menu

Rolling Stones - Blue & Lonesome (2016)

mijn stem
3,69 (281)
281 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Blues / Rock
Label: Polydor

  1. Just Your Fool (2:16)
  2. Commit a Crime (3:38)
  3. Blue and Lonesome (3:07)
  4. All of Your Love (4:46)
  5. I Gotta Go (3:26)
  6. Everybody Knows About My Good Thing (4:30)
  7. Ride 'Em on Down (2:48)
  8. Hate to See You Go (3:20)
  9. Hoo Doo Blues (2:36)
  10. Little Rain (3:32)
  11. Just Like I Treat You (3:24)
  12. I Can't Quit You Baby (5:13)
totale tijdsduur: 42:36
zoeken in:
avatar van Jelle78
3,5
Na 11 jaar gewacht te hebben op nieuw studiomateriaal kregen we eind 2016 toch nog vrij onverwacht dit album vol bluescovers. Opgenomen tijdens sessies voor een album met nieuw materiaal. Aan dat nieuwe album wordt naar verluid nog steeds gewerkt. Wanneer het uit gaat komen weet nog niemand, maar ik hoop in elk geval dat het ooit nog gaat komen.
Want uit deze plaat blijkt dat de sfeer in de studio in elk geval prima was. De Stones doen waar ze goed in zijn, het spelen van de blues. Gelukkig zijn de covers niet al te voor de hand liggend (een zoveelste versie van Key To The Highway of Crossroads was echt niet nodig geweest) en het klinkt allemaal heerlijk spontaan en ongedwongen. Het is duidelijk dat de Stones veel lol hebben gehad tijdens het opnemen van deze covers. Met 42 minuten heeft deze plaat ook eindelijk weer eens een schappelijke speeltijd.
Vooral Jagger valt positief op. Voor zijn leeftijd vind ik dat hij echt nog een geweldige stem heeft. Dat is met veel rocksterren van zijn leeftijd toch echt wel anders. Daarnaast is zijn mondharmonicaspel één van de smaakmakers van de plaat.

Op Blue And Lonesome horen we niks nieuws en misschien is dat wel de reden dat ik ruim twee jaar na de release merk dat ik de plaat niet zo vaak meer opzet, ondanks mijn positieve verhaal hierboven. Daarom ga ik Blue And Lonesome 3,5 ster geven, waar ik het eerder 4 sterren had gegeven. Ik plaats hem in de eindstand gebroederlijk bij twee van de vroege bluesalbums, want in kwaliteit is het daarmee prima te vergelijken. Overigens wel net daaronder, want als ik de Stones blues wil horen spelen zal ik eerder Now! Of 12 X 5 opzetten dan Blue And Lonesome.

Eindstand:
1. Beggars Banquet: 5*
2. Exile On Main St.: 5*
3. Sticky Fingers: 5*
4. Let It Bleed: 4,5*
5. Aftermath: 4,5*
6. Black And Blue: 4,5*
7. The Rolling Stones: 4*
8. Bridges To Babylon: 4*
9. Their Satanic Majesties Request: 4*
10. Tattoo You: 4*
11. Out Of Our Heads US: 4*
12. A Bigger Bang: 3,5*
13. Steel Wheels: 3,5*
14. Some Girls: 3,5*
15. The Rolling Stones Now!: 3,5*
16. 12 X 5: 3,5*
17. Blue And Lonesome: 3,5*
18. It's Only Rock 'N Roll: 3,5*
19. Voodoo Lounge: 3*
20. Goats Head Soup: 3*
21. The Rolling Stones No. 2: 3*
22. Undercover: 3*
23. Between The Buttons: 2,5*
24. Emotional Rescue: 2,5*
25. December's Children (And Everybody's): 2,5*
26. Dirty Work: 2*

Gemiddelde: 3,6*

avatar van lennert
2,0
Kronos schreef:
(quote)

Omdat ik het zeer goed vind.

Maar waarom dus. Dat schreef ik hier.


Goed, dat antwoord verdiende ik

Het kan ook echt mijn aversie tegen dit type blues zijn. Ik hoorde op het gros van Stones-albums krachtige eigen songs op het best en in ieder geval pogingen tot goede songs in de mindere gevallen. Een cover-album is wat mij betreft echt een enorme stap terug.

Maar goed, each to his/her own. Dat Bridges To Babylon zo matig gewaardeerd wordt ten opzichte van dit begrijp ik gewoon echt niet.

avatar van Kronos
4,5
lennert schreef:
Een cover-album is wat mij betreft echt een enorme stap terug.

Bij het doen van een marathon ga je makkelijk vergelijken en de evolutie van een band in de beoordeling meenemen. Maar in 2016 verwachtte nog maar weinig mensen een nieuw album van The Stones denk ik. Dit voelde meer als een onverwachte kers op de taart van het toch al omvangrijke oeuvre. Ze zijn begonnen als coverband dus in die zin houdt het wel steek om het feestje zo af te ronden. Maar dat perspectief maakt weinig uit als je een aversie hebt tegen dit soort blues. En inderdaad, Bridges to Babylon wordt hier wel erg laag gewaardeerd.

avatar van goldendream
Een bluesalbum maken valt makkelijk te vergelijken met anderen die het ook wel eens of vaak deden. Het is een geslaagd album, maar mijns inziens doen The Stones onder voor de bluesgerichte albums van Chris Rea of Eric Clapton. Rea heeft een veel warmere stem dan Jagger en Clapton staat als gitarist een paar treden hoger dan Richards.
Mijn commentaar hierboven vat eigenlijk samen hoe ik The Stones na een lange en chronologische ontdekkingstocht beoordeel: goed tot heel goed, maar toch niet goed genoeg om in mijn absolute top te komen. Ze verliezen de strijd tegen namen als Chris Rea, Steve Hackett, Fleetwood Mac, Roxy Music of Dire Straits.
Is dit echt hun laatste album of zijn er plannen voor een nieuw album? Dan doel ik niet op verzamelaar nummer 897 of live-album nummer 978.

