Wat ik vooral respecteer van Liam is dat hij ieder album in een andere style heeft gedaan, of in ieder geval geprobeerd.
AONO en IMD bevatten wel degelijk dezelfde elementen, maar waar er op AONO wat geexperimenteerd werd met electro achtige beats, zijn deze op IMD vervangen voor breakbeat en drum&bass beats, iets wat ik ook veel beter bij Prodigy vind passen.
De gitaren zijn echter wel gebleven, en dat vind ik opzich niet erg, zolang het maar niet de Babys Got a Temper kant opgaat zoals jij aangeeft, want ondanks dat ik dat toen wel een grappige plaat vond (ik heb hem trouwens ook op plaat
) was de lol er snel vanaf.
Ik denk dat IMD mij daardoor beter ligt dan AONO.
Maar het klopt wel dat allebei de albums een Rock achtig geluid hebben, in veel tracks is er met gitaar samples gespeeld.
Fat of the Land blijft voor mij het beste album ooit, maar zoals ik al eerder heb gezegd alles wat daarna kwam vond ik eigenlijk al Prodigy onwaardig, met enkele uitzonderingen daargelaten.
Omen vind ik echt een geweldige track bijvoorbeeld, en zelfs AONO had enkele goede tracks (Spitfire, Girls).