menu

Roger Waters - Amused to Death (1992)

mijn stem
4,13 (618)
618 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Columbia

  1. The Ballad of Bill Hubbard (4:19)
  2. What God Wants, Part I (6:00)
  3. Perfect Sense, Part I (4:16)
  4. Perfect Sense, Part II (2:50)
  5. The Bravery of Being Out of Range (4:43)
  6. Late Home Tonight, Part I (4:00)
  7. Late Home Tonight, Part II (2:13)
  8. Too Much Rope (5:47)
  9. What God Wants, Part II (3:41)
  10. What God Wants, Part III (4:08)
  11. Watching TV (6:08)
  12. Three Wishes (6:50)
  13. It's a Miracle (8:30)
  14. Amused to Death (9:07)
totale tijdsduur: 1:12:32
zoeken in:
avatar van wolf
4,0
Joy, je zou beter vroeger gaan slapen, want ik probeer nergens een Waters/Floyd discussie op te wekken. Ik zeg gewoon dat The Ballad of Bill Hubbard schitterend psychedelisch is en dat het hetzelfde gitaargeluid heeft als bijvoorbeeld Marooned.

Dank bij voorbaat Meneer Joy.

Joy
nog vroeger?

ik kiemde en smoorde bij voorbaat een gezapige risico discussie):)

avatar van Lamontagne
5,0
Ja ja dit is een hele mooie plaat, maar je moet wel in een bepaalde bui zijn. Sommige nummers zoals Ballad of Bill Hubbard, The bravery, It's a miracle en de titelsong zijn van hoge schoonheid ,
die je nog wel eens opzet maar eigenlijk moet je deze in 1 keer beluisteren en daar is de zin niet altijd in omdat deze toch behoorlijk diep gaat.

Ik geef toch een 5 voor de zuiverheid, muziek en concept.
(Het geluid is briljant)

Hij had voor dit album de nieuwste apparatuur en snufjes van dat moment gebruikt zegt niet altijd wat maar bij deze hoor je het en voel je het.
Ik hoop dat ik binnenkort weer zo'n bui heb

Joy
meesterwerk, mag wel weer wat fatsoenlijks uitkomen van waters wat mij betrefd

zelfde lijn als dit graag

avatar van c-moon
4,0
Wat ik nog kwijt wou, en ik vraag me dat al geruime tijd af; en misschien kwam het hier al wel tersprake, maar was eerlijkgezegd te lui om alle voorgaande pagina's af te gaan; zou er een link zijn tussen deze AMUSED TO DEATH van Waters en het boek van NEIL POSTMAN "Wij amuseren onzefl kapot".....
Nu, het boek was er voor het album zodus....

Neil Postman - Wij amuseren ons kapot. De geestdodende werking van de beeldbuis, Houten, Het Wereldvenster, 1986

Joy
naja, waters is er niet vies van om her en der te lenen, dus zal best

maakt de muziek er absoluut niet minder om want het leentjebuur wordt altijd goed gebruikt

gezien de aap voor de tv op de hoes denk ik, ja

noem het inspiratie

avatar van ChrisX
Ff een quotje van Progwereld getrokken geschreven door diegene die hier bekend staat als Ommayad:

Met dit soloalbum maakt de voormalige Pink Floyd-bassist op conceptueel vlak de enigszins voor de hand liggende stap van radio naar televisie. Het kleinood is immers deels geïnspireerd op een boek van Neil Postman, getiteld "Amusing Ourselves To Death". Dit in 1985 verschenen boekwerk (ISBN 0670804541), met de ondertitel "Public Discourse In The Age Of Show Business", onderzoekt de overweldigende, vaak negatieve uitwerking van het medium televisie op de mensheid.

Joy
de lange lijst muzikanten is iig wel indrukwekkend

http://www.progwereld.org/cd-recensies/watersroger.htm

overigens dacht ik dat alle nummers met mannenstem zon beetje door waters zelf waren ingezongen, niets blijkt minder waar

een van waters grote talenten is iig om geluiden toe te voegen, collages te maken die de muziek ondersteunen en de sfeer bepalen

je vraagt je af waar hij het vandaan haalt, hoe bepaal je welk geluid bij welk nummer, zoals het einde van late home part II , begin van late home part III, waarin je een soort van gesel hoort neerklappen

hoe bedenk je het

avatar van Gert P
4,5
Mooie plaat van Roger Waters, zijn beste soloplaat tot nu toe voor mij.

