Led Zeppelin - Remasters (1990)

Dit was het eerste werk op cd dat ik van de band kocht. Ik kocht 'm toen 'ie uitkwam, een flinke uitgave destijds. Kolere, das alweer bijna een kwart eeuw geleden. En nog steeds schuif ik 'm met regelmaat in mijn dashboard, ondanks dat ik de jaren erna (op I en III na) alles van de band heb aangeschaft. Het blijft een prachtige en zeer representatieve collectie, dat een uitstekend inzicht geeft in de ontwikkeling van de band. Led Zeppelin is altijd heel zuinig geweest met Best Of releases. Volgens mij was dit hun eerste officiële. De fantastische legacy van Led Zeppelin, teruggebracht tot de essentie.

Toch kijken of ik die ontbrekende albums vanavond nog even op de kop kan tikken..

Meer dan aardige verzamelaar van deze band. Echt een cd om regelmatig eens wat nummers van te draaien. Ik ben geen echte fan van deze band dus in mijn verzameling is het bij deze dubbelaar gebleven. Whole lotta love: lekker vette bas, drijvende beat!
Maar dan stairway to heaven: heerlijke track voor mij niet kapot te draaien.

Was mijn eerste echte kennismaking met Led Zep, buiten de bekende nummers.
De liefde is geboren en gebleven.

Eigenlijk is deze te verkiezen boven Mothership. Hier staat the Battle of evermore op .

Ja, die hoort er ook zeker bij.
Wonderschone folk die ik graag hoor van Zep.
Ben ook blij dat ze die richting uit gingen v.a III.
Beheersen ze erg goed en geeft ook aan dat zij meer aan konden dan de bluesgerichte hardrock.

"Remasters" is zeker te verkiezen boven "Mothership" want op "Remasters" staat.... ja, u raadt het al: "Misty Mountain Hop".

Tja, zo ongeveer alles wat ik echt de moeite waard vind staat hier wel op. En veel meer. Eigenlijk staat een derde van alles wat de band in de studio gemaakt heeft op deze nogal lange verzamelaar - en dat is misschien wel wat overdreven...

Eigenlijk wel met je eens. Hierr 2 nrs meer en 10 min. extra speeltijd.
Alles wat daar op staat, vind je hier ook. Enige jammere dan weer is dat When the Levee Breaks hier ontbreekt en daar wel op te vinden is wat mij betreft.
Maar goed op Mothership ontbreken weer bv Misty Mountain Hop & The Battle of Evermore...

In een ver verleden struinde ik als jonge knul regelmatig door de platenverzameling van mijn ouders. Ik was nog dermate jong, dat mijn muzieksmaak met name werd bepaald door het top 40 krantje, MTV en de top 40 op vrijdagmiddag.

Mijn liefde voor het wat ruigere genre ontstond op een dag dat ik tussen Abba en The Cats een 45 toeren plaatje vond. De band was Led Zeppelin en in mijn beleving bestond de A-kant uit Living Loving Maid of Heartbreaker en de B-kant uit Whole Lotta Love.
Het was met name Whole Lotta Love dat mijn aandacht trok. Die riff waar de song mee start, de wulpse mannelijke vocalen vol met testosteron, het bluesy ritmewerk, alles klopt aan dit nummer.

Het bleek de aanzet te zijn tot een muzikale reis in alles wat raakvlakken had met het (ruigere) Rhythm & blues genre. Al redelijk snel werd ik de metal wereld ingezogen en vlogen de Thrash/speed/doom en hardcore platen mij om de oren.

Wat je echter vaker ziet met het verstrijken der jaren; je wordt wat milder en je gaat andere dingen meer waarderen. Dat gold zeker voor Zeppelin, hoewel ik geen fan ben van verzamelaars, is toch een puike samenstelling van songs. Natuurlijk is de samenstelling subjectief en mis ik een klapper als What Is And What Never Should Be, maar ach dat is muggenziften.
Laat je ogen over de tracklist glijden en het water loopt je door de mond.

Hoewel Led Zeppelin uiteraard schatplichtig is aan de blues die uit de Verenigde Staten kwam aanwaaien, weet de band toch een geheel andere draai te geven aan het genre.
Natuurlijk hadden de heren weet van de bekende Britse beat bands en stoeien veel Engelse artiesten met de conventionele bluesschema's.
Led Zeppelin wist echter de blues te koppelen aan een grote dosis energie, a-typische zangpartijen, verfijnde folk arrangementen en fraaie rustige intermezzo's.

Waar metal meer en meer op de achtergrond raakt(e) heeft de Rhythm & blues van pakweg midden jaren 60 tot medio jaren 70 mij in zijn greep gekregen. Remasters vormt daarop een mooie aanvulling. Maar dat geldt nog veel meer voor de afzonderlijke platen van de band.

De beste rocksong allertijden staat op deze verzamelaar: "Misty Mountain Hop".... Kan een mens zich meer wensen? Niets, helemaal niets!!

Milesdavisjr, je hebt e.e.a. mooi verwoord. En dat meen ik oprecht!