menu

Roxy Music - Roxy Music (1972)

mijn stem
3,98 (425)
425 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Island

  1. Re-make/Re-model (5:14)
  2. Ladytron (4:26)
  3. If There Is Something (6:34)
  4. Virginia Plain * (2:58)
  5. 2 H.B. (4:30)
  6. The Bob (Medley) (5:48)
  7. Chance Meeting (3:08)
  8. Would You Believe (3:53)
  9. Sea Breezes (7:01)
  10. Bitters End (2:03)
toon 1 bonustrack
totale tijdsduur: 42:37 (45:35)
zoeken in:
avatar van devel-hunt
5,0
Lura het is 1 van de meest baanbrekende debuutplaten ooit maar die erkenning heeft het nooit gekregen. Vreemd dat wel. Roxy music heeft sowieso te weinig erkenning gehad. In de periode 72-75 waren ze toch minstens zo vernieuwend, vernieuwender zelfs, als een Bowie, en frontman Bryan toch net zo extravert.

avatar van Rogyros
2,5
Broem schreef:
Nav de vele enthousiaste posts hierboven nog eens goed gaan zitten voor Roxy Music. Ooit het album met 3,5* beloond op basis van mijn indrukken enkele jaren geleden. Met de oren en ervaring van nu nog eens geprobeerd en met mijn hoofdtelefoon geconcentreerd zitten luisteren. Dit album komt wat onrustig op mij over. Weet er niet goed raad mee en moet geduld opbrengen om geconcentreerd te blijven luisteren. 3,5* is en blijft natuurlijk een ruime voldoende maar geef de hoop op dat het album nog gaat groeien. Ben meer gecharmeerd van het wat ‘zoetere’ solowerk van Bryan Ferry.

Dat moet ik ook maar eens gaan doen. Mijn stem is van lang geleden en toen vond ik er weinig aan. Idd te onrustig en had eigenlijk dezelfde beleving, maar gelet op mijn stem wel wat sterker.

Ik ga hem ook nog maar eens luisteren. Het kwartje kan uiteindelijk nog gaan vallen natuurlijk! Heb het album echt al lang niet meer gehoord.

avatar van bikkel2
5,0
De moeite waard om het weer eens in de herkansing te gooien Rogier.
Het is dan weer wel de minst toegankelijke plaat van de band.
Met name het 2e gedeelte is vrij experimenteel, met aparte, vaker wat vervreemende passages.
In de juiste stemming echter een briliantje!
Een groeibriliantje.

4,5
Dit debuut van Roxy Music was de eerste lp die ik als puber in 1973 kocht - en deze plaat heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan. Dit is letterlijk een onvergankelijk kunstwerk; 'Artrock' als antidosis tegen de loodzware progrock- en symphonische superbands uit de Jaren '70. Een van de beste albums uit dat decennium.

avatar van bikkel2
5,0
Leendert van Leerdam schreef:
Dit debuut van Roxy Music was de eerste lp die ik als puber in 1973 kocht - en deze plaat heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan. Dit is letterlijk een onvergankelijk kunstwerk; 'Artrock' als antidosis tegen de loodzware progrock- en symphonische superbands uit de Jaren '70. Een van de beste albums uit dat decennium.


En zo is het maar net! Welkom hier trouwens.

avatar van Lura
5,0
Leendert van Leerdam schreef:
Dit is letterlijk een onvergankelijk kunstwerk; 'Artrock' als antidosis tegen de loodzware progrock- en symphonische superbands uit de Jaren '70. Een van de beste albums uit dat decennium.

Zonder enige twijfel een van mooiste albums van dat decennium. Zelf had ik een hekel aan een aantal van die loodzware progrock- en symfonische superbands uit die tijd, vooral het bombastische ELP vond ik, op het debuut na, een pijniging voor de oren.

avatar van bikkel2
5,0
Close To The Edge van Yes ( uit hetzelfde jaar) vind ik dan wel weer een heel knappe plaat. E.L.P is mij ook te bombastisch gebleken.

avatar van Lura
5,0
In augustus 1972 zag ik als veertienjarige Roxy Music op de buis hun single Virginia Plain vertolken, vernoemd naar een speciaal soort tabak. Dat nummer en hun performance maakte op mij grote indruk en kort erna bezocht ik een platenzaak op zoek naar hun muziek.

