename van funk/jazz-invloeden en dit gaat ten koste van het symforock aspect, maar het zorgt wel voor een flink aantal erg progressieve composities die me echt enorm intrigeren. De openingstrack met electronica en koortjes is erg leuk, maar het is vooral het met dubbele vocalen opgeleukte Voice From Yonder waar ik helemaal geintrigeerd ben door de compositie. Ook opvolger Love Of Life is niets minder dan enorm majestueus te noemen. Ook Circus is een prachtige bombastische afsluiter waarbij Kaagman's zang een waar hoogtepunt genoemd mag worden. Tof en nog steeds erg experimenteel te noemen!

Tussenstand:
1. Atlantis
2. To The World Of The Future
3. Song Of The Marching Children
4. Earth & Fire

avatar van The_CrY
4,5
Wat leuk dat de marathon-manie nu Earth & Fire heeft bereikt. Leuke stukjes om te lezen.

Samen met Atlantis vind ik dit het enige album waar deze band een sound heeft die van A tot Z klopt. Het rauwige van de eerste twee platen is weg, en het wisselvallige van de komende paar is nog niet ingezet. Zelf ben ik een enorme funk liefhebber, en om dat in mijn symfo verwoven te hebben is niets minder dan een natte droom.

avatar van B.Robertson
3,0
Dit album duurt iig. een stuk langer dan de twee voorafgaande albums en eigenlijk vind ik hun debuut nog het leukste (al moet dat voor een vergelijk nodig gedraaid worden). Was met de LP To the World of the Future meteen verrast door de openingsklanken van het titelnummer en de ongebruikelijke songstructuur van dit lange 'epos', wat daarna komt kan mij ook zeker bekoren en met name The Last Seagull. B-kant moet het misschien iets meer van de singles hebben, geen album om snel grip op te krijgen is althans mijn indruk.

avatar van musician
4,0
B.Robertson schreef:
Dit album duurt iig. een stuk langer dan de twee voorafgaande albums (....)

Wat mij eigenlijk nog nooit was opgevallen, was dat "Tuffy the cat" (b-kant van Love of Life) en Fun (B-kant van Only time will Tell) instrumentale nummers zijn die eigenlijk gewoon aansluiten bij de rest, de sfeer ook, van To the World of the Future.

Als we Thanks for the Love, een E&F single uit 1975, vervolgens inbedden tussen beide tracks, hebben we TTWOTF nog leuk uitgebreid met 10,5 minuut. En het herbergt ook nog eens 3 hits.

avatar van gaucho
4,0
Ja, en dan heb je een album dat qua speeltijd kan wedijveren met een gemiddelde CD uit de jaren negentig. En hij blijft nog de volle speelduur interessant ook. Dat is bij CD's met een langere speelduur absoluut geen vanzelfsprekendheid.

Ik heb het altijd bewonderenswaardig gevonden hoe E&F op smaakvolle wijze (nou ja, tot pakweg 1975 in elk geval) een mooie middenweg wist te bewandelen tussen het betere LP-werk en een hele reeks aansprekende hitsingles van drie minuten. En die blijken op een album dan ook nog eens wonderwel goed in elkaar te passen. Al hadden ze ook een aantal stand-alone singles.

En tot aan deze tijd maakten ze er ook werk van om aardige B-kantjes uit te brengen die niet op het album stonden. Volgens mij hield die traditie op vanaf '77, toen de B-kantjes uit albumtracks begonnen te bestaan. Dat feit is op zich ook wel een bewijs van de overvloed aan creativiteit van met name de broertjes Koerts in deze dagen. Een bron die na dit album helaas onverwacht snel bleek te zijn opgedroogd, of op zijn minst gereduceerd tot een flauw stroompje...

