menu

Supertramp - Brother Where You Bound (1985)

mijn stem
3,43 (177)
177 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Pop
Label: A&M

  1. Cannonball (7:38)
  2. Still in Love (4:36)
  3. No Inbetween (4:36)
  4. Better Days (6:17)
  5. Brother Where You Bound (16:30)

    met David Gilmour

  6. Ever Open Door (3:04)
totale tijdsduur: 42:41
zoeken in:
avatar van musician
4,5
Prachtige plaat, kan mij er inderdaad nog steeds mee vermaken.

Had Rick Davies deze stijl nog maar even vast weten te houden maar het lijkt er wel op dat, nu hij zichzelf nogmaals had bewezen (en nu zonder Hodgson) hij het wel genoeg vond.

avatar van IntoMusic
4,5
beaster1256 schreef:
dikke zever plaat de naam supertramp niet waardig en daar kan de heer gilmour ook niks aan doen

Je hebt wel de juiste cd in het juiste doosje gedaan??

Anyway, mijns inziens de laatste echte sterke album van Supertramp, dat daarna eigenlijk niets lekkers meer heeft geproduceerd...

avatar van west
4,0
bikkel2 schreef:
Verguisde plaat , onterecht uiteindelijk . Naar mijns inziens heeft dit album de schijn tegen omdat Roger Hodgson er niet meer bij was. Rick Davies heeft een prima stel liedjes afgeleverd hier en in dit concept mis ik Hodgson ook helemaal niet .


Ik was zo dom om deze plaat een tijd links te laten liggen, omdat Roger Hodgson de band had verlaten, zoals Bikkel2 al aangeeft. Ook hierboven lees ik: Supertramp zonder Hodgson kan niks zijn, dus is deze plaat niks. Hoe fout kan je zitten? De impact van Rick Davies op Supertramp is natuurlijk gigantisch: hij is oprichter van de band en heeft veel hele grote tracks van deze band geschreven. Ook de rest van de band speelt prima en doet natuurlijk gewoon mee. Wat te denken van multi-instrumentalist John Helliwell en drummer Bob Siebenberg?

Zondag 10/10/10 traden ze op in Antwerpen, ook zonder Hodgson: wat een fantastische band, wat een geweldig concert. Ze speelden een aantal nummers van Hodgson, die zeer verdienstelijk werden vertolkt door de zoon van de drummer (echt waar). Verder speelden ze al die Rick Davies klassiekers, waaronder het geweldige Cannonball, de opener van dit album. Wat een power, wat een geweldige melodielijnen. Voor mij is het één van de beste Supertramp nummers.

Verder staat het epos Brother Where You Bound met op gitaar David Gilmour op dit album. Een lang, maar zeker niet langdradig, afwisselend stuk prachtmuziek met in de glansrollen de piano van Rick Davies en de gitaar van Gilmour. Wat wil je nog meer?
Van de andere nummers vind ik alleen Ever Open Door wat minder. De rest van de nummers is echt goed, zoals het prima Better Days. En wat klinkt de saxofoon van Helliwell toch vertrouwd lekker op Still in Love en de piano van Davies op No Inbetween. Die laatste vind ik horen tot de betere Supertramp nummers.

Kortom: dit album is gewoon echt goed. Het is in ieder geval een stuk beter dan Famous Last Words, het laatste Supertramp album met Roger Hodgson. Ik vind het jammer dat ik veel te lang wachtte om hiernaar te luisteren. Dit Brother Where You Bound is echt zeer de moeite waard!

avatar van bikkel2
4,5
Beter laat dan nooit West . Fijn dat er weer iemand is die dit album op juiste waarde weet te schatten .

Dit luidde een nieuw Supertramp tijdperk in . Jammer dat Davies en de anderen zich te veel lieten verleiden tot een te modern geluid op Free As A Bird . Hadden ze eigenlijk niet nodig .

