Pink Floyd - The Piper at the Gates of Dawn (1967)

Ik zag ooit als tiener een concert van Pink Floyd. Het was mijn eerste echte kennismaking met ironie. Op het einde van het concert bliezen ze een gigantisch varken op. Prachtig - dat soort zelfkennis

U raadt het al: ik heb geen te hoge hoed op met de latere Pink Floyd - OK, "Dark Side of the Moon" & "Wish You Were Here" zijn dik in orde. Waarom? Omdat de erfenis van Syd erin doorwaait

Die anekdotes betreffende Syd ("de kat op acid!", "hoe hij Ed Sullivan horendol maakte!", "het concert waar hij de hele tijd hetzelfde akkoord bleef aanhouden!", enz ...) maken natuurlijk deel uit van de Barrett-saga (daarvoor is het dan ook popmuziek ).

Het probleem is echter: het leidt wel een beetje af van het popgenie dat Barrett voor mij was.

Alle songs hier zijn ronduit vreemd ("Scarecrow", "Pow R. Toc H.", "Flaming", enz ...), maar die vreemdheid voelt voor mij heel vertrouwd aan (hoor ik reeds een ambulance op de achtergrond? ).

Yep - Barrett is een kind die zich verwondert in vanalles en nog wat ("kijk eens aan - die fiets heeft een bellllllll! Woeha! Yeeeeeeeeeaaaah!"). Zijn zintuigen staan op scherp.

Natuurlijk kun je beweren "LSD!!!!" - daar zal wel iets van aan zijn. Maar wanneer ik een kangeroe LSD toedien gaat hij geen song als "Astronomy Domine" schrijven. Sterker nog: ik ben er tamelijk zeker van dat mijn bankdirecteur na een LSD-trip geen "Matilda Mother" uit een gitaar kan schudden

Alle liedjes op deze cd gaan voor mij over "naar het theater kijken" i.p.v. "op het theater staan". Het is de onbevangenheid die me zo naar de keel grijpt op deze plaat.

Tuurlijk kun je beweren dat het Barrett-reservoir snel uitgedroogd was. Hindert dat? Voor mij niet - tuurlijk kun je twintig jaar lang standaardpopplaten uitbrengen, maar wie is daar mee geholpen?

Dat is potverdorie wel even wat anders als waar ik Pink Floyd van ken. Het is klinkt allemaal wat vrolijker eerlijk gezegd, vond het zelfs een beetje op The Kinks lijken . Bike is een erg tof nummer!

The Kinks met wat paddo's achter de kiezen zeker! Geniaal album, enkel overtroffen door Dark Side Of The Moon. In veel opzichten psychedelischer en grensverleggender dan jaargenoot Sgt. Pepper...

Jezus, wat een debuutalbum, hè!!

Inderdaad. Radicaal anders dan hun andere albums, en toch herkenbaar... Deze plaat straalt helemaal geen vreugde/plezier uit, zoals alle andere, en voelt op een of andere manier toch aangenaam aan. Van een nummer als 'Pow R. Toc H.' krijg ik keer op keer rillingen. 4*

Een album met Syd of een album zonder Syd. Het is een wereld van verschil. Barrett is echt één van de vreemdste genieën die er in de muziekwereld hebben rondgelopen. Acid pop is denk ik een goeie beschrijving van de unieke muziek die deze 'geniale gek' schrijft. Het is, zoals Zach al zegt, eigenlijk gewoon een kind. Tekenend is dan ook dat de titel van het album is genomen van een hoofdstuk uit Syd's favoriete kinderboek 'The wind in the willows'!
M'n favorieten zijn denk ik 'Astronomy Domine', met die superintro met radio- en telegraafsignalen, 'Lucifer Sam', het heerlijke 'Bike' en het lekker lange spacerocknummer avant la lettre 'Interstellar overdrive'. Zonder dat ik de rest wil afvlakken, want dat is natuurlijk ook goed. Wat een heerlijk album. 4,5/5

Gelukkig heb-ie ook nog een paar mooie solo-albums gemaakt in 1970, maar toen was het wel uit met de pret. Hij is toen geloof ik gek geworden, voor zover hij dat nog niet was...

Nou.. gek volgens mij niet zo zeer als wel opgebrand. Beetje hetzelfde fenomeen als bij Brian Wilson maar dan denk ik nog een stukje erger.
Er is in Floyd-kringen behoorlijk wat over afgefilosofeerd maar de beste verklaring die ik heb gehoord is dat Barrett in essentie al een mentaal wat instabieler persoon was (misschien wel een geval van borderline schizofrenie) en dat het veelvuldig gebruik van LSD hem vervolgens in een soort van mentale afgrond heeft doen storten. Naar het schijnt is hij daar na al die jaren wel uit maar wil hij gewoon niet meer aan die periode herinnert worden. Zo af en toen zijn er nog mafkezen die hem opzoeken en foto's van hem maken die dan weer eens geplaatst worden hier en daar. Persoonlijk vind ik dat van erg weinig smaak getuigen.

