menu

The Prodigy - Music for the Jilted Generation (1994)

mijn stem
3,88 (864)
864 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Dance
Label: XL

  1. Intro (0:46)
  2. Break & Enter (8:24)
  3. Their Law (6:40)

    met Pop Will Eat Itself

  4. Full Throttle (5:02)
  5. Voodoo People (6:27)
  6. Speedway (Theme from Fastlane) (6:23)
  7. The Heat (The Energy) (7:00)
  8. Poison (6:43)
  9. No Good (Start the Dance) (6:18)
  10. One Love [Edit] (3:54)
  11. 3 Kilos (7:26)
  12. Skylined (5:59)
  13. Claustrophobic Sting (7:12)
  14. Voodoo People [Radio 1 Maida Vale Session] * (4:19)
  15. Poison [Radio 1 Maida Vale Session] * (4:44)
  16. Break and Enter [2005 Live Edit] * (4:59)
  17. Their Law [Live at Pukkelpop] * (5:28)
  18. No Good [Start the Dance) (Bad for You Mix] * (6:50)
  19. Scienide * (5:50)
  20. Goa (The Heat the Energy, Part 2) * (6:05)
  21. Rat Poison * (5:32)
  22. Voodoo People [Dust Brothers Remix] * (5:55)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 1:18:14 (2:07:56)
zoeken in:
avatar van YoG
4,5
YoG
Ik ben meer van het rauwe analoge geluid.. Speedway vind ik veel te techno klinken. Wereld van verschil

avatar van FunkStarr
4,5
Ok, ja ik vind Jilted sowieso het meest techno-georienteerde album van de Prodge.
Dat is duidelijk te horen aan de beats in bijvoorbeeld Break&Enter, Full Throttle, Voodoo People, Speedway, The Heat, No Good...
Een soort mix van Techno en wat Rock invloeden en een eigen vleugje Prodigy maakt dit nog steeds een onnavolgbaar album.
No Good is eigenlijk de vreemde eend in de bijt, omdat het als enige track op dit album qua sound wat afwijkt van de rest.
No Good klinkt als Rave (zoals dat op Experience overduidelijk te horen is), alleen dan wat moderner. Was vroeger wel mijn absolute favoriet van dit album trouwens.
De Narcotic Suite is dan natuurlijk weer een heel ander verhaal, maar ook daarin zijn duidelijk wat techno invloeden te horen.
Maar jij houdt dus nietzo van techno begrijp ik ik over het algemeen ook niet echt, maar de style van Prodigy blijft uniek en ook een track als Speedway kan ik daarom heel erg waarderen, lekkere adrenaline rush.

avatar van YoG
4,5
YoG
Ik kan techno wel waarderen.. ik vind dat Break&Enter en Voodoo People daar niet onder horen.. (voodoo vind ik opgefokte tribaldance met wat breakbeat) The Heat en Speedway weer wel.. ik doel eigenlijk meer op dat zurige, beetje Underworld/Leftfield-achtige geluid.. Dat is techno (op deze plaat) voor mij.
Dat geluid hoor je inderdaad niet meer terug in hun volgende CD's

No Good is behoorlijk Rave ja.. als ik dat nummer hoor zie ik meteen schoolfeestjes met puisterige pubers die hun alcoholvrije biertjes nuttigen. Wat een weergaloze sfeer heeft dan nummer.
Jammergenoeg hoor je dat ook niet meer terug bij hun andere cd's, op Experience na..
Die punkrockbreakbeatelectro whatever waar ze ooit mee begonnen met Babys Got a Temper vond ik al snel vervelend worden.. OK voor een singletje maar om daar nou meteen 2 soortelijke albums achteraan te plakken