Hun debuutalbum was toen al op 16 juni verschenen, echter zonder de single Virginia Plain, maar het repertoire op hun debuut blies mij volledig van mijn sokken.

Voormalig Bond girl Kari-Ann Muller kreeg slechts 20 pond betaald voor het poseren op de beroemd geworden klaphoes. De klaphoes was in die tijd erg populair.

Reclame maken ging toen heel anders. Het label Island had de gewoonte op de binnenhoezen, afbeeldingen van andere albums te plaatsen. Aangezien ik toen nog geen muziekbladen las, raakte ik zo toch op de hoogte van recente releases. Het aantal albums van het Island label was hierdoor erg groot in mijn groeiende platencollectie.

In 1972 schreef de distributeur van Island in Nederland een recensiewedstrijd uit. Men had de keuze uit zestien verschillende te recenseren albums.

Bert van de Kamp deed ook mee met een recensie over het debuut van Roxy Music en hoopte de tweede prijs te winnen, namelijk de zestien albums. Hij won echter de eerste prijs, een geheel verzorgde reis van een week naar Londen.

Een van de juryleden was de redacteur van Oor, die vroeg of hij tijdens die week misschien Pete Townshend kon interviewen, het werd uiteindelijk John Entwistle. Het was het begin voor Bert van een mooie carrière bij Muziekkrant Oor, het blad wat ik rond 1975 begon te lezen. Bert werd toen voor mij een soort leidsman voor goede muziek. Overigens heb ik vele jaren later eens een middag tegenover hem plaatsgenomen, niet om hem te interviewen, maar tijdens een schaakwedstrijd tegen zijn vereniging HMC uit Den Bosch.

Wat ik me afvraag is, wat zou er gebeurd zijn als van de Kamp de tweede plaats had gewonnen, zou hij dan toch muziekjournalist geworden zijn? En hoe zou dan mijn muzieksmaak verder ontwikkeld zijn? Wellicht heel anders, maar hoe dan ook, het debuutalbum van Roxy Music blijft voor mij het begin van echt serieuze interesse in muziek.

avatar van erwinz
5,0
recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Roxy Music - Roxy Music, 2018 Deluxe Edition - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Het bijna 46 jaar geleden dat Roxy Music de Command Studios in Londen betrad voor het opnemen van haar eerste plaat.

De plaat zou op 16 juni 1972 verschijnen en het is een plaat die de popmuziek heeft veranderd.

Wanneer ik luister naar de muziek van Roxy Music grijp ik eerlijk gezegd maar zelden naar de eerste plaat van de band, maar nu ik dat, ter ere van de fraaie reissue die deze week is verschenen, weer eens heb gedaan, ben ik onder de indruk van de wilde experimenteerdrift van de band op haar debuut.

Op de eerste plaat van Roxy Music zingt Bryan Ferry of zijn leven er van af hangt, scheurt Andy Mackay met zijn saxofoon overal doorheen, tekent Phil Manzanera voor nauwelijks te doorgronden gitaarlijnen, zorgt de uit Graham Simpson en Paul Thompson bestaande ritmesectie voor een stuwende basis en zijn er natuurlijk ook nog de bijzondere synthesizer partijen van Brian Eno, die hun organische tegenhanger vinden in het pianospel van Bryan Ferry.

Roxy Music smeedt op haar debuut op fascinerende wijze invloeden uit de glamrock, symfonissche rock en avant-garde aan elkaar en legt op haar debuut de basis voor het uiteindelijk niet zo bevredigende label art-rock. Hiermee zijn we er nog lang niet, want het debuut van Roxy Music laat ook invloeden uit de Amerikaanse rootsmuziek horen en neemt in de wat rauwere tracks ook een voorschot op de punkmuziek die pas vijf jaar later zou worden uitgevonden.