Omayyad
ChrisX schreef:
Ff een quotje van Progwereld getrokken geschreven door diegene die hier bekend staat als Ommayad

Wie?

5,0
Duidelijk de beste soloplaat van Waters. En een blik goeie vocalisten erbij doet wonderen.

Joy
en een heel blik - zeg maar gerust pallet vol gastmuzikanten

avatar van wombat13
4,5
Net gekocht en weer eens van genoten.... omhoog naar 4,5*

bikkel
Kunststukje van de voormalige Pink Floydman.Zwaarmoedig,sferisch en net als Op The Wall volgepropt met fragmentjes zoals stemmen,geluiden,bommen en nog meer moois.Jeff Beck speelt de Gilmourachtige partijen prachtig en ook Don Henley zingt een nummertje mee(watching Tv)Als geen ander weet Waters van het begin tot het einde te boeien met creativiteit van een hoog niveau.De enorme lappen tekst gaan wederom weer over oorlog,de consumtiemaatschappij(Amerika) en ''The Monkey in the corner''(de mens als aap...Animals revisted?)Vrolijk is het niet,maar zijn cynisme werkt,zoals ook in zijn Pink Floyd tijd aanstekelijk.Voorteffelijk album die alleen maar bevestigd dat Waters toch echt de grote man was achter Pink Floyd.

Joy
geheel mee eens wat dat laatste betreft, einde discussie

dijk van een plaat, beste van waters met kop en schouders boven al het andere van zijn hand

zegt ook wel wat dat zoveel grote artiesten mee hebben willen werken aan deze plaat

avatar van Helicon
5,0
De gitaarsolo in What God want part III, ZO MOOI!!!

avatar van Maiky
3,5
Ik vind deze toch wel een heel hoog stadion-gehalte hebben. Grootschalig, en een perfecte cd ook voor liefdadigheidsconcerten. Alsof de achtergrondzangeressen het publiek aan willen moedigen om een betere wereld op te zetten. Bijna religieus, misschien gospel, alhoewel dat wel een hele foute omschrijving is voor een album van Roger Waters.

Allemaal minpuntjes, niettemin, ook het feit dat ik na een paar nummers mijn interesse verlies omdat het zich iets teveel voortsleept en ik nog niet echt veel spannende momenten heb gehoord. Aan de andere kant is The Ballad of Bill Hubbard een bijna briljante intro, met een machtige gitaarsolo en trommelwerk dat me doet denken aan een jungle bij nacht. De sfeer wordt dan weer een beetje verpest door What God Wants, Part I, waar ik het eerder genoemde gospel/liefdadigheidsconcert gevoel bij krijg. De heftige opening van Perfect Sense, Part I doet niet vermoeden dat we hier met een heel kalm nummer te maken hebben, met weer dat jungle trommelwerk en de piano. Een mooi nummer dat een gevoel van geborgenheid geeft. Even op adem komen na het staan springen op de grasmat van het sta... Sorry.

Ik ga 'm nog een kans geven, mede door de boeiende onderwerpen die worden aangesneden. Muzikaal gezien wil ik 'm ook nog een kans geven.

Joy
just let it grow..

Geweldigenoten
Absolute meesterwerk van Mr. Waters. Toen ik deze voor het eerst hoorde, werd ik echt overdonderd door de geluidskwaliteit. Vooral Too much rope is echt mijn favoriet, maar het album in het algemeen is eigenlijk een waar genot voor den oortjes.

avatar van notsub
2,5
Ik voel wel de lading die deze CD in zich heeft, maar ik word er nauwelijks door geraakt. De stortvloed aan maarschappijkritische teksten wordt op een gegeven moment teveel en muzikaal zijn voor mij de hoogtepunten toch te schaars.

avatar van T.A.
3,5
Wel goed down sfeertje. Kost me op het moment ook nog wat moeite om me te raken. Het einde van It's a Miracle vond ik, voor nu, in ieder geval geweldig.

avatar van dennisversteeg
4,0
Jammer dat Waters na dit album in principe voornamelijk een 'greatest hits'-retro-act is geworden (z'n opera uitgesloten).