2,5
[quote]west schreef:
Kortom: dit album is gewoon echt goed. Het is in ieder geval een stuk beter dan Famous Last Words, het laatste Supertramp album met Roger Hodgson./quote] Dat jij het een goed album vindt zal en wil ik ook niet betwisten, maar beter dan Famous Last Words vind ik een beetje boute uitspraak. Misschien ligt het nog aan de euforie waarin je verkeert na het concert. Die laatste "echte" Supertramp plaat was zeker niet hun beste maar m.i. toch afwisselender en was Rick Davies naast Hodgson ook nog redelijk op dreef. Ik zal niet zeggen dat de band, als geheel, slecht is, maar op later lp's(cd's) zijn ze een geheel andere richting qua muziek ingegaan. Als je daarvan houdt, prima. Maar Supertramp van nu en toen vergelijken is als applels en peren vergelijken. Maar als je dan toch (wat laat) dit album bent gaan waarderen zou ik Free As A Bird, Slow Motion en Some Things Never Change ook maar gauw gaan beluisteren.
Ik heb ze thuis liggen, maar draai ze nooit, maar ik zal ze toch eens een keer gaan proberen. Smaak van muziek kan naarmate je ouder wordt gaan veranderen. Neen "live" zullen ze idd wel goed klinken, maar ik vind het toch een wat zoutloos en eentonig geheel (tot nu toe)

avatar van west
4,0
Ik ben het met je eens Ad, wat betreft de albums na dit Brother Where You Bound. Alleen dit album vind ik wel echt goed. Famous Last Words haalt volgens mij dus dit niveau niet. Daar staan echt een paar mindere nummers op: op deze maar eentje. Ook de single It's Raining Again vind ik echt niet veel, terwijl ik Cannonball juist wel weer heel goed vind.
Ik draai dus juist Famous Last Words niet meer.
In ieder geval kunnen we allebei de albums daarvoor lekker hard opzetten toch? Ik heb hier Slow Motion nog liggen: die zal ik dan ook maar eens gaan opzetten. Goed idee.

avatar van bikkel2
4,5
Mijn stelling in deze is dat Famous Last Words een vertrouwd klinkend Supertramp album is , maar er gebeurt verdomd weinig nieuws in creatieve zin . Deze stilstand wreekt zich nog meer in bepaalde liedjes , waar de fut en het elan behoorlijk ontbreekt .

Brother Were You Bound is zwaarder en dat vind ik hier prima .
Muzikaal een stuk interessanter dan zijn voorganger .
Logisch is het natuurlijk ook wel dat Roger Hodgson door velen wordt gemist . Hij was de man van de herkenbare catchy liedjes .
Doordat de groep hier het roer omgooit en Davies zelf de aandacht stevig vasthoud met zwaardere onderwerpen tekstueel , is dat gemis hier echt geen straf .

avatar van west
4,0
Amen.

avatar van IntoMusic
4,5
Inderdaad en heb deze week de geremasterde versie binnengekregen en dat is een zeer goede vooruitgang qua geluid. De titeltrack was al mijn favoriet, maar die komt in de nieuwe versie nog beter tot zijn recht.

avatar van sq
3,0
sq
Toen deze uit kwam had ik (en velen met mij) het wel zo´n beetje gehad met Supertramp. Gedateerde groep met sound en reputatie uit een voorbij decennium. Maar onlangs ben ik hier ´om niets´ aangekomen en heb m toch maar eens opgelegd, en wat blijkt: helemaal niet verkeerd . Het geluid is opmerkelijk fris en, hoewel niet echt spannend, zeker lekker om te horen na de laatste albums hiervoor ( Breakfast in America vind ik echt een @$#&-plaat ). Een plaat met een lekker 80s geluid, zonder al te zware productie.
Eigenlijk is de single Cannonball, en dat vond ik destijds ook nog best een aardig hitje, wel representatief. Supertramp heeft na Roger Hodson misschien juist wel weer wat inspiratie gevonden, en dan ben ik het met enkelen hierboven dus eens, al is mijn waardering iets minder hoog.
Het titelnummer is het avontuurlijkst en heeft een aantal zeer aantrekkelijke passages. Voorlopig 3 sterren, misschien nog later wel meer, maar in elk geval ruim meer dan ik had verwacht.