Het debuut van Roxy Music is waarschijnlijk de minst toegankelijke plaat van de band die een paar jaar later zou uitgroeien tot een geoliede hitmachine, maar wat is het een goede plaat. De songs van de Britse band zitten niet alleen vol experiment, maar klinken ook verrassend rauw en emotievol. Het zijn bovendien songs die wat te melden hebben en allerlei haakjes bevatten naar de Europese geschiedenis en de Europese kunst en cultuur.

Zeker in de wat langere tracks op de plaat draaien de instrumenten prachtig om elkaar langs en door elkaar heen, maar Roxy Music kan haar ei op haar debuut ook in een minuut of twee kwijt.

Wat opvalt bij beluistering van het debuut van Roxy Music is dat de muziek van de band na al die jaren nog steeds urgent klinkt en ook nog steeds vernieuwender is dan veel muziek die op het moment wordt uitgebracht.

Het is goed te horen dat de band nog niet kon beschikken over een enorm studiobudget, maar dat geeft de songs van de band iets rauws en krachtigs dat ver af staat van het later zo gepolijste geluid van de band.

Ik ben normaal gesproken niet zo’n fan van met heel veel extra’s opgetuigde reissues, maar dat is dit keer anders. De alternatieve opnamen en live-opnamen laten immers prachtig horen hoe de songs van het debuut van Roxy Music nog in ontwikkeling waren in 1972, waardoor ze een paar maanden later totaal anders konden klinken.

Het debuut van Roxy Music zou in de jaren 70 en vooral de jaren 80 talloze bands beïnvloeden, maar veel van de songs op de plaat zijn nog steeds invloedrijk. Ik grijp zoals gezegd meestal naar een andere plaat van Roxy Music wanneer ik iets van de band wil horen, maar nu ik veel beter dan in het verleden heb geluisterd naar het zo goede debuut, weet ik zeker dat ik deze plaat nog veel vaker uit de kast ga trekken, al is het maar omdat het vinyl uit de jaren 70 door de beperkte aandacht uit het verleden nog in topconditie is. Erwin Zijleman

avatar van bikkel2
5,0
Mooi stuk Erwin en geheel mee eens.

Ik merk vooral dat ik deze en het eveneens prachtige Stranded veel opzet.
Alles na dit debuut is ook toegankelijker - al heeft For Your Pleasure ook een vervreemd duister sfeertje.
Ik vind dat op dit debuut de consessies richting een breder publiek nog niet echt aan de orde is.
Wat de groep wel al heel snel goed in de gaten had, was een pakkende single uitbrengen.
Zo kon het gebeuren dat de band in Top Of The Pops kwam en ook hier in Toppop was de band met de extravagante Ferry en Eno als belangrijkste blikvangers, te zien.
Toch is dit een typische plaat die juist het publiek aantrok die zijn neus ophaalde voor de glamscene en playbackende acts op tv.
Geen gemakkelijke kost. Naarmate de plaat vordert blijkt het steeds meer een avant garde move te krijgen. Fragmentarischer en moeilijker te behapstukken.

Uiteraard heeft Roxy Music een behoorlijke invloed gehad op latere acts.
Niet alleen muzikaal, maar ook in uitstraling/mode.
Wat was de New Romantic scene die begin jaren 80 ontstond zonder deze band bijvoorbeeld.

ohmusica
Heb ook goede herinneringen aan deze plaat. Het is een klein wonder dat deze mensen met uiteenlopende achtergronden er in slaagden om zoiets te maken. Nu was de tijdgeest in artistiek opzicht wel heel optimaal zo begin jaren 70 met name vanuit Engeland.. Ik weet wat mij getriggerd heeft om indertijd deze plaat te kopen, ik weet ook niet meer wanneer, maar het was wel iets heel fascinerends dat Roxy Music. Het was deels aantekkelijk, maar ook vreemd en apart. Iets wat ik graag opzoek.

4,5
Mooie Re-issue op half speed master Lp van dit waanzinnig debuut album van Roxy Music

avatar van Funky Bookie
3,5
Ik kende de plaat niet, maar elke luisterbeurt geeft ie meer geheimen prijs. Op een prettige manier zijn er prog invloeden in terug te horen. Voor al met koptelefoon op heerlijk om de verschillende instrumenten goed te beluisteren.
Bitters End is een aardig Elvis imitatie trouwens.

avatar van Roxy6
5,0
Na Jaren hier af en toe te hebben rondgekeken op de MM, vandaag toch ook zelf maar een account aangemaakt om ook hier en daar wat te kunnen toevoegen aan diverse discussies
Veel mooie en goede recensies gelezen op dit topic over ROXY MUSIC 1

Ik prijs mijzelf gelukkig dat ik het debuut album vanaf de release datum heb kunnen consumeren. Samen met mijn broers ervaarden wij destijds een sensatie in de popmuziek.