Blijft absoluut een van mijn favoriet Nederpop-bands. Maar die status hebben ze voornamelijk opgebouwd in de periode tot aan (en natuurlijk tot en met) dit album.

avatar van Gerry Rafferty
5,0
Het nummer "Love of Life" kwam in 1974 uit op single. De eerste persing, die niet bedoeld was voor release, had een langere fade-out, waarbij een sigarettenasbakje (zo'n ding wat ging draaien als je er op drukte), aan moest geven, wanneer ze moesten stoppen met spelen. De her-persing die volgde is de versie die iedereen kent. Erg jammer dat die eerste opname met dat roteerend asbakje niet is verschenen in de complete cd-box van deze geweldige groep! Overigens wel te vinden op YouTube!

avatar van BoyOnHeavenHill
5,0
Gerry Rafferty schreef:
een langere fade-out, waarbij een sigarettenasbakje (zo'n ding wat ging draaien als je er op drukte), aan moest geven, wanneer ze moesten stoppen met spelen. [...] Overigens wel te vinden op YouTube!
Intrigerend, maar ik begrijp eigenlijk niet wat je bedoelt, en ik kan ook niet een langere versie op YouTube vinden. Kun je een link plaatsen?



avatar van divart
4,0
Dit album pas onlangs ontdekt, en blijkt gewoon een pareltje in de vaderlandse symfogeschiedenis. Fraaie heldere productie, goede composities. Earth & Fire op zijn top.

avatar van Gerry Rafferty
5,0
Gisteren de "asbak-versie" van Love of Life weten te bemachtigen op onberispelijk 45 toeren vinyl! Ik heb tevens ontdekt, dat de single heel anders gemixt is dan wat later is verschenen, alwaar de string-keyboards, enorm aanwezig, aan toe zijn gevoegd. Nee, nu ik de single heb heeft dat toch mijn voorkeur!

avatar van Breedbek
4,5
Ik heb die single ook op 45 vinyl. Een radioversie eigenlijk die je ook op de E & F (single)verzamelaar vindt. De Lp To the World of the Future vind ik naast Atlantis eigenlijk ook één van hun topproducten. Qua producties van internationale allure. Met name Japanners waren altijd gek op Earth & Fire items.

avatar van Roxy6
5,0
regelmatig lees ik hier dat dit het laatste symfonische album zou zijn geweest van Earth & Fire, niets is minder waar, zowel op Reality fills Fantasy, als ook op Andromeda girls staat een lang uitgesponnen symfonisch nummer. En beiden ook erg goed!

avatar van B.Robertson
3,0
People Come, People Go en Andromeda Girl zijn idd. erg goed. Dat gaat m.i. minder op voor de albums waar die stukken afkomen. Dacht dat Gate to Infinity een overgangsalbum was naar een meer pop gerichte stijl.

avatar van Roxy6
5,0
Afgelopen weekeinde weer al de albums van Earth and Fire de revue laten passeren en het was wederom een zeer aangename middag. Daarbij moet wel gezegd worden dat ik altijd al een zwak voor de band heb gehad.
Samen met de eerste Kayak formatie voor mij de twee beste (symfonische) popgroepen die Nederland heeft voortgebracht.

To the World of the Future vind ik daarbij misschien wel hun beste album. De titeltrack staat nog steeds als een huis overeind en de productie en arrangementen doen naar mijn idee na bijna 50 jaar niet onder voor producties van nu!

Jerney Kaagman heeft altijd veel kritiek over zich heen gekregen, maar ik vind haar stem tot de meest aangename horen die dit land heeft voortgebracht.
De diverse tracks op dit album laten haar ook op verschillende manieren horen.

Naast een perfecte album band heeft Earth and Fire ook een stroom aan waanzinnig goede single afgeleverd, veel diversiteit ook in die rij, waarbij ook de stem van Jerney absoluut heeft bijgedragen aan het grote succes. Als voorbeeld de grote hit Love of Life op dit album.

Albums als deze worden helaas niet vaak meer gemaakt, koesteren dus!

avatar van spoiler
4,5
Zo goed inderdaad. Onlangs ook weer gedraaid.
Dit wordt echt niet meer gemaakt in deze tijd van veel vuilbakken muziek.

Gast
geplaatst: vandaag om 09:44 uur

geplaatst: vandaag om 09:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.