Ik hoor al zeker 8 jaar dat hij bezig is met een nieuw album, hopelijk komt dat er dan ook van, want de handvol nieuwe nummers die er tussen 1992 en nu zijn verschenen is wel erg weinig voor iemand met de kwaliteiten van Waters.

Amused To Death is een prachtig concept-album met voldioende variatie alswel twerugkerende thema's om het één geheel te maken. Zelf vind ik de grootste zwakte nog Waters' zang, maar hij is nooit een geweldige zanger geweest. Vaak werkt zijn krakerige stem prima, maar gelukkig laat hij in een aantal gevallen de lead over aan anderen, wat een zeer goede beslissing is geweest.

Verder denk ik bij Waters' solo werk altijd vaak 'hoe zou het met Pink Floyd geklonken hebben'. Het antwoord is dan waarschijnlijk: 'niet eens zo heel veel anders..'

Joy
dat laatste ben ik niet met je eens, waters heeft zich duidelijk per album ontwikkelt , schuwt het experiment niet, doet dat nog steeds, deze plaat bijv, boordevol geluiden die de plaat zo sterk maken , floyd zit toch meer in eigen geluid vast

bikkel
Waters borduurt duidelijk voort op The Wall, The Final Cut en
The Prons & Cons.
Zo grensverleggend is Amused To Death niet, echter het zit zo
geweldig inelkaar dat het album van het begin tot het eind blijft boeien.
Hij maakt weer geweldig gebruik van fragmentarische stukjes, tussen de muziek door.
Daarbij zijn de laatste 3 songs op de plaat; Three Wishes, It's a Miracle en het afsluitende titelnummer, geweldige nummers met een hoop lading.
Dit zou 1 van de beste PF albums geweest kunnen zijn.

Joy
tov floyds ontwikkeling zet waters immer 3 stappen meer en blijft floyd achter

waters was ook het brein achter the wall , en prons en cons is zijn solowerk, maggie van mij dus netjes op voortborduren

avatar van Crush
5,0
'The pros and cons' vind ik heel wat minder dan dit album. Geen Clapton, geen saxofoon, dat scheelt al heel wat.

Erg goed album. Jammer dat er sindsien geen nieuw studio album van Waters is verschenen.

avatar van kaztor
Topzwaar album dat ik nog eens een paar keer moet beluisteren.
Ik denk niet dat deze me persoonlijk erg ligt (vind het een beetje als The Wall klinken en dat vind ik ook al zo'n baksteen) maar geef het zeker nog kansen.

avatar van De buurman
5,0
Dit is een kunstwerk. Wat een scherpe geest, Roger Waters. Dit keer weer met songs, muzikanten (Jeff Beck!) en een productie die de teksten eer aan doen. Radio KAOS was wat dat betreft een zware teleurstelling.
Een plaat die altijd hoog in mijn top 10 zal staan, en naar mijn mening Waters' artistieke hoogtepunt, samen met The Wall en Wish You Were Here.

Joy
kaztor schreef:
Topzwaar album dat ik nog eens een paar keer moet beluisteren.
Ik denk niet dat deze me persoonlijk erg ligt (vind het een beetje als The Wall klinken en dat vind ik ook al zo'n baksteen) maar geef het zeker nog kansen.


zwaar, jazeker, wonderschoon, ook, perfectie, bijna

hoedanook heeft dit zeker meervoudige luisterbeurten nodig

idd een waar meesterwerk

Father McKenzie
Deze grote Gimour fan kan dit mooie album van Waters ook waarderen, onlangs herbeluisterd, en jawel, dit is een prima plaatje. Ik waardeer het van 3.5 naar 4 op, misschien later nog iets meer, we zien wel.
Dit is in elk geval een geslaagde plaat! Perfect Sense, What God Wants en de titelsong vind ik het mooiste.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:42 uur

geplaatst: vandaag om 00:42 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.