Tot op de dag van vandaag is de eerste plaat van Roxy Music een staalkaart van klasse en originaliteit, een statement op zichzelf en een absoluut verpletterend, origineel en smaakvol debuut. Natuurlijk is het een eerste plaat, met de nodige kinderziektes, maar het enthousiasme van de band giert door de luidsprekers heen met inderdaad If there is something als hoogtepunt, (het nummer dat Viva Roxy Music misschien wel tot het mooiste lifelbum van de jaren '70 maakte)

gedurende vele jaren na dit debuut zijn er diverse -met name UK bands- schatplichtig aan Ferry & co en zij hebben royaal leentjebuur gespeeld uit het geweldige oeuvre van de band.

Bij veel jongere muziekliefhebbers lees ik in hun reacties dat ze het rommelig en onaf vinden.
Maar beste mensen we schrijven begin jaren '70 creativiteit vierde hoogtij met name in Engeland.
Londen was een bruisende cocktail van inspirerende musici (Bowie -Ferry/Eno - Bolan- Gabriel)
platen werden in die tijd nog niet "over" geproduceerd maar werden met een bepaalde knisperende frisheid vanuit de studio naar de vinyl persen gestuurd.
In die tijd was het nog goed gebruik dat alle grote namen IEDER JAAR en soms binnen 12 maanden met nieuw werk kwamen, waar men nu rustig 3 tot 5 jaar neemt. Ook Roxy en Ferry zelf hebben een mega ontwikkeling doorgemaakt, tot aan de dag van vandaag.

De songs die de oude bandleden samen opnamen -nu tien jaar geleden- zijn grotendeels gebruikt voor Olympia een BF productie.

Ook Roxy Music maakte zijn groeiperiode door, na het -in mijn oren- sprankelende debuut volgde een oeuvre om je vingers bij af te likken, For your pleasure de opvolger is al een stuk minder rafelig maar een coherent product met wereldnummers, fantastische songtitels, geweldige lyrics en een van de aller mooiste hoezen ooit gemaakt. Amanda Lear -ja zeker, de dame van Follow me- laat haar zwarte panter uit, Ferry als chauffeur kijkt lachend toe.

Wat het art werk betreft van al de Roxy hoezen : een diepe buiging voor Anthony Price...
halverwege dit topic werd er het nodig gezegd over de dames die de hoezen opsierden, de anonieme dame op de hoes van Avalon, was niet zo anoniem maar de voormalige Mw. Ferry: Lucy Helmore, de moeder van zijn vier zonen.

De enige hoes die ik niet in de rij vind passen (en zelfs licht vulgair vind) is de hoes van Country Life, gelukkig is de inhoud daarvan vele malen interessanter dan de verpakking, maar daar zal ik tzt wel iets over schrijven bij het topic zelf.

Voor nu kan ik enkel maar dit debuut aanraden, dat begin dit jaar in een prachtige geremasterde versie opnieuw is uitgebracht. Voor mensen die Roxy Music niet kennen: luister en laat u verrassen, ik bedoel overrompelen....

avatar van HansVon
5,0
Welkom bij Musicmeter Roxy6. En dan meteen een mooi stuk ! ??.
Was samen met Mahavishnu Orchestra' s Birds of Fire de eerste lp's die mijn broer en ik samen kochten.
Vervolgens was het geld op en moesten we daar gelukkig lang naar luisteren.
Vooral dit album, maar ook de opvolgers zijn allemaal super! Wat spijtig dat ik de groep nooit live heb gezien. Ferry gelukkig wel en dan kwamen vele oude mooie nummers voor op de setlist.
Veel plezier op MM verder !