Ben 't ff vergeten, maareh, AONO klonk toch ook als IMD? Heb 't twee keer gehoord en toen weggegooid

avatar van FunkStarr
4,5
Wat ik vooral respecteer van Liam is dat hij ieder album in een andere style heeft gedaan, of in ieder geval geprobeerd.
AONO en IMD bevatten wel degelijk dezelfde elementen, maar waar er op AONO wat geexperimenteerd werd met electro achtige beats, zijn deze op IMD vervangen voor breakbeat en drum&bass beats, iets wat ik ook veel beter bij Prodigy vind passen.
De gitaren zijn echter wel gebleven, en dat vind ik opzich niet erg, zolang het maar niet de Babys Got a Temper kant opgaat zoals jij aangeeft, want ondanks dat ik dat toen wel een grappige plaat vond (ik heb hem trouwens ook op plaat ) was de lol er snel vanaf.
Ik denk dat IMD mij daardoor beter ligt dan AONO.
Maar het klopt wel dat allebei de albums een Rock achtig geluid hebben, in veel tracks is er met gitaar samples gespeeld.
Fat of the Land blijft voor mij het beste album ooit, maar zoals ik al eerder heb gezegd alles wat daarna kwam vond ik eigenlijk al Prodigy onwaardig, met enkele uitzonderingen daargelaten.
Omen vind ik echt een geweldige track bijvoorbeeld, en zelfs AONO had enkele goede tracks (Spitfire, Girls).

3,5
Ik vind het een aardig album. Maar het heeft wat zwakke punten:

1. Sommige tunes duren veel te lang en hebben alleen live een impact (Their law, Break and enter)
2. Sommige stukken klinken wel erg koud en duister, dat past niet zo bij de rest van het Prodigy oeuvre. Voor sommigen zal dit een positief punt zijn.
3. Er zit wel wat filler materiaal in, One Love, Speedway en The Heat the Energy zijn toch mindere tunes.

Kortom; aardig, maar niet persé het beste album van ze.

avatar van Pinsnider
4,5
Toen deze plaat uit kwam was ik 17 en in de jaren die daar op volgden heb ik me, net als een ander forumlid hiervoor al eens opbiechtte, me vaak en gemeend verschrikkelijk lopen uitsloven op de dansvloer wanneer nummers van deze plaat voorbij kwamen...

Een aantal weken geleden besloot ik eindelijk eens de al jaren door mij begeerde plaatversie te bestellen. En toen hij binnen was ging ik dus op weg naar de plaatselijke platenboer... Er moest een extra deur worden losgemaakt omdat ik er met de dubbele kinderwagen niet in kon en de verkoper keek mij tijdens het afrekenen aan met zo'n blik van: "en wanneer denk jij deze plaat ooit nog te draaien.." Stoere papa...

Maargoed, nu is het avond, heren op bed, vrouw uit huis om te werken en dan is het wel weer heerlijk terugdenken aan de tijd dat The Prodigy nog briljant was en de dansvloer onveilig...

avatar van Shelter
4,0
In mijn ogen is dit gewoon breakbeat met een vleugje bigbeat...
Vette plaat die ik in eerste instantie 3,5 gaf maar die toch weer 4* is geworden net als toen ik hem voor het eerst kocht in 94.
Favoriete nummers; Break & Enter, Their Law, Voodoo people, Poison (echt zonde dat de single was ingekort, want die klinkt veel minder goed), No good (natuurlijk!! de hit van het album en echt super nice beat en productie), one love (kan me die clip nog herinneren, daar werd je echt duizelig van hahah), 3 kilo's en Skylined.
Alleen the heat had er voor mij niet opgehoeven.