Alles wat ik wil zeggen over mijn favoriete Floyd plaat is al gezegd... dank u mensen.

Dit is voor mij de ultieme psych plaat ..echt briljant!!

Een album vol schitterende nummers als "Astronomy Domine", "Lucifer Sam", "Flaming", "Chapter 24" en "The Scarecrow". Allemaal toppertjes, behalve de volgende drie:
- "Take Up Thy Stethoscope and Walk" lijkt nergens naar
- "Pow R. Toc H.": iets te bizar, klinkt afschuwelijk
- "Installar Overdrive" is saai, te lang

Ondanks deze drie is dit een heel goede plaat. 4,5*

Dat nummer doet me echt denken aan een gek, misschien wel Syd Barrett. Als ik daarnaar geluisterd heb, ben ik altijd in een lang-leve-David Gilmour-bui ( )!

dank voor de tips, allen

Net even geluisterd in de beste cdwinkel van Nederland (Sounds te Delft), wat een bizarre cd zeg. Totaal anders dan ik Pink Floyd ken. Wel gaaf en erg wennen. Heb hem (nog) niet gekocht ook al was deze net als vele andere cd's van de band (eindelijk) in de aanbieding. (€9.99)

Voor een tientje zou ik 'm zeker meenemen! Echt een superplaat en inderdaad even wennen vooral als je wat meer bekend bent met het werk uit de jaren '70.

10 Euro voor een Pink Floyd album is inderdaad niet duur.
Deze is zeker dat geld waard.

Het goede aan die site is dat je door de commentaren geneigd bent albums die je aan de kant legde een nieuwe kans te geven. Dit zal ik doen met dit album. Wellicht heb ik er nog nooit echt naar geluisterd, want hoger dan een 2,5 ga ik voorlopig niet. Maar hopelijk gaat een nieuwe wereld open en pas ik mijn score aan. Ik heb die wel gekocht aan 22 euro, nondedju.

Ik heb alles beluisterd en het klinkt toch wel erg goed, zeker voor een debuutplaat. Het begin van een topband.

Voor mij de mooiste Pink Floyd plaat, en ook de enige die 5* krijgt. Staat geen enkel slecht nummer op, vooral Astronomy Domine en Interstellar Overdrive zijn heel mooi, maar ook een nummer als PowR. Toc H. kan ik zeer goed waarderen en dat soort nummers maken voor mij deze plaat zeer de moeite waard.

Voor mij zonder twijfel de beste plaat van Pink Floyd en één van de besten van de jaren '60. Syd Barrett was geniaal!

Lees de 2 vorige reacties. Ik geef hen elk een 5.
Barrett heeft ons (ongewild?) inkijk in zijn psychische toestand toentertijd gegeven. Psychedelica ? Ook ! Maar ook gewoon Barretts gekte en onconventionele kijk op wereld en muziek. Interstellar Overdrive is daarin de ultieme belevenis.
Wat een plaat ! Vreemd en dus anders. Kunst ?

Zeker, en wel in een erg zuivere vorm...

Ook hier vind ik het langste nummer niet het beste Die skip ik dus ook standaard (interstellar overdrive). De rest is een leuke bonte verzameling van psychedelische kinderliedjes, erg vermakelijk

lichtelijk overschat album , wel vermakelijk hoor maar niet zo geniaal als veel mensen claimen ,maar de psychedelische kinderliedjes van barret zijn wel beter als K3 ( en iets psychedelischer!)

waarom vind jij "Help!" van the Beatles (4.5), "Love, Angel, Music, Baby" van Gwen Stefani (3.5) en "Like a Virgin" van Madonna (3.5) in godsnaam beter dan dit meesterwerk (3.0)?! Het is gewoonweg geniaal, het ultieme pink floyd album, het ultieme psychedelische album, het ultieme Britse album, het ultieme sixties album!

Misschien heeft ie net als John Lydon zoiets als: Fuck Pink Floyd

Ach, misschien zitten jullie allemaal met je vader in de 70s zitkuil in je lavalamp te staren en mentaal te vegeteren, wie weet?
Doe toch niet zo heilig over floyd, goede band hoor maar naast goede nummers ook slechte nummers en zeer wisselvallige albums...

hehe, ik heb niks met pink floyd hoor. met de sex pistols trouwens wel.

Lijkt me heerlijk om in die zitkuil te staren naar een lavalamp onder het genot van Pink Floyd. Eén van de beste bands die de moderne geschiedenis met zich mee heeft gebracht. Prachtig orbit hoe je zoiets moois neerzet...één en al romantiek wat mij betreft.

Jaja, ga nu maar weer met je Tolkien bijbel onder de lakens liggen ouwe hippie

Gilmour deed hier nog niet eens mee. Dit is pure Barrett-waanzin. En ik ben er dol op. De volle mep krijgt ie!