avatar van Roxy6
5,0
Dank HansVon voor je aardige welkomswoord, leuk!
d ekomende weken zal ik op diverse topics nog wel een geurspoor achterlaten en ik vermoed dat we elkaar dan zeker nog wel treffen:-)
Roxy Heb ik helaas ook nooit in de originele bezetting gezien, wel BF en dat was inderdaad TOP.
Ik ken weinig artiesten die zoveel geraffineerde intro's van nummers op hun naam hebben als Bryan Ferry,
neem bijvoorbeeld : The Chosen One -Boys &Girls- of Kiss and tell van Bete Boire en zo kan ik er nog vele opnoemen.
Naar mijn idee is hij op Avalon met dit soort geweldige intro's, songstructuren en arrangementen begonnen. Die kunst heeft hij in de loop der vele jaren verfijnd en uitgebouwd. Daarom zou ik tegen alle jongeren die beginnen over de karige productie van het RM 1 album willen zeggen, kijk eens wat een ontwikkeling die muziekanten (BF voorop) hebben doorgemaakt...
Jij en ik hebben al die albums zien verschijnen en verbinden ze daardoor ook met een tijdsbeeld en een bepaalde sfeer, heel waardevol!!!
Gedurende mijn leven heb ik regelmatig een zanger(es)/groep "ontdekt" en ging mijzelf dan verdiepen in de back catalogus, daar vond ik vaak heel veel moois, maar toch is het heel anders om mee te groeien met een artiest of met een album en die integreer je dan in je bestaan. dan hebben al de verschillende albums ook hun eigen sfeer en waarde. ik ervaar dat bijvoorbeeld zelf ook bij het Bowie oeuvre, Aladin sane kwam uit en die kocht ik als eerste van zijn albums, vanaf dat moment kocht ik zijn nieuwe werk op de dag van de release. Zo groei je mee met de artistieke ontwikkeling.
enfin, tot later!

avatar van west
4,0
Sinds gisteren ben ik de gelukkige bezitter van de boxset 'the studio albums' van Roxy Music. Dus ik draai ze nog eens achter elkaar. Het debuutalbum, daar was iets mee. Oh ja: kant A vind ik ijzersterk en kant B is soms wel wat vergezocht. Iets te experimenteel. Dat geldt met name voor The Bob (Medley). Die kant B scoort al met al wel een voldoende bij mij. Kant A is echter een prachtig begin van al het moois wat nog zou volgen. Remake/Re-model is een nogal fraaie start te noemen. Ladytron draaft hier lekker op door. If There Is Something is een onvervalst juweeltje. 'Roxy Music' is met meer ups dan downs een sterke debuutplaat.

D'Ouwe Nelis
Ik heb dit album vandaag nog eens beluisterd met de koptelefoon. Schitterend! Ik heb niets toe te voegen aan de lovende woorden die hierboven door andere gebruikers zijn geformuleerd.

avatar van bikkel2
5,0
Waarschijnlijk voor mij het beste debuutalbum ooit, al zou het ook The Doors kunnen zijn.
Maar dit is überhaupt een artistiek kunststukje.
De plaat verveeld nooit en sleurt je van de ene sfeer in de andere.
Ik ben er nog steeds niet helemaal uit welke van de Roxy albums het beste is.
For Your Pleasure de opvolger is ook fantastisch en Stranded doet er eigenlijk weinig tot niets voor onder.
Echter deze is in structuur wat wispelturiger en speelser, maar dat komt spontaniteit meer dan ten goede.

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
Waarschijnlijk voor mij het beste debuutalbum ooit, al zou het ook The Doors kunnen zijn.
Maar dit is überhaupt een artistiek kunststukje.


Voorzichtig zijn met superlatieven - debuut van Joy Division, debuut van Cocteau Twins, debuut van Tears for Fears (en dan kan ik nog wel een paar noemen) staan minimaal op gelijke hoogte - daar zitten gewoon minder inkakmomenten in.