avatar van Lakai
2,5
Ik vind Cannonball echt helemaal niks... Die korte zinnetjes die de zanger uitkraamt komen op mij over als MC Hammer gedoe.

avatar van battersea
3,5
Mijn kennismaking met dit album ging via het prachtige Ever Open Door. Geen typisch Supertramp-album. Wel veel drama, weinig subtiele piano, uitstekende composities en het gastoptreden van David Gilmour maakt heel veel goed. Ik zet hem niet vaak op, maar als die op staat, blijft dit een uitstekende plaat.

avatar van chevy93
Het is duidelijk dat de Supertramp-trein zonder Hodgson slechts sporadisch een opleving had. Zo bij het openingsnummer. De overige nummers zijn an sich best aardig, maar naar Supertramp-maatstaf matig. Het titelnummer is leuk om een keer gehoord te hebben, maar is niet echt bijzonder interessant. Veel supertramp-vreemde elementen, wat wellicht ook het probleem is van het nummer. Het past totaal niet bij ze.

avatar van kaztor
5,0
Lakai schreef:
Ik vind Cannonball echt helemaal niks... Die korte zinnetjes die de zanger uitkraamt komen op mij over als MC Hammer gedoe.


Onzin, met MC Hammer heeft het helemaal niets te maken.
Ik vind Rick Davies altijd gepassioneerd klinken en Cannonball brengt hij met het bijpassende elan. Zeer ondergewaardeerde artiest.

Net zo ondergewaardeerd als dit geweldige album dat ik vanmiddag in optima forma heb kunnen beluisteren.

Hier heeft Supertramp een urgent klinkende balans weten te vinden tussen verfijnde prog-rock, jazz en een moderner popgeluid. Geen enkele minuut is verkwanseld, het klinkt tot in de puntjes verzorgd en de muzikanten krijgen alle nodige ruimte om te kunnen schitteren.
Hoezeer ik Roger Hodgson's stijl ook weet te waarderen; hier mis ik 'm geen moment. Die incarnatie van de band liep op het voorafgaande album duidelijk al op de laatste benen.

Het is dan ook heel jammer dat de band wat uit het lood leek te zijn geslagen na de teleurstellende reacties op een Hodgson-loos album. Als ik de recensies van de hieropvolgende albums eens bekijk kon het ze waarschijnlijk niet veel meer schelen en werd het geld met tournees verdiend.
Doodzonde, want hier begon de band een tweede leven.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
kaztor schreef:
Hoezeer ik Roger Hodgson's stijl ook weet te waarderen; hier mis ik 'm geen moment. Die incarnatie van de band liep op het voorafgaande album duidelijk al op de laatste benen.

Treffende beeldspraak bij de hoes van deze plaat.


avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
En is dat dikke, kale en kromlopende mannetje daar rechts dan Phil Collins?

[/flauwe-grappen-over-phil-collins-modus]

avatar van kaztor
5,0
Ja, de cover van Supertramp, maar dan achterstevoren zeg maar.

avatar van LucM
4,0
Het eerste Supertramp-album zonder Roger Hodgson en niettemin valt dit album goed mee. Met Rick Davies aan het roer sloeg Supertramp een andere richting in: donkerder, ritmischer en af en toe licht jazzy. De nummers zijn langer uitgesponnen maar niet langdradig door de nodige spanning, de titelsong vind ik zelfs het hoogtepunt hierop mede dankzij David Gilmour. De productie is wel een tikkeltje glad maar dat is typisch jaren '80.

avatar van bikkel2
4,5
Het album was denk ik voor veel mensen een teleurstelling omdat Roger Hodgson de band inmiddels verlaten had.
Tuurlijk mis je dan wel iets, omdat hij het perfecte tegengewicht was voor de wat melanchoniekere Davis.
Maar het is een onderschatte plaat en zou best een hoger gemiddelde kunnen hebben.
Ik heb het idee dat er wat losser wordt gemusiceerd en de titelsong brengt het geheel zeker naar een hoger plan.
Een spannend en donker nummer, met een fantastische David Gilmour op gitaar.

avatar van LucM
4,0
Omdat Roger Hodgson opgestapt was werd dit album genegeerd maar het is tenslotte een interessant album waarin Supertramp niet krampachtig probeerde het vroegere werk te herhalen (zonder Hodgson was dat ook niet mogelijk) maar een nieuwe weg insloeg en het pakte goed uit.

avatar van bikkel2
4,5
Inderdaad. Met de opener en single Cannonball werd voorzichtig een licht dancegehalte ingezet.
Evengoed een ritmisch sterke en spannende song.