Dit is echt zo'n album dat je energie geeft of die je lekker hard kan opzetten wanneer de wereld ff wat minder leuk is.

avatar van MNV
5,0
MNV
Gewoon de beste plaat van The Prodigy, beter dan Fat Of The Land en een klein beetje beter dan hun eerste plaat uit '92. Van Break and Enter tot het Narcotic Suite-gedeelte zijn het allemaal schitterende nummers, Music For The Jilted Generation is dan ook een plaat die ik letterlijk grijs gedraaid heb. Vooral No Good, Poison, Voodoo People en Break & Enter zijn men favorieten. Jammer dat het vanaf The Fat Of The Land wat bergafwaarts gegaan is..

avatar van Pooiertje
2,5
Deze muziek is echt lekker voor een halfuurtje...
Daarna niet meer

avatar van rkdev
1,0
Wat een vreselijke herrie. Bagger dit, kan er niks mee.

avatar van YoG
4,5
YoG
Laat me raden: pop/rock is meer jouw ding, breakbeat is dat niet? Dan zul je het nog druk krijgen met stemmen op andere soortgelijke albums

avatar van herman
4,0
Daarvoor hoef je niet te raden. Aan zijn top 10 te zien houdt ie meer van rustige pop/rock. Niets mis mee.

avatar van YoG
4,5
YoG
Ik snap je reaktie niet helemaal
Je hebt goeie en slechte pop/rock.. laat 'm dan lekker daar zich mee bezig houden
Ik vind het prima als je eens een album in een ander genre wilt uitproberen maar licht het dan ook uitvoerig toe waarom je het bagger vind. Ik irriteer me niet aan zijn stem-oordeel, wel aan zijn heel overbodige reaktie

avatar van rkdev
1,0
Mijn vorige post was inderdaad wat kort door de bocht. Ik word altijd erg nerveus als ik de muziek van Prodigy hoor. Opgefokte beats en dito zang. Kan er niks mee en maakt me onrustig. Maar da's mijn mening en ik respecteer ieders andere mening hierover hoor.

avatar van Shelter
4,0
Ik heb hetzelfde maar dan in positieve zin. Muziek maakt me niet nerveus maar ik kan er inderdaad niet van stil zitten.

lambf
Pfft, wat een vreselijke herrie.

avatar van Pinsnider
4,5
Als je zo met je oor voor de luidspreker gaat staan wel ja In Stereo klinkt het al een stuk beter...

lambf


Maar voor de duidelijkheid, sommige geluiden klinken best tof, maar het is jammer dat ze er niet in slagen om er leuke nummers uit te krijgen. (hij zou een 1* krijgen mocht ik hem uit kunnen zitten)

avatar van LucM
4,0
The Prodigy en meer bepaald dit album heb ik na verloop van tijd weten te waarderen hoewel ik niet zo'n liefhebber ben van elektronische dance (aan die hardcore house op die Thunderdome-albums heb ik zelfs een hekel). Maar dit is subliem in elkaar gestoken, geen platte dreunen maar geraffineerde beats, het klinkt opwindend en sfeervol. Inderdaad kun je dit techno met rockinvloeden noemen, wellicht de reden waarom ik dit wel kan waarderen. Al weten niet alle tracks mij in hoge mate te boeien, vanwege de originaliteit en vakmanschap is dit album een klassieker in het genre en hiermee brak the Prodigy ook terecht door..

Pastichio Rocker
Kan best begrijpen dat deze plaat bergen heeft verzet voor velen, en ik denk dat je dan ook wel kan spreken van een belangrijke plaat. Hoeveel mensen ik hier niet over heb gehoord toen deze plaat net uit was! Maar toch.... Ik zet liever The Fat Of The Land op. Hier zit me iets teveel rave-muziek in verwerkt. Van die debiele hoge stemmetjes op snelle 4/4 beats en halfgare synths: heb er niks mee. No Good vind ik dan ook een ontzettend kutnummer. Debuutplaat 'Experience' vind ik ook helemaal niks. Op deze plaat is de Hip-Hop/Rock/Breaks invloed al enigszins merkbaar gelukkig. Voodoo People en 3 Kilos zijn wat mij betreft het beste wat deze plaat te bieden heeft. Vooral 3 Kilos is een grappig loom nummer waarin Howlett eens een andere kant van zichzelf laat zien. De rest is gewoon irritant of blijft niet hangen. Heb ik met TFOTL geen last van. Maar goed, ik hou dan ook van dikke pompende breakbeats en zware bassen. Hebben we hier ook wel, maar wanneer dit wordt gekruist met (flauwe) rave of jungle dan ben ik er toch gelijk een stuk minder over te spreken. Deze plaat luister ik in ieder geval niet voor mijn plezier. Sorry, kan er niet meer van maken: 3*