Bovendien leidt dit album (in verkeerde uitvoering) aan het europa-syndroom, omdat de US-versie de single Virginia Plain wel bevatte en dat scheelt echt wel een ferme slok op een borrel, maar drummers zijn traditioneel pilseniers

avatar van bikkel2
5,0
Ik gaf al aan "voor mij", maar natuurlijk zijn er zat indrukwekkende debuutalbums. Joy Division, ja nu je het zegt.
Maar laten we het er op houden dat deze in het rijtje thuis hoort.
Ja, ik vind dat wel logisch eigenlijk.

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
Ik gaf al aan "voor mij", maar natuurlijk zijn er zat indrukwekkende debuutalbums. Joy Division, ja nu je het zegt.
Maar laten we het er op houden dat deze in het rijtje thuis hoort.
Ja, ik vind dat wel logisch eigenlijk.


Daar kunnen we nog een aardige boom over opzetten, want volgens mij kijk jij vanuit het achterafperspectief (en dan kan je een koe in .....). In 1972 was dit ekt wel heel andere koek dan de Pijnenburg die wij tot dan toe aten. Weet nog goed dat een studiegenoot het album die had gekocht, opzette en mij de gatefold gaf... rare kapsels, rare brillen en muziek die alle kanten uitging behalve de kant die je wilde, afgezien van de saxofonist die Coltraneaans zijn sax om zeep probeerde te helpen.

Nee dit album heeft echt heel wat indraaitijd nodig gehad, dus logisch is minder voordehandliggend, eigenlijk. De opvolger landde een jaar later beduidend vlotter. Bijzondere muzikale ervaringen zijn als je een album opzet, luistert en helemaal de muziek in wordt getrokken en elke conversatie verstomt; dat was met dit album de eerste keer echt niet het geval; wel met Joy Division en ook Jeff Buckley - Grace (zie mijn beschrijving aldaar), en met het debuut van, eh, Burial

avatar van bikkel2
5,0
Nou ja, het was in ieder geval iets nieuws en uniek, weet ik dan inderdaad met terugwerkende kracht, want ik was 4.
Ik weet vaag dat uit de kamer van mijn broer CCR schalde en mijn zus was volledig in de ban van idool David Cassedy.
Roxy Music viel mij pas op toen hun artrockperiode( mag ik het zo noemen?) al enige tijd achter hun lag en meer toegankelijker werd. De periode Manifesto.
Dat dit album een groeier is en niet alles gelijk op zijn plek valt herken ik ook.
Het vergt zeker geduld. Ik verdenk Bryan Ferry liefhebber van veel muzikale stijlen. Van soul tot avant garde en alles wat er tussen in zit.
Met zijn kunst achtergrond herken je ook het opvallende image van de groep uit die tijd. Kleurrijk en natuurlijk glam. Een band als Queen deed dat ook slim. Je verkopen als glamrockers, maar ondertussen een skala aan andere stijlen op de langspeelplaat knallen. Pleasen met een geschikte single.

Virginia Plane was het lokkertje en catchy genoeg voor een hitnotering.
De Lp is andere koek. Maar eenmaal doorgrond een hele knappe originele plaat. Wat naïef nog, maar toch.
De groei en betere produktie is te horen op de knappe opvolger.

5,0
Jammer de twee Bryans niet samen verder konden. Twee toppers, maar ook twee kapiteins op één schip. Een superalbum natuurlijk!

avatar van bikkel2
5,0
Neal Peart schreef:
Jammer de twee Bryans niet samen verder konden. Twee toppers, maar ook twee kapiteins op één schip. Een superalbum natuurlijk!


Bryan en Brian. Toch een wezenlijk verschil

Eno is natuurlijk ook een man met eigen ideeën en dat gaat wringen. Die kon op zijn manier best op eigen benen staan. Werd ook nog eens een hele goede producer.
Eddy Jobson verving goed. Virtuoze muzikant. Die elektrische viool vanaf Stranded doet het ook prima.

avatar van Mjuman
bikkel2 schreef:
(quote)


Bryan en Brian. Toch een wezenlijk verschil

Eno is natuurlijk ook een man met eigen ideeën en dat gaat wringen. Die kon op zijn manier best op eigen benen staan. Werd ook nog eens een hele goede producer.
Eddy Jobson verving goed. Virtuoze muzikant. Die elektrische viool vanaf Stranded doet het ook prima.