Jammer dat ze die lijn meenden te moeten doorzetten op de volgende plaat Free As A Bird.
Die slaat de plank jammerlijk te vaak mis met te opzichtig geflirt met dance en soul.
Het is te gemaakt en klinkt te blank en te klinisch.

avatar van Casartelli
4,0
Casartelli (moderator)
De plaat leunt natuurlijk ook wel 'een tikkeltje' op het titelnummer. Een wat merkwaardig succes, omdat het op het (nog altijd 5 minuten kortere) Fool's Overture niet zo des Supertramps was om dit soort lange nummers te maken. Het breekt verder ook wel met wat epic-regeltjes.

Ik denk dat het goed is dat ze niet nog een keer zo'n risico genomen hebben (het had ook hier afbreuk aan kunnen doen), maar verder kan het vervolg mij ook niet meer boeien.

avatar van bikkel2
4,5
Nee inderdaad. Hierna werd het zeuren en vooral de verkapte reunie albums nadien(eveneens zonder Hodgson.) boeien niet echt meer.
Zakelijke albums met een jazzy inslag, een stuk anoniemer ook trouwens.
Het is te waarderen dat Rick Davies niet meer wilde voortborduren op de vertrouwde sound, maar je krijgt er albums voor terug die in originaliteit niet meer in de buurt komen van het vroegere spul.
Brother Were You Bound is daarintegen een geslaagde poging om de sound wat te op te krikken, al klinkt het misschien te klinisch hier en daar. De songs zijn in ieder geval van een behoorlijk niveau.

avatar van frolunda
3,5
Qua stem mis ik hem hier zo nu en dan wel maar muzikaal gezien wist Supertramp (lees Rick Davies) het vertrek van Roger Hodgson prima op te vangen.Brother where you bound is sowieso een stuk spannender dan hun voorgaande album en kent met Cannonball,Better days en het titelnummer een aantal prima nummers.

WPE
Tja, ik kan voor dit album van Supertramp niet echt heel warm lopen. Wel aardige nummers, maar het mist toch de chemie van de vroegere Supertramp albums.

avatar van Twinpeaks
3,5
Redelijke plaat waarbij Cannonball en de titeltrack de uitschieters zijn.De rest is zeker niet slecht maar niet heel memorabel.Gewoon een fijne plaat die aantoonde dat Supertramp nog wel degelijk bestaansrecht had na het vertrek van Hodgson.De platen hierna ken ik (nog) niet,maar ga ik zeker op mijn verlanglijstje plaatsen. Deze krijgt 3 en halve ster van me.

avatar van little lion man
4,0
Twinpeaks schreef:
Redelijke plaat waarbij Cannonball en de titeltrack de uitschieters zijn.De rest is zeker niet slecht maar niet heel memorabel.Gewoon een fijne plaat die aantoonde dat Supertramp nog wel degelijk bestaansrecht had na het vertrek van Hodgson.De platen hierna ken ik (nog) niet,maar ga ik zeker op mijn verlanglijstje plaatsen. Deze krijgt 3 en halve ster van me.

Beste Twinpeaks, als ik jou was zou ik alleen nog de eerste soloplaat van Roger Hodgson beluisteren en dan stoppen. De platen hierna zijn nog minder memorabel dan deze.

avatar van little lion man
4,0
Oh ja, deze (live) plaat is ook nog de moeite waard.

avatar van Twinpeaks
3,5
Bedankt voor de tips. Ik ga op zoek !

Gast
geplaatst: vandaag om 09:53 uur

geplaatst: vandaag om 09:53 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.