avatar van AOVV
3,5
Nou, als dit hun zwanenzang blijkt te zijn, dan is het toch een alleraardigst laatste album hoor. Je weet het echter niet, als je ziet dat ook Dylan weer met een nieuwe plaat op de proppen zal komen, en er nog wel artiesten die zich in de leeftijdscategorie van The Stones (of daar zelfs nog boven) bevinden zijn die productief blijven.

Dit zijn geen eigen nummers, maar wel smakelijke covers van oude bluesnummers, een genre waar The Stones van oudsher reeds inspiratie uit putten. Het heilige vuur mag dan wel verdwenen zijn, wat overblijft is een groep muzikanten die houden van muziek, weten waar ze mee bezig zijn en zich simpelweg amuseren.

PS: Eerder dit jaar brachten ze wel een nieuw nummer, Living in a Ghost Town, uit. Maar of dit de opmaat voor een nieuwe plaat (met eigen werk!) zal zijn, is vooralsnog één groot mysterie. Laat ze ons maar verrassen.

3,5 sterren

avatar van milesdavisjr
3,5
Blue & Lonesome is een degelijke coverplaat en ik was erg enthousiast destijds. Inmiddels draai ik de plaat zelden meer. Hoewel de Stones en de blues voor mij altijd een fijne combinatie vorm(d)en kleuren de heren net teveel binnen de lijntjes. Jagger is goed bij stem en Richards soleert dat het een lust is, maar ik mis net even de smerige inslag. In het verleden deden de Stones het wat mij betreft net even wat vuiger en puurder. Little Red Rooster, Who's Driving Your Plane, Good Times, Bad Times, Confessin' The Blues, zomaar een greep van nummers waarin de blues beter naar voren kwam. Maakt dat Blue & Lonesome een slechte coverplaat, zeker niet, de speelvreugde, een aantal degelijke covers en een uitmuntende productie maken het tot een sympathiek project en klinkt als geheel toch nog een stuk aangenamer dan de laatste paar worpen van The Stones.

avatar van musician
5,0
Kan een band uberhaupt nog klinken als hun eerste worpen (zoals Little red rooster) uit 1964? Mag ik daar wat voorbeelden van?

En kun je ze daar nog op afrekenen? Er zijn ook grenzen en, met alle respect, Little red rooster heeft ook wel z'n tekortkomingen. Alleen, omdat het 1964 is, van nostalgische aard, willen we nog wel eens wat door de vingers zien.
Wat als Blue & Lonesome in 1964 zou zijn uitgebracht?

Afgemeten tegen de maatstaven van nu, alles in overweging nemend, hebben de Stones een puike plaat uitgebracht. Er hapert maar weinig, de Stones rocken vrijwel nog identiek. En dat met 52 jaar verschil.

avatar van milesdavisjr
3,5
Het gaat er niet om hetzelfde te klinken als in de jaren 60 maar je kunt wel degelijk proberen de sound of de nummers nog wat gruiziger op plaat te knallen. Blue & Lonesome is een sympathieke en goed klinkende plaat en het vormt zeker een van de sterkere albums van The Stones van de laatste decennia, ondanks dat het een coveralbum betreft. En natuurlijk kun je een band afrekenen op tekortkomingen of een gemis aan bepaalde aspecten, dat wil niet zeggen dat het slecht is, integendeel. Je mag mij elke dag wakker maken met nummers als Just Your Fool of Little Rain. Maar dat je een worp niet mag bekritiseren gaat mij veel te ver. En een argument dat alles goed is vanwege nostalgische aard is natuurlijk ook onzin. Blue & Lonesome is een fraaie schijf, goed gecoverd en kent een uitstekende productie, echter een paar aandachtspuntjes had de score nog hoger doen uitvallen.

avatar van Lau1986
4,0
Ik vind het een heerlijk album. Vooral erg leuk om deze nummers eens te horen. Dat het een cover album is mag de pret niet drukken. Het is namelijk goed hoorbaar dat de mannen erg veel plezier hadden aan het spelen van deze nummers.

gastheerg
Vandaag wordt Mick 79 jaar en dan is dit wel een hele fijne voor bij de koffie.
Voor mij staat het kwartet Beggars Banquet, Let It Bleed, Sticky Fingers en Exile On Mainstreet. heel vet op nummer 1 maar deze B&B vind ik toch om te smullen.

Een deel van de kritiek snap ik wel maar de lol en energie die dit album uitstraalt zorgt dat ik het regelmatig graag op de schijvendraaier leg.
Vier kantje lekker - tikje brave - blues door je oren laten waaien. Lekker hoor!

Mick happy birthday!

avatar van Riffhard
2,0
Verder dan saai kom ik niet. En de mondharmonica van Mick mag het hoesje in en er voorlopig niet uit. Het echte probleem met dit album voor mij is, dat de nummers zo ontzettend veel op elkaar lijken, dat ik de Stones op basis van dit album niet als een blues band kan zien. Want het eigen werk van de Stones is qua blues vele malen beter. En ook de eerste albums met covers bevatten gewoon veel interessantere blues nummers.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:44 uur

geplaatst: vandaag om 14:44 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.