avatar van FunkStarr
4,5
Er zijn maar twee tracks met rock invloeden op dit album en dat zijn Their Law en Voodoo People. Their Law vind ik toch wel het dieptepunt van deze plaat en komt alleen live redelijk uit de verf, met de nadruk op redelijk. Ik vind het ook een vreselijk slap aftreksel van Voodoo People, welke ik overigens wel erg sterk vind. No Good een kutnummer? Je bent één van de weinige die ik ken, ik had destijds voor dat nummer deze cd aangeschaft! Maar ik snap wel een beetje wat je bedoelt, ik vind dit ook niet de sterkste Prodigy plaat en zet ook liever FOTL op, das zowieso het beste wat Prodigy ooit heeft gemaakt. Toch kan ik de rave zeker wel waarderen, maar vond Experience destijds ook maar een vage plaat, met Out Of Space en Everybody in the Place als enige echte uitschieters. Later ben ik het wel heel erg gaan waarderen. Voodoo People heeft trouwens ook nog wel iets rave-achtigs, de beat ofzo ik weet het niet maar het straalt een beetje house uit.

avatar van Shelter
4,0
Hier waren ze gewoon nog erg breakbeat met een soort van rave invloed erdoorheen. Lekkere rauwe sound. Hierna werd het allemaal wat gladder. Overigens vind ik their law echt fantastisch, ik geef toe het is Voodoo People pt 2. Maar die die beat van Their law is vele malen harder en het nummer dreunt heerlijk door.

avatar van Guinness1980
4,0
Mijn eerste album van The Prodigy destijds, heb deze op vinyl. Lekkere nummers, zelfs jaren later nog.

Top 3:
1 No Good (Start The Dance)
2 Poison
3 Voodoo People

avatar van Shelter
4,0
zelfde top 3 behalve dat waar poison bij jou staat bij mij their law staat.
Ik zet poison op plaats 4

avatar van deric raven
4,5
Als men in 1990 zou beweren dat een van de meest rockende platen van de jaren 90 een dance album zou zijn, dan werd je waarschijnlijk uit gelachen of voor gek verklaard.
Wat Liam Howlett hier als project neer zet, past prima in de huidige tijd, maar 15 jaar geleden wel een grote stap in de muziekgeschiedenis.
De impact van Music For The Jilted Generation wordt zwaar onderschat.

Dit is het geslaagde huwelijk tussen Dance en Rock.
De opgejaagde generatie is de getuige.
Howlett de ceremoniemeester.
Nog zonder de hoofdrol van het vervelende neefje Keith Flint.
Die de bruiloft eind van de avond met zijn irritant gedrag verknalt.

Voor velen is dit een voorspellend vervolg op Experience, voor mij sloeg hij in als een bom.
Experience was voor mij nog teveel electronica, en de opvolger The Fat Of The Land teerde te sterk op de singles Breathe, Firestarter en in mindere mate Smack My Bitch Up.
Hier had Howlett de touwtjes strak in handen en marionet Flint deze nog niet stiekem door geknipt.
De geslaagde singles No Good, Poison en Voodoo People vormen hier nog een onderdeel van het totale eindproduct.
Ze zijn niet de dragers, maar duidelijk onderdeel van.
Knap om een album te maken die een snelle indruk maakt, waar je als het ware doorheen zapt, maar toch een blijvende positieve stempel op gedrukt staat.
Blauwdruk van de vernieuwde popmuziek.