Da's de bekende tweedeling die je wel vaker tegenkomt: de man van de ideeën en visie, kortom de studioman die de studio als "instrument" beschouwt en daar het album maakt vs de performer/artiest die live zijn mannetje staat. En op een bepaald moment gaat dat gewoon knellen. Je hoeft maar te kijken naar het brede spectrum van Eno's werk en producties om een beeld van zijn veelzijdigheid te krijgen. Bij New Order was die tweedeling ook te vinden (Bernard Sumner vs Peter Hook) en dat zie je dat iemand als Sumner buiten New Order heel goede albums maakt: het debuut van Electronic is iig beter dan Republic (van NO) en misschien ook nog wel dan Technique.

avatar van bikkel2
5,0
Het 1e gedeelte van je verhaal beaam ik helemaal.
New Order's latere periode + soloprojecten is mij niet bekend.
Maar ongetwijfeld heb je een punt.
Ik ben een beetje blijven steken in hun begintijd.
Het werd later meer dancegericht dacht ik. Geen bezwaar, want hun singles uit die tijd zijn prima. Anders, maar niet slecht.

avatar van Roxy6
5,0
Nou in het geval van Roxy Music waren zowel Bryan Ferry als Brian Eno, beiden visionair, zeer gestileerd en beschikten beiden over fenomenale talenten waar het neerkomt op compositie, stijl, arrangementen en uitvoering.

De optredens van de eerste twee-drie jaar laten ook een buitengewoon inventieve band zien. De stage outfits staan tot op de dag van vandaag overeind, echt voor die tijd al state of the art! En de hoezen -die Ferry samen met Anthony Price vorm gaf zijn absoluut tijdloos, voor mij behoren de hoezen van For your pleasure (briljante albumtitel) en Siren tot de absolute top in de laatste 50 jaar.De binnehoes van FYP is ook absoluut het bekijken waard, een groep stijliconen bij elkaar! Geweldig!

Ferry en Eno vonden beiden twee kapiteins op het schip 1 teveel, dus Eno koos het hazepad om zelf nog veel moois tot stand te brengen. Het was echter geen bitterness die everlasting was, aangezien de heren nog regelmatig samen hebben gewerkt voor het solo werk van Ferry (Op Frantic en ook in enkele composities op Olympia) Ferry heeft zich ook altijd positief uitgelaten over Eno en zijn talenten.

Dat de oudere popartiesten nog steeds meetellen in dit toch wel moeilijke tijdsgewricht wordt bewezen door de kwaliteit van het werk dat ze uitbrengen Het laatste -echte- popalbum van Ferry Avonmore staat als een huis!

avatar van Dibbel
Ik had deze nog steeds op een bandje staan, maar onlangs mocht ik hem gratis meenemen vanuit de kringloopwinkel die veel te veel LP's had staan en ik hem ontdekte tussen de James Last, BZN en Weihnachtsplaten.
Op origineel vinyl, in nieuwstaat, Hollandse persing.

Een beetje een moeilijke eerste LP, maar wat is die toch goed. Gaat weer meer draaien nu, met bandjes is dat toch nog net was lastiger.
Re-make/Re-model en Sea Breezes vielen al meteen weer in de smaak.

avatar van Dirruk
3,0
Ben gevallen voor het album Avalon afgelopen zomer.

Nu gelijk 4 platen aangeschaft van Roxy Music. Het debuut, en vervolgens wat jaartjes overgeslagen (Flesh & Blood, Manifesto) en ook nog Viva . De liveplaat ga ik pas beluisteren nadat ik alles ken van de band.

Over het album. DIt kan me dus niet helemaal bekoren. Hier was ik al bang voor nadat ik If There Is Something al had beluisterd op Spotify. Een track die het hier best aardig doet, maar bij mij dus niet. Blijkbaar heeft de band wat verschillende stijlen toegepast in hun bestaan.

Conclusie voorlopig: Roxy Music gaat nog interessanter worden dan ik dacht.

Heb hem nu 3maal gedraaid, zal morgen nog een poging wagen. Meer dan een krappe voldoende kan ik nog niet geven. Favorieten gaan naar Ladytron en 2 H.B.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:13 uur

geplaatst: vandaag om 07:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.