Zonder Music For The Jilted Generation zou ik waarschijnlijk niet de moeite genomen hebben om vervolgens naar acts als The Chemical Brothers, Underworld en The Future Sound Of London te luisteren.
Duidelijk een verbreding van mijn muzikale horizon.

avatar van MAS
4,0
MAS
Ik was aan het rondneuzen tussen mijn vaders cd's en toen vond ik deze cd. Ik kende The Prodigy al maar dit album is echt geweldig.

avatar van royals
5,0
Kan me best voorstellen dat er ook voor de hardere breakbeat liefhebber or rockfanaat hier iets bij zit. Nummers als Voodoo People of Claustrophic Sting zijn toch (keiharde) breakbeats shit.

avatar van Weirdo Wizzy
4,5
Zeer energieke cd dit maar wel van bijna 80 minuten maarliefst. Het niveau blijft desondanks constant hoog. Van Break & Enter tot en met de Claustrophobic Sting alleen maar energieke nummers. Afgezien van 3 Kilo's misschien die wat rustiger is. De bekende nummers zijn voor mij wel het beste, maar de andere nummers doen er zeker niet veel voor onder. 4 ster

avatar van thelion
4,5
Engeland bevind zich nog steeds in een crisis John Mayor zit nog steeds opgescheept met de nalatenschap van Margret Tatcher en de Britse jeugd (voor een groot deel werkeloos en geen uitzicht op verbetering) verliest zich in grootschallige Rave's en uitbundig alcohol en vooral drugsgebruik.
Als remedie hiertegen is het Britse parlement van mening dat de "Rave cultuur" aan banden moet worden gelegd en dat er een verbod moet komen op de grootschalige (illiegale) Rave's.

The Prodigy gebruikt dit verbod om een album temaken tegen de Major regering met een duister, scherp, hard en zwaar album waarbij ze de controverse niet uit de weg gaan.

Music for the Gilted Generation is een "Dance" album met een statement, waar experience een geweldige Break-Beat, Jungle plaat was die voornamelijk gedragen werd door de sterke composities is Music For the Gilted Generation vooral een verduistering/vernieuwing van de Rave-Muziek met een boodschap.

Op dit album laat The Prodigy veel meer invloeden uit andere muziek binnen Hip Hop komt in beeld door veelvuldig gebruik van loodzware Bass-lines, uit de rock geschiedenis word veelvulldig gesampled oa in Voodoo People zit een sample van Very Ape van Nirvana, Grunge invloeden in Their Law.
Ook uit de filmwereld word druk inspiratie gehaald geluids fragmenten en quotes uit oa The Lawnmower man (Intro), Smokey and the Bandit (Their Law), Star Wars (Full Throttle) en Poltergeist III (The Heat (The Energy) geven het album kleur.

De intergratie van Rock in Dance of visa versa was toen al niets nieuws meer de "uitvinders" hiervan zijn wel The Stone Roses en de eerste adaptors hiervan Primal Scream, maar om het te combineeren met een duidelijk politiek standpunt was weer wel even wennen voor de Britten.

Music For the Gilted Generation is een album dat bruist van de energie en of dat nu positieve of negatieve energie is dat maakt eigenlijk weinig uit. Het is een zeer dynamisch en overweldigend album dat een aanklacht is tegen de heersende klasse. Hoe je het ook bekijkt het is de Punk van eind jaren 90.

Dit album maakte de weg vrij voor oa leftfield, Goldie en Underworld om albumlange statements te maken.

4.5*

avatar van Shelter
4,0
ik zie de politieke boodschap van dit album niet...alleen their law heeft iets van een statement.
Ik vind het trouwens een crossover van electric en breakbeat, toch geen dance.
Wel leuk trouwens dat je die samples bij de nummers vernoemde, die wist ik nog niet

Gast
geplaatst: vandaag om 01:47 uur

geplaatst: vandaag om 01:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.